12/10/2025
გალაკტიონს 3 "ცოლი" ჰყავდა
პირველ ცოლზე ოლღა ოკუჯავაზე 25 წლის გალაკტიონი 1916 წლის 23 აგვისტოს დაქორწინდა. ოლღა მეორედ გადაასახლეს და 1941 წლის 11 სექტემბერს დახვრიტეს, მაშინ გალაკტიონი 50 წლის გახლდათ.
გალაკტიონის მეორე, არაოფიციალური ცოლი(საყვარელი) იყო ესტონელი მკვლევარი ოლღა დარიუსი, რომელსაც გალაკტიონი მეუღლეს უწოდებდა და ერთად ცხოვრობდნენ რამდენიმე წელი. დარიუსი ერთ-ერთ წერილში გალაკტიონზე ამბობს: "გალაკტიონში ორი პიროვნებაა: ერთი კეთილი, გულისხმიერი, სინათლეს რომ მაფრქვევს და სიცოცხლის წყურვილს მიმძაფრებს, მეორე კი - ავი, ბოროტი, რომელიც მჩაგრავს და მაწამებს".
გალაკტიონი გადასახლებაში მყოფი ოლღა ოკუჯავასთვის წერილებს დარიუსს აწერინებდა და აგზავნინებდა.
გალაკტიონის მესამე ცოლი გახლდათ ნინო კვირიკაძე. ნინო გალაკტიონმა ჯერ კიდევ 1916 წელს გაიცნო, ძალიან მოსწონებია, მაგრამ ნინო 1918 წელს ცოლად გაჰყვა დავით ებანოიძეს, გენერალი დავითი 1937 წელს დახვრიტეს და ნინო კვირიკაძე დაქვრივდა, გენერლისგან დარჩა ორი შვილი - ბიჭი და გოგო. ამ ფაქტიდან 4 წელში გალაკტიონსაც დაუხვრიტეს პირველი ცოლი. ოლღას გარდაცვალებიდან 2 წელიწადში, 1943 წელს გალაკტიონმა ცოლად შეირთო ნინო კვირიკაძე. მათ ერთად 16 წელი იცხოვრეს. ნინო კვირიკაძე სახელმწიფოს ხარჯებით დაკრძალეს, როგორც გალაკტიონის ოფიციალური მეუღლე.
გალაკტიონი მესამე ცოლის - ნინო კვირიკაძის შესახებ:
,,ნაშუადღევიდან ნერვებს მიშლიდა ჩემი კნეინა(ნინო). ჩემს თავზე ვკვირობ, როგორ ვახერხებ მაინც რაიმეს გაკეთებას.
ტრამვაიში ჩხუბი ამიტეხა იმის გამო, თუ როგორ გაბედა ვიღაცამ ურიგოდ ჩვენს წინ დადგომა.. შემნახველ სალაროსთან ახმაურდა იმის გამო, თუ რატომ პირდაპირ არ წავალთო, უნივერმაღში იმის გამო, რომ გამყიდველმა შეცდომით ლიმონათის მაგიერ ლუდი გახსნა: შეფუცხუნდა და სულ გაიქცა მაღაზიიდან, მერე გზაში დამეწია და აყვირდა: ასე, ბატონო, ამიერიდან შენ შენთვის იყავი და მე ჩემთვის წავალო... და გაიქცა სადღაცა.
მე მწერალთა კავშირისაკენ წავედი, გავიხედე: აკი, ისევ მობრუნებულა, და ისევ ჩხუბი ამიტეხა: ამიერიდან შენ შენთვის და მე ჩემთვისო, და ისევ გაიქცა.
ცოტა ხნის შემდეგ კიდევ დამეწია, როცა ჩემს მთარგმნელს გიორგი ცაგარელს ვესაუბრებოდი. მან სიტყვა ჩაურთო ჩემს შესახებ: ეჰ, თქვენ რა იცით, როგორი სუსტი და უგუნებოა გალაკტიონიო.
მწერალთა კავშირში ვიღაც ქალი დამელაპარაკა. ახლა ამან გადარია: როგორ გელაპარაკებოდა, ვინ იყო, ყველაფერი შენი ბრალიაო.
კინოში რომ წავიყვანე, ვიღაც სომეხს ისე უდგა, თითქო ეს-ესაა იდაყვით შეეხებაო, ლოჟაში რომ ვიჯექით, ისე უნამუსოდ დაჯდა, გეგონებოდა, სიბნელეში მის უკან მჯდომ კაცთან რომანის გამართვას ეპირებაო.
მე ავდექი და ლოჟიდან გამოვედი. კნეინაც თან გამომყვა. ერთ ნაბიჯზე არ მტოვებს, რომ მარტო დავრჩე და ერთ წუთს არ უშვებს, რაიმე უსიამოვნება რომ არ მომაყენოს.
პირდაპირ აუტანელია. მერე როგორ დროს!
მიშლის ხელს ყოვლად ცინიკურად, აღვირახსნილად. ამას ბოლო უნდა მოეღოს. ამნაირად ცხოვრება შეუძლებელია. რაიმე უნდა ვიღონო"...
გალაკტიონის დღიურიდან. 1948 წ.
გალაკტიონის გერის ნუნუ ებანოიძის მოგონებებიდან:
"გალაკტიონ ტაბიძე და დედაჩემი – ნინო კვირიკაძე, პირველად ერთმანეთს 1916 წელს შეხვდნენ. მიმდინარეობდა მოსახლეობის აღწერა, რომელშიც გალაკტიონიც მონაწილეობდა. მიუხედავად იმისა, რომ გალაკტიონი ბიძაჩემთან (დედის ძმა) მეგობრობდა და ხშირად ხვდებოდა მას, დედას არ იცნობდა. მათი პირველი შეხვედრა ბაღდათში სწორედ ამ აღწერის დროს მოხდა. ნინოს დანახვისთანავე ფეხზე წამოჭრილა: „ეს ძვირფასი მტრედი ვინ მოფრენილაო“. ასე გაიცნეს ერთმანეთი დედამ და გალაკტიონმა. მათი შეხვედრა მოგვიანებითაც მოხდა. დედა ოციოდე წლის იქნებოდა და ხშირად მონაწილეობდა საქველმოქმედო წარმოდგენებში. ერთხელ, როცა „ქრისტინეს“ წარმოდგენა მიდიოდა, მოულოდნელად ზემოდან წითელი ვარდები ჩამოცვენილა სცენაზე. ხალხი აირია და წარმოდგენა ჩაიშალა. გაოცებული დედა ვერ მიხვდა, ვინ იყო ამის მიზეზი. სწორედ ამ დროს სცენაზე გალაკტიონი აჭრილა და ხელები დაუკოცნია ნინოსთვის. თურმე, ორი ბიჭი დაუქირავებია და ჭერში ჩამოკიდებული საქანელადან კალათით მიტანილ ვარდებს ისროდნენ. ამის შესახებ რაიონული გაზეთი წერდა: „დასაგმობია ხულიგნური გამოხტომა გალაკტიონ ტაბიძისა, რომელიც სცენაზე აუვარდა მსახიობ ქალს ნინო კვირიკაძეს და წარმოდგენა ჩაშალა“. იმ წლებში გალაკტიონი ქუთაისში ძალზე პოპულარული იყო. განსაკუთრებით ანებივრებდნენ ქალები. ახალგაზრდობაც ხშირად იკრიბებოდა თურმე ხანისწყლის პირას. მღეროდნენ, საუბრობდნენ. გალაკტიონი ამ გართობების სული და გული ყოფილა. ძალზე უყვარდა სიმღერა. თავადაც შესანიშნავი ბარიტონი იყო. აბსოლუტური სმენა ჰქონდა. ერთ-ერთ ასეთ საღამოს მას დედაჩემის თხოვნით წაუკითხავს „მთაწმინდის მთვარე“. შემდეგ ისე მოხდა, რომ მათი გზები გაიყარა. დედა თბილისში ჩამოვიდა უმაღლეს სასწავლებელში ჩასაბარებლად. პროფესიით იურისტი გახლდათ, აქ ადვოკატად მუშაობდა. 1918 წელს ნინო კვირიკაძე მამაჩემის, დავით ებანოიძის მეუღლე გახდა. მამა, სამწუხაროდ 1937 წელს დახვრიტეს. ასევე, რეპრესიებს შეეწირა გალაკტიონის მეუღლე ოლღა ოკუჯავაც და აი, 27 წლის შემდეგ ბედმა ისინი კვლავ შეახვედრა ერთმანეთს..."
📸გალაკტიონი მესამე ცოლთან და გერებთან ერთად.
წყარო:თ. ჭახნაკია
