25/11/2025
🤔 რაღა დაგიმალოთ და ცოტა გაოგნებული ვარ იმ დაცინვითა და რეაქციით, რომელიც არმან ცარუკიანის დენ ჰუკერთან გამარჯვებას და ბრძოლის შემდგომ კომენტარებს მოჰყვა.
მოდი, ვიყოთ გულწრფელები:
არმან ცარუკიანი მსუბუქ წონაში დღეს დამსახურებული #1 პრეტენდენტია, რომელიც სატიტულო ბრძოლას გაცილებით უფრო მეტად იმსახურებს, ვიდრე პედი პიმბლეტი (რომელიც ბოლო კვირებში, ბრძოლის გარეშე, TOP 5-ში ჯადოსნურად შევიდა) და - მითუმეტეს - ჯასტინ გეიჯი, რომელსაც ტიტულზე ბრძოლის 2 შანსი უკვე ჰქონდა და ორივე გამოსვლაში აბსოლუტურად არაკონკურენტული იყო. თუ ვინმე თვლის, რომ ტიტულზე ჩხუბს არც არმან ცარუკიანი იმსახურებს, რომელიც 8-ბრძოლიან მოგებათა სერიაზეა და ბოლო 3 გამოსვლაში დენ ჰუკერი, ჩარლზ ოლივეირა და ბენილ დარიუში ჰყავს დამარცხებული... მაგ ლოგიკით, ილიასთან დაპირისპირებას ვერავინ ვერასდროს დაიმსახურებს და 29 წლის "მატადორი" დღესვე პენსიაზე უნდა გავუშვათ და ცრემლიანად დავემშვიდობოთ.
ნუ გვავიწყდება, რომ მებრძოლებს თვიურად ხელფასს არავინ უხდის და ჰონორარებს მხოლოდ გამოსვლებში იღებენ. ამიტომ, ნებისმიერ MMA მოყვარულს, ვინც ილია თოფურიას გულშემატკივრობს, მისი ხშირი ნახვა ოქტაგონში უნდა უხაროდეს და სულაც არ უნდა აწყობდეს დიდი პაუზები ბრძოლებს შორის, რომელიც მებრძოლებზე მხოლოდ ნეგატიურად აისახება. ის ფაქტი, რომ ილია თოფურია წელს გალიაში მხოლოდ ერთხელ ვიხილეთ, ცუდია ილიასთვისაც, UFC-ისთვისაც და ზოგადად სპორტისთვის, რომელსაც ჰაერივით სჭირდება ახალი ვარსკვლავი. ქართველთა უმეტესობა MMA-ის თვალს მხოლოდ თანამემამულეთა ბრძოლების პერიოდში ადევნებს და ვერ იაზრებს იმას, რომ თითქმის ყოველ კვირას ახალ-ახალი ტურნირები ტარდება და ამდენ ხმაურში ნებისმიერი, თუნდაც ყველაზე შთამბეჭდავი ნოკაუტით მოპოვებული ინერცია, გლობალურ მასშტაბში, უბრალოდ იკარგება. ამიტომ, თოფურიას ნებისმიერ ფანს, "იდეალური" კონტენდერის ლოდინს, საყვარელი სპორტსმენის მიერ ტიტულის რეგულარული დაცვები უნდა ერჩივნოს.
..მითუმეტეს, მაშინ, როდესაც ასეთი კონტენდერი უკვე არსებობს.
🏴 არასწორად არ გამიგოთ: 100% მესმის, რატომ შეიძლება ილიას მსუბუქი ტიტულის პირველი დაცვა პედი პიმბლეტის წინააღმდეგ ჩაინიშნოს. ორი ახალგაზრდა ევროპელი, რომელიც ერთმანეთისგან ინი და იანივით განსხვავდება და რომელთა აკავშირებთ ყველაზე ძვირფასი რამ, რაც ამ ინდუსტრიაში არსებობს - ნამდვილი კონფლიქტი. ამ ბრძოლის გაყიდვა UFC-ის არც დასჭირდებათ, ილია და პედი ყველაფერს თავად იზამენ, შენ ოღონდ ერთი პრესკონფერენცია ჩაუნიშნე. მაგრამ, მოდი, ყველაფერს თავისი სახელი დავარქვათ და კომერციული წარმატება/დიდი ბრძოლის პოტენციალი რეალურ კონტენდერობას არ უდრის.
🇺🇸 გავიგებ იმასაც, თუ ილიასთან ბრძოლას ჯასტინ გეიჯის მისცემენ. 37 წლის ვეტერანს ამერიკულ ბაზარზე წონა აქვს, მომავალში დიდების დარბაზის წევრობაც ელის და რეზიუმეში მისი სახელის ქონა თოფურიასთვის ურიგო არ იქნებოდა. გეიჯის არასანახაობრივ ბრძოლებზე ალერგია აქვს და ვის წინააღმდეგადაც არ უნდა დააყენო, საღამოს საუკეთესო ბრძოლა, ფაქტობრივად, გარანტირებულია. პრობლემა იმაშია, რომ გეიჯის ალერგია გრეპლინგზეც აქვს, კარიერაში ძალიან დიდი ზიანი აქვს მიღებული და, გულწრფელად, თოფურიასთან ბრძოლა "The Highlight"-ისთვის კარგად არ დასრულდება. ხოლო იმ შემთხვევაში, თუ, რაღაც ზებუნებრივი ძალების დახმარებით, ჯასტინ გეიჯი ილია თოფურიას მოუგებს, UFC-ის, ახალგაზრდა და პერსპექტიული დაუმარცხებელი ჩემპიონის ნაცვლად, შერჩება 37 წლის სპორტსმენი, რომელიც ტიტულის მოპოვების შემდეგ კარიერას ისე დაასრულებს, ქამარი შეიძლება არც კი დაიცვას. რაც, დამეთანხმებით, ორგანიზაციას საერთოდ არ აწყობს.
ამ ყველაფრის ფონზე, ერთადერთი მიზეზი, რის გამოც არმან ცარუკიანისთვის სატიტულო ბრძოლის მიცემას ვინმე არ დაეთანხმება, პირადი ანტიპათიაა და ემოციური დამოკიდებულებაა. კი, ცარუკიანს უამრავი რამ აქვს "მიქარული" - მახაჩევთან ბრძოლიდან ჩახსნით დაწყებული, ჰუკერთან ცერემონიალურ აწონვებზე ჩადენილი გმირობებით დამთავრებული. ყველაფერს აღარ გავიმეორებ, წინა დღეებში ამ საკითხებს უზარმაზარი პოსტი მივუძღვენი და მკაცრად გავაკრიტიკე კიდეც. მაგრამ, რეალურად, დღეს მსუბუქ წონაში ილია თოფურიასთვის ყველაზე საინტერესო მეტოქეს სწორედ არმან ცარუკიანი წარმოადგენს - როგორც დამსახურების, ასევე სტილისტური დაპირისპირების კუთხით.
მესმის, რატომაც არ სიამოვნებს ქართველ გულშემატკივარს ის trash talk-ი, რომელიც ილიასა და არმანს შორის მიდის. თუმცა, აქვე მინდა შეგახსენოთ, რომ საუბრები ინტერვიუებში და ტვიტერზე "კინკლაობაც" ამ სპორტის განუყოფელი ნაწილია, თამაშის წესები კი ორივემ იცის. ხოლო ის, რომ არმან ცარუკიანს თავი ილია თოფურიაზე უკეთესი მებრძოლი ჰგონია და ამას ხმამაღლა ამბობს, ილიას შეურაცხყოფა და დაკნინება კი არაა, 29 წლის ელიტური სპორტსმენისთვის ჯანსაღი აზროვნების მანერაა. პირიქით, აქამდე მოსულ ცარუკიანს ილიასთან ბრძოლაში გამარჯვების რომ არ სჯეროდეს, "წადი, შვილო, რამე სხვა საქმე აკეთე"-ს პირველი მე ვეტყოდი.
იმაში, რომ საუკეთესო ხაჭაპური მოსკოვში იღება, არმან ცარუკიანს არც მე ვეთანხმები. UFC Qatar-ის მედია დღეზე საქართველოზე და ქართველებზე კითხვა სწორედ ამიტომ დავუსვი. მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება - ცარუკიანს დღეს მსუბუქ წონაში სატიტულო ბრძოლაზე პრეტენზიებისთვის ყველაზე მყარი არგუმენტი აქვს. 22 ნოემბერს დენ ჰუკერთან გამანადგურებელი გამარჯვება კი, უაღრესად შთამბეჭდავი იყო: მიუხედავად იმისა, რომ სტილისტურად ცარუკიანი ჰუკერისთვის ცუდი ოპონენტია, ის დომინაცია, ათლეტურობა და უმაღლესი დონის უნარები, რაც "ახალქალაქელმა" ვეტერან მეტოქესთან აჩვენა, მის სწორ განვითარებასა და დივიზიონის რეიტინგში დამსახურებულ პოზიციაზე მიუთითებს. ხოლო ილია თოფურიასთან პოტენციური ბრძოლა ნამდვილ ფეიერვერკებს გვპირდება 🔥
საბოლოო ჯამში, ასე თუ ისე, ყველას აზრი და პოზიცია მესმის, რაღაცებში ვემთხვევით კიდეც და არმან ცარუკიანის შეყვარებას არავის გთხოვთ. მაგრამ პირად ემოციებს და დამოკიდებულებებს გვერდზე თუ გადავდებთ და სიტუაციას უბრალოდ MMA-ის მოყვარულის რაკურსიდან შევხედავთ, ილია თოფურიას და არმან ცარუკიანის დაპირისპირება, სპორტული თვალსაზრისით, დღეს ყველაზე საინტერესო და კონკურენტული ბრძოლაა, რაც მსუბუქ წონაში შეიძლება ჩაინიშნოს. და არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, ვინმეს ხაჭაპური უყვარს, ლობიანი, თუ - ჩემსავით - ორივეს ჩვეულებრივი მჭადუშკები ურჩევნია 🫰
