15/09/2025
𝐂𝐋𝐀𝐒𝐒 𝐈𝐒 𝐏𝐄𝐑𝐌𝐀𝐍𝐄𝐍𝐓 | «Ελπίζω τώρα να σταματήσει ο κόσμος να μου θυμίζει την ηλικία μου». Αυτό είχε να πει ο Λούκα Μόντριτς, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μετά το τέλος του νικηφόρου αγώνα απέναντι στην Μπολόνια. Δεν έχει καμία σημασία, Λούκα μου, αυτά που μπορείς να θυμηθείς εσύ, λίγοι ποδοσφαιριστές στον πλανήτη μπορούν να τα φέρουν στο μυαλό.
Σε μία εβδομάδα όπου γιόρτασε τα σαράντα του έτη, ο Κροάτης μάγος σκόραρε και το πρώτο του γκολ με την Μίλαν, με την υπέροχη κίτρινη φανέλα, ένα throwback σε εκείνη την πρωταθληματική της σεζόν 1995-96, και πανηγύρισε με ένα τεράστιο χαμόγελο και τα χέρια ψηλά, τρέχοντας προς το πέταλο. Εκεί όπου έκαναν ζέσταμα οι αναπληρωματικοί της ομάδας.
Ο πρώτος που τον πήρε αγκαλιά ήταν ο Ντάβιντε Μπαρτεζάγκι, ένας ποδοσφαιριστής που είχε γεννηθεί επτά μήνες μετά το πρώτο πρωτάθλημα του Μόντριτς με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Το σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω αυτό, όταν μιλάμε για διάρκεια σε ελίτ επίπεδο.
Όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του, ως ελεύθερος, από την Ρεάλ Μαδρίτης, η είδηση αντιμετωπίστηκε περισσότερο ως κάτι το αξιοπερίεργο, τα τελευταία ένσημα ενός θρύλου πριν την απόσυρση, με μοναδική σύνδεση το γεγονός ότι ο Μόντριτς, εδώ και πολλά χρόνια, δεν είχε κρύψει ποτέ ότι η Μίλαν είναι η ομάδα που υποστήριζε από μικρός, όπως εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλων της ηλικίας του.
«Μπορεί να βοηθήσει για κάποια λεπτά», διαβάζαμε. «Θα είναι μία καλοδεχούμενη ηγετική φυσιογνωμία στα αποδυτήρια», ακούγαμε. Αυτό που ούτε διαβάσαμε, ούτε ακούσαμε; Το τι μπορεί να κάνει, ακόμη, μέσα στο γήπεδο.
Το δείγμα είναι πολύ μικρό, μόλις τρεις αγωνιστικές. Αλλά από αυτά που έχουμε δει μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο Λούκα Μόντριτς έχει ανεβάσει ποιοτικά την Μίλαν, στον χώρο ευθύνης του, στα λημέρια του μέσα στις τέσσερις γραμμές. Κόβει, ράβει, κερδίζει μονομαχίες, προκαλεί γεγονότα, κάθε σέντρα του μυρίζει κίνδυνο, ξέρει που θα δώσει την μπάλα πριν καν την υποδεχθεί, βλέπει πάσες και κινήσεις στον χώρο που άλλοι ποδοσφαιριστές καν δεν φαντάζονται, άλλωστε το ποδοσφαιρικό του μυαλό είναι, κυρίως, για αυτό που θα μείνει στην Ιστορία.
Ο Μαξ Αλέγκρι, ο οποίος πολύ νωρίς φέτος μας χάρισε και το πρώτο Reservoir Dogs στριπτίζ και έφαγε και την κόκκινη κάρτα του (ΜΑ ΤΙ ΠΕΝΑΛΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΡΕ ΚΟΡΑΚΑ;), γνωρίζει πολύ καλά τι έχει στη φαρέτρα του. Έναν ποδοσφαιριστή που έχει κατακτήσει έξι Champions League και που δείχνει με το δάχτυλο που να κινηθούν οι συμπαίκτες του, έναν πραγματικό μαέστρο. Αυτό το περιμέναμε. Αυτό που δεν περιμέναμε είναι έναν Λούκα Μόντριτς να παίζει σαν καυλωμένο εικοσάχρονο, να τρέχει πάνω κάτω, και να μπαίνει δίχως αύριο στις μονομαχίες. Απλά, δείτε το χθεσινό heatmap του.
Δεν είναι λίγοι οι παίκτες που στα γεράματά τους μπορούν να σταθούν στο top επίπεδο. Για να μείνουμε στην Μίλαν, ο Ίμπρα οδήγησε την ομάδα στο τελευταίο της Scudetto με την επιθετική του ιδιοφυία και την αξιοζήλευτη μενταλιτέ του, ο Πάολο Μαλντίνι, μέχρι το απόγευμα που είπε αντίο, ήταν από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο λόγω του αψεγάδιαστου διαβάσματος του χώρου και του χρόνου, τα τόσα χρόνια ένδοξης εμπειρίας που του επέτρεπαν να είναι εκεί για εσάς πριν από εσάς με τις τοποθετήσεις του. Στον χώρο του κέντρου, στο πεδίο μάχης του άξονα, στο no man’s land του μοντέρνου ποδοσφαίρου, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Διαφορετικός είναι, και πάντα ήταν, και ο Λούκα Μόντριτς. Για όσους και όσες διαβάζουν στην παρουσία του κάποια θυμηδία για το επίπεδο της Serie A, δεν έχουν και 100% άδικο, αλλά μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι σαράντα ετών. Οπότε, όλα πρέπει να μπαίνουν σε ένα πλαίσιο. Το ιταλικό ποδόσφαιρο μπορεί να μην έχει τη fit ένταση της Premier League, αλλά είναι μία σκηνή που πρέπει να αντέξεις φοβερό ξύλο μέσα σε δύσκολους τακτικούς λαβύρινθους. Ο Λούκα Μόντριτς, από ό,τι έχουμε δει ως τώρα, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Στην Μίλαν παίζει.
«Ήταν ένας καλός συνδυασμός. Ο Άλε (σ.σ. ΜΕΓΑΛΕ Αλέκο) μου έβγαλε μία φοβερή μπαλιά, ήταν περισσότερο η πάσα του παρά το τελείωμα μου». Μία δήλωση πιο κοντά στον Πάολο, παρά στον Ίμπρα, αλίμονο. Πέρα από το γεγονός ότι είναι αληθής, διακρίνεις και πάλι τη χαρακτηριστική ταπεινότητα του καλύτερου παίκτη του γηπέδου και του νικητή έξι τελικών Champions League. Η Μίλαν έχει προβλήματα, έχει ένα βουνό να ανέβει σε αυτή την κρίσιμη σεζόν, αλλά μπορεί να αισθάνεται και χαρούμενη γιατί έχει και τον Λούκα Μόντριτς.
