εκδόσεις ΚΕΙΜΕΝΑ

19/11/2025

Γράφει ο Γιάννης Καλογερόπουλος:

«Και αν μιλάω για ένα κτίριο με γυάλινα διαμερίσματα είναι γιατί γυρεύω έναν τρόπο να διακρίνω τα νήματα που συγκρατούν τη συλλογή, που αφήνουν την αίσθηση των διηγημάτων του Κάρβερ, πως κάθε ιστορία συνεχίζει στο διπλανό σαλόνι, τι και αν τα ονόματα των προσώπων αλλάζουν, καμία σημασία αυτό δεν έχει, όλοι τους μένουν εκεί, συνεχίζουν εκεί που οι προηγούμενοι άφησαν τα πράγματα, τσακισμένοι, τρεκλίζοντας, με χέρια να τρέμουν. Μιλώ για την αίσθηση. Καμιά φορά σκέφτομαι πως ίσως η αποσπασματικότητα ορισμένων συλλογών να είναι εκείνη που με πετάει έξω, που δεν μου δίνει τον χώρο και τον χρόνο να μπω και να κατοικήσω παρέα με τα πρόσωπα όπως συμβαίνει στις μεγαλύτερες αφηγήσεις, αντίθετα εδώ, στα διηγήματα της Γαρμπή ένιωσα εξ αρχής φιλοξενούμενος, δεν λέω πως ένιωσα άνετα, δεν λέω πως ένιωσα καλοδεχούμενος, δεν λέω αυτό, λέω πως ένιωσα φιλοξενούμενος, περνούσα από δωμάτιο σε δωμάτιο χωρίς να χρειαστεί να φτάσω στην πόρτα, να βγω, να ανοίξω την επόμενη πόρτα, να μπω, απλώς περιφερόμουν στον χώρο, και όλα τα διαμερίσματα ήταν κάπου στα πέριξ της Πατησίων, τώρα δα, είτε ως χώροι δράσης είτε ως χώροι γραφής μιας ιστορίας χρόνων κάπου στην Πάτρα, όταν το ασθενοφόρο σταμάτησε έξω από το σπίτι και οι γείτονες βγήκαν να δουν ποιον είχε έρθει να πάρει μαζί του, ίσως για πάντα».

Θερμές ευχαριστίες 🙏🏼🌻

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο λινκ στα σχόλια.

Φωτογραφία: NO14ME

#ΚΕΙΜΕΝΑ

18/11/2025

[Backstage]

Ο Νίκος Ερηνάκης μιλάει για το βιβλίο του «Υπερδιαλεκτική της ευτοπίας» στην κάμερα του Αντώνη Βαλληνδρά.

Αναλύει βασικές έννοιες και περιγράφει τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε τη σύγχρονη διττή πραγματικότητα με την Τεχνητή Νοημοσύνη και πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της πραγματωσης της Ευτοπίας και της προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας.

16/11/2025

Ο Γιάννης Αντωνιάδης γράφει στο CultureNow:

«Ο Μάρκαρης έχει αυτό το μαγικό ραβδί, το οποίο όμως εκπορεύεται από την παρατηρητικότητά του και την έντονη ασχολία του με την πραγματική πραγματικότητα, αυτήν δηλαδή που απασχολεί έναν πνευματικό άνθρωπο που ποτέ δεν ησυχάζει και δεν εφησυχάζει αλλά συνεχώς στροβιλίζεται γύρω από τις αγωνίες και τις ανησυχίες μιας εποχής που αλλάζει ραγδαία σε σημείο πολλές φορές επισφαλές. Τα όσα συμβαίνουν στο μυθιστόρημα δεν απέχουν διόλου από το γενικότερο γίγνεσθαι».

Τον ευχαριστούμε θερμά. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο link στα σχόλια 🖇️

#ΚΕΙΜΕΝΑ

15/11/2025

Στις προτασεις της Φωτεινής Σίμου στο ELLE τα «Ημερολόγια καρκίνου» της Όντρι Λορντ (μτφρ.: Ισμήνη Θεοδωροπούλου):

«Η ακτιβίστρια Audre Lorde στα κείμενα, τα δοκίμια και τα ποιήματά της ποτέ δεν φοβήθηκε να κοιτάξει πέρα από τον πόνο και τον φόβο. Σε αυτά τα ημερολόγια κάνει κάτι πιο δυνατό: Μελετάει, παρατηρεί, στοχάζεται. Δημιουργεί, επιτίθεται, ερμηνεύει, αναζητά και μαθαίνει και η ίδια μέσα από τις καταγραφές της, καταλήγοντας να γιορτάζει την αίσθηση της ενότητας και του αυτοπροσδιορισμού μέσα της, αλλά και σε επίπεδο κοινότητας. Και με έναν απλό τρόπο μάς δείχνει πώς μπορούμε να το κάνουμε και εμείς».

Ευχαριστούμε θερμά! 🌻

Διαβαστε ολόκληρο το άρθρο στο link στα σχόλια 👇🏼

#ΚΕΙΜΕΝΑ

13/11/2025

Κυκλοφορεί •

Για πρώτη φορά μετά την καθοριστική τομή της νεωτερικότητας τίθεται εκ νέου με τόσο επείγοντα τρόπο το οντολογικό ερώτημα: «Τι είναι ο άνθρωπος;». Όχι μόνο τι συγκροτεί την ανθρωπινότητά μας αλλά και τι θα θέλαμε να τη συγκροτεί. Όχι μόνο τι είναι και πώς λειτουργεί εντέλει η τεχνητή (γενική) νοημοσύνη αλλά και τι θα θέλαμε εμείς να είναι και πώς να λειτουργεί, ώστε να υπηρετήσει τον μετασχηματισμό μας από αυτό που είμαστε σε αυτό που θα θέλαμε να γίνουμε. Αποφεύγοντας τόσο την τεχνοφοβία όσο και την τεχνολατρεία, ακολουθώντας μια εκδημοκρατιστική και εξανθρωπιστική τεχνοφιλία, να μην δημιουργήσουμε ναρκισσιστικά μια έτερη νοημοσύνη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μας που θα οδηγήσει σε ομογενοποιημένη μοναδικότητα. Αντιθέτως, να μεριμνήσουμε, μέσω της ποικιλότητας και της πληθυντικότητάς μας, για ένα πρωτοποριακό όραμα αυτοποίησης, ώστε η ΤΝ να κάνει πράγματα για εμάς και όχι σε εμάς.
~
Στην αυγή της νοόκαινου εποχής, ανάμεσα στη φυσική πραγματικότητα και την ψηφιακή υπερπραγματικότητα, η δυσκολία της συνομιλίας και της συνάντησης βαθαίνει. Διασπαστικός θόρυβος, άσκοπη ταχύτητα, κενό θέαμα και ασήμαντη επιφάνεια εν μέσω πολυανισοτήτων, πολυκρίσεων και πολυμετασχηματισμών. Η νοηματοδότηση δεν αρκεί πλέον, απαιτείται νοηματοποίηση. Όσα επέμειναν να καίνε μέσα μας χαρτογραφούν μία αίσθηση κέντρου. Από όσα φαίνονται σε όσα είναι, ένα σημείο τομής επικύκλων στοχασμού, ποιητικής και πρακτικής αναδύεται ως προοπτική ευτοπίας — το όποιο τέλος κρύβεται στη σύζευξη, και ένα ριζικά νέο άνοιγμα ελευθερίας-ως-ισοαυτονομίας, αυθεντικότητας-ως-συνδημιουργικότητας και ομορφιάς-ως-σωτηρίας μάς περιμένει μπροστά.

επιμέλεια: Αναστασία Λαμπροπούλου
σχεδιασμός έκδοσης: Φοίβος Βλάχος
εκτύπωση-βιβλιοδεσία: Βιβλιοτεχνία
φωτογραφία βιογραφικού: Ελίνα Γιουνανλή

#ΚΕΙΜΕΝΑ

12/11/2025

🧡

Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις ΚΕΙΜΕΝΑ.

11/11/2025

Ανατυπώθηκε και κυκλοφορεί:

«Αυτό το βιβλίο αφορά τη σύνδεση. Τον τρόπο με τον οποίο η κατάδυση στη δημιουργικότητα μπορεί να μας φέρει πιο κοντά το ένα στο άλλο, αλλά και να μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε την αυτεπίγνωσή μας και να χτίσουμε μια βαθύτερη σχέση ανάμεσα στο εαυτό μας και στον κόσμο. Αντλώντας από δύο δεκαετίες εμπειρίας στο καλλιτεχνικό στερέωμα, το Kae Tempest υπερασπίζεται τον ρόλο της δημιουργικότητας -σε οποιαδήποτε μορφή επιλέξουμε να την ασκήσουμε- ως πράξη αγάπης, βοηθώντας μας να δημιουργήσουμε μια βαθύτερη σχέση με το εαυτό μας, με τους άλλους ανθρώπους και με τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Ειλικρινές, ελπιδοφόρο και γραμμένο με διαπεραστική σαφήνεια, αυτό το βιβλίο είναι ένας εμπνευσμένος προσωπικός διαλογισμός που θα μεταμορφώσει τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο».

#ΚΕΙΜΕΝΑ

10/11/2025

O Σπύρος Σμυρνής γράφει στο In2Life:

[…] «Μέσα από την ανάγνωση του “Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι - Καλχαίνοντας τις μέρες”, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να προσεγγίσει το έργο του Μαγιακόβσκι με έναν πιο πλήρη και σίγουρα πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο. Η αφήγηση αναδεικνύει όχι μόνο τη λογοτεχνική και πολιτική διάσταση του ποιητή, αλλά και την ανθρώπινη πλευρά του, καθιστώντας τον έργο του διαχρονικό και πάντα επίκαιρο για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία, την κοινωνία και την τέχνη. Must για κάθε λάτρη της καλής λογοτεχνίας».

Ευχαριστούμε θερμά 🙏🏼 Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο λινκ στα σχόλια 🖇️

07/11/2025

Γράφει ο Γιάννης Καλογερόπουλος (NO14ME):

[…] Αυτό, λέει η Λορντ, ήταν εκείνο που τη θύμωνε, αυτό το σαν να μη συνέβη, αυτή η λήθη που περισσότερο με ντροπή και ενοχή μοιάζει, αυτό το χαλάκι κάτω από το οποίο χώνονται τα συναισθήματα, ο φόβος και ο πόνος, η αγωνία, αυτό το μία από όλες, με όλο το βάρος στους ώμους της, χωρίς ένα κοινό έδαφος μοιράσματος της μάχης. Και όλες αυτές οι παραινέσεις για το καλό της, γιατί, πάντα όμως, οι άλλοι ξέρουν καλύτερα τα πάντα, ακόμα και εκείνα που δεν ξέρουν, εκείνα που μόνο θεωρητικά γνωρίζουν, η Λορντ μπορούσε να διακρίνει τις καλές προθέσεις, μπορούσε όμως να διακρίνει και την καταπίεση, την αντίθεση στη δική της απόφαση, την επιθυμία της να πορευτεί χωρίς το ένα στήθος της. […]

Τον ευχαριστούμε θερμά για το εξαιρετικό αυτό κείμενο που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο στο λινκ στα σχόλια 👇🏼

Φωτογραφία: NO14ME

#ΚΕΙΜΕΝΑ

06/11/2025

Η Σόνια Βλάντη γράφει στο deBop:

«Εμπνεόμενη από την περίπτωση της φυλακισμένης δημοσιογράφου για προώθηση «τρομοκρατικής προπαγάνδας», Μεσαλέ Τολού, η συγγραφέας καταγγέλει τη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης. Περιγράφει με ακρίβεια και ειρωνεία τον φαύλο χαρακτήρα της εξουσίας και την απόγνωση που συνοδεύει τις αδιέξοδες καταστάσεις».

Ευχαριστούμε θερμά 🙏🏼🌻

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο link στα σχόλια 👇🏼

#ΚΕΙΜΕΝΑ

05/11/2025

Εκτύπωση εξωφύλλου / Βιβλιοτεχνία
«Υπερδιαλεκτική της ευτοπίας:
ανθρωπινότητα, τεχνητότητα, ελευθερία»
• Νίκος Ερηνάκης

Στην αυγή της νοόκαινου εποχής, ανάμεσα στη φυσική πραγματικότητα και την ψηφιακή υπερπραγματικότητα, η δυσκολία της συνομιλίας και της συνάντησης βαθαίνει. Διασπαστικός θόρυβος, άσκοπη ταχύτητα, κενό θέαμα και ασήμαντη επιφάνεια εν μέσω πολυανισοτήτων, πολυκρίσεων και πολυμετασχηματισμών. Η νοηματοδότηση δεν αρκεί πλέον, απαιτείται νοηματοποίηση. Όσα επέμειναν να καίνε μέσα μας χαρτογραφούν μία αίσθηση κέντρου. Από όσα φαίνονται σε όσα είναι, ένα σημείο τομής επικύκλων στοχασμού, ποιητικής και πρακτικής αναδύεται ως προοπτική ευτοπίας — το όποιο τέλος κρύβεται στη σύζευξη, και ένα ριζικά νέο άνοιγμα ελευθερίας-ως-ισοαυτονομίας, αυθεντικότητας-ως-συνδημιουργικότητας και ομορφιάς-ως-σωτηρίας μάς περιμένει μπροστά.

επιμέλεια: Αναστασία Λαμπροπούλου

Σύντομα στα βιβλιοπωλεία.

04/11/2025

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης γράφει στο K-Report:

«Για τον γενικών ενδιαφερόντων αναγνώστη, αλλά και για τον ειδικότερα ασχολούμενο με το τουριστικό φαινόμενο, η έκδοση αυτή είναι δουλειά αναφοράς».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο link στα σχόλια 🖇️