http://www.locus7.gr/, https://www.facebook.com/groups/locus7/

Locus-7 Εκδόσεις & Γιώργος Μπαλάνος, Πύρρωνος 19, Athens (2025)

16/10/2025

Ιδίως τις νύχτες που φυσούν κάποιοι μικροί άνεμοι – το θυμάστε;
Τότε η πόλη φαντάζει ακόμη πιο διαφορετική, πιο απόμακρη, πιο ξένη… αλλά κι εγώ νιώθω σαν ξένος σε ξένη γη, όπως λέει η γνωστή φράση. Είναι σαν μια πόλη ενός άλλου κόσμου, με άλλους κατοίκους που δεν έχουν καμία σχέση μαζί μου, μα ούτε κι εγώ μαζί τους. Απλώς συνυπάρχουμε και συνταξιδεύουμε – ως το σημείο του εκτροχιασμού από τις δεσμευτικές ράγες. Εκεί οι δρόμοι μας χωρίζουν: εκείνοι συνεχίζουν να ζουν και κινούνται σαν κουρδιστά τρενάκια στις παλιές τους ράγες, ενώ εγώ βγαίνω εντελώς από αυτές…
Κάτι με καλεί τότε και – άντε γεια!
Εδώ μια μικρή παρένθεση:
Μπορεί αυτό να μην έχει καμία σχέση με το Κάλεσμα, το αληθινό μεγάλο Κάλεσμα, που είναι μια άλλη ιστορία, άλλα σίγουρα είναι ένα “μικρό” Κάλεσμα της Νύχτας – τότε που οι Κυνηγοί ξυπνούν και βγαίνουν σε αναζήτηση….
Μια άλλη αίσθηση πλανιέται τώρα στην ατμόσφαιρα… Μπορεί να είναι η αίσθηση ενός κάτι υπέροχου που σε περιμένει κρυμμένο να το βρεις ή η αίσθηση μιας απειλής που πρέπει οπωσδήποτε να την αντιμετωπίσεις ή, συνηθέστερα, και τα δύο μαζί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, Στα Δάση του Λυκόφωτος, εκδ. Locus-7

14/10/2025

"Ο κύριος Φιντς έκλεισε την πόρτα πίσω του. Το αναμμένο κλεφτοφάναρό του ήταν αρκετή συντροφιά. Ναι, εδώ υπήρχε όλος ο Χρόνος αιχμαλωτισμένος σ’ ένα χάρτινο γιαπωνέζικο λουλούδι. Στο άγγιγμα της θύμησης, το καθετί θα άνθιζε στο καθάριο νερό του μυαλού του, σε όμορφα λουλούδια και ανοιξιάτικες αύρες, σε πράγματα πιο μεγάλα από τη ζωή. Το κάθε συρτάρι του παλιού γραφείου, ανοίγοντας, μπορεί ν’ αποκάλυπτε μέσα του παλιές θειάδες και ξαδέρφια και γιαγιάδες σκεπασμένους όλους από τη σκόνη. Ναι, ο Χρόνος βρισκόταν εδώ. Μπορούσες να τον ακούσεις ν’ ανασαίνει, ένα ατμοσφαιρικό ρολόι αντί για μηχανικό.
Τώρα το σπίτι από κάτω ήταν τόσο μακρινό όσο κάποια χαμένη μέρα στο παρελθόν. Μισόκλεισε τα μάτια του και κοίταξε στην κάθε γωνιά της σοφίτας. Κάτι σαν προσμονή πλανιόταν στην ατμόσφαιρα."
Η ΕΥΩΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΣΑΠΑΡΙΛΑ, Ρέι Μπράντμπερι, μετ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, στην ανθολογία, ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ, εκδ. Locus-7

13/10/2025

"Το δωμάτιο ήταν ακόμη λουσμένο σ’ εκείνο το παράξενο φως, ένα μείγμα λιακάδας και φεγγαρόφωτου. Ένιωθα πιο φρέσκος και με είχε εγκαταλείψει εκείνο το βάρος της κούρασης και της εξάντλησης. Πλησίασα αργά στο παράθυρο και κοίταξα ψηλά. Το φλογερό ποτάμι εξακολουθούσε να κυματίζει προς το βορρά και το νότο, σ’ έναν ημικυκλικό χορό φωτιάς. Έμοιαζε με μια θεόρατη σαΐτα στον αργαλειό του Χρόνου –έτσι το φαντάστηκα ξαφνικά– η οποία ύφαινε τα νήματα των ετών. Η επιτά-χυνση ήταν πια τόσο φοβερή που δεν έβλεπες τον ήλιο να περνά από την ανατολή στη δύση. H μόνη αντιληπτή κίνησή του ήταν το λίκνισμα του ηλιακού ποταμού από το βορρά προς το νότο∙ αλλά κι αυτό είχε γίνει τώρα τόσο γοργό που θα μπορούσε κα-νείς να το αποκαλέσει τρεμούλιασμα.
Εκεί που αγνάντευα έξω, στα καλά καθούμενα ήρθε στο νου μου η ανάμνηση του τελευταίου ταξιδιού μου στους Εξωτερικούς Κόσμους*. Θυμήθηκα το απρόσμενο όραμα το οποίο είχα δει καθώς πλησίαζα στο Ηλιακό Σύστημα, με τους πλανήτες να στροβιλίζονται γοργά γύρω από τον ήλιο. Ήταν σαν να είχε ανασταλεί η εξουσία του χρόνου, και ο Μηχανισμός του Σύμπαντος είχε αφεθεί να ξεκουρδιστεί κατά μια αιωνιότητα μέσα σε λίγες στιγμές ή ώρες. H θύμηση συνοδευόταν από την αόριστη υποψία ότι δεν ήταν τυχαίο που μου είχε επιτραπεί μια έστω φευγαλέα ματιά στο απώτατο μέλλον."
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ, Ουίλιαμ Χόουπ Χάτζσον, μετάφραση-πρόλογος, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, εκδ. Locus-7

11/10/2025

Για να συντομεύω, έχω κουραστεί από τον Άρη, ένα γερασμένο κόσμο που πλησιάζει στο θάνατο, και θα ήθελα να εγκατασταθώ σ’ ένα νεαρότερο πλανήτη. Η Γη θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς μου καλά. Ακόμη και τώρα, οι οπαδοί μου κατασκευάζουν το καινούριο αιθερικό σκάφος που προτίθεμαι να χρησιμοποιήσω για το ταξίδι μου.
Δεν επιθυμώ να επαναλάβω την εμπειρία της άφιξής μου στον Άρη, το να προσεδαφιστώ μεταξύ πλασμάτων που έχουν άγνοια για μένα και ίσως να είναι στο σύνολό τους εχθρικοί. Εσείς, όντας Γήινοι, θα μπορούσατε να προετοιμάσετε πολλούς από τους συνανθρώπους σας για τον ερχομό μου, να συγκεντρώσετε προσήλυτους να με υπηρετούν. Η ανταμοιβή σας –και η δική τους– θα είναι το ελιξίριο της μακροβιότητας. Και διαθέτω και πολλά άλλα δώρα... τα πολύτιμα πετράδια και μέταλλα που τόσο πολύ εκτιμάτε. Επίσης, υπάρχουν τα λουλούδια, το άρωμα των οποίων είναι πιο εκμαυλιστικό και αποπλανητικό από οτιδήποτε άλλο. Εισπνέοντας αυτό το άρωμα, θα θεωρείτε ακόμη και το χρυσάφι ως άχρηστο σε σύγκριση μαζί του... κι από τη στιγμή που θα το εισπνεύσετε, εσείς, και όλοι οι άλλοι του είδους σας, θα με υπηρετείτε μετά χαράς.”
ΒΟΥΛΘΟΥΜ, Κλαρκ Άστον Σμιθ, από τη συλλογή διηγημάτων του "Ο Κάτοικος της Αβύσσου", μετ. Γ. Μπαλάνος, Locus-7

29/09/2025

Το κρίσιμο σημείο –το “μυστικό” αν θέλετε– της τέχνης/τεχνικής (σημ.: περιπατητικής) βρίσκεται στον τρόπο εκκίνησης πολύ πριν προσεγγίσει κανείς στην ίδια την περιοχή. Πρέπει να ξεκινήσεις σωστά, και “σωστά” εδώ σημαίνει το να συντονιστείς ψυχικά και σωματικά με τις περιφερειακές ροές της όλης διαδρομής. Με δεδομένο ότι καμία δίνη δεν έχει σαφή εξωτερικά όρια, αλλά απλώς εξασθενίζει σταδιακά με την απόσταση, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι ροές Δίνης νοούνται ότι αρχίζουν από το όποιο δικό σας σημείο εκκίνησης ως τον κεντρικό σημείο που θέλετε να πάτε. Κι εδώ προσθέτω ότι, για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να εξηγήσω, αλλά είναι απλοί και σχεδόν αυτονόητοι, η όλη διαδρομή γίνεται πάντοτε πεζή – δε νοείται να μεσολαβήσει κίνηση με αυτοκίνητο ή άλλη μηχανή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ,"ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ", Locus-7

17/09/2025

Για μια στιγμή αυτή η απέραντη κλίμακα της πραγματικότητας αυτοαποκαλύφθηκε, και μετά κρύφτηκε γοργά πίσω από τα συντρίμμια του προφανούς. Το σύμπαν, εμπεριέχοντας τους δύο μικροσκοπικούς αλλά ωστόσο σημαντικούς εαυτούς τους, στάθηκε ασάλευτο για μια στιγμή μπροστά στα μάτια τους. Το κοίταξαν – συνειδητοποίησαν ότι ανήκαν σ’ αυτό. Το καθετί κινείτο και είχε την υπόστασή του, ζούσε – εδώ σε τούτη τη σιωπηλή, άδεια έρημο ακόμη πιο δραστήρια απ’ ό,τι σε μια πόλη γεμάτη σπίτια. Ο ήσυχος Νείλος, στενάζοντας κάτω από το φορτίο των χρόνων, κατηφόριζε προς τη θάλασσα. Εκεί ορθώνονταν οι απειλητικές πυραμίδες στο φόντο του λυκόφωτος• κάτω απ’ αυτές, σε τερατώδη αξιοπρέπεια, καραδοκούσε η Σκιά από τα, σαν φαγωμένη πέτρα, μάτια της οποίας ξεχύνεται το ανώνυμο πράγμα που πρώτα σουφρώνει την καρδιά, και μετά την ανοίγει ξανά στον τρόμο. Και παντού, από επιβλητικούς μονόλιθους όπως κι από μυστικούς τάφους, ανέβαινε εκείνος ο παράξενος, μακρόσυρτος ψίθυρος που, αψηφώντας χρόνο και αποστάσεις, περιγελά το θάνατο. Η γητειά της Αιγύπτου, που είναι η γητειά της αθανασίας, άγγιζε την καρδιά τους.
ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ, Άλτζερνον Μπλάκγουντ, από τη συλλογή "ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑ", μετ. Γ. Μπαλάνος, Locus-7

29/07/2025

Η αλήθεια οφείλει να είναι αναγκαστικά πιο παράξενη από τη φαντασία, γιατί η φαντασία είναι δημιούργημα του ανθρώπινου νου και άρα του είναι οικεία.
(Gilbert Keith Chesterton, 1874–1936)
(Πίνακας της Elli Griva)

24/07/2025

Ένας υπάλληλος 22 χρόνων έκανε στο μεσοκαλόκαιρο αθλητικές ασκήσεις σ’ ένα ηλιόλουστο χώρο για σπορ, όταν ξαφνικά σωριάστηκε κάτω και μεταφέρθηκε αναίσθητος έξω. Η επιτόπια ιατρική εξέταση έδειξε ότι είχε πάθει μια μάλλον σοβαρή ηλίαση. Στη συνέχεια ο ασθενής μεταφέρθηκε σπίτι του, όπου τον έβαλαν στο κρεβάτι. Ο γιατρός συνέστησε μια δίαιτα με γάλα, δηλώνοντας ότι δε θα μπορούσε να ξανασηκωθεί πριν περάσουν τουλάχιστον μερικές μέρες. Από παλιότερα πειράματα ο ασθενής γνώριζε ότι ήταν πολύ δεκτικός στον υπνωτισμό. Έτσι, όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, έστειλε σχετικό μήνυμα στον υπνωτιστή. Ο τελευταίος, όταν έφτασε το ίδιο βράδυ, βρήκε ότι ο ασθενής μπορούσε να μιλά με δυσκολία και παραπονιόταν για ένα φοβερό πονοκέφαλο που “πήγαινε να του σπάσει το κεφάλι”.
Υπνωτίστηκε αμέσως με προφορική υποβολή και του ειπώθηκε ότι η ύπνωση θα μετάλλαζε σε φυσιολογικό ύπνο, από τον οποίο θα ξυπνούσε το άλλο πρωί, εντελώς θεραπευμένος. Και πράγματι το άλλο πρωί ο ασθενής ξύπνησε νιώθοντας καλά, έφαγε ένα κανονικό πρωινό, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των δικών του, και έφυγε όπως συνήθως για τη δουλειά του. Δε σημειώθηκε καμία υποτροπή από τα ευεργετικά αποτελέσματα της ύπνωσης, και η θεραπεία του υπήρξε οριστική.
Αυτή η περίπτωση, με τις πολλές ενδιαφέρουσες όψεις που περιέχει –μερικές, αν θέλετε, αμφίβολες– είναι χαρακτηριστική των απρόσμενων θετικών αποτελεσμάτων που παρουσιάζονται συνέχεια στο χώρο της θεραπευτικής ύπνωσης.
COLIN BENNETT, "ΥΠΝΩΤΙΣΜΟΣ, Χρήση-Μέθοδοι-Εφαρμογές", Μετάφραση, εισαγωγή και υποσημειώσεις: Γ. Μπαλάνος, εκδόσεις Locus-7

22/07/2025

"Το μόνο ίσως πράγμα που σέβεται η συμβατική λογοτεχνία -κι αυτό μονάχα όταν είναι καλή- είναι ο αναγνώστης.
Η Επιστημονική Φαντασία -επίσης μονάχα όταν είναι καλή- δεν αναγνωρίζει ούτε καν αυτή την εξαίρεση.
Γιατί;
Γιατί το χιούμορ και ο σαρκασμός με τις ιδέες των άλλων είναι αρκετά εύκολο πράγμα, αλλά τι γίνεται με τις δικές μας ιδέες; Και ποιος έχει δικαίωμα να γελάσει με τους άλλους αν δεν μπορεί να γελάσει πρώτα απ' όλα με τον εαυτό του;
Και δυστυχώς, ο Καθρέφτης, σαν υπέρτατη έκφραση της τέχνης του χιούμορ και του σαρκασμού, είναι από τα "ουσιώδη εν ανεπαρκεία" στον τόπο μας.
Η Επιστημονική Φαντασία αποτελεί έναν τέτοιο Καθρέφτη, που έρχεται να αναπληρώσει την έλλειψη. (Έτσι και σκίσετε από αγανάκτηση τούτο το βιβλίο θα έχετε εφτά χρόνια γρουσουζιά! Εγώ σας προειδοποίησα.)
Και αν δε γελάσετε ούτε μ' αυτή, ε... δοκιμάστε μ' έναν κανονικό καθρέφτη. Κι εγώ κοιτάχτηκα κάποτε, αλλά τις σχετικές εμπειρίες θα τις διαβάσετε στις ανθολογίες μου με τα διηγήματα τρόμου και φρίκης. (Πάντως είχα είδωλο στον καθρέφτη, παρά τα αντίθετα που διέδιδαν μερικοί.)
Πάντοτε απορούσα με την απορία των άλλων όταν με έβλεπαν να σαρκάζω κάποια ιδέα που είχα υποστηρίξει με ειλικρινή σοβαρότητα κάπου αλλού. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση σ' αυτό. Όταν κάνω χιούμορ, συχνά σαρκαστικό, με κάποια από τις αγαπημένες μου ιδέες δεν σημαίνει ότι απορρίπτω ή ότι υποτιμώ την ιδέα. Σημαίνει απλώς ότι δεν την αφήνω να με καβαλήσει.
Η διαφορά του φανατικού από το ελεύθερο άτομο δεν έγκειται στο ότι ο πρώτος δεν έχει χιούμορ (στα μπουντρούμια όλου του κόσμου πέφτει πολύ γέλιο από τους δεσμοφύλακες), αλλά στο γεγονός ότι μονάχα το ελεύθερο άτομο μπορεί να γελάσει με τις ιδέες του.
Το να γελάμε με τις ιδέες μας, όσο σοβαρές κι αν είναι, δεν τις υποτιμά ούτε τις υποβαθμίζει. Μια αληθινά σοβαρή ιδέα αντέχει στο χιούμορ και το σαρκασμό δίχως να μαραίνεται. Αν όχι, τότε δεν αξίζει τον κόπο να την έχουμε."
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, "Ανταποκρίσεις από έναν Παράλληλο Κόσμο", εκδ. Locus-7

16/07/2025

Στη θέση της ανθρώπινης υλικής ύπαρξης δεσπόζει τελικά ένα ανάριο κρυσταλλικό πλέγμα, μια γεωμετρική σύνθεση από ατόφια δύναμη και καθάριο φως. Είναι σαν ένα γεωμετρικό δίκτυο, σαν ένας μικρός γαλαξίας από μυριάδες αστραφτερές κουκκίδες συνδεμένες με ίσια λεπτά νήματα που, σαν φωτεινές χορδές, πάλλονται αρμονικά συνθέτοντας μια παράξενη κι απόκοσμη μελωδία.
Το Τραγούδι είναι το κλειδί της Πύλης!
Και το ανθρώπινο πλάσμα, έχοντας πλέον την κρυστάλλινη μορφή ενός πελώριου κι αιθέριου πετραδιού, στροβιλίζεται προς την Πύλη στην καρδιά της κοσμικής Δίνης ακτινοβολώντας ολόγυρα Δύναμη.
Και περνά από την Πύλη!
Όλοι οι δρόμοι του Κοσμικού Δικτύου, όλοι οι δρόμοι του σύμπαντος, είναι πλέον ανοικτοί μπροστά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, ΚΟΣΜΙΚΗ ΒΙΟΔΥΝΑΜΙΚΗ

14/07/2025

"Η Πεντέλη δεν έχει καμία σχέση με Σατανιστές – εκτός πια κι αν θέλετε να δεχτούμε ως Σατανιστές κάποιους γραφικούς πιτσιρικάδες που ζωγραφίζουν άτεχνες πεντάλφες στους τοίχους ή διαβάζουν κάτι σ’ ένα περιοδικό και μετά κάνουν τάχα επικλήσεις στον Ασταρόθ, την Εκάτη ή τον Κθούλου, και –με την ευκαιρία– μπορεί και λίγο σεξ με τα κοριτσόπουλα της παρέας!
Αυτοί παίζουν τους Σατανιστές – αλλά δεν είναι. Παίζουν! Εντάξει, μπορεί το παιχνίδι τους να κρύβει κάποιους κινδύνους: ναρκωτικά, αφροδίσια, κυκλώματα πορνείας, μπλέξιμο με κάποιες οργανώσεις οικονομικής εκμετάλλευσης των αφελών, και άλλα παρόμοια. Αυτά, ναι, αλλά Σατανισμός δεν είναι.
Μην ξεχνάτε, εξάλλου, ότι και ο Χριστιανισμός και Σατανισμός αποδέχονται εξίσου, και βάση ενός κοινού δόγματος, την ύπαρξη και υπόσταση τόσο του Χριστού όσο και του Σατανά – μόνο που οι μεν λατρεύουν τον πρώτο (και ό,τι αυτός εκφράζει) και οι δε τον δεύτερο (και ό,τι αυτός εκφράζει). Είναι εξ ανάγκης κι εξ ορισμού δύο κατοπτρικά ή πολικά αντίθετες πίστεις."
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ, "Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης", εκδ. Locus-7

Locus-7 Εκδόσεις & Γιώργος Μπαλάνος

16/10/2025

14/10/2025

13/10/2025

11/10/2025

29/09/2025

17/09/2025

29/07/2025

24/07/2025

22/07/2025

16/07/2025

14/07/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category