05/08/2025
Διαβάζοντας το βιβλίο «Το Νόημα της Ζωής» του Βίκτορ Ε. Φρανκλ, ένιωσα να έρχομαι σε επαφή με μια σπάνια καθαρότητα σκέψης και καρδιάς.
Ο Βίκτορ Ε. Φρανκλ, Νευρολόγος, Ψυχίατρος, Επιζών του Ολοκαυτώματος και θεμελιωτής της Υπαρξιακής Ανάλυσης και Λογοθεραπείας αφιέρωσε τη ζωή του στο ερώτημα:
"Πώς μπορεί ο άνθρωπος να βρει νόημα ακόμα και μέσα στον πιο αδιανόητο πόνο;
Η θεώρηση του —ότι ο άνθρωπος δεν καθορίζεται από τις συνθήκες, αλλά από τη στάση που επιλέγει απέναντι τους— δεν είναι απλώς φιλοσοφία.
Είναι πυξίδα. Είναι μια υπενθύμιση βαθιά υπαρξιακή, ειδικά για εμάς που ζούμε στον "πολιτισμένο" δυτικό κόσμο, όπου ξυπνάμε και κοιμόμαστε με το άγχος του ασταμάτητου κυνηγιού της επιτυχίας και της ευτυχίας.
Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο, μια φράση με στιγμάτισε. Με άγγιξε πραγματικά και θα ήθελα να την κρατήσω ως υπενθύμιση:
"Η ευτυχία και η επιτυχία δεν κατακτώνται όταν τις κυνηγάς
Γεννιούνται σιωπηλά, εκεί όπου αφοσιώνεσαι σε κάτι μεγαλύτερο από σένα.
Όταν δίνεσαι χωρίς υστεροβουλία σε έναν σκοπό, ή σε έναν άλλον άνθρωπο.
Όταν ξεχνάς τον εαυτό σου — και μέσα σ’ αυτή τη λήθη, τον συναντάς αληθινά".
Η συνείδηση μας είναι ο εσωτερικός μας οδηγός.
Όταν την ακούμε, όταν πράττουμε σύμφωνα με τις πιο μυχιές μας αξίες,
όταν δρούμε με ακεραιότητα και ενσυναίσθηση, τότε δεν χρειάζεται να κυνηγήσουμε τίποτα.
Απλώς κάνουμε αυτό που "ξέρουμε βαθιά μέσα μας" πως είναι σωστό, με την καλύτερη μας γνώση - και αυτό αρκεί.
Η ευτυχία και η επιτυχία έρχονται τότε.
Μπορεί μακροπρόθεσμα, αλλά έρχονται!
Όχι ως τρόπαια, αλλά ως φυσικοί καρποί του νοήματος που τολμήσαμε να υπηρετήσουμε.
