17/05/2025
Ζώντας με πυρά: Πώς οι παραμεθόριες κοινότητες της Αρμενίας στο Σιουνίκ προσαρμόζονται σε μια νέα κανονικότητα 🇦🇲
➖➖➖
Έκθεση επί τόπου από την Arpine Hovhannisian
Τις τελευταίες σαράντα νύχτες, η ειρηνική ζωή στο Khnatsakh και στο κοντινό Khoznavar στο Syunik, στη νότια Αρμενία, έχει καταρρεύσει από πυροβολισμούς.
Στις 9 Μαΐου, το Zartonk επισκέφτηκε τα χωριά για μια έκθεση για να δει τι συμβαίνει από τη λεγόμενη κατάπαυση του πυρός.
Στην είσοδο του δήμου απέναντι από τις θέσεις των Αζέρων στο Khnatsakh, ο Gor Arakelyan, ο αναπληρωτής επικεφαλής της κοινότητας, θυμάται τη στιγμή που οι πυροβολισμοί πλησίασαν επικίνδυνα.
«Μια σφαίρα πέρασε ακριβώς δίπλα μας εδώ ένα βράδυ», λέει, δείχνοντας το σημείο όπου στέκονταν. «Θα μπορούσε να χτυπήσει οποιονδήποτε».
Κάτοικοι των χωριών λένε ότι οι πυροβολισμοί ξεκινούν σαν ρολόι, γύρω στις 22:20 και συνεχίζονται μέχρι τις 5 το πρωί.
Ο 10χρονος Άλεξ μας οδηγεί στο σπίτι της γιαγιάς του, που χτυπήθηκε από πυροβολισμούς στις 23 Απριλίου. Οι παππούδες του, η Γκρέτα και ο Ρούμπεν Χατσατριάν, ζουν ακριβώς απέναντι από τις θέσεις του Αζερμπαϊτζάν.
Εκείνο το βράδυ, γύρω στις 22:30, σφαίρες έσπασαν το παράθυρο του υπνοδωματίου τους ενώ ο Ρούμπεν κοιμόταν. Ένας καθρέφτης έσπασε. Αν καθόταν αντί να ξαπλώσει, η σφαίρα μπορεί να τον είχε χτυπήσει.
Ο δήμος αντικατέστησε το τζάμι. Ένας νέος καθρέφτης είχε τοποθετηθεί αλλά το ζευγάρι δεν χρησιμοποιεί πλέον το δωμάτιο.
«Φοβάμαι πολύ για να κοιμηθώ εκεί», λέει η Γκρέτα. «Θα μπορούσες να πεθάνεις στον ύπνο σου».
Στις 23 Απριλίου, το Υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας εξέδωσε δήλωση: Δεν αναφέρθηκαν θύματα λόγω των πυροβολισμών. Προτρέπουμε το Αζερμπαϊτζάν να διερευνήσει το συμβάν και να παράσχει δημόσια διευκρίνιση. Το Ερεβάν έχει προτείνει έναν κοινό μηχανισμό για έρευνες κατάπαυσης του πυρός, το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει ακόμη απαντήσει.
Ωστόσο, οι σφαίρες συνεχίζουν να χτυπούν σπίτια, στέγες, ακόμη και τον αγωγό φυσικού αερίου του χωριού, την πολιτική υποδομή που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν στοχοποιείται.
Όταν ρωτήσαμε αν τα παιδιά φοβούνται, ο Άλεξ σηκώνει τους ώμους: «Το έχουμε συνηθίσει». Στη συνέχεια ανεβαίνει σε μια ταράτσα για να ελέγξει για σφαίρες από το προηγούμενο βράδυ.
«Η μαμά μου ζητάει να ελέγξω τα αποτελέσματα των πυροβολισμών κατά τη διάρκεια της ημέρας»
Προς το παρόν, αυτό είναι μέρος της ρουτίνας - παράλληλα με το σχολείο, τις δουλειές και τα απογεύματα στη νέα παιδική χαρά. Η ζωή συνεχίζεται, παρόλο που η πυροβολισμοί συνεχίζονται.
