O Orthos Logos είναι το πρώτο ελληνικό μέσο Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας
01/09/2025
Αν θέλουμε η ενημέρωση να πάψει να μας τραυματίζει και να αρχίσει να μας ενδυναμώνει, χρειάζεται να την επαναπροσδιορίσουμε ως κοινό αγαθό. Με την κριτική μας, την υποστήριξή μας, την ίδια μας την προσδοκία.
Γιατί, τελικά, το ερώτημα δεν είναι αν μπορεί να υπάρξει μια δημοσιογραφία σαν κι αυτή που περιγράψαμε. Το ερώτημα είναι: θα της δώσουμε σχήμα και υπόσταση. Θα την κάνουμε βήμα που μας ενώνει, λόγο που μας αλλάζει, πράξη που μας λυτρώνει;
Το μονοπάτι δεν είναι έτοιμο για εμάς. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο μοντέλο για να ακολουθήσουμε. Η δυνατότητα, ωστόσο, ενός καλύτερου καλοκαιριού, ενός υγιέστερου τρόπου ζωής, υπάρχει και το αν θα το πετύχουμε δεν εξαρτάται από εξωτερικές δυνάμεις, αλλά από τις δικές μας πράξεις.
Είναι η πρόκληση να γίνουμε αντάξιοι του ίδιου μας του πολιτισμικού εαυτού. Να δούμε την Ελλάδα όχι ως φτωχό συγγενή, αλλά ως κοιτίδα που μπορεί να παράγει σκέψη και γνώση· να καινοτομεί, να εμπνέει, να οδηγεί. Η κορυφή δεν είναι το τέλος. Είναι το σημείο απ’ όπου φαίνεται καθαρότερα ο ορίζοντας μπροστά.
Ό,τι κι αν αλλάξει, ένα θα μείνει κρίσιμο: η ποιότητα του δημόσιου λόγου θα καθορίζει την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Κι αυτό δεν είναι υπόθεση «κάποιων» – είναι ευθύνη όλων. Είναι ο τρόπος να διασφαλίσουμε ότι ο κοινός μας κόσμος δεν θα χαθεί σε ψευδαισθήσεις.
Θέματα όπως η ΤΝ – τα οποία αγγίζουν τα πάντα, από την απασχόληση και την εκπαίδευση έως τη δημοκρατία και την ηθική – δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τεχνοκρατικές υποσημειώσεις ή να προορίζονται μόνο για τους ειδικούς. Απαιτούν έναν δημόσιο διάλογο υψηλού επιπέδου, που να βασίζεται σε στοιχεία, να διαμορφώνεται από διαφορετικές φωνές και να επικεντρώνεται σε μακροπρόθεσμο επωφελές αντίκτυπο.
Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία συνεννόησης· όχι νέα όπλα. Νέους θεσμούς με κύρος· όχι απλώς νέες συμμαχίες. Χώρους πραγματικού διαλόγου· όχι επικοινωνιακά fora. Νέες μορφές συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών – η οποία οφείλει να είναι συνδιαμορφωτής ειρήνης, φορέας πίεσης (υγιούς όπως αναδείξαμε παραπάνω), στήριγμα συλλογικής αντοχής και συνέπειας.
Και η ίδια η έννοια της διπλωματίας χρειάζεται επαναπροσδιορισμό: με δημιουργική σκέψη, φαντασία στη χάραξη λύσεων και ευρηματικότητα – όχι μόνο τακτικές ελιγμών.
Το όραμα ενός ενωμένου κόσμου δεν είναι όνειρο. Είναι επιλογή. Μπορεί να μην πραγματοποιηθεί απότομα, ούτε με θεαματικά διαγγέλματα. Όμως, μπορεί να προκύψει – σταδιακά, μέσα από πράξεις, συμμαχίες, επιμονή. Και τότε, ίσως για πρώτη φορά, η παγκοσμιοποίηση να πάψει να σημαίνει απρόσωπη δύναμη και να αρχίσει να σημαίνει κοινή ευθύνη.
Μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και πολλούς άλλους θεσμούς που έχουν χάσει τη συνοχή και το σκοπό τους στη σημερινή μεταβατική περίοδο, ο ΟΑΣΕ θα συνεχίσει να υπάρχει χάρη στη θεσμική αδράνεια – και ως μνημείο της ιστορικής περιόδου σχετικής σταθερότητας στην Ευρώπη.
Ως εκ τούτου, παραμένει αναντικατάστατος, έστω και μόνο επειδή η νέα διεθνής τάξη δεν έχει ακόμη αναδυθεί.
Το επόμενο βήμα δεν είναι να διαλέξουμε στρατόπεδο. Είναι να απαιτήσουμε μια οικονομία που δεν εκτροχιάζει τις αρχές της στο όνομα της αποτελεσματικότητας. που δεν ξεχνά ότι σκοπός της δεν είναι να αυξάνει τις τιμές με κάθε κόστος, αλλά να διαχέει τις δυνατότητες – όχι να τις συγκεντρώνει.
Η αλλαγή δεν θα έρθει από κάποια μελλοντική κυβέρνηση ή έναν νέο νόμο. Θα έρθει όταν συγκροτηθεί κοινός τόπος στόχων και αξιών. Όταν πάψουμε να θεωρούμε τη δημόσια διοίκηση προέκταση της εξουσίας και την αντιμετωπίσουμε ως συνέχεια της κοινωνίας. Με επαγγελματισμό, λογοδοσία, ήθος και συλλογική βούληση.
Η δημοκρατία δεν είναι δεδομένο, αλλά καθημερινή επιλογή. Αν δεν μάθουμε να διακρίνουμε τον λόγο από τη δημαγωγία, την ευθύνη από την κολακεία, τον πολίτη από τον καταναλωτή θυμού, τότε ο λαϊκισμός δεν θα είναι παρένθεση – θα παγιωθεί ως διαρκές καρκίνωμα του δημόσιου λόγου.
Το ζήτημα, πλέον, δεν είναι μόνο πώς φτάσαμε ως εδώ. Είναι πώς μπορούμε να σταθούμε στο παρόν – ή, καλύτερα, πώς μπορούμε να «επανα-διαφωτιστούμε»: να επανεφεύρουμε τις αξίες που κάποτε θεμελίωσαν τις δημοκρατίες μας, όχι ως ιστορικά κειμήλια, αλλά ως ζωντανά μέτρα κρίσης και δράσης. Πώς μπορούμε να υπερασπιστούμε κάτι που όλοι διακηρύσσουν πως στηρίζουν — αλλά, λίγοι τιμούν στην πράξη. Και πώς μπορεί μια κοινωνία να αποκαταστήσει τη θεσμική της αυτογνωσία, χωρίς να παραδοθεί στην πόλωση, την αδιαφορία ή την παραίτηση.
Be the first to know and let us send you an email when Orthos Logos News posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Το πρώτο Ελληνικό περιοδικό Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας...
Ιδέα - Στόχος: Ένα περιοδικό έκφρασης και καλλιέργειας του «Ορθού Λόγου» - συναίρεσης λόγου, αισθήματος και πράξης - ανάπτυξης συλλογισμού, κριτικής σκέψης και προσωπικής ευθύνης στην αντιμετώπιση των καθημερινών κοινωνικών αλλά και ατομικών προβλημάτων… Μια προσπάθεια να βάλουμε τα ‘πράγματα στην θέση τους’, μακριά από τα εύκολα λόγια (λαϊκισμού και δημαγωγίας) που ενθαρρύνουν και υποθάλπουν κάθε ατομική ελαττωματικότητα και αποσαθρώνουν μια κοινωνία. Να αρθρωθούν όσα δεν αρθρώνονται τόσα χρόνια…, για την ουσία του προβλήματος στην χώρα μας (στη χώρα που γέννησε τον ορθό λόγο), για τον πολιτικό, κοινωνικό και ανθρώπινο διάλογο των ημερών μας… Ένα περιοδικό «Εποικοδομητικής Δημοσιογραφίας» που απευθύνεται σε όλους όσοι αναζητούν και επιζητούν την λογική (σκέψη και πράξη) απέναντι στην σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και στο χάος, στο αδιέξοδο του λαϊκισμού. Που θα αναδεικνύει, θα εκφράζει και θα κινητοποιεί την ‘σιωπηλή πλειοψηφία’, με στόχο την επικράτηση του εποικοδομητικού και Ορθού Λόγου – της Λογικής – στην κοινωνία και στην πολιτική… Πρόθεσή μας, μέσω του ορθού-λογισμού (της στάσης δηλ. σύμφωνα με την οποία οι αποφάσεις μας και η λύση των προβλημάτων μας πρέπει να βασίζονται στη λογική), η κατάληξη σε «ορθή πράξη». Σε ενέργειες και δράσεις, σε λύσεις, προς την πραγματική, και την κάθε φορά καλύτερη δυνατή, ωφέλεια του ανθρώπου και της κοινωνικής συμβίωσης (Ορθή σκέψη – ορθός λόγος – ορθή πράξη)… Ένα εξαιρετικό περιοδικό που η κάθε του έκδοση θα αποτελεί γεγονός όχι τόσο για τις ‘ειδήσεις’ του, αλλά μάλλον για τις διαπιστώσεις του, τα σχόλια και τις προτάσεις του, μια έκδοση ‘συλλεκτικής αξίας’ τέτοια που να αξίζει να διατηρείται αποτελώντας ‘σημείο αναφοράς’ στο αρχείο ή στην βιβλιοθήκη ή ακόμη περισσότερο στην ψυχή και την μνήμη του κάθε αναγνώστη… Ένα «στοίχημα» (μένει να κερδηθεί…) ότι υπάρχουν τελικά αρκετοί σ’ αυτόν τον τόπο (και μπορούν να γίνουν πολλοί περισσότεροι) που αναζητούν και επιλέγουν την Λογική και όχι τον παραλογισμό, το Ορθό και το εκλεκτό και όχι το ευτελές και το χυδαίο!
Περιεχόμενο: Μας αφορά ο άνθρωπος και η κοινωνία και κατ’ επέκταση, ως κομμάτια του ενιαίου αυτού συνόλου, η πολιτική και η οικονομία, ο πολιτισμός και η παιδεία, η επιστήμη και η φιλοσοφία, η ιστορία, η τέχνη και η φιλολογία, το περιβάλλον, η ζωή και η υγεία, ο εθελοντισμός και η ανθρωπιστική δράση... Ενημέρωση, στοχασμοί και σχόλια – μελέτη, έρευνα, ανάλυση, επεξεργασία και ορθολογική παρουσίαση προτάσεων και λύσεων – εφ’ όλων των θεμάτων και προβλημάτων που αφορούν την Ελληνική, και όχι μόνο, κοινωνία… Παρουσιαζόμενα με τρόπο «ορθό», εποικοδομητικό, αισιόδοξο και θετικό (θετικής ψυχολογίας), συνθετικό και όχι συγκρουσιακό, ‘διαλεκτικό’ και όχι ‘ρητορικό’, που θα παράγει λύσεις και όχι αντιπαλότητες, ψάχνοντας την αλήθεια και όχι τον εντυπωσιασμό, με γλώσσα ευγενική και αξιοπρεπή, χωρίς επιθετικότητα, φανατισμούς, ρεβανσισμούς, δογματισμούς ή μισαλλοδοξίες, με αίσθηση υπευθυνότητας, υπέρ μιας ‘ηθικής της κατανόησης’ που είναι η ‘ηθική ειρήνευσης’ των ανθρώπινων σχέσεων…
Συντελεστές: Επαγγελματίες και ερασιτέχνες που τασσόμαστε στην προσπάθεια υπέρ της επικράτησης του «Ορθού», της κατανόησης και της λογικής. Δημοσιογράφοι, ερευνητές, σχολιαστές, νοήμονες και επιστήμονες, καλλιτέχνες και στοχαστές, διανοούμενοι και τεχνοκράτες, χωρίς εξαρτήσεις, και πάνω απ’ όλα πραγματικά «νέοι», στον νου και στην καρδιά, που επιχειρούμε να παρέμβουμε χωρίς φόβο αλλά με πάθος στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα…
ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Το περιοδικό απευθύνεται, εξαρτάται και αναπτύσσεται από τους συνδρομητές- αναγνώστες του και μόνο. Γι’ αυτό η ύπαρξη και η ανάπτυξη του καθορίζεται από την δική τους οικονομική συνεισφορά. Προτιμά να εστιάζει στην ‘διάθεση’ ποιοτικού περιεχομένου στους αναγνώστες του, παρά να ‘διαθέτει’ τους αναγνώστες σε διαφημιστές... Χωρίς εξάρτηση από τις διαφημίσεις δεν χρειάζεται να σκέφτεται ‘ομάδες-στόχους’ ή να προσαρμόζει το περιεχόμενό του αναλόγως. Αντ’ αυτού, όποιος προσυπογράφει το όραμα και την αποστολή του είναι ευπρόσδεκτος να συμμετάσχει. Γιατί βλέπει τους αναγνώστες του ως συμμετέχοντες και τους θεωρεί ως την μεγαλύτερη ανεκμετάλλευτη ‘πηγή γνώσης’ στη δημοσιογραφία… Θέλει να δημιουργήσει μια διαρκή και ουσιαστική σχέση μαζί τους. Θέλει να τους θεωρεί ως μέλη μιας ‘λογικής’ κοινότητας και όχι απλώς καταναλωτές περιεχομένου. Πιστεύει ότι μια μονόδρομη παραγωγού-καταναλωτή σχέση μεταξύ ενός εντύπου και του αναγνωστικού κοινού είναι ‘πράγμα του παρελθόντος’... Ενώ επαγρυπνεί για την εκδοτική-συντακτική του ανεξαρτησία, πιστεύει ότι η ενεργή συμμετοχή του κοινού είναι ζωτικής σημασίας για μια υγιή και ακμάζουσα «εποικοδομητική δημοσιογραφία». Απ’ τους αναγνώστες ζητά την γνώμη και τους ενθαρρύνει να συνεισφέρουν την εμπειρία τους σε συγκεκριμένα θέματα...
