31/07/2025
🇬🇷 𝝤 𝝩𝝚𝝠𝝚𝝪𝝩𝝖𝝞𝝤𝝨 𝝖𝝦𝝬𝝜𝝘𝝤𝝨
Στον ελληνικό αθλητισμό μπορούμε να βρούμε πολλούς σπουδαίους αθλητές. Σε ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, πόλο είναι εύκολο κι ένας αδαής να διακρίνει ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά.
Ο Κώστας Σλούκας είναι ένας από αυτούς αλλά όχι ο μόνος. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι, ξένοι κι Έλληνες που ξεχωρίζουν για τις αθλητικές τους επιδόσεις. Ίσως όμως είναι στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρημένοι αυτοί που διακρίνονται για τις ηγετικές τους ικανότητες. Την έμφυτη αρχηγική τάση να βγουν μπροστά, να μη φοβηθούν τη φθορά, την αντίδραση του λαού, τα αδηφάγα social media.
Άλλωστε, μετά την απόφαση που πήρε το καλοκαίρι του 2023, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να νιώσει φόβο για τίποτα. Ούτε την προτροπή της ευρείας μάζας των οπαδών της νυν ομάδας του άκουσε, η Θύρα 13 μάλιστα το εξέφρασε και επίσημα, που καλούσαν τους αθλητές του Παναθηναϊκού «να απέχουν από την Εθνική του Λιόλιου», ούτε δείχνει να νοιάζεται για όλα όσα λέγονται και αφορούν εκείνον.
Τα βράδια, όταν ξαπλώνεις στο μαξιλάρι σου, είσαι εσύ κι ο εαυτός σου. Κι εκεί, δε μπορείς να ξεφύγεις από κανέναν. Ο Σλούκας υποπτεύεται ακριβώς αυτό που σκεφτόμαστε όλοι για τον Μαγκλογιάννη, τον Παπαπέτρου, τον Θεωνά, τον Χριστινάκη, τα παιδιά της ΚΕΔ, τον Λιόλιο. Δεν πιστεύει ότι συνέβη κάτι κατά λάθος.
Ταυτόχρονα όμως, είναι 35 στα 36, έχει μια ευκαιρία να κρεμάσει ένα μετάλλιο στο λαιμό της μικρής Βαλέριας και δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη για κανέναν Λιόλιο. Ο πρόεδρος της ΕΟΚ «εκτός γραφείου» μπορεί να είναι ο καλύτερος άνθρωπος.
Στα καθήκοντα του ως θεματοφύλακας της ισονομίας, εξελίσσεται σε ό,τι χειρότερο έχει περάσει από τον ελληνικό αθλητισμό μαζί με Σαρρή, Γκιρτζίκη. Και ως τέτοιος αντιμετωπίζεται. Θα αλλάξει ή θα βουλιάξει όπως έκαναν οι προκάτοχοι του; Θα το δείξει το μέλλον. Προς το παρόν τα όργανα ακούγονται πλέον και στο Μαξίμου.
Ο Σλούκας ανέλαβε μια πρωτοβουλία που θέλει πολλά κιλά καρύδια για να την πάρεις. Μπήκε μπροστά και μαζι με τον Μήτογλου, τον Καλαϊτζάκη, τον Σαμοντούροφ και τον νεοφερμένο Τολιόπουλο που… θα τα βρει μπροστά του, να απευθύνει μια τελευταία έκκληση, παράκληση, πριν συμβούν τα χειρότερα.
Να καλέσει τον πρωθυπουργό να παρέμβει. Φυσικά ο πρωθυπουργός μπορεί να τον αγνοήσει. Δεν μπορεί όμως πλέον σε 6-8-12 μήνες από τώρα να πει ότι δεν ήξερε.
Ο Σλούκας πλησιάζοντας στο λυκαυγές της καριέρας του δε μπορεί να ακούσει κανέναν και δε μπορεί να γίνει υποβολέας κανενός. Δεν άκουγε άνθρωπο όταν όλοι του έλεγαν να μείνει στον Ολυμπιακό και πήγε στη Φενέρ. Δεν άκουγε ούτε όταν ήταν να γυρίσει στον Ολυμπιακό της Α2 και όλοι του φώναζαν «τι πας να κάνεις».
Για αυτό και είναι ο τελευταίος μεγάλος αρχηγός. Συνδυάζοντας μεγάλες αθλητικές ικανότητες και προσωπικότητα εκτός γηπέδου. Μπορεί να βγουν κι άλλοι μελλοντικά αλλά αν οι νέοι αθλητές θέλουν να ακολουθήσουν ένα παράδειγμα, είναι ορατό μπροστά τους από το work ethic, τη λύσσα για τη νίκη μέχρι τις αποφάσεις που τους βγήκαν όλες, μία προς μία.
Είναι μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι που εκτιμούν πως ο Σλούκας θα υπέγραφε μια τέτοια ανακοίνωση γιατί «τον υποχρέωσε ο Παναθηναϊκός». Τα λεφτά του συμβολαίου του τα έκανε απόσβεση από τον πρώτο του χρόνο, την αγάπη την κέρδισε, τα πήρε όλα μέσα σε λίγους μήνες, όσα προσδοκούσε πως θα πάρει σε 3-4 χρόνια στον Παναθηναϊκό.
Έγινε όμως δακτυλοδεικτούμενος γιατί αποφάσισε να υπερασπιστεί τον ιδρώτα του. Να ρωτήσει δημόσια με τον δικό του τρόπο «γιατί με κλέβετε»; Στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων πρέπει να υπάρχει πάντα μια καχυποψία, μια δεύτερη σκέψη πίσω από όλα. Τους είναι δύσκολο να αντιληφθούν πως υπάρχουν και κάποιοι που είναι κρυστάλλινοι. Που δεν λειτουργούν ως υπάλληλοι.
Το 2024, γυρίζοντας από το Βερολίνο, μια συμμορία αποφάσισε και τότε να τον ληστέψει. Οχι μόνο αντιστάθηκε αλλά με ενέργειες που θα μείνουν στην ιστορία, τους αφόπλισε χέρια και στόμα. Το 2025, στο remake, δεν τα κατάφερε. Πέτυχε όμως, κάτι ακόμα σημαντικότερο από μια αθλητική επίδοση. Να κάνει βούκινο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τη συμμορία και τη δράση της. Να βγει μπροστά προστατεύοντας τον εαυτό του και την αθλητική οικογένεια του.
Αν θα είναι αυτός ο τελευταίος χρόνος της καριέρας του ή ο επόμενος δεν το ξέρει κανείς. Είναι όμως ο τελευταίος μεγάλος αρχηγός του ελληνικού αθλητισμού μέχρι να βγει ο επόμενος. Γιατί αρχηγός δεν είναι αυτός που δηλώνεται στο ΦΑ. Είναι αυτός που δεν φοβάται, που στις δυσκολίες θα βγει μπροστά, θα ζητήσει τη μπάλα, που θα δεχθεί την επικοινωνιακή καταιγίδα, για να βάλει ασπίδα στον εαυτό του, στην ομάδα, στον κόσμο της.
Ο Σλούκας έκανε τον κύκλο του ως αθλητής και η ιστορία τον έχει κρίνει. Κι ως παίκτης μιας μεγάλης ομάδας, με ένα βαρύ συμβόλαιο, θα ακούσει και άδικες και βαριές και αδυσώπητες κριτικές γιατί είναι μέρος του παιχνιδιού. Κι οι αντίπαλοι οπαδοί «δικαιούνται» να τον κατηγορήσουν.
Οι μόνοι που δεν έχουν δικαίωμα στην κριτική είναι αυτοί που σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στα «εγκλήματα» που διαπράττονται στους τελικούς και εμφανίζονται τώρα ως τιμητές των πάντων. Αν το βουλώνεις τότε σε κάτι τόσο εξώφθαλμο, βούλωσέ το και τώρα που ένας αθλητής προσπαθεί να υπερασπιστεί το σπίτι του, ενώ τον κλέβουν εν ψυχρώ.
Χαρταετό τότε, και «κατηγορώ» τώρα δεν γίνεται.
Τα παιδιά του Παναθηναϊκού που έζησαν ζωντανά, τι σημαίνει… πετσόκομμα, είναι άξια χειροκροτήματος για την πρωτοβουλία τους. Κι ούτε ένας, δεν είχε αντίθετη γνώμη στις μεταξύ τους συζητήσεις, ούτε ένας δεν αντέδρασε. Γιατί όλοι ξέρουν. Κι είναι δύο φορές μάγκες γιατί και την Εθνική τίμησαν και την ΕΟΚ έβγαλαν στη σέντρα. Μέσα στο σπίτι τους, μέσα στα μούτρα τους.
Μια κίνηση σπουδαίας σημειολογίας και ακόμα μεγαλύτερης ουσίας. Οι 5 διεθνείς έδωσαν στην κυβέρνηση την τελευταία ευκαιρία να σώσει το μπάσκετ από τη λαίλαπα του αυταρχισμού και της αλαζονείας. Τα όργανα άρχισαν. Αλλά δεν τελείωσαν.
✍️ Βασίλης Παπαθεοδώρου
