27/07/2025
ΤΟ ΘΥΜΑΡΑΚΙ
Ολα τα πλάσματα της κτίσης έχουν ανάγκη να ζήσουν. Όλα, ακόμα κι όσα λογίζουμε εμείς οι άνθρωποι άλογα ή και άψυχα. Στην προσπάθειά τους αυτή επιζητούν να έχουν τη δική τους θέση κάτω απο τον ήλιο, να φτιάξουν συνθήκες για να τραφούν, να αναπτυχθούν, να αναπαραχθούν, να ζήσουν και να συνεχιστούν ως είδος.
Ταξίδευα πρόσφατα στα έσω μέρη της αγαπημένης μου Ανατολικής Κρήτης.
Θάλασσα παντού, βουνά ψηλά ερρύθμως κεντημένα με πέτρες και με βράχια φοβερά που ορθώνονται ατρόμητα σε αέρηδες και ανελέητους ήλιους.
Πλαγιές ολόκληρες χωρίς δέντρα σχεδόν ολόγυμνες να αποκαλύπτουν χωρίς αιδώ το γυμνό κορμί τους, να αφήνουν να φανεί η δομή τους, όλα τα όμορφα και άσχημα μέρη τους. Αληθινά, ανεπιτήδευτα αγάλματα φτιαγμένα απο τους αιώνες, τους καιρούς ακόμη και απο τους παλιούς ανθρώπους που βάδισαν επάνω τους διαβαίνοντας προς μιαν εστία μακρυνή, ή φέρνοντας τα ζωντανά τους να τρυγήσουν τα λιγοστά πολύτιμα φυτά τους.
Λίγα τα φυτά εδω. Αστοιβιές με σφικτό και ολοστρόγγυλο κορμί για να φυλακτεί απο τους λυσσαλέους αέρηδες, και αναμέσα τους κουρνιασμένα λίγα μυρουδικά φυτά· δίκταμα (που στην Κρήτη τα λένε έρωτες), άγρια μέντα και κυρίως θυμάρια. Θυμάρια που επιμένουν ακόμη και τώρα καλοκαίρι καιρό, Ιούλιο μήνα, μέσα στην αφόρητη ζεστή να ανθούν και να καλούν με τα τρυφερά μωβ ανθάκια τους τα μελισσακια να προσέλθουν να χορτάσουν.
Εικόνα εξαίσια.
Ακόμα πιό εξαίσια η αρμονία των χρωμάτων στις πλαγιές αυτές που χτίζουν επάνω στα θερμά ή ψυχρά γκρίζα των βράχων και στις ποικίλες ωχρές των χωμάτων μια πανδαισία χρωμάτων σεμνή για να ταιριάξει με το περιβάλλον τοπίο και την δωρική λιτότητά του.
Και μέσα σε αυτή την μινόρε συγχορδία έρχεται το θυμαράκι να εκφράσει την επιθυμία του για ζωή, να καλέσει τα μελισσάκια να συνεργαστούν για να ζήσει κι αυτό ατό κι εκείνα. Και χρωματίζει τα ανθάκια του και τα φυλλαράκια του με χρώματα σεμνώς διακριτά όχι όμως κραυγαλεά. Σαν ψίθυρος μοιάζει το χρώμα των ανθέων του, σαν ερωτικό τρυφερό κάλεσμα ακούγεται μέσα σε αυτή την μυστική συμφωνία της φύσεως.
Με ετούτη την εικόνα να παραμυθεί το νου και να γλυκαίνει την καρδιά σκέφτομαι.
Μακάρι και των ανθρώπων η ανάγκη για ύπαρξη και ζωή να εκφραζόταν με ανάλογους τρόπους.