22/12/2025
Γνωρίζατε ότι στην Ιλιάδα υπάρχει μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές ολόκληρης της λογοτεχνίας; Ναι, και αυτές τις μέρες το χρειαζόμαστε!
Λοιπόν, ο Έκτορας μόλις έχει πεθάνει.
Τότε ο Πρίαμος μεταμφιέζεται σε ζητιάνο και προχωρά μέσα στη νύχτα για να φτάσει στη σκηνή του Αχιλλέα.
Και τι συμβαίνει;
Γονατίζει μπροστά στον δολοφόνο του γιου του! Αυτή είναι μια από τις πιο έντονες στιγμές ολόκληρης της Ιλιάδας: ο Πρίαμος, ένας άντρας που είναι βασιλιάς στη γη του, γονατίζει και φιλά αυτά τα «τρομερά χέρια».
Φιλά το χέρι αυτού που σκότωσε τον γιο του! Και αυτή η χειρονομία είναι πιο ισχυρή από χίλιες λέξεις, σε αυτή τη χειρονομία υπάρχει το παν: ταπεινοφροσύνη, θάρρος, ανιδιοτελής αγάπη. Και εκείνη τη στιγμή ο πόλεμος δεν είναι πλέον ένδοξος, δεν είναι πλέον ηρωικός, υπάρχει μόνο ο πόνος αυτού του πατέρα που ζητά να του επιστραφεί το σώμα του γιου του.
Και μετά ο Πρίαμος κάνει κάτι εξίσου συγκλονιστικό: μιλάει, αποκαλύπτοντας την καρδιά του. «Σπλαχνίσου με», λέει στον Αχιλλέα, «υπέφερα αυτό που κανένας άλλος θνητός δεν έχει υποφέρει: να φέρω στο στόμα μου το χέρι του δολοφόνου του γιου μου».
Και τι συμβαίνει; Ο Αχιλλέας, ο ανίκητος, ο ακλόνητος, απομακρύνει τον Πρίαμο από τα γόνατά του και τον αγκαλιάζει. Και οι δύο κλαίνε μαζί. Έτσι τελειώνει η Ιλιάδα, με αυτή τη σκηνή.
Τι σας λέει ο Όμηρος; Ότι η αληθινή «δύναμη» δεν βρίσκεται στους μυς, στον πλούτο ή στην εξουσία ενός ανθρώπου.
Ο Πρίαμος έχει και τα δύο κι όμως γονατίζει,
ο Αχιλλέας δεν φοβάται κανέναν κι όμως κλαίει.
Η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται σε αυτό για το οποίο μάχεσαι, αλλά για αυτό για το οποίο γονατίζεις.
Βρίσκεται στη λέξη που ενώνει τις καρδιές ή τις απομακρύνει, και βρίσκεται στην ταπεινοφροσύνη, γιατί το να αγαπάς και να είσαι ταπεινός είναι το ίδιο πράγμα. Και πάνω απ' όλα μας θυμίζει ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές ή ηττημένοι, αλλά μόνο ραγισμένες καρδιές. Πρέπει να το θυμόμαστε, έτσι δεν είναι;
--------
Γκουεντολίνα Μιντέι || Via-Να σου πω μια ιστορία | www.fractalart.gr || Επιμ:Δ.Ντζαδήμα
