03/11/2025
Να καθίσουμε —πολίτες, φορείς, εκπαιδευτικοί, εκκλησία, τοπική αυτοδιοίκηση, κράτος— στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουμε χωρίς ταμπού για όσα μας κρατούν πίσω:
• Την ανοχή στη βία.
• Την ψευδαίσθηση της ανδρείας.
• Την εκπαίδευση που δεν προλαβαίνει να διαμορφώσει συνειδήσεις.
• Την σιωπή της πολιτικής,
• Και τη συλλογική μας αποτυχία να απαιτήσουμε αλλαγή.
Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο
Το ερώτημα είναι απλό:
Πώς θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε;
Με τον φόνο;
Ή με την τόλμη της αλλαγής;
Να ξεκινήσει σήμερα ένας δομημένος κοινωνικός διάλογος, με ευθύνη της Περιφέρειας, των Δήμων, των εκπαιδευτικών και κοινωνικών φορέων.
Ένας διάλογος που δεν θα μείνει στις δηλώσεις, αλλά θα καταλήξει σε σχέδιο μακροπρόθεσμης πολιτικής για την πρόληψη της βίας, την παιδεία, τον πολιτισμό και την ασφάλεια.
Γιατί η Κρήτη δεν μπορεί να είναι πια «νησί της λεβεντιάς».
Οφείλει να γίνει νησί της ευθύνης.
Η Κρήτη θρηνεί, αλλά δεν αλλάζει