DEPART, Tzavella 5, Níkaia (2025)

29/09/2025

✍️ Το “Alien: Earth” δεν ξεκινά σαν μια ακόμη ανακύκλωση γνωστών εικόνων. Από το πρώτο επεισόδιο καταλαβαίνεις ότι ο Noah Hawley έχει στόχο να επεκτείνει το σύμπαν με δικούς του όρους. Η αίσθηση είναι οικεία, αλλά το πλαίσιο μοιάζει ανανεωμένο. Αντί να στηριχθεί αποκλειστικά στο σοκ των εμβληματικών πλασμάτων, χτίζει έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη φιλοδοξία και η τεχνολογική ύβρις γίνονται το ίδιο απειλητικές με οποιοδήποτε εξωγήινο.

👽 Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η θεματική εστίαση. Αντί να δοθεί έμφαση μόνο στους εφιάλτες του διαστήματος, η σειρά εξετάζει το τι σημαίνει να ξεπερνά κανείς τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Η ιδέα των υβριδίων, παιδιών που μεταφέρονται σε συνθετικά σώματα, δημιουργεί ένα πεδίο γεμάτο φιλοσοφικά και ηθικά διλήμματα. Πόσο παραμένει ανθρώπινο ένα ον όταν η ψυχή του ζει σε τεχνητό κέλυφος; Τι γίνεται όταν η παιδική αθωότητα αποκτά υπεράνθρωπη δύναμη; Οι ερωτήσεις αυτές δίνουν βάθος και προσφέρουν τροφή για σκέψη πέρα από το σοκ των τεράτων.

🔫 Οπτικά, η σειρά αποτελεί απόδειξη του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια τηλεοπτική παραγωγή. Οι χώροι είναι προσεγμένοι, είτε πρόκειται για αποστειρωμένα εργαστήρια είτε για αστικά τοπία βυθισμένα στη σήψη. Η χρήση του φωτισμού, οι γωνίες της κάμερας και η ηχητική επένδυση δημιουργούν αίσθηση συνεχούς απειλής. Ακόμη και όταν δεν εμφανίζεται κανένα τέρας, ο θεατής νιώθει ότι κάτι καραδοκεί στη σκιά.

🔥 Στο τέλος της σεζόν, αυτό που μένει είναι η αίσθηση ότι το Alien απέκτησε ξανά λόγο ύπαρξης. Όχι σαν νοσταλγικό ταξίδι, αλλά σαν σύγχρονο αφήγημα για το πού μπορεί να οδηγήσει η τεχνολογία όταν συνδυαστεί με την ανθρώπινη απληστία. Για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας, αλλά και για όσους αναζητούν ιστορίες που κοιτούν στα μάτια τις ανησυχίες του μέλλοντος, αποτελεί εμπειρία που αξίζει να βιωθεί.

28/09/2025

🎬 Το να επιχειρήσεις να κάνεις ταινία, πάνω στις νουβέλες του Thomas Pynchon, είναι από μόνο του ένα κατόρθωμα. Ο Pynchon έχει μια από τις πιο περίπλοκες πένες που έχεις συναντήσει σε συγγραφέα, όντας γνωστός για μεταμοντέρνα φαντασία, φουλ στις ιστορικές, pop culture και επιστημονικές αναφορές, με μια τάση να εξερευνεί την παράνοια με έντονο χιούμορ. Αν κάποιος θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά, αυτός είναι ο Paul Thomas Anderson. Και όπως και στο “Inherent Vice” (2014), έτσι και στο “One Battle After Another”, το αποτέλεσμα που παραδίδει είναι άρτιο.

✍️ Ο Leonardo DiCaprio συναντά για πρώτη φορά τον Anderson, και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Η ερμηνεία του είναι γεμάτη ενέργεια αλλά και εύθραυστη ανθρωπιά. Ο χαρακτήρας του, ένας πρώην ακτιβιστής που παλεύει με τις αδυναμίες του, κινείται ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό. Ο DiCaprio δεν ανακυκλώνει παλιούς ρόλους· αντιθέτως, καταφέρνει να συνδυάσει το χάος της αποτυχίας με μια βαθύτερη ανάγκη για λύτρωση. Η ερμηνεία του λειτουργεί σαν άξονας που κρατά την αφήγηση ζωντανή.

👊 Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία έχει και ο ρυθμός της. Όταν βλέπετε πολλές κριτικές, συνήθως βλέπετε την λέξη “φρενήρης”, όταν τα γεγονότα εξελίσσονται το ένα μετά το άλλο, όπως επίσης και το “σε παίρνει από τα μαλλιά και δεν σε αφήνει”. Ε, εδώ είναι ένα film που ισχύουν οι εκφράσεις αυτές ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ. Από το πρώτο λεπτό μέχρι και το τελευταίο, δεν έπιασα τον εαυτό μου ποτέ να χασμουριέται ή να λέει ότι “η ταινία έκανε κοιλιά”. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, αλλά σωστά ελεγχόμενος, θυμίζοντας λίγο τα πρώτα film του Anderson.

🔥 Αν και το “One Battle After Another” είναι μια πολιτικά φορτισμένη ταινία, το κέντρο βάρους για εμένα παραμένει η ανθρώπινη σχέση. Ο Anderson παρουσιάζει χαρακτήρες που παλεύουν με τις αντιφάσεις τους, που συνθλίβονται από τις συνθήκες αλλά επιμένουν να βρουν νόημα. Το πολιτικό πλαίσιο λειτουργεί ως καθρέφτης, όχι ως αυτοσκοπός. Έτσι, το έργο κατορθώνει να αγγίξει θεατές που δεν ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πολιτική θεματική.

🤘 To film δύσκολα θα αφήσει τον θεατή αδιάφορο. Δεν είναι απλώς μια ιστορία εξέγερσης ή μια αλληγορία για την εξουσία. Είναι μια μελέτη πάνω στην ανθρώπινη αντοχή και στις περίπλοκες σχέσεις που ορίζουν την ύπαρξη. Ένα έργο που μιλά για το παρόν με τρόπο καθολικό και που επιβεβαιώνει τον Anderson ως έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσεις κινηματογραφικά και για εμένα η ταινία της χρονιάς.

26/09/2025

🎃Μεγάλη και πολυαναμενόμενη η φετινή επιστροφή των θρύλων και θεμελιωτών του ευρωπαϊκού power metal, . Ακούει στο όνομα , και αποτελεί έναν δίσκο που συνεχίζει τη θριαμβευτική πορεία της επανένωσης των Pumpkins United. Μετά την επιτυχία του ομώνυμου άλμπουμ του 2021 και της περιοδείας που πέρασε και από τα μέρη μας σε εκείνη την αξέχαστη βραδιά στην πλατεία νερού, το συγκρότημα επανέρχεται με μια ακόμη ώριμη δουλειά, γεμάτη ενέργεια, feelgood μελωδίες αλλά και τις απόλυτα καλοδεχούμενες και απαραίτητες δόσεις νοσταλγίας.

🐲Το Giants & Masters σε καθηλώνει εξαρχής με το “Rise of Giants“, το εναρκτήριο κομμάτι το οποίο προδίδει ευθέως την κατεύθυνση του: επικό, δυναμικό και με μια old-school αίσθηση ξεχωρίζει ως μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Οι Kiske, Deris και Hansen εναλλάσσονται στα φωνητικά με εντυπωσιακή χημεία, ενώ η σύνθεση κλείνει το μάτι στις κλασικές στιγμές τις δισκογραφίας των Helloween.

✍️Από την άλλη βέβαια, ο δίσκος δεν επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις ή ρίσκα και μάλλον θα τον χαρακτήριζα ως “ασφαλές” . Ειδικά η δεύτερη πλευρά του με τα “Universe”, “Hand of God” και “Under the Moonlight” δεν παρουσιάζει το ίδιο ενδιαφέρον. Σίγουρα παραμένει ένα ευχάριστο άκουσμα στο σύνολό του, περιέχει όμως και κάποια απλά αξιοπρεπή fillers τα οποία δεν ξεχωρίζουν.

🔗👇

24/09/2025

🎙️Αυλαία στη δεύτερη και τελευταία μέρα του με , , , και .

🪩Όλα τα καλά πράγματα δυστυχώς τελειώνουν. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται η φράση, παραμένει αληθινή. Γιατί το να ξέρεις ότι αύριο θα ξυπνήσεις και δεν θα κατηφορίσεις προς την Τεχνόπολη για να δεις τόσα ονόματα του σκοτεινού ήχου στο Death Disco Festival είναι πραγματικά επώδυνο. Ακόμα και αν ένας συνδυασμός κούρασης και αφηρημάδας σε οδήγησε σε τραυματισμό λίγο πριν την εμφάνιση των Chameleons, ήταν σίγουρο πως θα ήσουν εκεί.

🎶Οι Spiritual Front ήταν ένα από τα πρώτα ακούσματα που είχα όταν ξεκίνησα να εξερευνώ τη μίξη του σκότους με την ακουστική μελωδία. Μιλάμε για την ίσως κορυφαία εμφάνιση του διημέρου. Ήμουν καθηλωμένος, αυτό είναι το πιο ειλικρινές που μπορώ να πω.

✍️Τώρα για την Anne Clark τι να πω; Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω μια εμφάνιση της τεράστιας αυτής; Με μια πλήρη μπάντα με άψογα καταρτισμένους μουσικούς να την πλαισιώνει βγήκε στην κεντρική σκηνή αποφασισμένη να θερίσει ψυχούλες με τους στίχους της. Με ειλικρίνεια, πάθος, χαρμολύπη και λυρισμό (χωρίς ίχνος διδακτισμού). Και ενώ ορκιζόσουν πως δε γίνεται να πονέσει άλλο, το “Echoes Remain Forever” καρφώνεται σαν βέλος.

🥀Ο Eddie Dark ωστόσο έχει το κοινό του. Ένα κοινό που και η Αποκάλυψη να συμβαίνει απέξω αυτό θα κουνιέται μπροστά από τη σκηνή και θα γκαρίζει τους στίχους του σα να μη συμβαίνει τίποτα άλλο στον κόσμο. Και δίκαια.

🦎Μια αναπάντεχη τούμπα με κρατάει μακριά από την ενεργό δράση στους Chameleons. Είναι αυτό όμως αρκετό για να τραβήξει τα μάτια μου και τα αυτιά μου μακριά από τη σκηνή και τα δρώμενά της όσο λαμβάνω τις πρώτες βοήθειες; Δε σφάξανε. Μέχρι και αυτοί που με περιθάλπουν μαγεύονται από αυτά που ακούγονται από τη σκηνή. Μια μελαγχολική punk που τσιτώνει λίγο τις ευαίσθητες χορδές μας με το post στοιχείο να μην είναι εκεί ως ταμπέλα αλλά ως νοοτροπία.

🔗👇

24/09/2025

✍️ Οι Στίχοιμα κουβαλάνε στην πλάτη τους πάνω από δύο δεκαετίες με ένσημα στο ελληνικό hip hop. Αυτό όμως, από μόνο του, δεν λέει πολλά. Υπάρχουν κι άλλοι με αντίστοιχη διαδρομή. Εκείνο που πραγματικά ξεχωρίζει είναι η σταθερή κατεύθυνση πάνω στην οποία κινούνται: να αποτυπώνουν την κοινωνία όπως τη βιώνουν, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς φίλτρα.

🔥Το μεγαλύτερο παράσημό τους είναι ότι οι στίχοι τους ξεπέρασαν εμφατικά τον μουσικό κόσμο. Εμβληματικό παράδειγμα εκείνο το πανό στο ποτάμι με τη φράση «και πού θα γείρετε όταν ολόκληρος ο κόσμος εξεγείρεται». Στίχοι που βγήκαν από τα ακουστικά, βρέθηκαν στον δρόμο, μετατράπηκαν σε συνθήματα και φορτίστηκαν με νέο νόημα.

🎵 Η Μαρίνα, με τη σταθερή και δημιουργική παρουσία της στις παραγωγές, έχει επίσης συνεισφέρει σε μια ευρύτερη διάρρηξη στερεοτύπων γύρω από το hip hop. Σε έναν χώρο που συχνά προβλήθηκε ως «αντρική υπόθεση» οι ήχοι της απέδειξαν ότι το hip hop στην Ελλάδα μπορεί να έχει πολλαπλά πρόσωπα και να συνομιλεί με επιρροές από blues, jazz, soul ή ακόμα και metal. Αυτή η μουσική ποικιλία κάνει τους Στίχοιμα να στέκονται μεν στο hip hop, αλλά να μην περιορίζονται από αυτό.

👊 Στην ίδια γραμμή, η στάση τους απέναντι σε ζητήματα λογοκρισίας και νομικών διώξεων δείχνει πως η μουσική τους φλερτάρει έντονα με την πολιτική τοποθέτηση. Το επεισόδιο με τη μήνυση για το τραγούδι “Για έναν Μεγάλο Εθνάρχη” αποκαλύπτει την πρόθεσή τους οι στίχοι να μην είναι απλώς καλοδουλεμένοι, αλλά να παίρνουν θέση.

24/09/2025

💥 Αν εξαιρέσουμε τον ανυπόφορο καύσωνα, μόνο καλές αναμνήσεις υπάρχουν από το Death Disco Festival του 2023. Μπαντάρες, μουσικάρες, φίλους (που είσαι ρε Καραγιάννη να τα ξαναζήσουμε) και τον ευφορικό πόνο της διήμερης ορθοστασίας. Τώρα με τις πρώτες ψύχρες του Σεπτέμβρη παρούσες και ένα πολλά υποσχόμενο lineup, το αγαπημένο φεστιβάλ ξαναφώλιασε στην Τεχνόπολη και η πρώτη μέρα υπογραμμίστηκε με πλήρη επιτυχία.

𝐕𝐚𝐥𝐢𝐬𝐢𝐚 𝐎𝐝𝐞𝐥

Ως Δούκισσα του Αττικού Σκότους ήταν η πλέον κατάλληλη επιλογή για να σημάνει την έναρξη του φεστιβάλ.

𝐀𝐮𝐱 𝐀𝐧𝐢𝐦𝐚𝐮𝐱

Μια κοπέλα που μπορεί να φέρνει βόλτα ένα ολόκληρο live με samples, theremin, μπάσο και ενεργητική ερμηνεία δεν μπορείς να μην την χαρακτηρίσεις ως εντυπωσιακή.

𝐁𝐥𝐚𝐤𝐚𝐮𝐭

Παρέδωσε ένα σεμιναριακό σετ που μετέτρεψαν τη μικρή σκηνή σε αφιονισμένο τεκνόπαρτο-στα πιο industrial του.

𝐀𝐧𝐣𝐚 𝐇𝐮𝐰𝐞 & 𝐗𝐦𝐚𝐥 𝐃𝐞𝐮𝐭𝐬𝐜𝐡𝐥𝐚𝐧𝐝

Γιατί μα τω Θεώ, όσο και να προσπαθώ να σκεφτώ τι διαφορά είχε ένα ονειρεμένο live των Xmal στο κεφάλι μου από αυτό που έζησα στην πραγματικότητα, απέχει μόνο εμφανισιακά. Ενέργεια, πιστότητα στις στουντιακές εκτελέσεις, παιχνιδίσματα με το κοινό, αλυχτίσματα. Πώς γίνεται να ξανασχολήθηκε με τη μουσική μόνο πρόσφατα από το 1989 και να ακούγεται σα να μην πέρασε ο χρόνος από πάνω της;

𝐏𝐞𝐭𝐞𝐫 𝐇𝐨𝐨𝐤 & 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐢𝐠𝐡𝐭

Η ατμόσφαιρα άλλαξε με το “Atmosphere”: οι πρώτες νότες έριξαν την ένταση και ο χώρος γέμισε σιωπή και προσμονή, πριν το ρεφρέν βυθίσει το κοινό σε μια σχεδόν τελετουργική εμπειρία. Η συνέχεια με το “Love Will Tear Us Apart” ήρθε σαν φυσική κορύφωση. Το κοινό τραγουδούσε κάθε στίχο, τα χέρια υψώθηκαν και οι φωνές σκέπασαν τη σκηνή. Για εκείνα τα λίγα λεπτά, το παρελθόν του Μάντσεστερ συνάντησε το παρόν της Αθήνας.

✍️ Δύο σκηνές στημένες με ακρίβεια, καθαρός ήχος και πρόγραμμα που κύλησε χωρίς καθυστερήσεις. Ο χώρος αποδείχθηκε ιδανικός για την εποχή, με το βραδινό αεράκι να μας δροσίζει και να κάνει την εμπειρία ακόμη πιο ευχάριστη. Το Death Disco Open Air Festival έδειξε ότι είναι ένας τόπος συνάντησης και μια γιορτή σκοτεινής μουσικής που, ακόμη κι αν δεν ανήκει στο καθημερινό σου άκουσμα, σε παρασύρει να γίνεις κομμάτι της.

24/09/2025

✍️ Όταν το “Wall Street” κυκλοφόρησε το 1987, κανείς δεν φανταζόταν το ότι θα άφηνε εποχή. Και αυτό γιατί στην ταινία ο Michael Douglas ξέφυγε από την νόρμα του “κακού” και ενσάρκωσε τον Gordon Gekko. Ο Gekko αποτελεί για πολλούς την προσωποποίηση ενός συστήματος που είχε ήδη ξεπεράσει κάθε ηθικό φραγμό. Το σλόγκαν του, «Greed is good», έμεινε στην ιστορία όχι επειδή ήταν έξυπνο, αλλά επειδή συμπύκνωσε το πνεύμα μιας δεκαετίας. Μιας δεκαετίας, τις οποίας οι συνέπειες και οι ιδέες, φαίνονται ακόμη και σήμερα.

🎬 Η σκηνή με την περίφημη ομιλία του στο συνέδριο των μετόχων παραμένει εμβληματική. Ο λόγος του δεν εκφέρεται ως πρόκληση, αλλά ως πεποίθηση. Μιλάει σαν κάποιος που πιστεύει ότι εκφράζει μια παγκόσμια αλήθεια. Εκεί έγκειται και η ιδιοφυία της ερμηνείας του Douglas. Καταφέρνει να πείσει τον θεατή πως ακόμη κι αν διαφωνεί, δεν μπορεί να αγνοήσει τη λογική πίσω από τα λεγόμενα του. “Greed is Good”. Τρεις φαινομενικά απλές λέξεις που για όσους έχουν δει την ταινία, τους προσφέρει ακόμα ανατριχίλα.

🤑 Η πολιτισμική απήχηση του Gekko δεν σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Κάθε φορά που ξέσπαγε ένα οικονομικό σκάνδαλο, το όνομά του επανερχόταν. Από την κρίση των dot-com μέχρι την κατάρρευση του 2008, ο Gekko συμβόλιζε το αχόρταγο σύστημα που καταπίνει τα πάντα. Αυτό τον καθιστά όχι απλώς έναν χαρακτήρα ταινίας, αλλά έναν διαχρονικό καθρέφτη της αγοράς. Μιας αγοράς, τις οποίας τα πλούτη πολλές φορές βασίζονται στις βασικές αρχές που πρεσβύει και ο χαρακτήρας του στο “Wall Street”.

💸 To “Wall Street” είναι μια ταινία στην οποία μαθαίνουμε ότι η απληστία δεν είναι μόνο ένα αμάρτημα. Για τον Gordon Gekko είναι δύναμη. Μια δύναμη που γεννά επιχειρήσεις, οι οποίες καθορίζουν την πορεία ολόκληρων κοινωνιών και χωρών μέσα στον χρόνο. Όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, η φιγούρα του συνεχίζει να λειτουργεί ως προειδοποίηση για τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης επιδίωξης του κέρδους.

23/09/2025

🤖 Στο “Ghost in the Shell“ βρισκόμαστε στο εγγύς μέλλον, σε έναν κόσμο που η ιδέα των cybernetics έχει επικρατήσει. Όποιος θέλει, μπορεί να αντικαταστήσει οποιοδήποτε κομμάτι του σώματός του με ρομποτικά μέλη. Η τεχνολογία αυτή μάλιστα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που κάποιος μπορεί να επέμβει στον ίδιο του τον εγκέφαλο. Μπορεί να του εγκαταστήσει προγράμματα και να τον συνδέσει στο διαδίκτυο. Όταν τελικά η συνείδησή μας μετατραπεί ολοκληρωτικά σε ψηφιακές πληροφορίες, θα είμαστε ακόμα το ίδιο άνθρωποι;

💪 Η ταινία κινουμένων σχεδίων του 1995 αποτελεί την πρώτη προσπάθεια μεταφοράς του franchise στη μεγάλη οθόνη. Αν και την περίοδο της κυκλοφορίας της, παρ’όλη την σχεδόν καθολική αποδοχή της από τους κριτικούς, δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη από πλευράς εισπράξεων. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν, απέκτησε μεγάλο -cult- κοινό. Τόσο μεγάλο μάλιστα, που πλέον θεωρείται από τα καλύτερα animation που έχουν βγει ποτέ από ιαπωνικό στούντιο.

🎬 H ιδέα αυτού του “Ghost” αποτελεί και τη φιλοσοφική βάση της ταινίας. Η ηρωίδα δε βρίσκεται μέσα στο σώμα που γεννήθηκε, ούτε έχει αναμνήσεις από το παρελθόν της. Ο εγκέφαλός της είναι εγκατεστημένος σε ένα τεχνητό σώμα, μονίμως συνδεδεμένος με το διαδίκτυο και αποτελείται από άπειρες πληροφορίες, που δεν προέρχονται όλες από την ίδια. Το γεγονός ότι έχει συνείδηση είναι αρκετό για να θεωρήσει τον εαυτό της άνθρωπο;

23/09/2025

🎤Μετά από οκτώ χρόνια δισκογραφικής σιωπής, οι The Haunted επιστρέφουν με ένα άλμπουμ που σφύζει από επιθετικότητα και νέα ενέργεια. Ο Marco Aro μίλησε στο DEPART για τη δημιουργία του δίσκου, τις προκλήσεις της μπάντας, τη σκηνική ένταση και το πώς βλέπει σήμερα την πορεία των Haunted.

🎛️"Όταν μαζευτήκαμε πέρυσι στο Sweden Rock Festival, είπαμε «φτάνει με τις αναβολές, πρέπει να γίνει το άλμπουμ». Όλοι ξανά νιώσαμε τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά αυτή τη φορά γράψαμε το υλικό σε λίγους μήνες και τίποτα από εκείνο το Dropbox δεν χρησιμοποιήθηκε. Όλα ήταν καινούρια τραγούδια. Η μόνη συνειδητή μας απόφαση ήταν να το κάνουμε πραγματικά επιθετικό και αυτό ακριβώς κάναμε. Το κάναμε όσο πιο επιθετικό μπορούσε να γίνει."

🎶"Πολλοί μου λένε ότι ακούγομαι διαφορετικός σε αυτό το άλμπουμ. Προσωπικά δεν νομίζω ότι έκανα κάτι αλλιώς, αλλά μάλλον υποσυνείδητα προσπάθησα να δώσω κάτι παραπάνω για να εντυπωσιάσω τον . Ίσως γι’ αυτό να βγήκε αυτή η διαφορά."

🤘"Εδώ και μερικά χρόνια έχω ερωτευτεί τους και θα ήθελα πάρα πολύ να τους ακούσω να διασκευάζουν ένα κομμάτι των The Haunted. Τους θεωρώ απίστευτους γιατί δεν είναι απλώς μια metal μπάντα, όπως συχνά τους παρουσιάζουν, αλλά μια ροκ μπάντα που πειραματίζεται με θάρρος. Αυτό το στοιχείο της τόλμης στη μουσική τους είναι που με κέρδισε και γι’ αυτό θα με ενδιέφερε να δω πώς θα ερμήνευαν ένα δικό μας τραγούδι."

🔗👇

23/09/2025

🤘 Οι Black Soul Horde παρουσιάζουν το single "Lady of Shadows" και το νέο album "Symphony of Chaos", διαθέσιμο από 31 Οκτωβρίου 2025.

23/09/2025

🔥 Πριν ανέβει στη σκηνή του Ηρωδείου για να ενώσει ζωντανά το metal των SepticFlesh με τη συμφωνική μουσική, ο Χρήστος Αντωνίου ζει μέρες γεμάτες πίεση και ευθύνες. Ανάμεσα σε πρόβες, νέες ενορχηστρώσεις και διεθνή projects που τον φέρνουν μέχρι την Τουρκία, η “φλόγα” παραμένει οδηγός του. Δεν παραπονιέται αφού «η φλόγα υπάρχει και τώρα περισσότερο από ποτέ», όπως λέει και ο ίδιος. Κι όμως, μέσα από αυτή την πίεση μιλήσαμε μαζί του λίγο πριν από το νέο ραντεβού των Septicflesh με το Ηρώδειο, για το παρελθόν, το παρόν και τα επόμενα βήματα ενός συγκροτήματος που έχει μάθει να κοιτάζει πάντα ψηλά.

🎵 Να στο πω και πιο πρακτικά, για παράδειγμα το Ηρώδειο. Η ορχήστρα έχει πολύ πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν είναι απλώς ένα συνοδευτικό στοιχείο. Σε κάποια σημεία παίρνει κυριολεκτικά τον πρώτο λόγο και περνάει μπροστά από τη μπάντα. Βέβαια, ο χώρος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και κάποια όρια που πρέπει να σεβόμαστε. Έτσι μερικές φορές η ορχήστρα ακούγεται πιο δυνατά. Είναι κάτι πιο τεχνικό, αλλά αξίζει να το αναφέρω γιατί δείχνει πόσο ουσιαστικό είναι το δέσιμο των δύο κόσμων. Δεν είναι ένα live των SepticFlesh που “απλά” συνοδεύονται από τη Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, είναι live και των δύο.

🖊️ Υπάρχουν στιγμές που έχεις ξαναζήσει πάνω στη σκηνή, αλλά και άλλες που είναι τελείως πρωτόγνωρες. Θυμάμαι ότι είχα πάει τον Ιούλιο να πατήσω για πρώτη φορά τη σκηνή, για να μη γίνει η πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο. Ένιωσα τεράστιο βάρος τότε, πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι όταν βγήκα μπροστά στον κόσμο. Σκέφτηκα «τώρα γίνεται στ’ αλήθεια, μπλέξαμε». Είναι απότομο, έχεις όλο τον κόσμο μπροστά σου. Ανατριχιάζω που το λέω. Αλλά ο κόσμος, το μέρος, η ορχήστρα, όλα αυτά σε κάνουν τελικά να περάσεις καλά – κι αυτό είναι το ζητούμενο.

🎼 Είναι σαν να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Το live με την ορχήστρα είναι πολύ πιο απαιτητικό. Πρέπει να συντονιστούν δεκάδες μουσικοί μαζί. Στο Μεξικό, για παράδειγμα, είχαμε 200 άτομα, με τη χορωδία να είναι μόνη της 70. Όλα πρέπει να δουλεύουν ρολόι, γιατί το παραμικρό λάθος μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Οι δυσκολίες εκεί δεν λύνονται εύκολα, όπως θα γινόταν σε ένα κανονικό live. Έχεις να αντιμετωπίσεις όχι μόνο τα τεχνικά ζητήματα της μπάντας, αλλά και της ορχήστρας, του μαέστρου, του ντράμερ που παίζει σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από ένα τυπικό show. Είναι πολλά τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσεις.

💥 Νιώθω ότι με το Ηρώδειο φτάσαμε στο ζενίθ. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να ξεπεράσει την Ακρόπολη, το μόνο που μπορούμε να ξεπεράσουμε είναι τους εαυτούς μας. Αν μου έλεγαν να παίξουμε στις Πυραμίδες ή στο Στόουνχεντζ, φυσικά και θα έτρεχα. Όμως το κορυφαίο σημείο, το magnum opus για μένα, είναι ο Παρθενώνας. Το να εμφανιστούμε στο Ηρώδειο ήταν το πιο υψηλό σκαλί που μπορούσαμε να ανέβουμε. Δεν σημαίνει ότι κατακτήσαμε τον κόσμο, αλλά αυτός ο χώρος δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλον.

23/09/2025

✍️ Όταν κυκλοφόρησε το The Shawshank Redemption το 1994, κανείς δεν περίμενε ότι μια ταινία με σκηνικό μια φυλακή θα εξελισσόταν σε σύμβολο ελπίδας και ανθρωπιάς. Η ταινία του Frank Darabont, βασισμένη στο διήγημα του Stephen King, δεν βρήκε άμεσα κοινό στο box office. Χρειάστηκε χρόνος και η διάδοση μέσω τηλεόρασης και home video για να αποκτήσει το κύρος που κατέχει σήμερα. Όμως ο λόγος που η ιστορία του Shawshank συνεχίζει να συγκινεί δεν περιορίζεται στη σκηνοθεσία ή στις ερμηνείες. Βρίσκεται στην καρδιά της ταινίας: στη φιλία ανάμεσα στον Andy Dufresne και τον Ellis “Red” Redding.

🎬 Ο Andy αντιμετωπίζει τη φυλακή ως χώρο όπου μπορεί να χτίσει, να δημιουργήσει, να αφήσει ίχνη πολιτισμού. Ο Red, από την άλλη, είναι ρεαλιστής. Γνωρίζει τους κανόνες, προσαρμόζεται, επιβιώνει. Για εκείνον η φυλακή είναι κόσμος κλειστός και αμετάβλητος. Η συνάντηση αυτών των δύο οπτικών γεννά μια αλληλοσυμπλήρωση. Ο Andy προσφέρει στον Red την ελπίδα, ενώ ο Red προσφέρει στον Andy τη σταθερότητα που τον κρατά γειωμένο.

🚓 Ο Morgan Freeman, με την ερμηνεία του ως Red, δίνει βάρος και βαρύτητα στη φιλία αυτή. Δεν είναι τυχαίο ότι η φωνή του καθοδηγεί την ταινία· αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που είδε και έμαθε, που μεταμορφώθηκε χάρη στον άλλον. Ο Tim Robbins, ως Andy, αποδίδει με λεπτότητα έναν χαρακτήρα που παραμένει σιωπηλός αλλά αποφασιστικός, έναν άνθρωπο που αντλεί δύναμη από μέσα του αλλά και από τον δεσμό με τον Red. Χωρίς αυτή τη χημεία, το φιλμ δεν θα είχε τον ίδιο συναισθηματικό αντίκτυπο.

🆓 Τελικά, η ιστορία τους δεν είναι μόνο μια αφήγηση για φυλακή, ούτε μόνο για ελπίδα. Είναι μια ιστορία για το πώς ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός άλλου, ακόμα και στις πιο σκοτεινές συνθήκες. Ο Andy έδειξε στον Red ότι η ελπίδα είναι δύναμη και ο Red έδειξε στον Andy ότι η πίστη σε έναν φίλο μπορεί να κάνει την ελευθερία αληθινή. Αυτή η ανταλλαγή είναι που κάνει το The Shawshank Redemption όχι απλώς μια σπουδαία ταινία, αλλά μια κινηματογραφική εμπειρία που μιλά κατευθείαν στην ανθρώπινη καρδιά.

DEPART

29/09/2025

28/09/2025

26/09/2025

24/09/2025

24/09/2025

24/09/2025

24/09/2025

23/09/2025

23/09/2025

23/09/2025

23/09/2025

23/09/2025

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category