11/08/2025
🎬 Κάπου στο κινηματογραφικό πουθενά των ‘90s, όταν τα teen rom-coms έδιναν τη θέση τους σε straight-to-VHS τρέλες και τα animatronics επιβίωναν στις παρυφές του Jurassic Park, γεννήθηκε ένα φιλμ που ούτε οι ίδιοι του οι δημιουργοί δεν ήξεραν τι φτιάχνουν. Ο λόγος για το Tammy and the T-Rex (1994), ένα απροσδιόριστο κράμα από ρομάντζο εφηβικό, sci-fi horror και σπλατεριά με κομμένες καρωτίδες, πρωταγωνιστή έναν ρομποτικό τυραννόσαυρο και… το μυαλό του Paul Walker.
✍️ Το κωμικό timing είναι παιδικό. Τα ειδικά εφέ φτηνιάρικα. Το voice acting απουσιάζει (ο T-Rex δεν μιλά, αλλά… μουγκρίζει ρομαντικά). Και όμως, αυτό το εντελώς παράλογο πακέτο λειτουργεί σαν χρονοκάψουλα μιας άλλης εποχής. Tότε που η VHS αγορά ήταν τόσο μεγάλη, που ακόμα και κάτι τέτοιο είχε κοινό. Αυτό που λίγοι ξέρουν, είναι ότι το Tammy and the T-Rex κυκλοφόρησε αρχικά σε PG-13 εκδοχή, χωρίς αίμα, βία ή gore. Ο σκηνοθέτης Stewart Raffill αποκάλυψε χρόνια αργότερα πως το ρομπότ δεινόσαυρος υπήρχε ήδη, είχε κατασκευαστεί για θεματικό πάρκο και του ζητήθηκε να φτιάξει ταινία γύρω του μέσα σε… 3 εβδομάδες.
🦕 Το Tammy and the T-Rex απέκτησε δεύτερη ζωή όταν άρχισε να προβάλλεται σε μεταμεσονύκτια φεστιβάλ, ειδικά σε LGBTQ+ σινεφιλικά events, ως camp αριστούργημα. Οι υποβόσκουσες σεξουαλικές αναφορές, το queerness του concept (αγόρι μέσα σε δεινόσαυρο σώμα που ερωτεύεται cheerleader), αλλά και η αισθητική της υπερβολής, το κατέστησαν instant classic.
😱 Το Tammy and the T-Rex είναι κάτι παραπάνω από ένα κακόγουστο αστείο. Είναι μια ματιά στο πώς γινόταν σινεμά όταν δεν υπήρχαν περιορισμοί από IPs, κοινό ή νόημα. Είναι το είδος της ταινίας που αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την εφεύρουμε, μόνο και μόνο για να θυμόμαστε ότι κάποτε, κάποιος σκέφτηκε: “Και αν βάζαμε τον εγκέφαλο του Paul Walker σε δεινόσαυρο;”.
