23/06/2025
Take a trip 87 συνεχόμενες εβδομάδες προβολών στον κινηματογράφο Στούντιο ,Ένα κινηματογραφικό φαινόμενο που μετατρέπει τη σινεφιλική εμπειρία σε εσωτερικκή αναζήτηση 23,24,25 Ιουνίου στις 17:00 . Σκηνοθεσία: Χρήστος Ν. Καρακάσης,Κείμενα: Βασιλική Κάππα, Μουσική: Γρηγόρης Γιαρέλης Η ταινία ως εμπειρία, όχι απλώς ως αφήγηση
Η «Take a Trip» δεν είναι μια απλή κινηματογραφική αφήγηση. Είναι ένα ταξίδι – όπως το υπαινίσσεται και ο τίτλος – όχι σε εξωτερικά τοπία, αλλά σε εσωτερικές διαδρομές, μνήμες και τραύματα. Ο Χρήστος Ν. Καρακάσης παραδίδει ένα φιλμ στοχαστικό, υπαινικτικό, που αντλεί από την ποιητική της εικόνας, το στοχαστικό σινεμά του Αντρέι Ταρκόφσκι, αλλά και από τη μινιμαλιστική δύναμη της νεότερης ευρωπαϊκής κινηματογραφικής παράδοσης.
Η ταινία δεν στηρίζεται στην πλοκή, αλλά στη συναισθηματική τοπογραφία που χτίζει με υπομονή, λεπτότητα και σκηνοθετικό βάθος. Πρόκειται για έναν στοχασμό πάνω στην απώλεια, την ανάγκη φυγής, τη δύναμη της μνήμης, και – εν τέλει – για μια ήσυχη αναμέτρηση με τον χρόνο.
Σκηνοθεσία: η εικόνα ως χρόνος και μνήμη
Ο Χρήστος Ν. Καρακάσης σκηνοθετεί με σαφή επίγνωση του κινηματογραφικού χρόνου. Οι μακρές λήψεις, τα στατικά κάδρα, οι διακριτικές κινήσεις της κάμερας δημιουργούν μια αίσθηση καθαρής παρατήρησης, αλλά και υπαρξιακής εγγύτητας με τους ήρωες. Οι χώροι δεν λειτουργούν ως φόντο, αλλά ως ενεργά πεδία μνήμης. Η σχέση χώρου και ανθρώπου είναι οργανική – κάθε αντικείμενο, κάθε σιωπή, κάθε βλέμμα είναι ενταγμένο σε έναν ρυθμό σχεδόν μεταφυσικό.
Η αισθητική του φιλμ αποφεύγει τη ρητορική του συναισθήματος. Αντίθετα, βασίζεται στην πλαστικότητα του βλέμματος, στη δυνατότητα της εικόνας να αποκαλύπτει χωρίς να εξηγεί. Το αποτέλεσμα είναι ένα έργο σπάνιας ωριμότητας και σινεφιλικής ταυτότητας, το οποίο ξεχωρίζει στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογραφικό χάρτη.
Κείμενα: Ποίηση και υπαινιγμός
Τα κείμενα της Βασιλικής Κάππα δεν λειτουργούν απλώς ως διάλογοι. Αντίθετα, διατρέχουν την ταινία σαν ένας υπόγειος λογοτεχνικός ρυθμός, με ποιητική οικονομία και εσωτερικότητα. Δεν υπάρχουν περιττές εξηγήσεις, δραματουργικές κορυφώσεις ή αφηγηματικές διευκολύνσεις. Το λόγιο ύφος των λέξεων της, γεμάτο παύσεις, μετέωρες σκέψεις και αποσιωπήσεις, ενισχύει τον στοχαστικό χαρακτήρα του φιλμ. Η συνεύρεση της γραφής με την εικόνα γίνεται έτσι καθοριστικό εργαλείο ατμόσφαιρας.
Μουσική: Ένα ηχητικό ταξίδι μνήμης
Η μουσική του Γρηγόρη Γιαρέλη είναι περισσότερο συνομιλητής της ταινίας, παρά υπόκρουση. Με μελωδικές γραμμές που αντλούν από τον μινιμαλισμό, τη σύγχρονη κλασική μουσική και την κινηματογραφική σύνθεση, δημιουργεί ένα υποβλητικό ηχοτοπίο που ενισχύει την εσωτερικότητα του φιλμ. Δεν κατευθύνει τα συναισθήματα – τα αποκαλύπτει, τα ανασύρει, τα μετουσιώνει.
Σε κρίσιμες σεκάνς, η μουσική δρα σαν έκφραση ενός συναισθηματικού βάθους που δεν εκφέρεται με λόγια. Πρόκειται για μία από τις πιο οργανικά ενσωματωμένες μουσικές επενδύσεις του πρόσφατου ελληνικού σινεμά.
Φωτογραφία & Μοντάζ: Η αργή, απαλή πνοή του σινεμά
Η φωτογραφία, με τον σεβασμό της στο φυσικό φως και τη γεωμετρία των κάδρων, προτείνει ένα οπτικό ποίημα. Οι χρωματικές παλέτες – απαλές, γήινες, φθινοπωρινές – εναρμονίζονται με τη θεματική της νοσταλγίας και της ενδοσκόπησης. Κάθε πλάνο μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής, προσεκτικά συντεταγμένος αλλά ποτέ ψυχρός.
Το μοντάζ αποφεύγει τη φλυαρία. Υπάρχει ρυθμική συνέπεια, σκηνές που αναπνέουν, χρόνος για εσωτερική πρόσληψη. Η σιγή δεν είναι κενό – είναι ενεργός χρόνος, χώρος εμπειρίας.
Κριτική αποτίμηση
Η «Take a Trip» δεν επιδιώκει να συγκινήσει άμεσα· αντιστέκεται στην εύκολη δραματοποίηση και προσκαλεί τον θεατή σε μια βιωμένη, στοχαστική εμπειρία. Αυτό είναι και το μεγάλο της ρίσκο, αλλά και το αληθινό της καλλιτεχνικό επίτευγμα.
Σε μια εποχή που το σινεμά συχνά καταφεύγει σε αφηγηματικά σχήματα και δραματικές ευκολίες, η ταινία του Καρακάση προτείνει μια άλλη χρονικότητα, ένα διαφορετικό βλέμμα, μια αντίσταση στην ταχύτητα και στην υπερπληροφόρηση. Είναι σινεμά που εμπιστεύεται τη δύναμη της εικόνας, τη σιωπή, τη λεπτομέρεια.
Η εξαιρετικά μακρά παραμονή της ταινίας στους κινηματογράφους – 83 εβδομάδες συνεχούς προβολής στο Στούντιο – δεν είναι σύμπτωση. Είναι μαρτυρία ότι υπάρχει ακόμα κοινό που αναζητά το ουσιαστικό, το καλλιτεχνικό, το υπαρξιακό σινεμά.
________________________________________
📍 Προβάλλεται στον Κινηματογράφο Στούντιο – Κάθε εβδομάδα, για 84η συνεχόμενη φορά
🎟️ Μια σπάνια ευκαιρία να βιώσετε τον κινηματογράφο ως ποίηση, ως αναζήτηση, ως εσωτερική παύση.
