26/10/2025
"Ἀπὸ τὰ τροπάρια τῶν Αἴνων,
τὸ πρῶτο ἔχει περισσότερον
πόνο καὶ πάθος καὶ σ᾿ αὐτὸ
συνεταίριαξε ὁ ποιητὴς τεχνικὰ
τὴ θλίψη του γιὰ τὸ διωγμὸ
τῆς ὀρθοδοξίας μὲ τὸ ὑμνολόγημα
τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ
μὲ τὴν καρτερικὴ ἐλπίδα γιὰ
τὴ σωτηρία τῆς θεοσκέπαστης Θεσσαλονίκης, ποὺ καὶ κεῖνον τὸν καιρὸ βρισκότανε σὲ ἀγωνία.
Αὐτὰ τὰ τροπάρια ταιριάζουνε πάντα
στὶς δεινὲς δοκιμασίες
ποὺ πέρασε ἀπανωδιαστὰ
ἡ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τὸν καιρὸ
τοῦ Διοκλητιανοῦ ἴσαμε σήμερα.
Παρακάτω βάζω αὐτὸ τὸ τροπάρι
καὶ τὸ μεταγυρίζω στὴν ἁπλὴ γλώσσα,
πλὴν χωρὶς νὰ μπορέσω
νὰ σιμώσω στὸ πρωτόγραφο:
«Ἔλα, μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, σὲ μᾶς,
ποὺ ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη
ἀπὸ τὴ συμπονετικιά σου
τὴν ἐπίσκεψη καὶ γλύτωσέ μας
ἀπὸ τὶς τυραννικὲς φοβέρες
κι᾿ ἀπὸ τὴ δεινὴ μανία τῆς αἱρέσεως·
ποὺ μᾶς κατατρέχει σὰ νἄμαστε σκλάβοι
καὶ περπατοῦμε γυμνοὶ δῶθε καὶ κεῖθε
κι᾿ ἀλλάζουμε ὁλοένα τόπο μὲ τόπο
καὶ πλανιόμαστε σὰν τ᾿ ἀγρίμια
στὰ βουνὰ καὶ στὰ σπήλαια.
Λυπήσου μας, πανεύφημε, καὶ
δῶσε μας ἀνάπαψη, πάψε τὴ ζάλη
καὶ σβῆσε τὴν ἀγανάχτηση
ποὺ σηκώθηκε καταπάνω μας,
παρακαλώντας τὸ Θεό,
ποὺ δίνει στὸν κόσμο
τὸ μέγα ἔλεος»".
Φώτη Κόντογλου
Ἀσάλευτο Θεμέλιο
εκδ. Ἀκρίτας, 1996