Εκδόσεις Εστία

18/07/2025

Η Φανή Χατζή προτείνει βιβλία κλασικής λογοτεχνίας - ανάμεσά τους και το μυθιστόρημα "Αυρηλιανός" του Αραγκόν.

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά σε λογοτεχνική αξία, που στηρίζουν το καλοκαίρι μας. Γράφει η Φαν....

16/07/2025

Πέτρος Θ. Πιζάνιας - Ιστορία των Νέων Ελλήνων. Aπό το 1400 έως το 1820. Σειρά: Ιστορία & Πολιτική Διευθυντής σειράς: Ν.Ε. Καραπιδάκης, 2014, σελ. 556.

📖Ποιοι ήταν οι Nέοι Έλληνες; Πώς εμφανίστηκαν και πώς σχηματίστηκε ιστορικά το φαινόμενο το οποίο ορίζουμε ως Νέο Ελληνισμό; Μέσα από ποιες ιστορικές διαδικασίες διαφοροποιήθηκαν οι Νέοι Έλληνες από το οθωμανικό σύστημα κυριαρχίας και ταυτοχρόνως ξεχώρισαν από τις υπόλοιπες βαλκανικές εθνοπολιτισμικές ομάδες; Το βιβλίο πραγματεύεται την πορεία γέννησης και διαμόρφωσης ποικίλων κοινωνικών ομάδων και πληθυσμών, οι οποίοι –με διαφορετικές ιστορικές διαδικασίες– διαμόρφωσαν το φαινόμενο του Νέου Ελληνισμού. Το γενικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται κάθε επιμέρους ανάλυση είναι οι σχέσεις μεταξύ Ελλήνων υποτελών, Οθωμανών κυρίαρχων και Ευρωπαίων, στις εκάστοτε ιστορικές εκδηλώσεις τους. Στο πλαίσιο αυτό, οι Nέοι Έλληνες διαμορφώθηκαν ιστορικά με αλλεπάλληλες διαφοροποιήσεις από το οθωμανικό πλαίσιο, χωρίς να διαθέτουν μεταξύ τους ομοιογενή χαρακτηριστικά εξαρχής. Στο βιβλίο αναλύονται όλες οι μορφές διαφοροποιήσεων ‒κοινωνικές, οικονομικές, ιδεολογικές, ευρύτερα πολιτισμικές‒ για κάθε κοινωνική ομάδα και σε κάθε ευρύτερη γεωγραφική περιοχή ξεχωριστά. Η δράση των ομάδων αυτών σε κάθε περιοχή διαμόρφωσε εντέλει έναν διακριτό οικονομικό και πολιτιστικό χώρο στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τον χώρο του Νέου Ελληνισμού.

🎖Ο Πέτρος Θ. Πιζάνιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε ιστορία στο Παρίσι, στην École des hautes études en sciences sociales . Είναι ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Κάτοχος της έδρας Unesco έως το 2002. Διεύθυνε το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών με τίτλο «Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες τεχνολογίες» και είναι επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας «Ο Ερμής των Νέων Ελλήνων» με αντικείμενο τη δημιουργία ψηφιακής προσωπογραφικής βάσης δεδομένων για τους διανοούμενους του ελληνικού Διαφωτισμού, τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, τα στελέχη και τους μαχητές της Ελληνικής Επανάστασης.

16/07/2025

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης - Αγάπη / Love, 2014, σελ. 104.

📖 Σε μια Αθήνα που τρεκλίζει, σε έναν κόσμο που παραπαίει, μία γυναίκα και ένας άντρας αποφασίζουν να ζήσουν όπως αγαπάνε, με όσα αγαπάνε και για όσα αγαπάνε. Ζούνε σε μια κατοικία στον λόφο, ακούνε Μπετόβεν και Τσιτσάνη, δεν έχουν τηλέφωνο.
Αυτή γράφει ένα βιβλίο για το Κακό. Αυτός της γεμίζει το ποτήρι, της ετοιμάζει το κολατσιό, της ανάβει το τσιγάρο, της λούζει τα μαλλιά, την πνίγει στα φιλιά.
Μετά τον Διασυρμό, αυτό το εγκώμιο της φιλίας, ο Μπαμπασάκης, στο δεύτερο μέρος της Τριλογίας του Χάους, Αγάπη / Love, αποθεώνει την αγάπη.

🎖 Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας

14/07/2025

#ΣανΣήμερα
«Στις 14 Ιουλίου, το απόγευμα, οι Επαναστάτες, αναζητώντας όπλα και μπαρούτι για τα κανόνια που είχαν ήδη εξασφαλίσει, κατέλαβαν τη Βαστίλη. […] Η πρώτη φάση μόλις είχε ολοκληρωθεί: οι Ευγενείς αντέδρασαν, οι χωρικοί εξεγέρθηκαν και οι αστοί επαναστάτησαν. Στις 14 Ιουλίου 1789 η Βαστίλη έπεσε, στις 15 ανατέθηκε στον πατριώτη – εργολάβο δημοσίων έργων Pierre – Francois Palloy (1755 – 1835) να την κατεδαφίσει και τέλη Νοεμβρίου ήταν πλέον ανάμνηση. Στη θέση της τοποθετήθηκε μια ταμπέλα με την επιγραφή “Εδώ χορεύουμε!”»

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ξένη Μπαλωτή - Γαλλική Επανάσταση (1789-1799). Σειρά: Βασική Ιστορική Βιβλιοθήκη, διεύθυνση σειράς: Νίκος Ε. Καραπιδάκης, Κώστας Κωστής, 2020, σελ. 74-75.

13/07/2025

Βιβλιοπωλείο Σιμούν, Πρέβεζα

13/07/2025

Θα πεθάνω ένα πένθιμο
του Φθινόπωρου δείλι

μεσ' στην κρύα μου κάμαρα
όπως έζησα: μόνος

στη στερνή αγωνία μου
τη βροχή θε ν' ακούω

και τους γνώριμους θόρυβους
που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο
του Φθινόπωρου δείλι

μέσα σ' έπιπλα ξένα
και σε σκόρπια βιβλία,

θα με βρουν στο κρεβάτι μου,
θε να 'ρθει ο αστυνόμος,

θα με θάψουν σαν άνθρωπο
που δεν είχε ιστορία.

Απ' τους φίλους που παίζαμε
πότε πότε χαρτιά,

θα ρωτήσει κανένας τους
έτσι απλά: ''Τον Ουράνη

μην τον είδε κανείς;
Έχει μέρες που χάθηκε...''

Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας:
''Μ' αυτός έχει πεθάνει!''.

Μια στιγμή θ' απομείνουνε
τα χαρτιά τους κρατώντας,

θα κουνήσουν περίλυπα
και σιγά το κεφάλι

θε να πουν: ''Τί 'ναι ο άνθρωπος!
Χθες ακόμα εζούσε...''

και βουβοί στο παιχνίδι τους
θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα 'ναι συνάδελφος
στα ''ψιλά'' που θα γράψει

πως: ''Προώρως απέθανεν
ο Ουράνης στην ξένην,

νέος γνωστός εις τους κύκλους μας,
που κάποτε είχε εκδώσει

μια συλλογή ποιήματα
πολλά υποσχομένην.''

Κι αυτή θα 'ναι η μόνη
του θανάτου μου μνεία.

Στο χωριό μου θα κλάψουνε
μόνο οι γέροι γονιοί μου

και θα κάνουν μνημόσυνο
με περίσσιους παπάδες,

όπου θα 'ναι όλοι οι φίλοι μου -
κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο
του Φθινόπωρου δείλι

σε μια κάμαρα ξένη,
στο πολύβοο Παρίσι -

και μια Κέττυ, θαρρώντας
πως την ξέχασα γι' άλλην,

θα μου γράψει ένα γράμμα -
και νεκρό θα με βρίσει...

Κώστας Ουράνης

Σαν σήμερα,
το 1953, έφυγε από τη ζωή.

12/07/2025

Καρίμ Κατάν
Το παλάτι των δύο λόφων
Μτφ. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
Εκδόσεις Εστία

Έχει δίκιο: αυτός ο τόπος είναι σαν τον ερωτικό πόνο. Περιμένουμε τη θεραπεία. Λέμε στον εαυτό μας πως είναι χαζό, πως δεν είναι τίποτα, είναι μόνο ένας άνθρωπος ή ένα κομμάτι γης, άχρηστα πράγματα. Πώς γίνεται πράγματα τόσο άχρηστα να πονάνε τόσο πολύ; Το επαναλαμβάνουμε. Κάποιες ανοιξιάτικες μέρες, ξυπνάμε, λίγος ήλιος πέφτει πάνω στα σεντόνια μας, τεντωνόμαστε και λέμε, είναι μια καλή μέρα. Η γλυκύτητα αυτού του ξυπνήματος μας κάνει να πιστεύουμε πως η θεραπεία ήρθε μέσα στη νύχτα, στο ανυπεράσπιστο μυαλό μας. Από δω και πέρα, είμαστε στη φάση της ανάρρωσης. Από εδώ και πέρα, αυτός ο τόπος τελείωσε για εμάς. Αλλά αρκεί, το ίδιο βράδυ, μια αντανάκλαση στον καθρέφτη, ένα πρόσωπο με το οποίο διασταυρωνόμαστε στο δρόμο και θέλουμε να του πούμε: «Εσύ! Εσύ ήσουν εκεί μαζί μου, τότε, παλιά, έτσι δεν είναι;» και όλα τελειώνουν. Άλλες μέρες, φθινοπωρινές, σ? ένα μέρος πολύ πιο όμορφο από αυτό, όπου τα μαύρα, βαθιά δάση γίνονται πορτοκαλιά και τα γαλάζια, ανάλαφρα ρυάκια τραγουδούν νανουρίσματα, ένας άνεμος σηκώνεται μες στην ψυχή και λέμε, Να, τώρα, θεραπεύτηκα. Αλλά η νύχτα μάς γυρίζει πίσω σ’ εκείνο το βράδυ, σ’ εκείνο το αηδόνι, σ’ εκείνο το δέντρο, σ’ εκείνη την ανοιχτή πληγή που σκάβει τη χώρα.
Ο Φαϊσάλ, ένας τριαντάχρονος από την Παλαιστίνη, λαμβάνει ένα μυστηριώδες αγγελτήριο θανάτου. Ποια είναι η πεθαμένη θεία Ρίτα; Υποκύπτοντας στην περιέργειά του εγκαταλείπει τον εραστή του και τη ζωή του στην Ευρώπη και επιστρέφει στο Τζαμπαλέιν, το χωριό όπου γεννήθηκε. Καθώς περιπλανιέται στο εγκαταλελειμμένο αρχοντικό της παιδικής του ηλικίας, το προγονικό παρελθόν αναδύεται λαμπρό και φορτωμένο μυστικά, ενόσω επικρέμαται η απειλή της επικείμενης προσάρτησης του τόπου του από τις δυνάμεις του εχθρού.

Θα το βρείτε στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ.