14/02/2022
21 χρόνια μαζί, τα δώρα που είχα λάβει (από καθαρά δική του πρωτοβουλία), μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού...
Γενέθλια κι επέτειος, για χρόνια, σα να ήταν μια οποιαδήποτε μέρα του χρόνου...
Γλυκαναλατες εκδηλώσεις αγάπης κι έρωτα, ούτε για αστείο!...
Αλλά!: 21 χρόνια μαζί, η προσφώνηση η ίδια: "Έλα κορίτσι μου!"
21 χρόνια μαζί και κάθε βράδυ (το εννοώ, Κάθε βράδυ) η ίδια ερώτηση, πριν γυρίσει σπίτι από τη δουλειά: "Χρειάζεσαι κάτι; Θέλεις να σου φέρω τίποτα;"
Με τον πιο αβίαστο τρόπο, εδώ και 9 χρόνια, έχει μετατρέψει την επέτειό μας, στην πιο αγαπημένη ημέρα του χρόνου! Έχοντας παντρευτεί ανήμερα της Αγίας Μαρίνας, πηγαίνουμε στο πανηγύρι, μου αγοράζει μια έκδοση του Μικρού Πρίγκιπα + 1 μικρο κόσμημα με τον ίδιο Πρίγκιπα. Μετά, μοιραζόμαστε ένα τεράστιο αστραχάν στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας παρέα παγωμένης μπύρας!
Ναι, δεν θα μου κάνει ποτέ δώρο από μόνος του, δε θα μου στείλει λουλούδια, ούτε θα ψάξει για το τέλειο κόσμημα... όμως ο,τι ζητήσω, το έχω!
Δεν θα μου αρνηθεί τίποτα ακόμη και αν αυτό που ζητήσω είναι περιττό!
Με φροντίζει και στηρίζει το σπίτι μας, όπως λίγοι άντρες μπορούν και για όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να του είμαι ευγνώμων, να τον σέβομαι και φυσικά να τον αγαπάω!
Κορίτσια, καταλαβαίνω το ωραίο μιας εικόνας και του συναισθήματος μιας τεράστιας ανθοδέσμης ή ενός δωρου έκπληξη... μήπως όμως αυτά τα λαμβάνουμε καθημερινά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο;
Μήπως ο αληθινός Βαλεντίνος γιορτάζεται καθημερινά και η συγκεκριμένη ημέρα, θα έπρεπε να περνάει απαρατήρητη;