18/04/2025
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
Τα τελευταία χρόνια η αύξηση του κόστους ζωής σφίγγει την θηλιά στον λαιμό χιλιάδων οικογενειών. Μέρα με την μέρα οι τιμές των τροφίμων, των ενοικίων και της ενέργειας να ανεβαίνουν, ενώ τα πραγματικά εισοδήματα μειώνονται ύστερα και από την επέλαση του πληθωρισμού στέλνοντας στα σκουπίδια τις αυξήσεις ψίχουλα που θεατρικά παρουσιάζει η κυβέρνηση.
Οι αυξήσεις στα τρόφιμα βαδίζουν χέρι χέρι με την κατακόρυφη αύξηση των κερδών διάφορων ομίλων σούπερ μάρκετ και βιομηχανιών προϊόντων πρώτης ανάγκης την ίδια ώρα που όλο και περισσότερο δυσκολευόμαστε να τα φέρουμε βόλτα. Ας μην γελιόμαστε, οι αυξημένες τιμές υπάρχουν γιατί μόνο έτσι μπορεί να συντηρηθεί η κερδοφορία του συγκεκριμένου τομέα της οικονομίας και των αφεντικών του, διαιωνίζοντας την κοινωνική και οικονομική αδικία.
Δεκαπέντε χρόνια συνεχιζόμενης λιτότητας, περικοπών και υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου και το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι συνηθίζουμε στην ανέχεια. Οι λαϊκές τάξεις βάλλονται από παντού, οι περικοπές των μισθών είναι διπλά αισθητές όταν συνδυάζονται με τον καλπάζοντα πληθωρισμό, ιδιαίτερα σε είδη πρώτης ανάγκης. Ο κλάδος των σούπερ μάρκετ καταγράφει κάθε χρόνο κέρδη ρεκόρ χωρίς να ασκείται κανένας έλεγχος στο ολιγοπώλιο που έχουν δημιουργήσει οι μεγάλοι όμιλοι του κλάδου. Το ανάλογο έχει συμβεί και με την ενέργεια. Η ένταξη στο χρηματιστήριο ενέργειας, με το 100% της τιμής του ρεύματος να διαμορφώνεται από την ακριβότερη πηγή παραγωγής του, εκτόξευσε την λιανική τιμή του ρεύματος που πληρώνουν τα νοικοκυριά. Με βάση λοιπόν τις τρέχουσες τιμες, ένα νοικοκυριό το 2025 πληρώνει το ρεύμα αυξημένο κατά 107% σε σχέση με το 2005.
Η υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων μονοπωλίων συνιστά ξεπούλημα της περιουσίας του λαού. Τα έργα υποδομής παραχωρούνται για ψίχουλα σε ιδιωτικά συμφέροντα, αφού έχουν υλοποιηθεί με κρατικούς πόρους. Το να πληρώνουμε ολοένα και αυξανόμενα διόδια για να χρησιμοποιήσουμε ένα έργο που χρηματοδοτήθηκε από το δημόσιο και έπειτα παραχωρήθηκε σε ιδιωτική εταιρεία είναι κλοπή, ιδιαίτερα όταν η εταιρεία αξιώνεται για διαφυγόντα κέρδη λόγω πανδημίας και lockdown.
Εν ετει 2025 κυριολεκτικά λιώνουν τα νιάτα μας στην βιοπάλη καθώς η μέγγενη της ακρίβειας, και του πληθωρισμού συναντά την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποιήση βασικών κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία, ενέργεια, στέγη κλπ ), τους υπερβολικούς και ακαταλαβίστικους φόρους (φπα, κάυσιμα κλπ) και φυσικά την εργοδοτική τρομοκρατία και τον φόβο της ανεργίας. Η εργοδοσία, με λυμένα τα χέρια αξιοποιεί τα εργαλεία που της έχουν δοθεί. Με πρόσχημα την εργασιακή ευελιξία διευκολύνονται οι απολύσεις και κόβονται στο ελάχιστο οι υποχρεώσεις που έχει ο εργοδότης απέναντι στον εργαζόμενο.
Μια διαδικασία που για τους επιχειρηματικούς ομίλους σημαίνει θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας, αφού έτσι όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι μένουν σε μια δουλειά αρκετά ωστέ να θεμελιώσουν δικαιώματα. Για την εργατική τάξη σημαίνει διαρκής ανασφάλεια και «κινητικότητα», αναζήτηση κάθε τόσο και νέας εργασίας. Ο νέος μηχανισμός αυξήσεων στον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα εφαρμοστεί από το 2028, προβλέπει ρήτρα δημοσιονομικού ελλείμματος, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορεί να ακυρώνει τις αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα αν προκαλείται υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων από την αναπροσαρμογή των μισθών του Δημοσίου. Οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού που διαφημίζονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις δεν φτάνουν ούτε για να καλύψουν τον (επίσημο) πληθωρισμό, ενώ ενέχει ο κίνδυνος να είναι επιζήμιο σε περιπτώσεις που οριακά υπερβαίνουν κάποια φορολογική βαθμίδα.
Ο μόνος τομέας που χρηματοδοτείται αδρά από το κράτος είναι η καταστολή και οι πολεμικοί εξοπλισμοί οι οποίοι προσθέτουν ακόμα ένα δυσβάσταχτο για εμάς αλλά απαραίτητο για τους καπιταλιστές, οικονομικό βάρος στην ελληνική οικονομία. Η σπατάλη εκατομμυρίων ευρό στην αστυνομία ουδεμία σχέση έχει με το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών αντιθέτως αποτελεί διαχρονική κίνηση θωράκισης του συστήματος απέναντι στις όποιες κινήσεις αντίστασης και αμφισβήτησης. Οι δε στρατιωτικές δαπάνες, που κυρίως επιβάλλονται απο το ΝΑΤΟ, εκτός του οτι προορίζονται για το αιματοκύλισμα περιοχών του πλανήτη, αποτελούν και έναν μοχλό πελατειακής στήριξης του σύγχρονου ελληνικού αστικού συστήματος. Η Ελλάδα άλλωστε εδώ και χρόνια βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης που αφορά την αριθμητική αναλογία στελεχών των σωμάτων ασφάλειάς επι του συνολικού πληθυσμού. Την ίδια στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά οδηγούνται προς την φτώχεια, η Ευρώπη μέσα από το πρόγραμμα Re-arm Europe προετοιμάζεται να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες κατά 1.5% στα επόμενα 4 χρόνια. Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στην δεύτερη θέση στην ΕΕ στο ποσοστό που δαπανά για αμυντικά επί του ΑΕΠ της (3%). Τα τεράστια ποσά που θα δοθούν στις βιομηχανίες εξοπλισμών φυσικά και θα ειναι χρήματα που θα αποσυρθούν από κοινωνικές παροχές για να κυνηγήσουν πολέμους που θα εξαθλιώσουν λαούς και θα δημιουργήσουν εύφορα πεδία για υφαρπαγή των φυσικών πόρων και περαιτέρω επενδύσεις μεγάλων κεφαλαίων.
Ουσιαστικά έχουμε μια χωρίς προηγούμενο μεταφορά του πλούτου απο τα κάτω πρός τα πάνω, την εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων εντός του μονοπωλιακού καπιταλισμού, ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, ενέργεια), υποβαθμίζοντας τις δημόσιες υποδομές και καθιστώντας τα ολοένα και περισσότερο πολυτέλειες. Παράλληλα τα εργατικά στρώματα αποπολιτικοποιούνται, όντας εξαντλημένα από τους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας που επιβάλλουν οι εργοδοσίες για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, αλλά και το αδιέξοδο που θέτει το αυξανόμενο κόστος ζωής, χωρίς ελπίδα για μια βελτίωση των συνθηκών τους. Δεν είναι όμως, ούτε ο πόλεμος, ούτε η πανδημία, ούτε η αβεβαιότητα στις αγορές που ευθύνονται για την ακρίβεια. Κάθε αύξηση στα βασικά αγαθά, κάθε απώλεια στα εργατικά κεκτημένα, κάθε υποβάθμιση των όποιων κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει είναι χωρίς επιστροφή.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα καθεστώς πραγματικής βίας που επιβάλλεται στις πλάτες μας και σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια και που καμία αστυνομία και κανένα ξεπουλημένο δικαστικό σύστημα δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει. Μέσα σε αυτήν την συνθήκη η λογική των ατομικών λύσεων οδηγεί στα γενικευμένα περιστατικά κοινωνικού κανιβαλισμού. Η λογική της θυματοποιήσης και της ελεημοσύνης, ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην περαιτέρω καταλήστευση των ζώων μας αφού δεν στήνει αναχώματα στις πολιτικές που επιβάλουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Ο μόνος τρόπος να αντιστραφεί αυτή η πορεία είναι μέσω συλλογικών διεκδικήσεων, μέσω της δυναμικής παρουσίας του λαού απέναντι στα συμφέροντα των λίγων, κόντρα στην εντεινόμενη καταστολή. Χρειάζεται μια δυναμική οργάνωση από τα κάτω, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, χωρίς κομματική κηδεμονία. Με χαρακτήρα αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, ενάντια στον φασισμό που προωθούν οι δυτικές κυβερνήσεις.
Είναι καιρός να σκεφτούμε πως τίποτα δεν κερδήθηκε με μια απλωμένη παλάμη, είναι καιρός να συναντηθούμε, να μιλήσουμε και να δράσουμε για τα αυτονόητα. Απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν όλα τα παραπάνω θωρακίζοντας ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι να αντιπαρατάξουμε την δίψα για ζωή. Να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά φτιάχνοντας πρωτοβουλίες - επιτροπές αγώνα και λαϊκές συνελεύσεις, σε κάθε εργασιακό χώρο με συμμετοχή σε σωματεία, και σε κάθε έκφανση και τομέα της ζωής μας, ενισχύοντας την έννοια της αλληλεγγύης. Με τους δικούς μας συλλογικούς αγώνες να ρίξουμε τις τιμές, να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο μας πλούτο, να διεκδικήσουμε ισότιμη, ποιοτική και καθολική πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, και να αντισταθούμε στην αδηφαγία των πλουσίων. Στον ταξικό πόλεμο που εξελίσσεται να ενισχύσουμε πολύμορφα το δικό μας ταξικό στρατόπεδο, να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους, να αποκρούσουμε την κρατική βία, να συγκρουστούμε με ότι και όσους μας πνίγουν δηλαδή το κεφάλαιο και το κράτος του.
Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε.
Α33 Ομάδα για την προώθηση του ταξικού αγώνα
Βόλος, Άνοιξη του 25
Φωτογραφίες από χθεσινές παρεμβάσεις έξω από μάρκετ στον Βόλο.
