31/07/2025
حدیث 312 امام بخاری
« حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ أَبِي نَجِيحٍ، عَنْ مُجَاهِدٍ، قَالَ: قَالَتْ عَائِشَةُ: «مَا كَانَ لِإِحْدَانَا إِلَّا ثَوْبٌ وَاحِدٌ تَحِيضُ فِيهِ، فَإِذَا أَصَابَهُ شَيْءٌ مِنْ دَمٍ قَالَتْ بِرِيقِهَا، فَقَصَعَتْهُ بِظُفْرِهَا »
ترجمه فارسی:
باب: آیا زن می‌تواند در لباسی که در آن حیض شده است، نماز بخواند؟
ابونعیم از ابراهیم بن نافع، از ابن ابی نجیح، از مجاهد روایت کرده است که عائشه (رضی الله عنها) فرمود:
"هیچ یک از ما زنان، جز یک لباس نداشتیم که در آن حیض می‌شدیم. پس هرگاه مقداری خون حیض به آن می‌رسید، با آب دهانش (یا آب و بزاق دهانش) آن را پاک می‌کرد و با ناخنش می‌مالید."
توضیح مختصر:
این حدیث نشان می‌دهد که در زمان پیامبر (ص) و به دلیل سادگی زندگی و کمبود امکانات، زنان ممکن بود فقط یک لباس برای پوشیدن داشته باشند، از جمله در دوران حیض. این حدیث جواز نماز خواندن در آن لباس را، پس از پاک کردن خون حیض، بیان می‌کند و تأکید دارد که پاک کردن لکه خون با حداقل امکانات (آب دهان و ناخن) نیز کافی بوده است. این حدیث بر سهولت و عدم سخت‌گیری در مسائل مربوط به پاکی و نماز برای زنان در شرایط آن زمان دلالت دارد.
