https://www.facebook.com/163965346780636/

Pallabi Sut Ojah, Barpeta Bhawanipur Road, Barpeta (2025)

16/05/2025

#(আমাৰ জীৱনশৈলীৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় বাৰ্তা সেয়ে শ্বেয়াৰ কৰিলো)

তিনিটা ভোকাতুৰ উঁই পৰুৱা এদিন এজন খেতিয়কৰ ওচৰলৈ আহি খাদ্যৰ বাবে অনুৰোধ কৰিলে। খেতিয়কে সন্তুষ্ট মনে সিহঁতক কিছু ৰুটি আৰু পনীৰ দিলে। সিহঁতে পেট ভৰাই খালে আৰু কিছু খাদ্য নিজৰ পৰিয়ালৰ বাবে ৰাখি থলে।

খোৱা শেষ হোৱাত খেতিয়কে সিহঁতক ক’লে,

"শুনা উঁই পৰুৱাবোৰ, তোমালোকে সদায় মানুহৰ ওচৰত হাত পতাৰ পৰিৱৰ্তে, মই তোমালোকক মোৰ খেতিত কাম কৰাৰ সুযোগ দিব পাৰোঁ।

ইয়াত তোমালোকক ভাল দৰমহা, খাদ্য আৰু তোমালোকৰ পৰিয়ালক সুৰক্ষা দিয়া হ’ব।"

উঁই পৰুৱাবোৰে সুধিলে,

"আমি কি কাম কৰিব লাগিব? আৰু কিমান দৰমহা পাম?"

খেতিয়কে উত্তৰ দিলে,

"মোৰ খেতিত চাৰিটা কামৰ সুযোগ আছে, প্ৰতিটোৰ দৰমহা বেলেগ বেলেগ। তোমালোকে পছন্দমতে যিকোনো এটা বাছি ল’ব পাৰা!"

১. যিয়ে কুকুৰাবোৰক খোৱাৰ সময় গৈ মাতি আনিব , সি প্ৰতি মাহত ৩,০০০ টকা পাব।

২. যিয়ে নহৰুৰ বাকলি গুচাব, সি প্ৰতি মাহত ৫,০০০ টকা পাব।

৩. যিয়ে খেতিৰ পৰা গুইসাপবোৰ খেদিব, সি প্ৰতি মাহত ৪,০০০ টকা পাব।

৪. যিয়ে ছাগলীবোৰৰ বাবে গান গাব আৰু নাচিব, সি প্ৰতি মাহত মাত্ৰ ২৫০ টকা পাব।

প্ৰথম উঁই পৰুৱাই আনন্দত ক’লে,

"মই ৫,০০০ টকাৰ কামটো বিচাৰো! মই নহৰুৰ বাকলি গুচাম "

দ্বিতীয় উঁই পৰুৱাই দ্ৰুততাৰে ক’লে,

"মই ৪,০০০ টকাৰ কামটো ল’ম! মই গুইসাপ খেদিম!"

কিন্তু তৃতীয় উঁই পৰুৱাই কিছুপৰ ভাবি আচৰিতভাৱে ক’লে,

"মই ২৫০ টকাৰ কামটো ল’ম! মই ছাগলীবোৰৰ বাবে গান গাম আৰু নাচিম!"

বাকী দুটাই তাৰ ফালে চাই মনে মনে ভাবিলে,

"এইটো কি মুৰ্খ? আমি সৰ্বোচ্চ দৰমহাৰ কাম বাছি লৈছোঁ, আৰু সি আটাইতকৈ কম দৰমহাৰ কাম ল’ব খুজিছে! সি একো নাজানে নেকি?"

পিছদিনা ৰাতিপুৱা, তিনিওটা উঁই পৰুৱা সিহঁতৰ প্ৰথম বাবে উপস্থিত হ’ল। কিন্তু কাম আৰম্ভ কৰাৰ পিছতেই প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় উঁই পৰুৱা হঠাৎ মৰি গ’ল!

এই ৰহস্য দেখি খেতিয়কে আচৰিত হ’ল আৰু জীয়াই থকা তৃতীয় উঁই পৰুৱাটোক মাতি সুধিলে,

"তুমি কিয় আটাইতকৈ কম দৰমহাৰ কাম বাছি লৈছিলা?"

উঁই পৰুৱাটোৱে গভীৰ উশাহ লৈ উত্তৰ দিলে,

"প্ৰথমতে, কুকুৰাৰ প্ৰিয় খাদ্য হ’ল উঁই পৰুৱা! তেন্তে মই কিয় এনে কাম বাছি ল’ম য’ত মই কুকুৰাৰ ওচৰলৈ যাব লাগিব?

দ্বিতীয়তে, নহৰুৰ তীব্ৰ গোন্ধ উঁই পৰুৱাৰ বাবে বিষাক্ত! তেন্তে মই কিয় এনে কাম কৰিম য’ত মই নহৰুৰ বাকলি গুচাব লাগিব?

তৃতীয়তে, গুইসাপে উঁই পৰুৱা খাবলৈ ভাল পায়! তেন্তে মই কিয় এনে কাম কৰিম য’ত মই গুইসাপৰ সৈতে যুঁজ দিব লাগিব?

মই কেতিয়াও কেৱল টকাৰ লোভত নিজৰ জীৱন বিপদত পেলাব নোৱাৰোঁ।"

শিকনীয় কথাবোৰ:

১. দূৰদৰ্শীভাবে নিজক মূল্যায়ন কৰা: কেৱল বেছি দৰমহাৰ লোভত কাম নিবাচি, কামৰ সৈতে জড়িত বিপদ বা স্বাস্থ্যৰ ক্ষতিৰ কথা আগতে বিচাৰ কৰা উচিত। প্ৰথম দুটা উঁই পৰুৱাৰ মৃত্যু সিহঁতৰ দূৰদৰ্শী নোহোৱাৰ ফল।

২. নিজৰ সীমাবদ্ধতা চিনি লোৱা: প্ৰত্যেকৰে নিজা দুৰ্বলতা আৰু প্ৰাকৃতিক সীমাবদ্ধতা আছে। তৃতীয় উঁই পৰুৱাটোৱে বুজিছিল যে কুকুৰা, নহৰু আৰু গুইসাপৰ সৈতে তাৰ সহজাত শত্রুতা আছে। গতিকে নিজৰ প্ৰাকৃতিক বৈশিষ্ট্য আৰু পৰিবেশ বুজি সিদ্ধান্ত লোৱা গুৰুত্বপূৰ্ণ।

৩. লোভ নিয়ন্ত্ৰণ কৰা: টকা বা সুযোগৰ লোভত অন্ধ হৈ বিপদজনক বাট বাছি লোৱা বুদ্ধিমানৰ কাম নহয়। বস্তুগত লাভতকৈ সুৰক্ষা আৰু জীয়াই থকাকে অগ্ৰাধিকাৰ দিব লাগে।

৪. গভীৰভাবে চিন্তা কৰা: কোনো প্ৰস্তাব গ্ৰহণ কৰাৰ আগতে তাৰ দীৰ্ঘম্যাদী প্ৰভাৱ চিন্তা কৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ। তৃতীয় উঁই পৰুৱাটোৱে কেৱল টকাৰ পৰিমাণ নাচাই, কামৰ প্ৰকৃতি, পৰিবেশ আৰু নিজৰ জীৱনৰ সৈতে খাপ খোৱাকৈ বিচাৰ কৰিছিল।

৫. যুক্তিসংগত সিদ্ধান্ত লোৱা: আনৰ মতামত বা সমাজৰ চাপত নয়, বাস্তৱতা আৰু যুক্তিৰ ভিত্তিত সিদ্ধান্ত লোৱা উচিত। বাকী উঁই পৰুৱাবোৰে তৃতীয়টোক মূৰ্খ বুলি ভাবিছিল, কিন্তু শেষত তাৰ সিদ্ধান্তেই শুদ্ধ বুলি প্ৰমাণিত হ’ল।

৬. প্ৰকৃতিৰ নিয়ম মানি চলা: জীৱজগতত প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট বিপদ আৰু সুযোগ থাকে। এই গল্পত উঁই পৰুৱাবোৰে নিজৰ প্ৰাকৃতিক শত্ৰু (কুকুৰা, গুইসাপ) আৰু দুৰ্বলতা (নহৰুৰ বিষক্ৰিয়া)ৰ বিষয়ে সচেতন আছিল। প্ৰকৃতিৰ নিয়ম উপেক্ষা কৰিলে বিপদ অনিবাৰ্য।

৭. দায়িত্বশীল হোৱা: খেতিয়কৰ প্ৰস্তাবটো সহজ যেন লাগিলেও, ইয়াক গ্ৰহণ কৰাৰ আগতে দায়িত্বসহকাৰে চুক্তিৰ চৰ্তবোৰ বুজি লোৱা উচিত আছিল। প্ৰথম দুটা উঁই পৰুৱাৰ অকাল মৃত্যু সিহঁতৰ অসাৱধানতাৰ ফল।

সাৰাংশ: জীৱনত কোনো সিদ্ধান্ত লোৱাৰ সময়ত কেৱল তাৎক্ষণিক লাভলৈ নাচাই, দীৰ্ঘম্যাদী ফলাফল, ব্যক্তিগত সুৰক্ষা আৰু প্ৰাকৃতিক বাস্তৱতাক গুৰুত্ব দিব লাগে। বুদ্ধিমত্তা হ’ল বিপদ এৰাই জীয়াই থকাৰ কৌশল আয়ত্ত কৰা!

(ভাল লাগিলে শ্বেয়াৰ কৰিব)

-ভাবানুবাদ
স্বপ্ননীল আকাশ(ৱালৰ পৰা)

বিঃদ্ৰঃ - এনেকুৱা পোষ্ট আপোনাৰ টাইমলাইনত দেখি থাকিবলৈ মোৰ প্ৰফাইলটো ফ' ল ' কৰি লওঁক

10/05/2025

জয় হিন্দ 🇹🇯🇹🇯🇹🇯
জয় জোৱান 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
জয় নাৰী শক্তি 💐💐💐

07/05/2025

✅✅ অপাৰেশ্যন সিন্দূৰ ✅✅
✅✅জয় জোৱান 🇹🇯🇹🇯
✅✅ জয় হিন্দ ✅✅
সন্ত্ৰাসবাদ নিপাত যাওক 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
"যদা যদা হি ধর্মস্য গ্লানির্ভবতি ভাৰত।
অভ্যুত্থানম অধর্মস্য তদাত্মানং সৃজাম্যহম্॥
পৰিত্রাণায় সাধুনাং বিনাশয় চঃ দুষ্কৃতাম।
ধর্মসংস্থাপনার্থায় সম্ভবামি যুগে যুগে॥
অপাৰেশ্যন "সিন্দূৰ" ফলপ্ৰসু হওক।✅✅🙏🏻🙏🏻

02/05/2025

বিয়াৰ পিছত ভাই - ভনীহঁতৰ লগত ফুৰাৰ আমেজেই সুকীয়া নহয় জানো? দূৰত বিয়া হ'লো যদিও ভাইহঁত আহে মাজে মাজে, সিহঁতৰ লগতে বৰপেটা কীৰ্তন ঘৰত সেৱা এভাগ জনাই আহিলোঁ, আপোনালোকো ভালে থাকক 🙏🏻🙏🏻

01/05/2025

কাৰ কাৰ এতিয়ালৈকে 10k সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই আহক সকলোৱে এজনে আনজনৰ লগত বন্ধুত্ব কৰোঁ done ✅ কৰিব back দিম ✅

01/05/2025

বিহু আলোচনীৰ বেটুপাত, কেনে পালে জনাব দেই 💐💐

01/05/2025

পৃথিৱীৰ সকলো শ্ৰমিকলৈ শুভ কামনাৰে 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
চুটিগল্প
"শ্ৰমিক দিৱস"
✍🏻 পল্লবী সূত ওজা

"পূৰবী, ফেচবুকত "শ্ৰমিক দিৱস"ৰ পটভূমিত সুন্দৰ গল্প এটা প'ষ্ট কৰিম, তুমি গল্পটো সুন্দৰকৈ টাইপ কৰি শ্ৰমিকৰ ফটো সংলগ্ন কৰি ডিজাইন কৰি দিয়া"--মোবাইলৰ সিমূৰে কোৱা আদেশসূচক বাক্যশাৰীত ভাত বাঢ়িবলৈ বুলি হাতত তুলি লোৱা হেতাখন থৈ পূৰবীয়ে কম্পিউটাৰত গল্পটো সুন্দৰকৈ টাইপ কৰি ডিজাইন কৰি ৱাটছ্এপত পঠিয়াই দিলে।
তেনেতে গিৰিয়েকৰ মাত তাইৰ কাণত পৰিল "আহাঁ ভাত দিয়া সোনকালে, শ্ৰমিক দিৱসৰ গামোছাখিনি প্ৰিণ্ট কৰি শেষ কৰিব লাগিব।" তাই কম্পিউটাৰ অফ কৰি ঘৰখনৰ চাৰিওটা মানুহৰ বাবে ভাত বাঢ়িলে। পুনৰ ফোনটো বাজি উঠাত তাই ভাতৰ কাঁহীখন চৰিয়া এটাৰে ঢাকি থৈ ফোনটো ৰিচিভ কৰাত ফোনৰ সিমূৰৰ পৰা কৈ উঠিল-"পূৰবী, ফেচবুকত গল্পটো প'ষ্ট কৰিছোঁ, তুমি লাইক কৰা, কমেণ্ট কৰা আৰু তোমাৰ যিমান বন্ধু- বান্ধৱী আছে সকলোকে চেয়াৰ কৰিবলৈ কোৱা।"--মোবাইলৰ সিমূৰে কোৱা আদেশসূচক বাক্যশাৰী পালন কৰিব নে নকৰিব ভাবি ভাবি পূৰবীয়ে "হ'ব ছাৰ" বুলি কৈ ফোনটো কাটি দিলে।
ভাত-পানী খাই বৈ বাচন-বৰ্তন ধুই আজৰি হৈ আহি তাই ফেচবুক এপটো খুলি নিৰ্দিষ্ট প্ৰফাইলটোত চকু ফুৰালে। নিজকে বিশিষ্ট লেখক বুলি জাহিৰ কৰি ফুৰা লেখক জনৰ লেখনীটোত এটাও লাইক নাই। পʼষ্টটো কৰা আধা ঘণ্টা হোৱাৰ পিছতো এটাও লাইক নেদেখি পূৰবীৰ তেওঁলৈ দয়া উপজিল, তাই পটকৈ লাইক কৰি চমুকৈ লিখিলে-"সুন্দৰ লেখনী ছাৰ।"
গিৰিয়েকে মতাত হাতত গামোচাৰ টোপোলাটো লৈ আনি পথালিকৈ জাপি থোৱা ভাজবোৰ খুলি খুলি গামোচাবোৰ দীঘল দীঘলকৈ জাপিবলৈ ধৰিলে। গিৰিয়েকে বাতিত চিয়াঁহী গুলি স্ক্ৰুজি ব্ৰাচেৰে লাহে লাহে গামোচাত "সদৌ অসম শ্ৰমিক কল্যাণ সমিতি" বাক্য টি প্ৰিণ্ট কৰি গʼল।
মুঠ পঞ্চাছ খন গামোচা আধাঘণ্টাতে প্ৰিণ্ট কৰি তেওঁ ততাতৈয়াকৈ শ্ৰমিক সমিতিৰ কাৰ্যালয়ত দি আহিল। পূৰবী আৰু গিৰিয়েককো ছাৰে আহিবলৈ কৈছিল "শ্ৰমিক দিৱস"ৰ কাৰ্যসূচীলৈ।গতিকে পলম নকৰি ঘৰৰ কাম-বনবোৰ সোনকালে সামৰি দুয়ো আহি "সদৌ অসম শ্ৰমিক কল্যাণ সমিতি"ৰ সভাথলি পালেহি।
আহি দেখিলে ৰভাথলিত তেওঁ লোকৰ দৰে অজস্ৰ মানুহ বহি আছে । সভাথলিৰ মঞ্চৰ সন্মুখত ডাঙৰ ডাঙৰ টেবুল লৈ স্হানীয় বিধায়ক, পৌৰপতি, আৰু আমাৰ ছাৰসহ বিশছনমান মানুহ বহি আছে। সকলোৰে গলত "সদৌ অসম শ্ৰমিক কল্যাণ সমিতি"ৰ মোহৰ মৰা গামোচা বোৰ জিলিকি আছে। হাতত মাইকটো লৈ সমিতিৰ সম্পাদকে ঘোষণা কৰিছে-"আজি এই সভাতেই আমি সম্বৰ্দ্ধনা জনাবলৈ আগবাঢ়িছোঁ আজীৱন শ্ৰমিকৰ কল্যাণৰ হকে কাম কৰা, শ্ৰমিকৰ উন্নতিৰ হকে সদায় মাত মাতি অহা জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰত আৰোহণ কৰা আমাৰ সমষ্টিৰ মাননীয় বিধায়ক শ্ৰীযুত ঠগিৰাম পাটগিৰি মহোদয়ক!"
(বি. দ্ৰ. এই গল্পটো সম্পূৰ্ণৰূপে কাল্পনিক অনুভৱ।)

Pallabi Sut Ojah

16/05/2025

10/05/2025

07/05/2025

02/05/2025

01/05/2025

01/05/2025

01/05/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category