16/07/2025
നിശബ്ദമായ ഈ കൈവിരലുകൾ നോക്കിയാൽ മാത്രം മനസ്സിലാകും – രബീന്ദ്രനാഥ് കടലിനോട് എത്രമാത്രം ജീവന്റെ പേരിൽ പോരാടിക്കഴിഞ്ഞുവെന്ന്…😥
പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ സൗത്ത് 24 പർഗാന ജില്ലയിൽ നിന്നുള്ള രബീന്ദ്രനാഥ് തന്റെ 15 സഹപ്രവർത്തകരോടൊപ്പം ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിലെ ഹാൽദിയക്ക് സമീപം മീൻ പിടിക്കാൻ പോയപ്പോഴാണ് കഥ തുടങ്ങുന്നത്. പെട്ടെന്ന് കടൽ സ്വഭാവം മാറി – കൊടുങ്കാറ്റ് ഉയർന്നു, വലിയ തിരമാലകൾ പടർന്ന് വന്നു, ട്രോളർ മറിഞ്ഞു. നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എല്ലാവരും കടലിൽ അലിയുകയായിരുന്നു… രബീന്ദ്രനാഥും.
എങ്കിലും രബീന്ദ്രനാഥിന് ഭയം തോന്നിയില്ല. വെള്ളം അയാൾക്ക് ശത്രു അല്ല, ജീവിതം തന്നിരുന്ന കൂട്ടുകാരനാണ്. തളരാതെ, അയാൾ നീന്തി… നീന്തി… നേരെ ആകാശം മാത്രം, ചുറ്റും അനന്തമായ കടൽ. മണിക്കൂറുകൾ പിന്നിട്ടു, രാത്രികൾ കടന്നു പോയി. അഞ്ചുദിവസം തുടർച്ചയായി അയാൾ സമുദ്രത്തിൽ ഒറ്റയായി നീന്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു – ആഹാരം ഇല്ല, കുടിവെള്ളം ഇല്ല, മഴ വീണപ്പോൾ മഴവെള്ളം കുടിച്ചു. മരണത്തിന്റെ കനൽ കാഴ്ചയായിരുന്നിട്ടും, ജീവിക്കണമെന്ന ഏകാഗ്രതയോട് അയാൾ പോരാടിക്കൊണ്ടിരുന്നതു തന്നെയായിരുന്നു അതിജീവനത്തിന്റെ പാഠം.
അവസാനം, അഞ്ചാം ദിവസം – ബംഗ്ലാദേശിലെ കുതുബാദിയ ദ്വീപിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 600 കിലോമീറ്റർ അകലെ ‘എംവി ജാവേദ്’ എന്ന കപ്പൽ കടന്നുപോയി. അകലെ എന്തോ നീങ്ങുന്നത് കണ്ട ക്യാപ്റ്റൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഒരു ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് ഇടിച്ചുകിട്ടിച്ചു, പക്ഷേ തിരമാലകൾ അതിനെ അകലെയാക്കി. രബീന്ദ്രനാഥ് വീണ്ടും തിരകളിൽ മറഞ്ഞു. പക്ഷേ ക്യാപ്റ്റൻ പിന്തിരിയാതെ വീണ്ടും തിരച്ചിൽ നടത്തി. മതം, ദേശം, ജാതി – എല്ലാം മറന്നു. ഒരൊറ്റ കാര്യം മാത്രം – മനുഷ്യൻ.
വീണ്ടും കണ്ടെത്തി, വീണ്ടും ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് – diesmal പിടിച്ചു. ക്രെയിൻ നീട്ടി കൊണ്ടു കപ്പലിലേക്ക് വലിച്ചു. രബീന്ദ്രനാഥ് രക്ഷപ്പെട്ടു – ക്ഷീണിതനും ആശ്വാസവുമൊക്കെയായി. കപ്പലിൽ മുഴുവൻ ആർത്തു വിളിച്ചു – ഒരു ജീവൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടല്ല, മനുഷ്യത്വം അതോടൊപ്പം രക്ഷപ്പെട്ടതാണ്.
ആ രംഗം നാവികരുടെ ഒരു മൊബൈൽ ക്യാമറയിൽ പകർന്ന് ഇന്നും ലോകത്തെ സത്യങ്ങൾ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു – കടലിലും, തിരമാലകളിലും മറയാത്തത് മനുഷ്യന്റെ ധൈര്യവും മറ്റൊരാളുടെ കരുണയും ആണെന്ന്.