22/09/2025
நான் சிறுவயதில் கோடை விடுமுறைக்கு என் பாட்டி வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தேன். முற்றத்தில் மரங்களும், பறவைகளின் பாட்டும், குளத்தில் நீந்தும் மீன்களும் இருந்தது. இவை அனைத்தும் எனக்கு ஒரு கனவு போல இருந்தன. ஏனென்றால், என் வீடு ஒரு நகரத்தில் இருந்தது, அங்குள்ள சத்தம் எனக்கு அலுப்பூட்டியது.
ஒரு நாள் நான் பாட்டியின் வீட்டிலுள்ள குளத்தில் குளிக்கச் சென்றேன். என் பாட்டிதான் என்னை குளிப்பாட்டினார். அவர் என் தலைமுடியில் தாளி தேய்த்தார். அந்த தாளி வாசனை இன்னும் என் மனதில் உள்ளது. அங்குள்ள நீர் மிகவும் குளிர்ந்திருந்தது. நான் குளத்தில் இறங்கி நீந்தினேன்.
அப்படி விளையாடிக்கொண்டிருந்தபோது, நான் ஒரு குட்டித் தவளையைப் பார்த்தேன். நான் அதை என் கையில் எடுத்தேன். அதன் உடல் பச்சை மற்றும் பழுப்பு நிறத்தில் இருந்தது. அதைப் பார்க்க மிகவும் அழகாக இருந்தது. நான் அதை என் கையில் வைத்து விளையாடினேன். அப்போது பாட்டி சொன்னார், "இதை விட்டுவிடுவதற்கு இதுதான் சரியான நேரம். அது அதன் வீட்டிற்குச் செல்ல வேண்டும்."
பாட்டியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருந்தது. அதை விட்டுவிட எனக்கு மனமில்லை. நான் அதை என் கையில் மறைத்துக்கொண்டேன். வீட்டிற்கு வந்தவுடன் அதை ஒரு பெட்டிக்குள் வைத்தேன். நான் அதற்கு உணவளித்தேன். ஆனால் அது எதுவும் சாப்பிடவில்லை. நான் அதை பார்த்தேன். அதன் கண்களில் ஒருவித சோகத்தை நான் கண்டேன்.
அது அதன் நண்பர்களையும், அதன் வீட்டையும் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறது என்று எனக்குப் புரிந்தது. அப்போது நான் அதை வெளியே கொண்டுபோனேன். குளத்திற்கு அருகில் சென்று அதை தண்ணீரில் விட்டேன். அது வேகமாக நீந்திச் சென்றது. அதை நான் மகிழ்ச்சியுடன் பார்த்தேன்.
அன்று பாட்டி என்னிடம் சொன்னார், "நாம் விரும்பும் ஒன்றை சொந்தமாக்க முயற்சிக்கும்போது, அது வருத்தப்பட்டால் அதை விட்டுவிட வேண்டும். அதுதான் உண்மையான அன்பு."
அன்று பாட்டி சொன்னது என் மனதில் இன்றும் உள்ளது. அதுதான் என் வாழ்க்கையில் நான் கற்றுக்கொண்ட முதல் பாடம். ஒருவேளை, வாழ்க்கையில் நாம் மிகவும் விரும்பும் ஒன்றை விட்டுவிட கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அதுதான் வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்.