Pinky Sable Uchat

09/08/2025

कथा... फसवणुक

आज घरातला शेवटचा दिवासुद्धा विझला होता…

रेवतीच्या आयुष्यातील अंधार वाढतच चालला होता.
नवऱ्याचं अपघातात अचानक जाणं…
लग्नाला फक्त दोन वर्षं झाली होती, आणि तिचं वय – केवळ २४.
पदरात सहा महिन्यांचा निरागस मुलगा – मनू.

माहेर आणि सासर – दोन्ही घरांतल्यानी आग्रह केला,दुसर लग्न कर म्हणून..
"तुझ हे विधवा राहण्याचे वय नाही …"

पण रेवतीने नकार दिला.
"माझं आयुष्य आता फक्त मनूसोबत आहे…"

एकुलता एक मुलगा गेल्या मुळे खचलेले सासू-सासरेही सहा महिन्याच्या अंतराने गेले.
जाता जाता, घरातील शेवटचं सोनं आणि जमलेलं काही देत म्हणाले –
"रेवती, आम्ही नाही राहिलो तरी, तू आमची मुलगी आहेस…"

---

नवा प्रवास…

काही वर्षांत रेवतीने स्वतःला सावरलं.
एका खासगी कंपनीत नोकरी मिळवली.
सकाळची धावपळ, दुपारचं ऑफिस, आणि संध्याकाळी मनूचे हसरे किस्से…

मनू आता सहा वर्षांचा झाला होता.
हसरा, खेळकर, आणि आईला "मम्मा" म्हणत मिठीत सामावणारा.

रेवती म्हणायची,
"काहीच राहिलं नाही, पण तरीसुद्धा माझं पूर्ण जग मनूत सामावलं आहे…"आणि कधी तरी वेळ जावा म्हणून थोडा वेळ इंस्टाग्राम
--एका संध्याकाळी, रेवतीच्या इंस्टाग्राम वर एक Hi चा मेसेज आला.
नाव होतं – मनोज

तीने सहज रिप्लाय केला – "Hi!" तिने त्याचं प्रोफाइल पाहिले एका खूप हँडसम मुलाचे प्रोफाइल होते . त्याच्या देखणे पनावर नकळत च आकर्षित झाली .

त्या 'हाय'मधून संवाद सुरु झाला.
मनोज म्हणाला,
"तू जगातली सगळ्यात सुंदर स्त्री आहेस… खरंच!"

रेवती थोडसं हसली.
" अरे मी विधवा आहे… सहा वर्षांचा मुलगा आहे माझा…"

मनोज – " मग काय होत ? माझं तर अजून लग्न ही झालेलं नाही.
तू आलीस तर माझं आयुष्यच उजळेल…"

दिवसागणिक संवाद वाढत गेला.
मनोजने तिचं मन जिंकलं… तीचं दुःख ऐकलं, आधार दिला.

रेवतीच्या मनातही आशेचा एखादा कोमल अंकुर उगम पावला…

---

एक मोठा निर्णय…

खूप दिवसांनी रेवतीने स्वतःसाठी विचार केला.
"शक्य आहे का दुसऱ्यांदा आयुष्य सुरू करणं?"

मनोज म्हणाला,
"माझ्याकडे सगळं आहे. तू तुझं घर, प्रॉपर्टी विकून इथं ये. आपण मंदिरात लग्न करू."

तीने त्याच्यावर विश्वास ठेवला.
२–३ वेळा भेट झाली होती. तो सभ्य वाटला… बोलण्यात गोडवा होता.

मनूचंही त्याच्याशी पटत होतं. मनू ही त्याला पपा च मानत होता .

रेवतीने सगळं विकल त्याच्याकडे गेली.
मंदिरात लग्न झालं… पण जेव्हा ती त्याच्या घरी पोहोचली –

तिथून तिचां नरक सुरू झाला…

---

अंधाराच्या गर्तेत…

त्या दिवशी संध्याकाळी… मनोजने दोघांनाही एका खोलीत बंद केलं.

"तू फसलीस!" तो थंड हसत म्हणाला.

तिच्याजवळील सर्व पैसे, दागिने त्याने काढून घेतले.

आणि…

मनू…

तिच्या समोरच त्याने मनूचं डोकं भिंतीवर आपटलं.
ते नाजूक शरीर जमिनीवर गेल… आणि शांत झाला…

रेवती किंचाळली, आकांत केला. पण आवाज कुणालाच पोहोचला नाही.

"माझं आधीच लग्न झालंय. अशा बायकांना फसवणं सोपं असतं.
रोज अशा भामट्या बायकांचे मेसेज येतात…
तुमच्यासारख्या भावनिक आणि एकट्या बायकांना असाच धडा शिकवायला हवा!"

तो हसत होता… आणि रेवतीचा श्वास थांबत होता…

त्याने तिचंही डोकं भिंतीवर आदळल. शेवटचे श्वास घेताना तिला कळल आपण फसलो आपल्या मुळे आपल्या घराचा शेवटचा दिवा ही विझला पण काय उपयोग ???पाहिलं hi आला तेव्हा च ब्लॉक करायला हवं होत

---

पुन्हा अंधार…

पुढे काय झालं?
कोणास ठाऊक…

त्याला शिक्षा झाली का?
कुणी लक्ष दिलं का?

कदाचित नाही…

पण सोशल मिडियावरच्या एका ‘Hi’ मुळे
एक आई, एक मुलगा, एक घर नष्ट झालं…

---

**"खऱ्या आयुष्यात 'ब्लॉक' बटण नसतं…

म्हणून कृपया, विश्वास ठेवायच्या आधी ‘शहानिशा’ करा."**

#सावधरहा #फसवणूक #सोशलमिडियाकथाअंत #भावनिककथा
(पूर्णपणे काल्पनिक)

08/08/2025

इंसान की समझ सिर्फ इतनी है , जानवर कहो तो नाराज हो जाता है और शे कहो तो खुश हो जाता है । 🐶💕😊

08/08/2025

पत्नी का साथ हर पुरुष दे नहीं पाता क्योंकि पत्नी से ज्यादा उनको अपना परिवार प्यारा होता

08/08/2025

जो तुम्हारा मजाक बनाते हैं..

उनके सामने सफल होना तुम्हारा कर्तव्य है !!

08/08/2025

मन से उतरे हुए लोग..

सामने बैठे भी रहें
तो दिखाई नहीं देते !!

08/08/2025

माफ करना सीखो
क्योंकि हर कोई परफेक्ट नहीं होता
रिश्ते तब टूटते है
जब हम छोटी बातों को बड़ा बना देते है

08/08/2025

जो देर से मिलता है..

वो जीवन भर चलता है !!

08/08/2025

जिंदगी एक स्टेशन की
तरह है..

भीड़ बहुत है पर अपना कोई नहीं !!

07/08/2025

07/08/2025

हमेशा बोलते वक्त ध्यान रखा करें
क्योंकि लाठी तो बस
हड्डियां तोड़ती है, पर शब्द
रिश्ते तोड़ते है !❤️