27/05/2025
وقتی سخت جان می کنی اما پولدار نمی شی؛
نوشتهٔ ذکی مکسویل – مربی زندگی و نویسندهٔ تخصصی در هدف‌گذاری و چرخ‌های زندگی
شاید باورش سخت باشد...
اما اگر امروز با دست‌های پُر پینه کار می‌کنی، عرق می‌ریزی، و هنوز نمی‌توانی خانه بخری، پول پس‌انداز کنی یا زندگی را تغییر بدهی...
نه به خاطر تنبلی‌ست، نه به خاطر ناتوانی‌ات.
به خاطر یک حقیقت تلخ است:
تو هنوز وقت‌ات را می‌فروشی، نه ارزش‌ات را.
هر روز صبح زود از خواب بیدار می‌شوی، لباس کار می‌پوشی، به دل گرما یا سرما می‌زنی.
با دستانت می‌سازی، با زانوهایت تحمل می‌کنی، با استخوان‌هایت دوام می‌آوری.
اما شب که برمی‌گردی، آنچه داری... فقط کمی پول است و کوهی از خستگی!
کارگری شرافت دارد، اما ثروت ندارد.
دنیا با تو معامله نمی‌کند چون زحمت می‌کشی.
دنیا فقط به کسی پاداش می‌دهد که «تبدیل به سرمایه انسانی» شده باشد.
کسی که ذهن‌اش پول‌ساز است، نه فقط عضله‌اش.
حقیقت را بپذیر، و تغییر را آغاز کن
آیا کارگری بد است؟ هرگز!
اما اگر سال‌ها کار کردی و هنوز نداری، یعنی وقت آن رسیده که جهت را عوض کنی، نه فقط تلاش را بیشتر.
تو شایستهٔ بیشتر هستی.
نه به خاطر سخت‌کوشی، بلکه به خاطر توان بالقوه‌ای که در تو خفته است.
توانی که خاک گرفته، چون نه کسی آن را شکوفا کرده، نه تو وقت کرده‌ای برایش کتابی بخوانی، کلاسی بروی، ذهن‌ات را دوباره طراحی کنی.
ذکی مکسویل می‌گوید:
"فقر همیشه نتیجه تنبلی نیست؛ گاهی نتیجهٔ دویدن بی‌جهت است."
اگر واقعاً می‌خواهی ورق زندگی‌ات برگردد، این ۳ قانون را از همین حالا شروع کن:
1. هر روز چیزی یاد بگیر که تو را بی‌نیاز کند.
2. یک منبع درآمد جدا از دست‌مزد بساز، حتی اگر کوچک باشد.
3. با انسان‌های جاه‌طلب‌تر از خودت نشست‌وبرخاست کن.
تو برای بیشتر آفریده شده‌ای.
برای اینکه خانه‌ات را خودت بخری، بچه‌ات را در مکتب خوب ثبت‌نام کنی، و وقت بیماری، دنبال قرض نباشی.
نه فقط زنده بمانی؛ بلکه زیبا زندگی کنی.
و این تنها وقتی ممکن می‌شود که بفهمی:
"ارزش تو، بالاتر از یک ساعت مزد است."
پس بلند شو، نه برای یک شیفت دیگر...
بلکه برای یک زندگی دیگر.
