15/10/2025
ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ହେଉଛନ୍ତି ପତିତପାବନ ଏବଂ ଦୀନବନ୍ଧୁ, ଅର୍ଥାତ୍ ସେ ଦୁଃଖୀ, ରୋଗୀ ଓ ଅସହାୟ ଲୋକଙ୍କର ଉଦ୍ଧାରକର୍ତ୍ତା।
ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସବୁଠାରୁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ କାହାଣୀଟି ହେଉଛି ଭକ୍ତ ସାଲବେଗଙ୍କର। ସାଲବେଗ ଜଣେ ମୁସଲମାନ ଭକ୍ତ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ମାଆ ଜଣେ ଓଡ଼ିଆ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଥିଲେ।
ଭକ୍ତ ସାଲବେଗଙ୍କ କାହାଣୀ (ଦର୍ଦୀ ମଣିଷ କିପରି ଠିକ୍ ହେଲେ):
* ଶରୀରରେ ଆଘାତ: ସାଲବେଗ ଯୁଦ୍ଧରେ ଜଣେ ସୈନିକ ଭାବରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ଏକ ଯୁଦ୍ଧରେ ତାଙ୍କ ଶରୀରରେ ଗୁରୁତର ଆଘାତ ଲାଗିଥିଲା, ଯାହାକି ତାଙ୍କୁ ଦର୍ଦୀ ବା ଖଣ୍ଡିଆ କରିଦେଇଥିଲା। କୌଣସି ଚିକିତ୍ସାରେ ତାଙ୍କର ଆରୋଗ୍ୟ ହେଲା ନାହିଁ।
* ଆତ୍ମାର ଆରାଧନା: ଆହତ ଓ ନିରାଶ ହୋଇ ସେ ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ ସମୟ ଆଡ଼କୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ମାଆଙ୍କଠାରୁ ଶୁଣିଥିବା ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମହିମା ତାଙ୍କୁ ଭଗବାନଙ୍କ ଶରଣରେ ଯିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଲା। ଜାତିରେ ମୁସଲମାନ ହୋଇଥିବାରୁ ସେ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରିପାରିନଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ ବଡ଼ଦାଣ୍ଡରେ ହିଁ ଏକାଗ୍ର ଚିତ୍ତରେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ଆରାଧନା କଲେ।
* ଭଜନ ଓ କୀର୍ତ୍ତନ: ସାଲବେଗ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ନିଜର ଭଜନ ଓ ଜଣାଣ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜଣାଇଲେ। ତାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଭଜନଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ଆର୍ତ୍ତନାଦର ଭାବନା ନେଇ ଲେଖାଯାଇଛି (ଯେପରିକି, ଆହେ ନୀଳଶୈଳ ପ୍ରବଳ ମତ୍ତ ବାରଣ...)।
* ପ୍ରଭୁଙ୍କ କରୁଣା: ଦିନେ ତାଙ୍କର ଅସହ୍ୟ ଦୁଃଖ ଓ ନିରନ୍ତର ଆରାଧନାରେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲେ। କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଅନୁଯାୟୀ, ପ୍ରଭୁଙ୍କର କୃପା ବଳରେ ସାଲବେଗଙ୍କ ଶରୀରର ସମସ୍ତ ଘା' ଶୁଖିଗଲା ଏବଂ ସେ ପୂର୍ବପରି ସୁସ୍ଥ ହୋଇଗଲେ।
* ରଥ ଅଟକିବା: ଜୀବନରେ ଥରେ ମାତ୍ର ରଥଯାତ୍ରା ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରି ସାଲବେଗ ରାସ୍ତାରେ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇପଡ଼ିଥିଲେ। ସେ ସମୟରେ ରଥ ଅଟକି ଯାଇଥିଲା ଏବଂ ସାଲବେଗ ସୁସ୍ଥ ହୋଇ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ହିଁ ରଥ ଚାଲିଥିଲା। ଏହି ଘଟଣା ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ 'ଭାବର ଠାକୁର' ଏବଂ 'ଦର୍ଦୀ ମଣିଷର ନାଥ' ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରେ।
ସାରକଥା: ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ନିକଟରେ ଜାତି, ଧର୍ମ, କିମ୍ବା ଶାରୀରିକ ଅକ୍ଷମତାର କୌଣସି ଭେଦଭାବ ନାହିଁ। ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ନିଷ୍ଠାପର ଭକ୍ତି ସହ ତାଙ୍କୁ ଆରାଧନା କରେ, ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଅପାର କରୁଣା ଓ ଆଶୀର୍ବାଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ। ସାଲବେଗଙ୍କ ଆରୋଗ୍ୟ ଏହି ନିଷ୍ଠା ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ।