10/08/2025
🙏 ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸੋਢੀ 🙏
ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਦਾ ਜਨਮ 1962 ਇਸਵੀ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਬੁਲੋਵਾਲ ਜਿਲ੍ਹਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ
ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਬਹਾਦਰ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ, ਜੋ ਪੰਥ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੇਣ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੰਥ-ਦੋਖੀ, ਗੁਰੂ-ਨਿੰਦਕ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਪੁਲਿਸ ਹਿਰਾਸਤ ਜਾਂ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘਾਂ ਲਈ ਇਨਸਾਫ਼ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਬਾਰ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ।
ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ 1980 ਵਿੱਚ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਿਸਲ ਸ਼ਹੀਦਾ ਤਰਨਾ ਦਲ, ਹਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਬਾਬਾ ਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰੀਬੀ ਦੋਸਤ, ਭਾਈ ਮਨਬੀਰ ਸਿੰਘ ਚਹੇੜੂ, 1980 ਵਿੱਚ ਟਕਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਸੋਢੀ ਤਰਨਾ ਦਲ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ, ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਹ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਗੁਰਸਿੱਖ, ਹੱਸਮੁੱਖ, ਮਦਦਗਾਰ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਰਿਕਰਮਾ ਵਿੱਚ 'ਚਾਲੀਸਾ' ਕੀਤੀ ਅਤੇ 8 ਘੰਟੇ ਲੰਮਾ ਨਿੱਤਨੇਮ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਸਮਾਧੀ ਵਿੱਚ ਗਏ, 3-4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉੱਠੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਸਵਰਗੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਨਾਲ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹੇ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਵਸਥਾ, ਸਮਰਪਣ, ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰਾ ਸੀ। ਸੰਤ ਜੀ ਦਾ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੰਨ੍ਹਦੀਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਅਗਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਦਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਗੁਰਸਿੱਖ ਸੀ, ਅਤੇ ਸੰਤ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ 'ਬੱਬੂ' ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦਾ ਸਾਰਾ ਜਥਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਸੁਣਦਾ ਸੀ। 1980 ਤੋਂ 14 ਅਪ੍ਰੈਲ 1984 ਤੱਕ, ਉਹ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੇ ਸਮਰਪਿਤ ਸਿਪਾਹੀ ਰਹੇ, ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੇ ਗੱਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਰਹੇ।
ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸੋਢੀ, ਬਹਾਦਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਇੱਕ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਜਾਂਚ ਕੀਤੇ ਲੰਘ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸੋਢੀ ਨੇ ਉਸ ਪਿੰਡ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਅਸਾਧਾਰਨ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਲਿਆ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਨਪਸੰਦ "ਬੁਲੇਟ" ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਰੇਲਵੇ ਪਟੜੀਆਂ 'ਤੇ ਲਈ ਅਤੇ ਉਸ ਪਿੰਡ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਪਟੜੀਆਂ 'ਤੇ ਚਲਾਈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਕਾਰਨਾਮਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਸੋਢੀ ਨੇ ਇਹ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਸੰਤ ਜੀ ਲਈ।
ਉਹੀ ਉਹ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਜਿਸਨੇ ਪੰਥਕ ਸਿੰਘਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਦਮਨਕਾਰੀ ਹੁਕਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਭਾਜਪਾ ਵਿਧਾਇਕ, ਹਰਬੰਸ ਲਾਲ ਖੰਨਾ, ਜਿਸਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਹਿੰਸਕ ਜਲੂਸ ਕੱਢਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਮਾਡਲ ਤੋੜਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਸਿਗਰਟ ਸੁੱਟੀ ਅਤੇ "ਕੱਛ ਕਰਾ ਕਿਰਪਾਨ, ਇਹਨੂੰ ਭੇਜੋ ਪਾਕਿਸਤਾਨ", ਡੱਕੀ ਟਿੱਕੀ ਰਿਹਾਨ ਨਾਈ ਦੇਣੀ, ਸਿਰ ਤੇ ਪਗੜੀ ਰਿਹਾਨ ਨਾਈ ਦੇਣੀ" ਵਰਗੇ ਨਾਅਰੇ ਲਗਾਏ ਸਨ, ਨੂੰ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਡੀਗਾਰਡਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਰ ਸਿੰਘ ਭਾਈ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਨ।
ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਲੇਰਾਨਾ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਬਹੁਤ ਲੰਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸਾਂਝੀ ਕਰਾਂਗਾ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਸੰਤ ਜੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਹੀਂ ਗਏ। ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਭਜਨ ਲਾਲ, ਜਿਸਨੇ ਸਿੱਖਾਂ 'ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕੀਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਪਾਣੀਪਤ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ, ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਹਿੱਟ-ਲਿਸਟ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਸ਼ਰਤ 'ਤੇ। ਉਸਨੂੰ ਭਜਨ ਲਾਲ ਨੂੰ 'ਸਿਰਫ਼' ਗੋਲੀ ਮਾਰਨੀ ਸੀ ਜੇਕਰ ਉਹ ਸੰਤ ਜੀ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸੋਢੀ, ਨੇਵੀ ਅਫਸਰ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਅਤੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ। ਭਜਨ ਲਾਲ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕਮਾਂਡੋ ਸਨ। ਸੋਢੀ ਨੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਆਖਰੀ ਫਤਿਹ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੁਸ਼ਟ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਪਰ ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ। ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਉਸੇ ਪਲ ਉਸਨੂੰ ਮਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਨੇਹ ਸੀ। ਸੰਤ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ''ਉਹ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ, ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਯੁੱਗਾਂ ਤੋਂ।''
ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਲੌਂਗੋਵਾਲ, ਬਾਦਲ ਵਰਗੇ ਲੋਕ ਸੰਤਜੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਤਜੀ ਅਤੇ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਰਚੀ। ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤਜੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ 50 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਅਤੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ 25 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਸਰਕਾਰੀ ਏਜੰਸੀਆਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਆਦਮੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੁਸੀਬਤ-ਨਿਵਾਰਕ ਕਿਵੇਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਸੰਤਜੀ ਨੂੰ ਅਪਾਹਜ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਏਜੰਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਡਰ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਐਂਟੀ-ਟੈਂਕ ਮਾਈਨਜ਼ ਅਤੇ ਐਂਟੀ-ਟੈਂਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸੰਤਜੀ ਅਤੇ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਰੁਕਾਵਟ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਲੌਂਗੋਵਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਗੁਰਚਰਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਤਸਕਰ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸ਼ਿੰਦਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ 25 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਿੱਤੇ। 14 ਅਪ੍ਰੈਲ 1984 ਨੂੰ, ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਪਰਿਕਰਮਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਮੱਸਿਆ ਉਸ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਭਰਾ ਸਮਝਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਿੰਦਾ ਦੀ ਹਿਰਾਸਤ ਤੋਂ ਛੁਡਾਵੇ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸੋਢੀ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਅਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਉਸਨੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਸ਼ਿੰਦਾ ਨੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ, ਪਰ ਉਹ ਡਿੱਗਿਆ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਰਿਵਾਲਵਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਵਾਲਵਰਾਂ ਨਾਲ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ 'ਤੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾਈ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ 12 ਗੋਲੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਅਤੇ ਉਹ ਡਿੱਗ ਪਏ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲੱਥਪੱਥ ਪਏ ਸਨ, ਕਾਤਲ ਭੱਜ ਗਏ।ਅੰਤ 14 ਅਪ੍ਰੈਲ 1984 ਨੂੰ ਜਾਲਮਾ ਨੇ ਸੋਢੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਸੋਢੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਜੰਗਲ ਦੀ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਫੈਲ ਗਈ, ਅਤੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸਨ 'ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਸੱਜੀ ਬਾਂਹ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰਾ ਪੁੱਤਰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਸ਼ੇਰ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹਾਂ'। ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਲੰਗਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪਲੇਟ ਟੰਗੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਸੋਢੀ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੋਢੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈ ਲਿਆ, ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ। ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਦੇ ਸਾਥੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੂੰ ਕੋਟ - ਕੋਟ ਪ੍ਰਣਾਮ।
ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਵੀਰ ਲਾਈਕ ਤੇ ਸ਼ੇਅਰ ਜਰੂਰ ਕਰਨ ਤਾਂ ਜੋਂ ਅੱਜ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਿੰਘ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕੇ।
#ਪੰਜਾਬ
