
30/10/2024
ក្ដាខៀន (ឬ blackboard) គឺជាឧបករណ៍សម្រាប់បង្រៀនដែលប្រើគូសនឹងជក់លើផ្ទៃមកជាច្រើនសតវត្សមកហើយ ហើយការវិវឌ្ឍន៍របស់វាក៏បានរីកចម្រើនបន្តជាបន្ត។
1. ដើមកំណើតនៃក្ដាខៀន៖ ក្ដាខៀនដំបូងគេត្រូវបានប្រើនៅក្នុងប្រទេសស្កុតឡែននៅឆ្នាំ 1801 ដោយលោក James Pillans ដែលជាអ្នកគ្រូម្នាក់។ គាត់បានប្រមូលផ្ទាំងសីលពណ៌ខ្មៅចូលគ្នា និងប្រើជក់ដើម្បីគូស។ វាជាជំនួយដ៏សំខាន់ក្នុងការបង្រៀនសិស្សឱ្យបានងាយស្រួល។
2. ក្ដាខៀនដែលមានផ្ទាំងមួយទំហំធំ៖ នៅសតវត្សទី 19 ការប្រើក្ដាខៀនចម្រុះទំហំធំបានក្លាយជាទូទៅក្នុងសាលារៀននានា។ វាមានសមត្ថភាពអោយគ្រូបង្រៀនសរសេរនិងបង្ហាញនូវមេរៀនសំខាន់ៗដើម្បីឱ្យសិស្សសិក្សាបានយ៉ាងច្បាស់លាស់។
3. ការផ្លាស់ប្ដូរទៅក្តាពណ៌ស (Whiteboard)៖ នៅសតវត្សទី 20 ក្តាខៀនបែបពណ៌ស (whiteboard) ដែលប្រើគុណសម្បត្តិទឹកខ្មៅប្រក់បានក្លាយជាទូទៅក្នុងការបង្រៀន និងការងារសំណេះសំណាលនៅក្នុងការិយាល័យ។ វាងាយស្រួលក្នុងការលុបចេញ និងមានតុល្យភាពស្អាតជាងក្ដាខៀនដែលប្រើជក់។
4. ក្ដាខៀនអេឡិចត្រូនិក (Interactive Whiteboard)៖ បច្ចុប្បន្ននេះ ក្តាអេឡិចត្រូនិក ដែលគេស្គាល់ថា "Smartboard" បានរីកនិងល្បីក្លាយជាឧបករណ៍បង្រៀនស៊ាំកាលនៅសាលារៀននិងស្ថាប័ន។ វាអនុញ្ញាតឱ្យគ្រូឬអ្នកបង្រៀនអាចបង្ហាញមេរៀនដោយប្រើសមត្ថភាពបច្ចេកវិទ្យាពីកុំព្យូទ័ររួមជាមួយផ្ទាំងឆ្លុះឆ្លើយ។
5. ក្ដាខៀនដល់សម័យបច្ចុប្បន្ន៖ ក្តាខៀននៅសម័យបច្ចុប្បន្នមានប្រភេទច្រើនរួមមានក្ដាអេឡិចត្រូនិក ក្តាសម្តែងស្មាត ក្តាឌីជីថល និងកម្មវិធីគូរលើអេក្រង់ធំៗដែលអាចទាក់ទងផ្ទាល់ជាមួយឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកផ្សេងៗ។
ការផ្លាស់ប្តូរនៃក្ដាខៀនបែបផ្សេងៗបានធ្វើឱ្យវាបានក្លាយជាឧបករណ៍បង្រៀនឆ្លាតវៃនិងងាយស្រួលប្រើប្រាស់បន្ថែមទៀត។