14/10/2025
🇹🇭🇰🇭 អត្ថន័យនៃអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់ (MOU) ឆ្នាំ២០០០ និង ២០០១ រវាងកម្ពុជា-ថៃ
អនុស្សរណៈនៃការយោគយល់ (MOU) ឆ្នាំ២០០០ និង ២០០១ រវាងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងរាជរដ្ឋាភិបាលថៃ គឺជាឯកសារសំខាន់ពីរ ដែលបង្កើតឡើងដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនដ៏រ៉ាំរ៉ៃរវាងប្រទេសទាំងពីរដោយសន្តិវិធី និងតាមយន្តការទ្វេភាគី។
ខាងក្រោមនេះជាខ្លឹមសារសំខាន់ៗនៃ MOU ទាំងពីរ៖
១. MOU ឆ្នាំ២០០០ (អនុស្សរណៈស្ដីពីការវាស់វែង និងខណ្ឌសីមាព្រំដែនគោក)
គោលបំណងចម្បង: បង្កើតក្របខ័ណ្ឌច្បាប់ និងយន្តការ សម្រាប់ធ្វើការ វាស់វែង និងបោះបង្គោលព្រំដែនគោក រវាងប្រទេសទាំងពីរ។
មូលដ្ឋានគ្រឹះ: កំណត់ព្រំដែនដោយផ្អែកលើផែនទីមាត្រដ្ឋាន ១:២០០,០០០ ដែលត្រូវបានកំណត់ក្រោម សន្ធិសញ្ញាបារាំង-សៀម ឆ្នាំ១៩០៤ និង ១៩០៧។
យន្តការ: បានបង្កើត គណៈកម្មការព្រំដែនរួម (Joint Boundary Commission - JBC) ដើម្បីត្រួតពិនិត្យដំណើរការទាំងមូល។
ស្ថានភាពផ្លូវច្បាប់: ទោះបីមានឈ្មោះថា MOU ក៏ដោយ ក៏ឯកសារនេះត្រូវបានចុះបញ្ជីជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិ (UN) ដែលផ្តល់ឱ្យវានូវ កម្លាំងច្បាប់អន្តរជាតិស្មើនឹងសន្ធិសញ្ញា ដែលតម្រូវឱ្យភាគីទាំងពីរត្រូវគោរព និងមិនអាចលុបចោលជាឯកតោភាគីបានឡើយ។
២. MOU ឆ្នាំ២០០១ (អនុស្សរណៈស្ដីពីតំបន់ដែនសមុទ្រត្រួតស៊ីគ្នា)
គោលបំណងចម្បង: ផ្តោតលើការដោះស្រាយ ដែនសមុទ្រដែលមានការទាមទារត្រួតស៊ីគ្នា នៅលើខ្ពង់រាបបាតសមុទ្រក្នុងឈូងសមុទ្រថៃ (Gulf of Thailand)។
ខ្លឹមសារសំខាន់:
ឯកភាពលើការបង្កើត តំបន់អភិវឌ្ឍន៍រួម (Joint Development Area) សម្រាប់ការទាញយកធនធានអ៊ីដ្រូកាបូន (ប្រេង និងឧស្ម័ន) នៅក្នុងតំបន់ត្រួតស៊ីគ្នាភាគខាងត្បូងនៃខ្សែស្របទី១១ តាមរយៈ សន្ធិសញ្ញាអភិវឌ្ឍន៍រួម។
ឯកភាពលើការបន្តចរចាដើម្បី កំណត់ព្រំដែនសមុទ្រ ឱ្យបានទៅវិញទៅមកនៅក្នុងតំបន់ដែលត្រូវកំណត់ព្រំដែន។
ចំណុចសំគាល់: ឯកសារនេះគ្រាន់តែជាក្របខ័ណ្ឌសម្រាប់ការចរចាប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជាការបែងចែកដែនអធិបតេយ្យភាពចុងក្រោយ នៃតំបន់ត្រួតស៊ីគ្នានៅឡើយទេ ហើយការអនុវត្តន៍ត្រូវតែបន្តតាមរយៈកិច្ចចរចាបច្ចេកទេស។
សារៈសំខាន់រួមនៃ MOU ទាំងពីរ
ក្របខ័ណ្ឌសន្តិភាព: MOU ទាំងពីរដើរតួជា មូលដ្ឋានគ្រឹះផ្លូវច្បាប់ សម្រាប់កម្ពុជា និងថៃក្នុងការដោះស្រាយវិវាទព្រំដែនទាំងផ្លូវគោក និងផ្លូវសមុទ្រ ដោយសន្តិវិធី តាមរយៈការចរចាទ្វេភាគី។
ភាពមិនអាចលុបចោលបាន: យោងតាមច្បាប់អន្តរជាតិ (អនុសញ្ញាទីក្រុងវីយែនឆ្នាំ១៩៦៩ ស្តីពីច្បាប់សន្ធិសញ្ញា) ភាគីណាមួយ មិនអាចលុបចោលឯកតោភាគី ដោយគ្មានការយល់ព្រមពីភាគីម្ខាងទៀតបានឡើយ។