27/09/2023
#ប្រពៃណីនៃការវេចនំអន្សម....
ពាក្យថា អន្សមនេះ គឺជាពាក្យក្លាយមកពីពាក្យដើមថា
នំសន្សំ គឺមានន័យថា ជានំតំណាងភោគផល ...
បរិបូណ៌ដែលពលរដ្ធ បានធ្វើការងារស្រែចំការ
សន្សំទុកនូវ សម្រាប់ដោះស្រាយការរស់នៅ មិនអោយ
មាន ការខើចអត្តខាត់ ក្នុងគ្រួសារនិមួយៗ ជាពិសេស
នៅរដូវរំាងស្ងួត ឬនៅពេលស្រុកទេសមានសង្គ្រាម..
ទុរភិក្សអន្តរាយ។ នៅជំនាន់ដើម ខ្មែរយើងមានបែងចែកការវេចនំអន្សម ជាពីបែបហៅថា នំអន្សមញី
និងអន្សមឈ្មោល។គេវេចនំអន្សមញីដោយការខ្ចប់
អង្ករដំណើបជាមួយចេកទុំ ធ្វើជាស្នូល មូររំុហើយបត់
សន្លឹកចេក នៅក្បាលនំអន្សមទាំងសងខាង តែមួយ
ផ្នត់ រួចដាក់ផ្អោបផ្គួបពីរនំ ចងមូរភ្ជាប់គ្នា ឱ្យជាប់ល្អ
ទើបយកទៅដាក់ស្ងោរក្នុងថ្លាងធំ។ ចំណែនការវេច
នំអន្សមឈ្មោលវិញ មានដាក់សណ្តែកបាយនិងសាច់
ជ្រូកប្រឡាក់ប្រៃដាក់ស្នូលមូររុំនិងសន្លឹកចេកយ៉ាងក្រាស់ ធំៗជាងនំអន្សមញីរួចហើយ គេបត់សន្លឹងចេក
នៅក្បាល់នំអន្សមទាំងសងខាង ក្បាលនំម្ខាងមានពីរ
ផ្នត់ រួចហើយរុំខ្សែព្រាលចងឱ្យណែនតឹង ទោលតែឯង
មិនមានផ្គួបជាមួយនំអន្សមណាទេ។ដោយសារការវេច
នំអន្សមឈ្មោលញី បែបខុសគ្នានេះហើយ ទើបអាច
អោយគេចំណាំនំអន្សមបាន យ៉ាងងាយថា មួយណាញី មួយណាឈ្មោល ក្នុងលក្ខណៈជាភេទ ខុសគ្នា
តាមរូបរាង គឺអន្សមញី មានរសផ្អែម មានស្នូលចេកទុំ
និងគ្រប់សណ្តែកស្ងោរ ហើយមានរាងតូចខ្ចីហើយសំប៉ែត់ ដោយសារការច្របាច់ផ្គួប ចងអន្សមពីរផ្អោបចូលគ្នាតែមួយ។ចំណែនអន្សមឈ្មោល តែងមានរស
ជាតិប្រៃ មានស្នូលសណ្តែកបាយនិងសាច់ជ្រូក មានរាងមូលធំ ហើយវែង ជួនកាលមានទម្ងន់ ដល់ទៅ
៥ ឬ ៦គីឡូក្រាម។ នៅសម័យដើម អ្នកស្រុកដែលនៅ
តំបន់មាត់ស្ទឹង ឬអូរធំៗ គេច្រើនធ្វើនំអន្សម ដាក់អង្ករ
ដំណើបនិងអំបិលឡមៗមិនដាក់ស្នូល ដាក់ខ្ទិំះដូង
ឬស្ករទេ ព្រោះគេចង់ទុកឱ្យបានយូររាបខែមិនអោយ
មានផ្អូមជាពិសេស នំអន្សមឈ្មោល។គេច្រើនវេចអន្សមនេះចងជាចងង្កោម ស្ងោរអោយឆ្អិនពេលណា
បរិភោគមិនអស់គេអាចចងខ្សែ បោះអន្សមទម្លាក់ទៅ
បាតស្ទឹងឬបាតអូរជ្រៅ ដែលមានទឹកត្រជាក់នោះអន្សមអាចរក្សារសជាតិបានយូរ មិនងាយផ្អូម។
នៅពេលណាមួយដែលគេនឹកភ្លក ចង់បរិភោគ
អ្នកស្រុកនិងទៅស្រាវយកអន្សមមួយ កាត់យកមកស្ងោរ ហើយឆីដូចនំអន្សមធម្មតា វេចថ្មីៗដែរ។ជាពិសេសទៅទៀត អ្នកស្រុកខ្មែរយើង ច្រើនធ្វើនំអន្សមរបៀបនេះ នៅក្នុងកាល យុគដែលប្រទេសជាតិ មានសង្គ្រាមទុរភិក្សមានខាំ្មង ឬចោរប្លន់
ច្រើនណិបាករត់លូន គេចចំបាំង និងពិបាក ចេញចូល
ដាំអាហារ លៀងគំលាន។គេច្រើនធ្វើដើម្បីទុកជួយ
ផ្គត់ផ្គង់ ទាហានដែលនៅក្នុងសមរភូមិចំបាំង ដោយ
ភាពប្រញាប់អាសន្នព្រោះពំុមានពេលដណ្តាំចំអិនអាហារ។