12/05/2025
ដោយសារតែជំនាញទន់ជាជំនាញធំ និងចាំបាច់ ហើយការសិក្សាបន្ថែមជានិច្ច ជាសិល្បៈនៃការរស់នៅរបស់ជនដែលមានផ្នត់គំនិតស៊ីវិល័យ បានជាយើងឃើញបុគ្គលឆ្លៀតឱកាសមួយចំនួនប្រើថ្វីមាត់ លេងប៉ាហ៊ីបោកប្រាស់សិស្ស និស្សិតដែលគ្នាស្រេកឃ្លានជំនាញទន់ ហើយទៅបង់ប្រាក់អង្គុយស្តាប់ ថែមខ្លះដើរតាមដល់ចាញ់បោកអស់ស្រែចម្ការឳពុកម្តាយផងក៏មាន។
មកដល់ត្រង់ណេះ ខ្ញុំគួរបើកវង់ក្រចករំឮកមិត្តអ្នកអានរបស់ខ្ញុំអំពីភាពខុសគ្នាខ្លាំងរវាងអ្នកដែល #និយាយបានល្អ និងអ្នកដែល #ដឹកនាំបានល្អ។
បុគ្គលលក់សម្តីនៅសាធារណៈ មិនប្រាកដថាជាមេដឹកនាំល្អទេ ។ ទ្រឹស្តីនឹងការអនុវត្តគួរដើរទន្ទឹមគ្នា តែចៃដន្យអីមនុស្សដែលពូកែអនុវត្តភាគច្រើនមិនពូកែអួតបង្ហាញ។
អ្នកអាន គួរចេះកត់សម្គាល់ភាពខុសគ្នារវាងអ្នកដែលនិយាយបានល្អលើឆាក និងអ្នកដែលអាចមានឥទ្ធិពលពិតប្រាកដ លើផ្នត់គំនិតវិជ្ជមានរបស់យើង មុនពេលសម្រេចចិត្តយកអ្នកណាម្នាក់ជាគ្រូឬដើរតាម។
និយាយឱ្យសាមញ្ញ តើអ្វីទៅជាភាពខុសគ្នារវាងអ្នកនិយាយប៉ប៉ោច និង អ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីភាពជាអ្នកដឹកនាំពិតប្រាកដ ចូរមើលចំណុចប៉ុន្មានខាងក្រោម៖
ចំណុចទីមួយ អ្នកដែលបានតែនិយាយ គេដឹងពីរបៀបសន្ទនាក្លៀវក្លា ចំៗបេះដូង ទាក់ចិត្ត ស្តាប់ចំហមាត់ និយាយដូចហេតុការណ៍នៅនឹងមុខ មើលទៅដូចពិតជាក់ស្តែង រីឯអ្នកដឹកនាំ ដឹងពីរបៀបដើរកូនអុក ផ្តោតលើសកម្មភាពជាជាងសម្តី ទុកឱ្យលទ្ធផលបញ្ចញមកខ្លាំងជាងពាក្យពេចន៍ ហើយមិនខ្វល់ច្រើនអំពីរបៀបដែលអ្នកដទៃធ្វើមើលមកខ្លួនថាយ៉ាងណាទេ។
ចំណុចទីពីរ អ្នកនិយាយបង្ហាញថា ពួកគេចេះឬគ្រាន់បើជាងអ្នកដែលកំពុងស្តាប់ និងឱ្យធ្វើតាមគាត់ប្រាប់ ឯអ្នកដឹកនាំពិតប្រាកដ ឆ្កឹះយកភាពពូកែពីក្នុងខ្លួនមនុស្សគ្រប់គ្នាឱ្យពួកគេបង្ហាញចេញដោយក្លាហាន និងមានមោទនភាពលើខ្លួនពួកគេ។
ចំណុចទីបី អ្នកនិយាយអួតអាងអំពីអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើ អ្វីដែលខ្លួនប្រុងនឹងធ្វើ ឬអ្វីដែលអ្នកដទៃធ្វើខុស! អ្នកដឹកនាំវិញ គាត់និយាយអំពីអ្វីដែលបានធ្វើជាមួយក្រុមគាត់ អ្វីដែលគាត់រៀនពីមនុស្សជុំវិញ និង រៀនពីកំហុសរបស់គាត់។ នៅមានត.....
--សៀវភៅ
#ធ្វើឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព តម្លៃ ៣២០០០រ