Life Story-រឿងជីវិត, Phnom Tbeng Meanchey (2025)

12/08/2025

ជីវិតរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយចាស់ មិនមែនសុទ្ធតែជារឿងងាយស្រួល និងរីករាយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នានោះទេ។

មានតែអ្នកដែលឆ្លងកាត់ស្ថានភាពពិបាករស់នៅជាមនុស្សចាស់ទេ ទើបយល់ពីអារម្មណ៍នេះ។

អ្នកដែលមានមនុស្សចាស់ជាអាណាព្យាបាលល្អ ជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ចាត់ទុកថាពួកគេជាមនុស្សសំណាង ហើយពួកគាត់នឹងមិនអាចយល់ពីអារម្មណ៍អ្នកដែលរស់នៅជាមនុស្ស្សចាស់ដែលជាមនុស្សពិបាក។

ខ្ញុំសរសេរនេះ មិនមែនមានន័យឲ្យកូនឈប់ខ្វល់ពីម៉ែឪចាស់នោះទេ ប៉ុន្តែ គ្រាន់តែចង់បង្ហាញពីតថភាពពិតនៃជីវិតមួយក្នុងគ្រួសារដែលយើងមិនគួរមើលទៅជ្រុងម្ចាងដែលលម្អៀងទៅខាងឪពុកម្តាយ ។តែយើងគួរថ្លឹងថ្លែងទាំងសងខាង កូននិងឪពុកម្តាយ។

នៅខ្មែរយើង គឺឲ្យតម្លៃការគោរពមនុស្សចាស់ មើលថែមនុស្សចាស់ កតញ្ញូចំពោះឪពុកម្តាយ។ ហើយនេះជារឿងត្រឹមត្រូវ។

តែនៅពេលគេឃើញកូនចៅមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ខ្វាយខ្វល់អំពីមនុស្សចាស់ មនុស្សភាគច្រើននឹងរិះគន់ និងដាក់កំហុសទាំងស្រុងលើកូនចៅ។ តើហេតុអ្វីបានកូនចៅចាំតែខុស? ចង្កៀងផ្ទះអ្នកណា គឺភ្លឺផ្ទះអ្នកហ្នឹង។ តើអ្នកមានដែលសួរខ្លួនឯងទេថា ហេតុអ្វីកូនៗក្លាយជាចឹង? ខ្ញុំគិតថា ទស្សនៈនេះ គួរតែមានការគិតគូរឲ្យស៊ីជម្រៅជាងនេះ។

ពិតណាស់ មានកូនខ្លះមិនដោយគន្លងធម៌មែន។ ទោះម៉ែឪល្អយ៉ាងណា ក៏មិនដឹងគុណម៉ែឪដែរ។ ហើយតែងនាំទុក្ខដល់គាត់ជានិច្ច។

ហើយក៏មានកូនខ្លះជាមនុស្សល្អ ដែលតែងបារម្ភពីម៉ែឪខ្លាំង។ ទោះបីមិនមានលុយផ្គត់ផ្គង់ម៉ែឪគ្រប់គ្រាន់ ក៏គាត់បារម្ភសុខទុក្ខ សុខភាពរបស់ម៉ែឪជានិច្ចដែរ។

ដូចគ្នា ម៉ែឪក៏មិនមែនជាមនុស្សល្អទាំងអស់ដែរ។ អ្នកខ្លះល្អ បង្កើតនិងចញ្ចឹមកូនដោយព្រហ្មវិហារធម៌ ហើយមិនដែលចង់បានអ្វីពីកូនឡើយ។ គាត់មិនត្រឹមតែប្រឹងរកលុយចិញ្ជឹមកូនឲ្យបានល្អទេ ថែមទាំងសន្សំលុយទុកឲ្យកូនពេលធំឡើងដើម្បីកសាងជីវិត និងទុកខ្លះសម្រាប់ខ្លួនឯងពេលចាស់ទៅ ព្រោះមិនចង់ឲ្យកូនពិបាកមើលថែខ្លួនពេលចាស់ទៅ។ ឪពុកម្តាយប្រភេទនេះ ខ្ញុំជឿថា ជាឪពុកម្តាយដែលកូនប្រាថ្នាចង់បាន ហើយយើងនឹងរីករាយនឹងមើលថែគាត់ពេលគាត់ចាស់ទៅ។

ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះ បង្កើតកូនមកឲ្យតែបាន បង្កើតមកដើម្បីឲ្យកូនចិញ្ចឹមខ្លួនពេលចាស់។ មិនត្រឹមតែមិនប្រឹងរកសន្សំទុកឲ្យកូនទេ តែមានតែធ្វើឲ្យកូនពិបាកថែម ហើយតែងតែស្តីបន្ទោសកូនដែលមិនបានរកលុយឲ្យខ្លួនចាយ។ ពេលខ្លួនចាស់ទៅ កាន់តែរឹងរូស មិនថែទាំសុខភាពខ្លួន មិនជួយសន្សំ ហើយពេលទំនេរទៅលេងល្បែង ដល់ពេលអស់លុយ គិតតែពីសុំ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹង ពេលឈឺ ទាមទារកូនឲ្យទៅមើល ទាំងដែលខ្លួនមិនស្តាប់ការដាស់តឿនរបស់កូន។ សួរថា តើឪពុកម្តាយប្រភេទនេះ សមឲ្យកូនដឹងគុណទេ? បើអ្នកជាកូន តើអ្នកនឹងមានជីវិតរីករាយកើតទេ បើរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយប្រភេទនេះ?

ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ថា ខ្ញុំមិនមានចេតនាញុះញង់ឲ្យនរណាម្នាក់ក្លាយជាកូនរមិលគុណទេ។ ខ្ញំគ្រាន់តែចង់បង្ហាញការពិត និងផលលំបាករបស់កូនមួយចំនួនដែលរងគ្រោះដែរ។ មានមនុស្សតិចណាស់ មើលឃើញពីការលំបាករបស់គាត់ ហើយតិចណាស់ដែលហ៊ាននិយាយពីអារម្មណ៍គាត់។

ដូចខ្ញុំនិយាយខាងលើ ចង្កៀងផ្ទះអ្នកណា ភ្លឺផ្ទះអ្នកហ្នឹង។ សូមកុំឆាប់វាយតម្លៃលើនរណាម្នាក់ ព្រោះអ្នកមិននៅក្នុងគ្រួសារនោះ។

ឪពុកម្តាយជាអ្នកមានគុណ តែសូមកុំយកគុណនោះ មកដាក់ជាច្រវាក់បង្អាក់កូនក្នុងការកសាងជីវិត។ ការដឹងគុណជារឿងមួយ ហើយការកសាងជីវិតរីករាយជារឿងមួយ។ គ្មាននរណាម្នាក់ចង់រស់នៅបៀមទុក្ខទេ។

សេចក្តីស្រលាញ់ពិត គឺគ្មានការរំពឹងទុកបានអ្វីមកពីអ្នកនោះវិញ។

02/08/2025

"The Wall Between Us"
In a quiet village nestled between two hills, there lived two young men, Elias and Karim. They were once the closest of friends, raised like brothers by their neighboring families. They fished in the same river, shared bread at the same table, and laughed under the same stars.

But one day, a quarrel tore them apart.

It started with a rumor — that Karim had insulted Elias’s late father in the market square. Elias, enraged and heartbroken, confronted Karim, who denied the accusation fiercely. But the wound had been made, and words once trusted now felt like lies. Soon, their families took sides. What was once friendship turned to silence, then to scorn.

Years passed. The village, divided by their feud, stopped gathering at festivals. Children were told not to play across the property line. Stories were whispered, each one darker than the last. Neither Elias nor Karim spoke again — each certain the other had betrayed him.

One day, an old traveler arrived in the village. He was tired, his clothes dusty from many roads. He sat under the tree near the well and listened to the villagers speak of the old feud. Curious, he asked to meet Elias and Karim.

He found Elias working in the fields and asked, “What truly happened between you two?”

Elias told his side — how Karim had shamed his father’s memory, how he couldn’t forgive such betrayal.

The traveler nodded, then walked to the other side of the village and met Karim, who told a different story. “It was all lies,” he said. “I honored his father like my own. But Elias never believed me.”

The traveler frowned. “Do either of you know where the rumor came from?”

Karim shook his head. “I never learned.”

Back at the well, the traveler spoke to the villagers. He had been in the market the day the rumor was born. A merchant — a jealous outsider who had wanted to divide the village to control trade — had planted the story. He had moved on long ago, leaving behind only bitterness.

The truth spread like a fresh breeze. Elias and Karim met again, older, wearier. Their hands shook as they reached out across the years.

“I believed lies,” Elias said.

“So did I,” Karim replied.

They looked around at the village — the cracks, the silences, the lost time. They knew they could not undo the past, but they could speak the truth and begin again.

Moral:
Conflict between people often brings pain to both sides, while the real cause may lie elsewhere — in lies, misunderstandings, or manipulation. Truth is not found in hearsay or pride, but in the courage to step outside, ask questions, and see the world for oneself. In the end, one may be right and one wrong — but both must face the truth with humility, accept it, and move on for the good of all.

29/07/2025

គេអាចសើចចំអកដាក់យើងនៅថ្ងៃ ព្រោះយើងខ្សោយខ្សត់ជាងគេ។ នេះជាការពិត។
ប៉ុន្តែ សូមយើងទាំងអស់គ្នា កុំបាក់ទឹកចិត្ត។
ការឈឺចាប់ថ្ងៃនេះ គឺជាមេរៀនមួយដែលបង្ហាញចំណុចដែលយើងត្រូវពង្រឹង។
មនុស្សខ្លាំងមិនមែនជាមនុស្សដែលមិនដែលចាញ់ តែជាមនុស្សដែលចាញ់ហើយ តែនៅតែងើបឡើងជានិច្ច។
យើងត្រុវប្តេជ្ញាធ្វើជាមនុស្សខ្លាំង នោះទើបជាតិយើងខ្លាំង។
ដើម្បីក្លាយជាមនុស្សខ្លាំង អាវុធសំខាន់គឺចំណេះវិជ្ជា។
មិនថាក្រប៉ុណ្ណា យើងត្រូវតែទៅរៀន។ រៀនឲ្យកាន់តែច្រើន កាន់តែល្អ។
កុំរៀនដើម្បីបម្រើគេ។
រៀនដើម្បីក្លាយជា សហគ្រិន បង្កើតអ្វីមួយដែលជួយដល់ប្រជាជាតិ។
លុះត្រាបុគ្គលម្នាក់ៗខ្លាំង ទើបជាតិយើងខ្លាំង។
ចូរយើងកុំយកកំហឹង គំនុំមកសងសឹក ប៉ុន្តែគួរសងសឹកតាមរយៈភាពជោគជ័យ និងភាពរីកចម្រើនរបស់យើង។
យើងមិនចាំបាច់ជេរប្រើពាក្យសម្តីអសុរះដើម្បីឲ្យគេឈឺចាប់ទេ ព្រោះវាគ្មានប្រយោជន៍ និងបាត់បង់តម្លៃយើង។
ចូរមានភាពអត់ធ្មត់ ហើយសន្សំដុសខាត់សមត្ថភាពពីពេលនេះតទៅ។
ហើយសូមផ្តាំថា អ្នកត្រូវតែឲ្យមនុស្សជំនាន់ក្រោយរបស់ខំរៀនពង្រឹងសមត្ថភាព ទោះបីជាក្រទ្រព្យក៏ដោយ។
💪

13/07/2025

ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ គឺមានន័យថា ប្តី១ ប្រពន្ធ១។ 💍👩‍❤️‍👨
មនុស្សពីរនាក់មិនអាចជាប្តីប្រពន្ធ ឬជាគូសង្សារ ប្រសិនបើ ម្នាក់ៗមានប្រពន្ធ ប្តី ឬសង្សារលើសពី១ឡើយ។ ❌💔
ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់ច្បាស់លាស់នឹងខ្លួនឯងទេ អ្នកមិនចាំបាច់ប្រញាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយភាគីម្នាក់ទៀតឡើយ។
ការស្រលាញ់ មិនមែនជារបស់លេង ហើយក៏មិនមែនជាល្បែង។
តែវា ជាចិត្ត ជាបេះដូង ដែលមានឈាម ហើយចេះឈឺ។ ហើយប្រសិនបើវាខូច មនុស្សនឹងអាចស្លាប់។
អ្នកត្រូវតែជាមនុស្សច្បាស់លាស់។ ស្រលាញ់១ទល់១។ មុនមានថ្មី អ្នកត្រូវដាច់ស្រាច់ជាមួយអ្នកចាស់។
----
When two people are considered husband and wife 💍, it means each person has one spouse.
You can’t call them a husband and wife if one of them has more than one partner ❌💔. It just doesn’t make sense—and it isn’t right.

If you're not sure about what you want 🤔, there’s no need to rush into a relationship 💑.
Love isn’t a toy 🧸 or a game 🎲.

Love is a matter of the heart ❤️—a living, fragile thing 🌱. And it can be hurt 💔.
When a heart breaks, it can deeply affect a person 😢, even to the point of feeling like life has lost its meaning 💀.

So first, be honest with yourself 🙏. One husband, one wife 👩‍❤️‍👨.
If you want to be with someone else, make a clean break ✂️ with your current partner.

13/07/2025

ម៉ែពុកចាស់ហើយ គាត់រាងនិយាយច្រើន ខឹងច្រើន តូចចិត្តច្រើន ភ្លេចភ្លាំងក៏ច្រើន។
បញ្ញារបស់គាត់ក៏ថយច្រើន ដូច្នេះហើយ គាត់មិនសូវយល់នូវអ្វីដែលកូននិយាយ។
រាងកាយក៏ថយចុះ ទើបគាត់លែងរហ័សរហួនដូចមុន។
ពេលវេលារបស់គាត់ជាមួយកូនក៏នៅសល់មិនសូវច្រើន។

ខ្ញុំជឿថា មានអ្នកខ្លះបានឆ្លងកាត់រឿងនេះ គឺនៅពេលខ្លះ យើងជាកូនមានអារម្មណ៍ធុញ នៅពេលគាត់និយាយច្រើនដដែលៗ ឬ ងាយខឹងនៅពេលដែលគាត់មិនយល់នៅអ្វីដែលកូនបាននិយាយ ដោយសារ យើងរវល់ការងារពេក ស្ត្រេសនឹងការងារពេក រហូតធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍តានតឹង ឆាប់ខឹងនឹងរឿងតូចតាច ហើយភ្លេចថាគាត់ជាមនុស្សចាស់។ ក្រោយមក យើងក៏មានអារម្មណ៍ថា ស្តាយក្រោយដែលបានជ្រុលមាត់ ជ្រុលក ជាមួយពួកគាត់។

វាពិតជាមិនងាយស្រួលក្នុងការរស់នៅជាមួយពុកម៉ែចាស់ ព្រោះគាត់ស្ថិតក្នុងវ័យដែលត្រូវការយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំខ្លាំង ក្នុងខណៈពេលយើងជាកូនមមាញឹកនឹងការងារចិញ្ចឹមជីវិត។

១០ឆ្នាំនៅមានមិនច្រើនសម្រាប់យើងនិងគាត់។ ព្យាយាមកសាងពេលវេលាល្អជាមួយគាត់ឲ្យបានច្រើន ព្យាយាមអត់ធ្មត់ឲ្យបានច្រើន ទើបយើងមិនមានវិប្បដិសារីទៅថ្ងៃខាងមុខ។

24/06/2025

I hope it won't be too late.

24/06/2025

💔នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញព័ត៌មានអំពីមនុស្សដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់កាលរៀននៅវិទ្យាល័យជាមួយគ្នាបានសម្រេចចិត្តបញ្ចប់ជីវិតរបស់ខ្លួនដោយសារគាត់មានជម្ងឺបាក់ទឹកចិត្ត ខ្ញុំពិតមានអារម្មណ៍រន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង។ វាជារឿងមួយនឹងស្មានមិនដល់សម្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះគាត់មានជីវភាពធូរធារគួរសម មានចំណេះដឹង រីឯរូបសម្បត្តិក័ស្អាតទៀត។ ជាអកុសល គាត់ត្រូវជួបរឿងបែបនេះ។

ខ្ញុំមិនបានដឹងមូលហេតុពិតប្រាកដនៃបញ្ហារបស់គាត់ទេ ព្រោះយើងខានទំនាក់ទំនងគ្នាយូរហើយ។ គាត់ប្រហែលជាមានវិបត្តិផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ខ្វះអ្នកប្រឹក្សា ឬមនុស្សយល់ចិត្ត ទើបគាត់ឈានដល់ដំណាក់កាលនេះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្តាយ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សមានធនធានទាំងវិជ្ជា រូបសម្បត្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលមនុស្សផ្សេងទៀតរួមទាំងខ្ញុំ មិនមាន ហើយព្យាយាមរកទាំងវេទនា។

គិតៗទៅជម្ងឺផ្លូវចិត្តនេះមិនរើងអើងឋានៈ ឬអ្នកណាទេ។ ទោះអ្នកមានគ្រួសារ ឬមិនមានគ្រួសារ ក៏នៅតែអាចមានជម្ងឺនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកដែលកំពុងអានសារនេះ ខ្ញូំសូមលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នា ព្យាយាមលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង ទោះគ្មានអ្នកណាលើកទឹកចិត្តក៏ដោយ តាមមធ្យោបាយដូចជា និយាយលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងដូចពេលយើងនិយាយលើកទឹកចិត្តទៅកាន់អ្នកដទៃ មើលវីឌីអូលើកទឹកចិត្ត រកមនុស្សប្រឹក្សា ឬអានអត្ថបទជាច្រើនលើអនឡាញអំពីការលើកទឹកចិត្ត។ ការរៀនពង្រឹងផ្លូវចិត្តរបស់យើងគឺសំខាន់ ព្រោះវាប្រៀបដូចជាការចាក់គ្រឹះសង់ផ្ទះអញ្ចឹង។ បើគ្រឹះមាំ ផ្ទះមិនងាយរលំទេ ទោះបីមានព្យុះ ខ្យល់បក់បោកយ៉ាងណាក៏ដោយ។

ហើយការលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងនេះទៀតសោតក៏សំខាន់ដែរ ព្រោះវាជួយឲ្យយើងខ្លាយជាមនុស្សឯករាជ្យ អាចជួយខ្លួនឯងបាន ដោយមិនបាច់ពឹងអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកផ្លូវចិត្តច្រើនតាំងពីក្មេង ហើយគ្មាននរណាម្នាក់នៅក្បែរដើម្បីជួយខ្ញុំទេ ព្រោះមនុស្សជិតស្និទ្ធរបស់ខ្ញុំបានបោះបង់ខ្ញុំចោល។ ខ្ញុំមិនមែនប្រៀបធៀប ដើម្បីថាខ្ញុំខ្លាំងទេ ព្រោះខ្ញុំក៏មិនដឹងថាថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណា។
នេះជាមូលហេតុមួយដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តបង្កើតផេកនេះ។ ខ្ញុំដឹងត្រឹមថា ពេលនេះ ម៉ោងនេះ ខ្ញុំនៅស៊ូ ហើយខ្ញុំនៅតែព្យាយាមលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលមានបញ្ហាដូចខ្ញុំ ទាំងខ្លួនខ្ញុំស្ថិតក្នុងការលំបាកក៏ដោយ។

💪សង្ឃឹមថា បន្ទាប់ពីអាន អត្ថបទនេះ ចប់អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល និងមានសង្ឃឹមដើរទៅមុខបន្តទៅមុខទៀត។
When I saw the news about someone I used to know from high school who decided to end his life due to depression, I was deeply shocked. It was something I never expected, especially because he seemed to have a stable life, was well-educated, and also quite good-looking. Sadly, he still had to go through something like this.

I don’t know the exact reason behind his struggles, as we had lost touch for a long time. He might have gone through severe emotional distress, lacked someone to talk to, or had no one who truly understood him—which could have led him to that point.

I feel truly sorry, because he had so many things—knowledge, looks, and wealth—that many of us, including myself, don't have and are still trying so hard to gain, often with great struggle.

When I think about it, mental illness doesn’t discriminate. It doesn’t care about your status or who you are. Whether you have a family or not, you can still be affected. If you're reading this now, I want to encourage you to try to lift yourself up, even if no one else does it for you. You can do this by speaking to yourself with kindness the same way you'd speak to a friend, watching motivational videos, finding someone to talk to, or reading uplifting articles online.

Building mental resilience is crucial—it's like laying a strong foundation for a house. If the foundation is strong, the house won’t collapse easily, no matter how strong the wind or storms may be.

Learning to encourage yourself is also important. It helps you become independent, someone who can take care of themselves without needing to rely on others all the time.

I’ve been through a lot of emotional pain since I was young. There was no one around to help me because those closest to me had already left. I'm not saying this to compare or to say I’m strong, because I honestly don’t know what tomorrow holds for me either.

But this is one reason I decided to create this page. All I know is—right now, in this moment—I’m still holding on, and I’m still trying to uplift others who may be going through the same struggles, even when I myself am struggling too.

I hope that after reading this, you feel a little lighter, and find the hope to keep moving forward.

24/06/2025

Celebrating my 6th year on Facebook. Thank you for your continuing support. I could never have made it without you. 🙏🤗🎉

23/06/2025

These days, I've noticed that many of us—including myself—want things to happen as quickly as possible.
We want to buy a house fast, start a business fast, and achieve our goals without delay. But this rush often makes us forget a simple truth: everything takes time.

One proverb comes to mind—“Little by little, the bird builds its nest.”
What can this teach us about real life? Let’s explore.

This simple proverb reminds us that success is built step by step. Just like a bird doesn't build its nest in one day, we can't expect our dreams to become reality overnight. Whether it’s building a career, learning a skill, or improving our health, real growth takes time, patience, and consistent effort.

In today’s fast-paced world, we’re constantly surrounded by instant results—instant food, instant messaging, even “overnight” success stories. But what we don’t often see is the time, struggle, and persistence behind those stories. The truth is, small daily actions—done with purpose and dedication—are what eventually lead to big achievements.

So the next time you feel frustrated that things aren’t moving fast enough, remember the bird. It doesn’t rush. It builds carefully, one twig at a time—until it has a safe and solid home.

And so can we.

22/06/2025

សូមឲ្យពិភពលោកបានសុខ រួចផុតពីទុក្ខ 🙏

21/06/2025

🔥"វិធីតែមួយដើម្បីឈ្នះសត្រូវគឺត្រូវឈ្នះខ្លួនឯងជាមុន។
ប្រាកដណាស់ យើងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ពេលត្រូវបានគេមើលងាយ។
ប៉ុន្តែកុំចុះចាញ់នឹងពាក្យមើលងាយនោះ។ ផ្លាស់ប្តូរការឈឺចាប់ដោយប្រឹងអភិវឌ្ឍជំនាញ បញ្ញា សមត្ថភាព បង្កើនកម្លាំងរាងកាយ និងធនធានរបស់អ្នក។
💪ពេលដែលអ្នកខ្លាំង និងជោគជ័យពិតប្រាកដ នោះគ្មាននរណាហ៊ានមើលងាយអ្នកទៀតទេ។

18/06/2025

Lately, I’ve been surrounded by a lot of negativity.
People around me—often family—share toxic stories almost every day. I know that sometimes they just need someone to talk to, and it’s not their intention to dump it all on me. But over time, I’ve noticed the effect it’s had on me.

I’ve been feeling more negative, more easily irritated, angrier, and more emotionally drained.
Activities I once enjoyed don’t excite me anymore.
I’ve lost my appetite.
I can’t sleep well.
Headaches have become more frequent.
And every day, it’s harder to focus and be productive.

Realizing how much this has been affecting my mental and physical health, I’ve started making small but important changes.

🔹 I’m distancing myself when the conversation turns negative. I still care, but I try not to engage.
🔹 I avoid starting topics that might lead to more toxic talk.
🔹 I’ve noticed that the more I listen, the more they talk—so I now try to reduce my involvement.

I understand we can’t completely block out negativity. But we can limit our exposure to it. Bit by bit.

Our mental health matters. Please don’t wait until it overwhelms you to take care of yourself.
Protect your peace. Filter what you absorb. Balance is key.

Yes, it’s kind to be a good listener. But it’s wise to know what you should and shouldn’t let into your heart. 💛

Life Story-រឿងជីវិត

12/08/2025

02/08/2025

29/07/2025

13/07/2025

13/07/2025

24/06/2025

24/06/2025

24/06/2025

23/06/2025

22/06/2025

21/06/2025

18/06/2025

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category

Why we are here?