25/07/2025
දෙවියෙක් සහ මිනිසෙක්: හෙන්රිගේ දෙවියා සහ ඩේවිඩ්ගේ මිනිසා
වසර දොළහකට පෙර සිනමා රසිකයන්ට ඒ බලාපොරොත්තුව ගැන කියාදුන් සුපර්මෑන්, අද නැවතත් අප හමුවට පැමිණ තිබෙනවා. අද අපි ගෙනාවේ, මේ වසරේ ලෝකයම කතාවෙන, DC විශ්වයේ නව ආරම්භය සනිටුහන් කළ Superman (2025) චිත්‍රපටයේ review එක.
James Gunn විසින් රචනා කර අධ්‍යක්ෂණය කරන ලද, ඔහුගේ සහ Peter Safranගේ නිෂ්පාදන දායකත්වයෙන් හැඩවූ Superman, පසුගිය ජූලි 11 වන දින ලොව පුරා තිරගත වීම ඇරඹුවා. Warner Bros. Pictures බෙදාහැරීමක් වන මෙය, මිනිත්තු 130ක් පුරා දිවෙන අතර PG-13 ලෙස ශ්‍රේණිගත කර තිබෙනවා. චිත්‍රපට මාලාවේ නව සංගීත අධ්‍යක්ෂක John Murphy සහ David Fleming විසින් සපයා තිබෙනවා.
සති 2ක් අවසානයේ, Superman (2025) චිත්‍රපටය 7.6/10ක IMDb අගයක්, 84%ක කුණු තක්කාලි අගයක්, 4/5 Letterboxed අගයක් සහ 89%ක ගූගල් පරිශීලක කැමැත්තක් දිනාගෙන තිබෙනවා. ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 225ක නිෂ්පාදන පිරිවැයක් හමුවේ, මේ වන විට ඩොලර් මිලියන 426.3කට අධික Box Office ආදායමක් වාර්තා කරමින් DCU හි නව ගමනට සාර්ථක අඩිතාලමක් දමා තිබෙනවා.
මේ කතාව, අප දන්නා සුපර්මෑන්ගේ ආරම්භය නොව, දැනටමත් ලෝකයේ ඉහළම වීරයා ලෙස ස්ථාපිත වූ, පරිණත ක්ලාක් කෙන්ට් / සුපර්මෑන් කෙනෙකුගේ කතාවයි. තම මානව අනන්‍යතාව සහ සුපිරි වීර මෙහෙවර සමබර කරගන්නා ඔහුට, දැඩි ඊර්ෂ්‍යාවෙන් පෙළෙන බුද්ධිමත් බිලියනපතියෙකු වන ලෙක්ස් ලූතර්ගෙන් අභියෝගයක් එල්ල වෙනවා. ලෙක්ස්, සුපර්මෑන්ව විනාශ කිරීමේ අරමුණින් ඔහුගේම යුද්ධයක් නිර්මාණය කරනවා . සුපර්මෑන්ගේ චරිතයට David Corenswet පණ පොවන අතර, Rachel Brosnahan (ලොයිස් ලේන්) සහ Nicholas Hoult (ලෙක්ස් ලූතර්) ප්‍රධාන චරිත නිරූපණය කරනවා.
"Henry was a god. David is a human." මේ තමයි චිත්‍රපට දෙකේ හදවත.
ඔන්න දැන් අපිට ඉන්නවා මනුෂ්‍ය සුපර්මෑන් කෙනෙක්! (Not a SUPERman but a superMAN!) හෙන්රි කැවිල්ගේ බරපතල, දේවත්වයට උරදුන් සුපර්මෑන්ට මම ගරු කරනවා, නමුත් ඩේවිඩ්ගේ ක්ලාක් කෙනෙකුට තිබෙන සුහදශීලී, මිනිස් ගතිය හදවතටම දැනෙනවා. රේචල් බ්‍රොස්නෑන් ගේ පරිපූර්ණ ලොයිස් ලේන්. ඈ සහ ඩේවිඩ් අතර තිබෙන chemistry එක, හෙන්රි සහ ඒමි ඇඩම්ස් අතර තිබුණාට වඩා සිය ගුණයකින් බලවත්. ඒක ආදර කතාවකට වඩා, එකිනෙකාට විහිළු කරගන්නා, එකිනෙකාට අභියෝග කරන බුද්ධිමත් තරඟකාරී යුවළකගේ සම්බන්ධයක්. නිකොලස් හෝල්ට්ගේ ලෙක්ස් ලූතර්... ඔහු ද්වේෂ සහගත දාර්ශනිකයෙක් නෙවෙයි, තමන්ට නොලැබුණු ජනතා ආදරය දෙස බලා ඊර්ෂ්‍යාවෙන් දැවෙන අනාරක්ෂිත බුද්ධිමතෙක්. ඔහුගේ රංගනය විශිෂ්ටයි. ( මට මගහරින්න බැරි වුණු හේතුව නිකලස්... සුපර්මෑන්ට ඔඩිෂන් කරලා ඩේවිඩ්ට පැරදුණු ලෙක්ස්...)
දැන් ඉතින් ෆිල්ම් එක බලලා ඇවිත් ඉතුරු ටික කතා කරමු...
Warning: Heavy Spoiler Alert..!
Superman (2025) කියන්නේ සරලව විග්‍රහ කරලා ඉවර කරන්න පුළුවන් චිත්‍රපටයක් නෙවෙයි. මේක Zack Snyder ගේ දේවත්වයෙන් ආරෝපිත Man of Steel (MOS) විශ්වයට, James Gunn ගේ මානුෂීය, උපහාසාත්මක සහ "Gen Z" සංවේදීතාවයෙන් එල්ල කරන ලද ප්‍රති-ප්‍රකාශයක්.
Man of Steel (MOS): හෙන්රි කැවිල්ගේ සුපර්මෑන් කියන්නේ පිටසක්වලයෙක්. ඔහු දෙවියෙක්. ඔහුගේ අරගලය තිබුණේ, මේ බිඳෙනසුලු මිනිසුන් අතර තමන්ගේ දේවත්වයට හානියක් නොකර ජීවත් වෙන්නේ කොහොමද කියන එකයි. ඔහු ලෝකය දෙස බැලුවේ ඉහළ සිට පහළට. ඔහුගේ සිනහව දුර්ලභයි, ඔහුගේ වේදනාව විශ්වීයයි. ඔහු මනුෂ්‍යත්වයට ආදරය කළත්, ඔහු කවදාවත් ඔවුන්ගෙන් කෙනෙක් වුණේ නැහැ. ඔහු අපට ඉහළින් සිටි, අපව ආරක්ෂා කරන, නමුත් අපට සම්පූර්ණයෙන්ම තේරුම්ගත නොහැකි බලවේගයක්. බැට්මෑන් සුපර්මෑන්ට විරුද්ධ වෙන්නේ ඒ ළාබාලකම නිසා. He wasn't Brave enough. He didn't had time. ඉතිං ඔහු තමන්ට හිමිවන දේවත්වය වැළඳගන්නවා.
Superman (2025): ඩේවිඩ් කොරෙන්ස්වෙට්ගේ සුපර්මෑන්, මිනිසෙක්. ඔහු හැදී වැඩුණේ මිනිසෙක් විදිහට. ඔහුගේ අරගලය තියෙන්නේ, මේ සියලු බලයත් එක්ක තමන්ගේ මානුෂීය Clumsiness එක නැති කරගන්නේ නැතුව ඉන්නේ කොහොමද කියන එකයි. ඔහු ලෝකය දෙස බලන්නේ මිනිසුන් අතර සිට. ඔහු ක්ලාක් කෙන්ට්. ඔහු විහිළු කරනවා, ඔහු අපහසුතාවයට පත් වෙනවා, ඔහුගේ සබඳතා සංකීර්ණයි. ජේම්ස් ගන් අපට පෙන්වන්නේ සුපිරි බලය ඇති මිනිසෙක් මිස, මිනිස් හැඩයක් ගත් දෙවියෙක් නෙවෙයි. බලය කියන්නේ ඒ යහපත්කම ප්‍රකාශ කරන මෙවලමක් විතරයි, අනන්‍යතාවයම නෙවෙයි. මේ නිසා තමයි ඩේවිඩ්ගේ ක්ලාක් එතරම්ම grounded.
මේ "දෙවියා vs. මිනිසා" තේමාව ඔවුන්ගේ අධ්‍යක්ෂකවරුන්ගේ සිනමා ශෛලීන් හරහා මනාව නිරූපණය වෙනවා.
Zack Snyder: ස්නයිඩර් කියන්නේ දෘශ්‍ය කාව්‍යකරුවෙක්. ඔහුගේ සෑම රාමුවක්ම චිත්‍රයක් වගෙයි. Desaturated වර්ණ, operatic සංගීතය, ආගමික (religious imagery, bible references), සහ Emotional slow-motion... ඔහුගේ සිනමාව බරයි, ගැඹුරුයි, දාර්ශනික ගුණයෙන් වැඩියි. ඒක හරියට බයිබලයේ පරිච්ඡේදයක් සිනමාවට නගනවා වගේ.
James Gunn: ගන් කියන්නේ චරිත කේන්ද්‍රීය කතාකරුවෙක්. ඔහුගේ සිනමාව වේගවත්, වර්ණවත් (vibrant), සහස්‍ර බුද්ධියෙන් (witty) පිරුණු දෙබස්වලින් යුක්තයි. ඔහු slow-motion යොදාගන්නේ දර්ශනයක් "cool" කරන්න මිසක් දේවත්වයක් ආරෝපණය කරන්න නෙවෙයි. ඔහුගේ ශක්තිය තියෙන්නේ චරිත අතර ඇතිවන ගතිකයේ (Character Dynamics) සහ අනපේක්ෂිත හාස්‍යයේ (Humor). ඔහු කොමික් පොතක පිටුවක්, එහි ඇති සියලු විකාර සහගත බව සහ හදවත සමඟින්, සිනමාවට ගේනවා.
ගන් අපිට කියන්නේ, සුපර්මෑන්ගේ ලොකුම ශක්තිය ඔහුගේ බලය නෙවෙයි, ඔහු මිනිස් ලෝකය හා ගොඩනගාගත් සම්බන්ධතා කියන එකයි. සුපර්මෑන්ගේ ශක්තිය ඔහු මිනිසෙක් වීම කියන එකයි.
මේක Man of Steel එක්ක සංසන්දනය කිරීම අසාධාරණයි. MOS එකේ හිටියේ තමන් කවුද, මනුෂ්‍යත්වය යනු කුමක්ද කියා ඉගෙන ගන්නා නවක සුපර්මෑන් කෙනෙක්. ඔහු සෝඩ්ගේ හමුදාවට එරෙහිව සටන් කරලා තමන් සතුරෙක් නොවන බව ඔප්පු කළා. ඔහුට ඒ අවස්ථාව ලැබුණා තමන් සතුරෙක් නොවන බව අඟවන්න. නමුත් ඩේවිඩ්ගේ සුපර්මෑන් ඒ සීමාවන් පහුකරලා බොහෝ කල්. ඔහු මිනිසුන්ව විශ්වාස කරනවා, ඒ නිසාම ලොයිස්, ජිමී වැනි අයට තමන්ගේ රහස හෙළි කරනවා. මේ සුපර්මෑන්ට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නෑ ක්‍රිප්ටෝනියන්ලා එක්ක සටන් කරන්න. ඔහුට ඒක කරන්න වෙන්නේ තනියම.
ජේම්ස් ගන්, සෑක් ස්නයිඩර්ගේ සෞන්දර්යයටත් ගරු කර තිබෙනවා. හිරු රැස් මැදින් සුපර්මෑන් දෙවියෙක් වගේ මතුවෙන දර්ශනය, ස්ලෝ - මෝ සීන්ස් ටිකක්... (ටිකක්!) And of course - The Bells!
චිත්‍රපටයේ හොඳම කොටස ලෙක්ස් ලූතර්ගේ පරාජයයි. නමුත් ඇයි?
ලෙක්ස් හමුදාවක් හදනවා, පොකට් යුනිවර්ස් හදනවා. පිටසක්වළ හිරකාරයො බර ගාණක් ඉන්න හිරගෙයක් තියෙනවා. The engineer, ක්ලෝන හදනවා (දරුණු "අල්ට්‍රාමෑන්" ලෙස ලෙක්ස් හදන්නේ සුපීගේ ක්ලෝනයක්.) සුපර්මෑන්ගේ බලකොටුවට රිංගනවා, නමුත් සුපර්මෑන් කියන්නේ කවුද කියලා හොයන්න සරල OSINT පරීක්ෂණයක්වත් කරන්නේ නෑ. ඇයි? ඔහුගේ උඩඟුකම නිසා.
සුපර්මෑන් වැනි බලවතෙක්, සාමාන්‍ය වාර්තාකරුවෙකු ලෙස ජීවත් වෙයි කියලා ඔහු හිතන්නෙවත් නෑ. ( Comic Accuracy)
නමුත් ලොයිස්, ජිමී සහ ලෙක්ස්ගේම පෙම්වතිය එකතු වෙලා, සරල සමාජ ඉංජිනේරු උපක්‍රම (social engineering) වලින් ලෙක්ස් ලූතර් සහ ඔහු ඇති කළ බොරේවියානු යුද්ධයේ රහස හොයාගන්නවා. ලෙක්ස්ගේ බිලියන ගණන් තාක්ෂණයට වඩා, ඔවුන්ගේ බුද්ධිය සහ වැඩි සීනි කෝපි කෝප්පයක් බලවත් වුණා. ලෙක්ස් ඒ බව දැනගන්නා මොහොතේ ඔහුගේ මුහුණ... දැනටමත් මීම් එකක් නෙ!
අල්ට්‍රාමෑන් එක්ක සටනත් විශිෂ්ටයි. ( නමුත් මගේ අදහසේ හැටියට ජේම්ස් ගන් මෙතන විශාල අවස්ථාවක් මගහැර ගත්තා. අල්ට්‍රාමෑන් ලෙස හෙන්රි කැවිල්ව හෝ බ්‍රැන්ඩන් රූත්ව යොදාගත්තා නම්? සිතා බලන්න, ඩේවිඩ්ගේ නව සුපර්මෑන්, සැබෑවටම තමන්ගේ අඳුරු, පැරණි ප්‍රතිබිම්බයකට මුහුණ දෙනවා. එය සිනමා ඉතිහාසයේ උඩින්ම ලියැවෙන මොහොතක් වීමට ඉඩ තිබුණා. හරියට ඩෙඩ්පූල් vs වුල්වරීන් එකේ වගේ... ෆෑන් බේස් එකත් එකතු වෙයි. ඔන්න ගන්ට චාන්ස් එක Bizzaro ට පරණ සුපී කෙනෙක් ගන්න. ලෙක්ස්ව මැක්ස් එක්ක පොඩ්ඩක් වාද කරවන්න...)
ඒ වගේම ක්‍රිප්ටෝ! සුරතලෙක් විතරක් නෙවෙයි. ඉතිං අල්ට්‍රාමෑන් සහ සුපර්මෑන් බලයෙන් සමාන නිසා, සටන දිනවන්න ක්‍රිප්ටෝ තීරණාත්මක සාධකයක්. ගන් ක්‍රිප්ටොව ගෙනාවෙත් ඒ නිසා කියන්න පුළුවන්. ( ක්‍රිප්ටොගෙ ඔරිජිනල් බලු මහත්තයා ගන්ට පුදුම වදයක් දීලා තියෙන බව නම් පැහැදිලියි. 🤣)
ලොයිස් ලේන්, එදත් අදත්: වෘත්තීයවේදිනිය සහ සහකාරිය
ඒමි ඇඩම්ස්ගේ ලොයිස්: ඇය නිර්භීත, නොසැලෙන මාධ්‍යවේදිනියක්. ඇගේ සම්පූර්ණ අභිප්‍රාය වුණේ සත්‍යය හෙළිදරව් කර ගැනීමයි. ඇය සුපර්මෑන්ගේ රහස තමන්ගේම බුද්ධියෙන් සොයාගත්තා. ඇය ක්ලාක්ට ආදරය කළත්, ඒ සම්බන්ධය ගොඩනැගුණේ අර්බුදයක් සහ සොයාගැනීමක් මත. ඇය වීරයාගේ කතාවේ වැදගත් කොටසක්, නමුත් කතාවේ කේන්ද්‍රය නෙවෙයි.
රේචල් බ්‍රොස්නෑන්ගේ ලොයිස් : මේ ලොයිස්, "Lois being Lois" කියන එකේ ප්‍රතිමූර්තියක්. ඇය ඒ වන විටත් ක්ලාක්ගේ රහස දන්නවා. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ සම්බන්ධය discovery එකක් නෙවෙයි, partnership එකක්. ඇය ක්ලාක්ට බුද්ධියෙන් අභියෝග කරනවා, ඔහුගේ ego එක පාලනය කරනවා, සහ ඔහුට වඩා පියවරක් ඉදිරියෙන් ඉන්න උත්සාහ කරනවා. ඇය හැමදේම ප්‍රශ්න කරනවා. ඇය කතාවේ කොටසක් නෙවෙයි, ඇය කතාවේ සම-කර්තෘවරියක්. ඇය තමයි ගන් ප්‍රේක්ෂකයාට ලබාදෙන චරිතය. ( මේ ලොයිස්ගේ Thinking Pattern එක හරියට BvS බැට්මෑන් සහ ලෙක්ස්ගේ Pattern Merge වෙලා වගේ. නමුත් අරමුණු 180° වෙනස් )
ලෙක්ස් ලූතර්: LexCorp හි දාර්ශනිකයා සහ LuthorCorp හි ඊර්ෂ්‍යාකාරයා
2016 Lex Luthor: "And you are not a god. You are not even a man."
ජෙසී අයිසන්බර්ග්ගේ ලෙක්ස් (BvS): මේ ලෙක්ස් උමතු දාර්ශනිකයෙක්. ඔහුගේ ප්‍රශ්නය වුණේ, "දෙවියෙක් වගේ කෙනෙක් සම්පූර්ණයෙන්ම යහපත් වෙන්න පුළුවන්ද?" කියන එක. ඔහු සුපර්මෑන්ට වෛර කළේ බලයට ඇති බිය සහ xenophobia (පිටස්තරයින්ට ඇති බිය) නිසා. ඔහුගේ LexCorp එක අඳුරු, කාර්මික, සහ බලවත්.
2025 Lex Luthor: "Why does Superman is get to be loved? Not Me ( I want to be King!)"
නිකොලස් හෝල්ට්ගේ ලෙක්ස් (Superman): මේ ලෙක්ස්, ඔබ කිව්වා වගේ, "a complex lex." ඔහු දාර්ශනිකයෙක් නෙවෙයි, සංකීර්ණ ව්‍යාපාරිකයෙක්. ඔහුගේ ප්‍රශ්නය, "ඇයි මිනිස්සු මට නෙවෙයි, ඔහුට ආදරය කරන්නේ?" කියන එක. ඔහුගේ වෛරය පදනම් වෙන්නේ පෞද්ගලික ඊර්ෂ්‍යාව සහ අනාරක්ෂිතභාවය මත. මේ ලෙක්ස් සුපර්මෑන් වගේම දුර්වලයි , නවීනයි, සහ මහජන සම්බන්ධතා මත ගොඩනැගුණක්. ඔහු සුපර්මෑන්ව මරන්න හදන්නේ දර්ශනයක් වෙනුවෙන් නෙවෙයි, තමන්ගේ brand එක රැකගන්න. තමන්ට අවධානය ගන්න.
පියවරුන්ගේ බලාපොරොත්තු: විශ්වීය අරමුණ සහ මානුෂීය ගුණයට එරෙහිව විශ්විය අරමුණ සහ පාලනය
ජෝර්-එල් (MOS): රසල් ක්‍රෝගේ ජෝර්-එල්ට තිබුණේ මහා සැලැස්මක්. කල්-එල් ලෝක දෙකක් අතර පාලමක් වෙන්න ඕන, මනුෂ්‍යත්වයට ආලෝකය ගෙනෙන මගපෙන්වන්නෙක් වෙන්න ඕන. ඒක උදාර, නමුත් දෛවෝපගත (deterministic) බරක්. ඔහු Gene Codex එක කල් එල්ගේ ඇඟට දැම්මාට ඒකෙන් ලෝකයක් විනාශ කරන්න කියා කියන්නෙ නෑ. ඔහුට අවශ්‍ය ක්‍රිප්ටන් බේරාගැනීම පමණයි.
El (Superman): General ZOD Himself! Rule without Mercy!
ජොනතන් කෙන්ට් (MOS/Superman): ජොනතන් කෙන්ට් ගේ අරමුණ සරලයි. ක්ලාක්, "සුපිරි" කෙනෙක් වෙන්න කලින් "හොඳ මිනිහෙක්" වෙන්න ඕන.
ජස්ටිස් ලීග්, ජස්ටිස් ගැන්ග් සහ අමතක වූ සමාජ ඉංජිනේරු ශිල්පය
Justice League vs. Justice Gang: ස්නයිඩර්ගේ Justice League එක දෙවිවරුන්ගේ එකතුවක්. ඔවුන් එකතු වුණේ ලෝක විනාශයක් නවත්වන්න. ගන්ගේ "Justice Gang" (සමහරවිට මේක චිත්‍රපටයේ චරිතයක් විසින් දාපු උපහාසාත්මක නමක් වෙන්න පුළුවන්, නැතිනම් James Gunn (JG) කියන නමේ meta-joke එකක් වෙන්නත් පුළුවන්... එහෙමත් නැත්තම් සල්ලි මදිවෙලා...) . Metamorpho, Hawkgirl වැනි චරිත ඉන්න මේ ලෝකය, ඒ වන විටත් වීරයන්ගෙන් පිරුණු, "lived-in" ලෝකයක් බව අපට පෙන්වනවා. මිනිසුන්ට සුපිරි වීර කණ්ඩායම් නුහුරු නෑ.
මම ආසම චරිතය Mr. Terrific. I love him here.
Hypnoglasses vs. OSINT Fail: මේක තමයි ගන්ගේ බුද්ධියේ උච්චතම අවස්ථාව. සුපර්මෑන් තමන්ගේ අනන්‍යතාවය සඟවන්න පාවිච්චි කරන්නේ Silver Age කොමික්ස්වල තිබුණු, විද්‍යාවෙන් පැහැදිලි කරන්න බැරි, මෝහනීය කණ්ණාඩි (hypnoglasses) වැනි උපක්‍රමයක්. එයට අනිත් පැත්තෙන් බැරකරල තියෙන්නේ බිලියනපති, සුපිරි බුද්ධිමත් ලෙක්ස් ලූතර්ගේ පරාජය, ඔහු පරාද වෙන්නේ, Google Search එකක් තරම් සරල, low-tech පරීක්ෂණයක් නොකරපු නිසා. මේකෙන් ගන් කියන්නේ, සමහර වෙලාවට ලොකුම ප්‍රශ්නවලට තියෙන්නේ සරලම විසඳුම්... ඒත් උඩඟුකම බුද්ධිය පවා අන්ධ කරනවා කියන එකයි.
Man of Steel කියන්නේ ඔබව සිතන්නට පොළඹවන චිත්‍රපටයක්. Superman (2025) කියන්නේ ඔබට දැනෙන්නට සලස්වන චිත්‍රපටයක්. එකක් බලාපොරොත්තුවේ බර ගැන කියද්දී, අනෙක බලාපොරොත්තුවේ සැහැල්ලුව ගැන කියනවා. එකක් වීරයෙක් නිර්මාණය වීමේ වේදනාව ගැන කියද්දී, අනෙක වීරයෙක් ලෙස ජීවත් වීමේ සතුට සහ සංකීර්ණත්වය ගැන කියනවා.
මේක "Gen Z movie" එකක්. ඒකේ meme potential එක, self-aware humor එක, සහ සංකීර්ණ සමාජ ගතිකයන් නිරූපණය කරන විදිහ, නව පරම්පරාවේ රසිකත්වයට ගැලපෙනවා. නමුත් ඒ අතරම, එය සුපර්මෑන්ගේ මූලික හරය—යහපත්කමේ බලය—කිසිවිටකත් අමතක කරන්නේ නැහැ.
අවසානයේදී, මේ සිනමාපට දෙකම එකම චරිතයේ කාසියේ දෙපැත්ත වගෙයි. අපිට දෙකම අවශ්‍යයි. නමුත් මේ මොහොතේ, මේ කාලයේ, ලෝකයට අවශ්‍යව තිබුණේ සිනහවෙන, බලාපොරොත්තු සහගත, තමන්ගේ සුරතලාට ආදරය කරන, සහ සියල්ලටම වඩා, අප වගේම මිනිසෙකු වන Relatable සුපර්මෑන් කෙනෙක්. ජේම්ස් ගන් අපට ලබා දුන්නේ හරියටම ඒ වීරයාවයි.
එකම තේමාව, වෙනස්ම දෘෂ්ටිකෝණ දෙකක්.
අවසාන වශයෙන්, මේ චිත්‍රපටය DC විශ්වයට අවශ්‍යම වූ නැවුම් හුස්ම පොදයි. එය Man of Steel චිත්‍රපටය මකා දමන්නේ නෑ, නමුත් Superman චරිතයට වෙනස් අර්ථවත් පරිපූර්ණයක් සපයනවා.
ඉතින් ඔබත් බලන්න. මේ නව වීරයාව, ඔහුගේ මිනිස්කම වැළඳගන්න. ( යකෝ මේක බලන්න පලයල්ලා... හෝල් එකටම හිටියෙ අටයි. දුකයි!)
සැබෑ සතුරා කවුදැයි මතක තබා ගන්න. ඒ හැමවිටම පිටසක්වල බලවේගයක් නොවිය හැකියි. සමහරවිට ඒ අපේම හදවත් තුළ කැකෑරෙන ඊර්ෂ්‍යාව විය හැකියි.
✍️Admin: අයේෂා අනුරුද්ධ
