https://www.facebook.com/103188252255740/

Nohandunanni publishers, Wattala (2025)

19/09/2025

ආදරය ලිය වෙන්නෙ රතු පාටින්...
රතු පොරොන්දු ❤

17/09/2025

20 වෙනිදා මධ්‍යම රාත්‍රියෙන් පෙර ඇනවුම් බාරගැනීම අවසන් වන අතර cash on delivery ලෙස පොත් නිවසට ගෙන්වා ගැනීමේ ඇනවුම් 20 වෙනිදා සිට බාර ගැනේ. පොත් කුරියර් සඳහා බාරදීම සැප්තැම්බර් 25-30 ත් අතර (ඇනවුම් කළ පිළිවලට) අවසන් කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙන බැවින් ඇනවුම් කරපු ළමයි අවදානෙන් සිටින්න.

(කලින් දැනුවත් කළා වගේම ඔබේ ඇනවුම ලැබෙනකොට අමතක නොකරම ඔබේ විස්තර සඳහන් පුරවනය පෙනෙන පරිදි පිංතූරයක් ලබාගන්න)

16/09/2025

නොහඳුනන්නී පවුලේ ආදරණීය ලේඛිකා Sithu Sithuwiliගේ උපන්දිනය අදයි.

සුබ උපන්දිනයක් වේවා සිතූ...!

❤️

16/09/2025

නොහඳුනන්නී පවුලේ ආදරණීය ලේඛිකා, Apoorwa Mandaramiගේ උපන්දිනය ඊයෙ දිනට යෙදී තිබුණු අතර ඇයට "සුබම සුබ උපන්දිනයක් වේවා" යි පතමු.

සුබ උපන්දිනයක් අපූ...! 🥰❤️

15/09/2025

අඩැසි සඳ කෘතියෙ පිටු කිහිපයක් කියවමුද?

14/09/2025

ඒද මග බලනා
නමුදු කිසිදාක යලි නොඑනා
තනියට ආකහේ ඇඳෙනා
පෙම්වන්තී...

---------

සසර ණය ගනුදෙණු පියවනු වස් අතරමග හමු වූ මස්සිනාගේ ප්‍රේමය වෙන කවරදාටත් වඩා ඝණකමට දැනෙන්නේය. ඔහු නමින් මදි නොකියන්නට ප්‍රේමය ඇතත් එය සඳ එලියක් සේමය. ඔහු නමින් සරා සඳක් වෙන්නට මේ සසරේ එකදු නවාතැනකදීවත් ඈට නොහැකි වනු නියතය. පංචස්කන්ධය මාරු වෙමින් නමුදු සසර ගමන පුරාවට සරනා එකම ආත්මය, ඈ ඉදිරියේ බරැති පියවර තබා ඇවිද යන සද්ධන්ත කුලයේ පිරිමියා නමට සින්නක්කරේටම ලියා දී හමාරය. ඔහු අසලදී දැනෙනා සුවඳ දිගේ දුවනා මතකයන් ඉහත ආත්මයන්ගේ බව හරි හැටි ස්ථීරයක් නැතත් හිත කියන්නේ එහෙමය.

“කවිත්ම සර්? එනවද පහන් පත්තු කරන්න?”

අවීර අසනා හැටියට බැහැයි කියන්නට හැකියාවක් නැත. කවිත්ම සිනාසී වැව් දියට බැස දේදුණු අසලට ගමන්කලේ හිතාමතා නොවේ. පහේ කල්ලිය ඔවුනොවුන්ගේ කතාබහ නොනවත්වා පවත්වාගෙන යන්නේ පෙම්වතුන්ට විශේෂ අවධානය නොලැබෙන්නටය. අවීර ඔහු අතේ තිබූ පහන ප්‍රවේසමට කවිත්මගේ අත්ලෙහි තබා හෙමින් සීරුවේ එතැනින් නික්ම ගියේ දේදුණුටත් නොදැනෙන්නට ය.

14/09/2025

2025 ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානයයෙන් පිදුම් ලැබූ පියාසර සමය කෘතිය රචනා කළ චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර මහතාට මෙන්ම ප්‍රකාශනය කළ සරසවි ප්‍රකාශනය ආයතනයටත් අපගේ උණුසුම් සුබ පැතුම්.

13/09/2025

වසරක නිහැඬියාවෙන් පසු... ❤
සුබ පැතුම් අසෙනි වර්ෂා

13/09/2025

“මේ ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ට නම් පිස්සු ඇත්තමයි. මොන හොල්මන්ද බං.”

“හිනාවෙන්න එපා යකෝ. මිනිස්සු කියන දේවල් මමත් කිව්වෙ. ඒත් මම දන්න තරමින් නම් කාලි වගේම තව සද්ධන්තයො කීප දෙනෙක් මේ හරියෙ ගැවසෙනවා. ලේසියෙන් මිනිස් ඇස්වලට පේන්න එන්නෑ එයාලා. මේ පැත්තට එන මිනිස්සුන්ට මරණ බය දැනෙන්න කාලිව දැක්කත් ඇතිනෙ. මිනිස්සු ඕවා ඔළුවෙන් හදාගත්ත දේවල්.”

“ඇති යන්තම් ඒක තේරුම්ගන්න උඹටවත් මොළේ තිබ්බා.”

ආර්යන් සිනාසුනේ මුව කොනකිනි. මිනිත්තු කිහිපයක ගමන් කාලය අවසන්ව ආර්යන් හදිසියේ මෝටර් රථය නතර කළේ, ඊට ඉදිරියෙන් කාලිද නැවතී සිටි නිසාය. කිසිවෙකුගේ වේදනාත්මක කෙඳිරිගෑමක් ඒ අසළින්ම ඇසෙද්දී, තරුණයින් දෙදෙනා රථයෙන් බැස්සා නොව පැන්නාය.

උස් තෘණ පැළෑටි පීරාගෙන තරුණයින් දෙදෙනාම පිවිසියේ තැනිතලා බිමකට බව ඔවුන්ට පෙනුණි. මඳක් ඈතින් බිම වැතිරී සිටින කාලවර්ණ ගුලියක් වැනි දෙි දෙස දෙදෙනාම බලා උන්නේ වික්ෂිප්තවයය. ඔවුන්ට ඉදිරියෙන් පැමිණි කාලිද ඒ කාලවර්ණ ගුළිය අසළින් නැවතිනි. යමෙකුගේ කෙඳිරිය ළඟ ළඟින්ම ඇසෙද්දී ආර්යන් වහා දුරකථනයේ විදුලි ආලෝකය ක්‍රියාත්මක කලේ දෙවරක් නොසිතාය. ඔවුන්ට මඳක් වම්පසින් වැටී සිටි මිනිස් ප්‍රාණියෙකුගේ ඡායාව දුටු සැණින් දෙදෙනාම තුෂ්ණිම්භූතව ගියහ.

ආර්යන් ඉන්පසුව විදුලි ආලෝකය යොමු කලේ කාලි අසල බිම වැතිරී සිටි සද්දන්තයා අසළටය.

“ආයු…?”

දෙදෙනාටම කියවුනේ එකටමය. ආර්යන් වහා ආයු දෙසට දිව ගියේ ගැහෙන හදිනි. සද්ධන්තයා අසළට යත්ම, ඔහුගේ දෙපා මැද සිහිනැතිව වැතිරී සිටින ශේන්‍යාව දුටු සැණින් ආර්යන් ඉවත බලාගත්තේ ක්ෂණිකවය. ඔහු දුටුවේ අඩ නිරුවතින් සිටින ශේන්‍යා තෙනුකි රාජපක්ෂවය. ආර්යන්ගේ තැතිගත් නෙතු හරි හදිසියේ ආයු අසළින් නතර විය. රුද්‍ර ඇයව තම හොඬවැලෙන් ආවරණය කරගෙන සිටියේය.

“චූටි…. මෙතන ශෙනූ ඉන්නවා.”

ආර්යන් පවසන පමාවට අභිලාෂ් ඔවුන් අසළට දිව ආවද, ශේන්‍යාව දුටු විගස ඔහුගේ උගර කට පවා වේලී යන්නට ගත වූයේ තත්පරයකටත් අඩු කාලයකි.

“අයියෙ මේ…”

ශෙනූව පරිස්සමින් වාහනේට අරන් යමන්. මම එන්නම්.

අභිලාෂ් ඇයව ප්‍රවේශමින් දෑතට ගෙන, පඳුරු අතරින් යාමට තනද්දී, පුදුමයට කාරණයක් වෙමින් කාලි ඔහුගේ හොඬින් පඳුරු එහෙ මෙහෙ කර දුන්නේ ඔහුගෙ ගමන පහසු කිරීමට මෙනි. මොහොතකට අභිලාෂ් සම්පූර්ණයෙන්ම වික්ෂිප්ත වූයේ කාලි කිසිදු කලබලයක් නොමැතිව ඔවුන් දෙදෙනා හා හැසිරෙන විදිය දැකය.

ආර්යන් දුරකථන ආලෝකය හාත්පසට යොමු කළේ කුතුහලයෙනි. අමානුෂික ලෙස මියගොස් සිටි තරුණයින් සිව් දෙනාගේ මළ සිරුරු ඔහු දුටුවේ ඒ මොහොතේය. රුද්‍ර අසලම වැටී සිටි විනෝද්ගේ කෙඳිරිගෑම නිසා ආර්යන් අභිලාෂ්ට පවසා ඔහුවද තම මෝටර් රථය තුළට දමාගත්තේ දෙපාවලින් රුධිර ගංගාවක් ගලමින් තිබියදීමය.

ඉන් පසුව ඔහුගේ දෑස් යොමු වූයේ වෙනතකය. ඔවුන් වටා සිටි ප්‍රදේශය සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ තිබුණේ හස්තීන්ගේ අස්ථි කොටස් වලින් පිරීය. එය අමුම අමු සොහොනක් බඳු විය. ඒ පිරිමි සිත පවා මොහොතකට බියෙන් මුසපත් කරන්නට ඒ සද්ධන්තයින්ගේ අස්ථි හා හිස් කබල් සමූහයට හැකිව තිබුණි.

බලන බලන අත වූයේ විවිධාකාරයේ දළ රාශියකි. ආර්යන් වික්ෂිප්තව බලා උන්නේ පෙනෙන කිසිවක් විශ්වාස කරගත නොහැකිවය. දහස් ගණනක් අස්ථි කොටස් විසිරී තිබූ එය ආර්යන්ගේ සිතට ගෙනා ආවේ ප්‍රෙහෙලිකාවකි. මිනිස් පා පාහසක් කාලාන්තරයකින් නොලැබූ මේ ප්‍රදේශයේ මෙතරම් හස්තීන් ප්‍රමාණයකගේ අස්ථි කොටස් දැකීමට ලැබීම ඔහුට ගෙනවිත් තිබුණේ විසල් පුදුමයකි. ගණඳුරේ හරියාකාරව එය දැකගන්නට නොහැකි නිසාම පසුදාම යළි මෙහි පැමිණීමට ආර්යන් ඉටාගත්තේය.

“ස්තූතියි පුතා… හොඳ වැඩක් කළේ.”

ආර්යන් බියක් නැතිවම කාලි අසළට ගොස් ඔහුගේ හොඬවැල අතගා පවසා සිටියදී, රුද්‍ර සිටි තැනින් නැගිට ගත්තාය. කාලිගේ දිගු දළ වල ගෑවී තිබූ රුධිරය ආර්යන් දුටුවේ ඒ මොහොතේය. සියල්ලම කර ඇත්තේ කාලි බවට ඔහුට ඉන් සැකයක් නොවීය.

13/09/2025

පායල් කෘතියේ පිටු කිහිපයක් කියමුද?

12/09/2025

“බිස්නස් එක ගොඩ ගත්ත දවසට මේ සේරම ඇත්ත කියනවා බං. එදාට මම මගේ කෙල්ලව රැජිනක් වගේ තියාගන්නවා. පව්! දන්න කාලෙක ඉඳන් ඒකි දුක් විඳිනවා. ඉන්න ගේ කෑල්ල දැක්කම පිස්සු හැදෙනවා මින්දුල.”

“වැඩි කල් නොගෙන කරන දෙයක් කරපන් ලෝහිත. ගජපති අංකල්ට තියෙන්නේ ඇස් හතරක් කියලා මතක තියාගෙන වැඩ කරපන්!”

“මම මාණික්‍යාගේ අත අල්ල ගත්තේ කවදාවත් අතාරින්න නෙවෙයි. ඩැඩී නෙවෙයි, සක්කරයා ආවත් ඒක කරන්න වෙන්නේ නෑ. එහෙම වුණොත් ඒක වෙන්නේ මේ ලෝහිත තිහස්වර වර්ණසූරියගේ මිනිය උඩින්!”

ඉදින් අන් ප්‍රේමවන්තයෙක් නම් අද දිනය තම පෙම්වතියට ස්තූති කිරීමට නොයෙකුත් දේ කරනවා නියතය. තමා හට දිවියේ සැබෑ අරුත කියා දුන්නාට, අරමුණු යනු සොඳුරු අනාගතයක පෙරනිමිති බව පෙන්වා දුන්නාට පින් දෙනවා ඇත. එහෙත් තමා හට එසේ නොවේ. සත්‍යය පවසා ගැන්මට නොහැකිව සිතම අසරණය. මාණික්‍යා සසඳරී ඈත දියඹට ඇති ඔහුගේ වත තමා දෙසට හරවා ගත්තාය. රළු කොපුල් තල සෙමින් පිරිමැද්දාය.

“කියන්නකෝ ඉතින්, ලොකු ටිප් එකක්වත් හම්බුණාද මෙච්චර සතුටින් ඉන්නේ? ම්ම්..?”

දඩබ්බරයා පිළිතුරක් දුන්නේ නැත. සිහින් බඳින් අල්ලාගෙන ඇයව ඔහු වෙතට ඇදගත්තේය. හිස මුදුනට කර තිබූ කොණ්ඩය ලිහා දැමුවේද අනවසරයෙනි.

“මොනාද කොණ්ඩේ ගාන්නේ? පැලිලා වගේ යට ටික..”

“ගෙදරට ගේන සබන් කෑල්ලක් අරන් ගාන්නේ. මෙහෙ වතුරත් හොඳ මදිනේ තිහස්, කිවුල් ගතිය වැඩියි..”

“අපි හොඳ ෂැම්පු එකකුයි, හෙයාර් ඔයිල් එකකුයි දාමු, හ්ම්ම්.. තව අඩුපාඩු මොනා හරි තියෙනවා නම් කියන්න, අරන් දෙන්නම්. ගෑනු ළමයි ගාන ජාති මම දන්නේ නෑනේ මැණික්. ඉහේ ඉඳන් දෙපතුල වෙනකම් එක එක සක්කරවට්ටම් උලනවනේ. කඩේකට ගියාම ඔළුව විකාර වෙනවා මෙච්චර ඒවා මුන් කොහේ උලනවද කියලා.”

තමා දෙසට රවාගෙන සිටින්නිය දෙස බලා සිටීමට ආසය. සිතෙන්නේම ඒ වළ ගැසෙන කොපුලක් පොඩි වන තුරු සිප ගන්නටය.

“ඒ ඉතින් වෙන ගෑනු ළමයිනේ? මට එහෙම මොකුත් එපා තිහස්..”

තම කපු කමිසයේ වාටිය හා කුමක්දෝ සෙල්ලමක සිටිනා කුඩා සොඳුරිය එවර නෙතු සඟවයි. ලෝහිත ඒ නිකටින් අල්ලා වත තමා දෙසට ඔසවා ගත්තේය. සිතුවා නිවැරදිය. ඒ සිතෙහි යමකි.

12/09/2025

“සුදු මහත්තුරු මධ්‍ය කඳුකරේට කරපු ලොකුම හානිය තමයි කැලේ කපලා කෝපි දාපු එක. කෝපි අසාර්ථක වුණාම සිංකෝනා දැම්මා. සිංකෝනාවලට පස්සේ තේ දාපු එක. කෝපිවලට මුලින් කැලේ කපලා දැම්මා. විනාශකාරී එමලි වගේ දිලීර නිසාත්, අවාසනාවන්ත විදියට තේ වගාව සාර්ථක වීමත් සමගම තව තවත් කැලේ කපන්න ඔවුන් කටයුතු කරපු නිසාත් විශාල පරිසර හානියක් සිද්ධ වුණා අවසානයේ. රබර් වගේ විශාල වියන් සහිත ශාක කඳුකරේ ආශ්‍රිතවත්, විශේෂයෙන්ම පහත රට තෙත් වනාන්තර ආශ්‍රිතවත් දාපු එකෙන් විශාල වන හායනයක් සිදු වුණා. සුදු ජාතිකයින්ට පස්සෙ විශාලම වන හායනය වෙන්නෙ 1990-2005 කාලය තුළ. 35% ක ප්‍රතිශතයක් සහිතව වුණ වන හායනයෙන් තිබුණ වැසි වනාන්තර පද්ධතිවලට ලොකු හානියක් සිදු වුණා.”

මං ඒ අහන් හිටියේ කඳුකර වනාන්තරවල මළ ගෙදරක කරපු කතාවක් වගේ දෙයක් කියලා හිතට ඒත්තු ගැන්වුණා.

“ඔව් චායි, කියන්න.”

ඒ රෝහණ මහත්තයා.

“ලොකු මැඩම් කිව්වා ඩොකියුමන්ට්ස් වගයක් තියෙනවා අරන් එන්න කියලා.”

“අනේ ඔය ගෙට ගිහිල්ලා අපූගෙන් ඉල්ලගන්න. මෝදනාගේ ඩොකියුමන්ට්ස් කියපුවම දන්නවා.
බොත්තමේ සිද්ධිය එක්ක මං හිතාන හිටියේ අපූර්ව මහත්තයට නොපෙනී ඉන්න. මං විනාඩියක් විතර කල්පනා කළා. මං ඒ බංගලාවේ දොර අරින්න යද්දි දොර ඉබේම ඇරුණා. අපූර්ව මහත්තයා දොර ඇරලා මගේ අතින් කහ පාට ෆයිල් කවරයක් තිබ්බා. මගේ දිහාවට එක තරවටු බැල්මක් හෙළලා ආපහු දොර වහගත්තා. පිරිමි මොකට ඔච්චර ආඩම්බර වෙනවද මන්දා. මං තෙතබරි වෙලා පෙඳ පාසි බැඳිච්ච සීතල ගල් පඩි නැගලා මීටර් සියක් විතර තණකොළ බිස්ස උඩින් ඇවිදගෙන ඇවිත් වාහන දහයක් විතර නවත්තන්න පුළුවන් විසල් පෝටිකෝවේ හිටගත්තා. මගේ ස්වේටරය හරහා හමාගෙන එන්න සීතල මහ විශාල සටනක යෙදුණා.
කඳුකර වනාන්තර එළිපෙහෙලි කරපු විදිය ඇහුවට පස්සේ මට කඳු දිහා බලන්න හිතුණෙ නෑ. මං බැලුවේ තට්ටු තුනේ මේ විසල් මන්දිරය දිහා. ලියනාරච්චි මන්දිරයෙන් එළියේ ඉඳලා මන්දිරේ දිහා බලද්දි මට දැනුණේ මහා අවිනිශ්චිත බයක්. මට කියලා කිසිම කෙනෙක් නෑ. මේ මන්දිරෙන් එළියට ගිහිල්ලා තනියම චායි කෙනෙක් වෙන විදිය ගැන මට කිසිම අදහසක් තිබුණෙ නෑ. මට ජීවිත කාලෙම මෙහේ නවාතැන් ලැබෙයිද? අසනීපයක් වුණොත් පෙනඩෝල් පෙත්තක්වත් දෙන්න මනුස්සයෙක් නෑ නේද කියලා මං කල්පනා කළා.

Nohandunanni publishers

19/09/2025

17/09/2025

16/09/2025

16/09/2025

15/09/2025

14/09/2025

14/09/2025

13/09/2025

13/09/2025

13/09/2025

12/09/2025

12/09/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category