Forever Macedonia

14/11/2025

👑 Легенда за Македонскиот цар Борис III што стана херој на непријателот.
Во далечно време, кога државите постојано се бореле за земја и чест, постоела многу стара држава Македонија.

Владетелот на државата Македонија бил цар Борис III млад, но мудар и храбар, воспитан да ја брани својата земја Македонија со сè што има. Народот го сакал, а војниците го следеле без двоумење.

Сопруга му била Joanna.

Кога соседната држава Татарија ја предизвикала Македонија на војна, царот не се двоумел ја собрал својата војска заедно со Joanna и тргнал во битка.

Денови и ноќи се слушале звуци од мечеви, копја и крикови. Земјата била покриена со прав и крв, а исходот бил неизвесен.

⚔️ Тајниот план на цар Борис III

Царот сфатил дека ако продолжи вака, неговата држава Македонија ќе изгуби.

Затоа донел одлука што никој не ја очекувал да влезе тајно на територијата на државата Татарија.

„Ако успеам да ја разбијам нивната сила одвнатре,“ си помислил, „мојата земја Македонија ќе победи.“

Но тоа било опасно. Сам, без своја гарда, преминал преку границата и се нашол во центарот на Татарија непријателската земја на Македонија облечен во татарска воена облека за да не биде откриен од непријателот (Татар) и започнал да ги убива татарите еден по еден.

🕯️ Судбинска ноќ

Во една ноќна заседа, царот Борис III бил откриен.
Се борел храбро, но бројот на непријателите татари бил преголем.

Паднал на земја, погоден од Татар со копје.

Последните зборови што ги изговорил биле:

„Јас не дојдов да ја бранам Татарија, туку да ја уништам Татарија…“

Со тие зборови, царот го испуштил својот последен здив.

🌹 Херој на непријателот

Кога луѓето од државата Татарија дознале кој бил тој човек, биле шокирани.

Наместо да го запаметат како непријател, тие ја препознале неговата храброст и жртва.

„Овој човек влезе сам во нашата Татарска земја, знаејќи дека може да загине. Тоа е храброст што заслужува почит,“ кажале Татарите.

И така, државата Татарија го прогласила Борис III за нивни херој.

Му изградиле споменик, а неговото име се пренесувало низ генерации како симбол на смелост и достоинство еден Македонец да заебе татарско племе а тие се гордееле со него.

✨ Научна поука од сето ова ???

Приказната за царот Борис III од Македонија и неговата смрт во Татарија ни кажува дека понекогаш непријателот може да те заебе од позади за една чрвена и запаметите го тоа Татари.

Борис III беше Македонец и на сите вас Татари ви даде шах-мат и Ви остави трага со својата решителност и чест во сите наредни генерации да се фукате за една чрвена.

#Историја #СонцетоОдВергина #ХеројИлиПредавник #СподелиМудрост #ЦарскаСудбина #Македонија #Борис #војна

__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права

Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

13/11/2025

Почитувани,

🎯 Многумина од вас споделуваат наши објави, лајкуваат и коментираат – и тоа ни значи многу! 🙌 Но забележавме дека дел од вас сè уште не ја следат нашата фан-страница.

👉 Затоа ве покануваме да кликнете тука 👉 Forever Macedonia 👈
и да притиснете Follow ✅

📌 Ако ви е прикажано „Following“, тоа значи дека веќе сте дел од нашето семејство – и ви благодариме од срце! ❤️

Ако не сте, сега е вистинскиот момент да ни се придружите и да не ги пропуштите идните објави, приказни и настани што ги подготвуваме за вас! 🇲🇰

Ви благодариме!

#СледиНе #Македонија #ФанСтраница #ЗаедноСмеПосилни #Поддршка #СподелиЉубов #МакедонскиДух #СтаниДел #ГордаМакедонија

13/11/2025

🌙 Баба Ванга – Жената што го слушаше идното време

Вангелија Пандева Сурчева, позната во светот како Баба Ванга, е родена на 3 октомври 1911 година во Струмица, во период кога регионот бил под власта на Отоманското Царство. Детството ѝ било обележано со сиромаштија, но и со некоја чудна тишина што, како што велат старите жители, ја следела уште од најмала возраст. Одраснала без мајка, бидејќи Парашкева починала рано, а татко ѝ Пано, работлив и чесен човек, бил принуден често да патува за да заработи. Малата Вангелија растела во едноставна куќа, опкружена со земја, работа и постојана борба за опстанок. Но во нејзините очи, велат, имало нешто што многумина не можеле да го објаснат — тишина полна со длабочина.

Како дете била многу повлечена, но топла и чувствителна. Помагала во куќата, ги тешела другарчињата, а соседите се сеќаваат дека често кажувала нешто што подоцна ќе се покаже како вистина, без да знае како. Никој тогаш не обрнувал особено внимание на тоа. Животот бил тежок, и луѓето имале многу поголеми грижи од детските интуиции.

Но судбината имала план за Вангелија. На дванаесетгодишна возраст доживеала настан што засекогаш ќе ја промени. Додека играла со другарчињата на отворено поле, се појавила страшна, ненадејна бура. Вителот бил толку силен што ја кренал девојчето во воздух и ја фрлил далеку, покривајќи ги очите со прашина и земја. По неколку часа ѝ помогнале да се врати дома, но очите ѝ биле толку оштетени што таа постепено го губела видот, сè додека не ослепела целосно. Токму тогаш, според нејзините зборови подоцна, почнала да чуствува нешта што порано не можела — некакви шепотења, слики, претчувства што немале објаснување.

По несреќата, Ванга била испратена во дом за слепи во Зему́н. Таму учела брајово писмо, се обучувала за домаќинка и изработувала рачни работи. Иако далеку од домот, таа стекнала дисциплина, зрелост и трпение. Но по враќањето во Струмица, луѓето забележале дека нешто е различно. Нејзиното чувство за реалност било поинакво. Почнала да им кажува на соседите каде им се изгубените работи, што се случува со некој член од семејството или каква болест ги мачи. Најчудното било што сè повеќе луѓе потврдувале дека тоа што го кажувала — се покажувало точно.

Со текот на годините, во Македонија, Бугарија и пошироко започнале да кружат приказни за девојката која иако слепа, гледала нешто што другите не можеле. За време на Втората светска војна нејзината слава се проширила уште повеќе. Луѓето доаѓале да прашуваат за своите исчезнати синови, за болни роднини или за судбината што ги чека.

Во 1942 година се омажила за Димитар Гуштеров, војник кој бил ранет во војната. Тој ја одвел во Петрич, каде животот на Вангелија се трансформирал. Нивниот дом постепено станал место каде луѓето чекале со часови, а подоцна и со денови, само за да слушнат збор од неа. Димитар, иако често болен, ја поддржувал во сè. По неговата смрт во 1962 година, Ванга се затворила во себе, но по кратко време одлучила целосно да се посвети на луѓето што ја барале.

Домот на Баба Ванга станал духовно средиште. Доаѓале сиромашни, богати, болни, влијателни, познати и непознати. Доаѓале политичари, генерали, уметници, писатели, но и обични луѓе кои го барале единственото нешто што никогаш не можат да го добијат од никој друг — сигурност и надеж. Таа им зборувала за минатото, за иднината, за болести, за случки во семејството, но и за големи геополитички промени. За себе велела дека не гледа со очи — туку со „нешто што Бог ѝ го дал кога ѝ го одзел видот“.

Пророштвата на Ванга, оние кои народот ги пренесувал, биле многубројни. Меѓу најпознатите се поврзуваат со смртта на Јосиф Сталин, со експлозијата во Чернобил, со падот на Советскиот Сојуз, со терористичкиот напад на 11 септември, со смртта на принцезата Дијана, со конфликтите на Блискиот Исток и со промените во Европа. Многу од овие пророштва никогаш не биле официјално документирани пред настаните, но народот ги чува како приказни што се прераскажуваат со генерации. Дел од нив се можеби измислени, дел прераскажани и преобликувани, но тие веќе одамна станале дел од легендата.

Таа зборувала и за далечната иднина, со визии кои личат на научна фантастика — за вештачко сонце, за нови форми на енергија, за контакт со цивилизации од вселената, за глобални климатски промени и за промена на човековото тело и општество. Некои од тие визии звучеле како предупредувања, други како надеж, трети како мистериозни слики кои никој не можел да ги објасни.

Иако многумина ѝ верувале безрезервно, имало и скептици кои сметале дека голем дел од предвидувањата се создадени од медиумите, додавани по настаните, или погрешно толкувани. Но дури и оние што не верувале во нејзината моќ, не можеле да го отфрлат фактот дека Баба Ванга оставила огромно културно, духовно и психолошко влијание врз народите на Балканот.

Баба Ванга починала на 11 август 1996 година на 84 години. Погребана е во дворот на манастирот „Света Петка“ во Рупите, место кое таа самата го сметала за свето и полно со енергија. По нејзината смрт домот ѝ бил претворен во музеј, а илјадници луѓе и денес го посетуваат местото каде што живеела.

Ликот на Баба Ванга останува симбол на мистицизам, интуиција и духовност. За едни таа била дар од Бога, за други жена со необично силна психолошка интуиција, а за трети мит што со времето станал поголем од вистината. Но без разлика на верувањата, нејзиното име останува врежано во историјата, во легендите и во колективната имагинација на милиони луѓе.

#БабаВанга #Ванга #Биографија #Мистицизам #Пророштва #Историја #Балкан #Легенди #Мистерии #Духовност #Струмица #Петрич #ВангелијаСурчева #Судбина #Верувања

__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права
Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

11/11/2025

Емисија на РТВ Скопје од 18.12.1975 година.

Потресни сведоштва за ѕверствата на бугарскиот фашистички окупатор врз македонскиот народ!

Петко Велковски е борец и учесник во Народно ослободителната борба на Македонија кој на чудесен начин ја избегнал сигурната смрт од бугарските куршуми.

Вечна им слава!

#Македонија #Гордост #антифашистичкаборба #ПеткоВелковски
__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права
Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

11/11/2025

Емисија на РТВ Скопје од 18.12.1975 година.

Потресни сведоштва за ѕверствата на бугарскиот фашистички окупатор врз македонскиот народ!

Петко Велковски е борец и учесник во Народно ослободителната борба на Македонија кој на чудесен начин ја избегнал сигурната смрт од бугарските куршуми.

Вечна им слава!

#ПеткоВелковски #Македонија #слобода #Гордост

__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права
Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

11/11/2025

На единаесетти октомври илјада деветстотини четириесет и првата година започна организираната вооружена борба на македонскиот народ против фашистичкиот окупатор.

Со овој чин се поставија темелите на Народноослободителната антифашистичка војна во Македонија.

По капитулацијата на Кралството Југославија, територијата на Македонија беше поделена меѓу соседните држави.

Најголемиот дел беше окупиран од Бугарија која беше сојузник на нацистичка Германија.

Македонскиот народ беше изложен на силна асимилација, репресија и насилство.

Во исто време се јавуваше и отпор кој постепено се организираше преку партизанските одреди.

Првиот значаен чекор во таа борба беше нападот на прилепскиот партизански одред врз бугарската полициска станица во Прилеп.
Истата вечер беа нападнати и други објекти поврзани со окупаторската власт.

Овој напад имаше огромно симболично значење, бидејќи покажа дека македонскиот народ не се помирува со окупацијата.

Веќе следниот ден, на дванаесетти октомври, во Куманово започнаа нови вооружени акции.

Со тоа востанието се прошири и доби поширок карактер.

Овие настани се сметаат за официјален почеток на Народноослободителната антифашистичка војна во Македонија.
Војната траеше до крајот на Втората светска војна и резултираше со ослободување на македонската територија.

Со тоа беа создадени основите за современата македонска државност.
Востанието од единаесетти октомври не беше само локален чин на отпор.
Тоа беше дел од пошироката антифашистичка борба што се водеше низ цела Европа.

Македонија со тоа даде свој придонес во светската победа над фашизмот.
Значењето на овој празник е многу големо, бидејќи тој симболизира храброст, отпор и стремеж кон слобода.

Македонскиот народ со востанието покажа дека не е подготвен да се откаже од својата самобитност и иднина.

Денес, единаесетти октомври се слави како државен празник.
Се одбележува со свечени академии, културни настани, комеморации и положување цвеќиња на спомениците на паднатите борци.

Централната прослава традиционално се одржува во Прилеп, градот каде што започна востанието.

Во Скопје и другите градови се организираат бројни активности кои имаат за цел да ја потсетат јавноста на значењето на овој ден.

Со текот на времето, празникот „Единаесетти Октомври“ стана симбол на македонската државност и национална гордост.

Тој не е само спомен на минатото, туку и потсетник дека слободата е најголемото богатство на еден народ.

Слободата мора постојано да се чува и брани.

✨ Честитки за празникот

„Среќен Единаесетти Октомври, денот кога македонскиот народ ја започна својата борба за слобода и независност.“

„Нека овој празник нè потсетува на храброста на нашите предци и на вредноста на слободата.“

„Честит Ден на народното востание – да ја чуваме Македонија со истата решителност со која се бореле нашите борци.“

„Да го славиме Единаесетти Октомври со гордост и благодарност кон сите што ја донесоа слободата.“

#Македонија #11Октомври #ДенНаНароднотоВостание #Слобода #Историја #Гордост #АнтифашистичкаБорба #МакедонскаДржавност #Непобедени #Патриотизам

__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права
Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

11/11/2025

Сега на крајот од оваа реченица кога ќе ставиме точка, Татарите ќе приложуваат историски документи и докази дека е нивна и тие ја измислиле. 😂

10/11/2025

🎭 Мето Јовановски – Вечниот Симбол на Македонската Сцена и Совеста на Народот

Постојат луѓе чии имиња не стареат со времето, личности што не се само дел од културната историја, туку стануваат дел од духовниот идентитет на еден народ. Таков беше и ќе остане Мето Јовановски актер, учител, тивок револуционер на сцената и еден од најголемите уметници што Македонија некогаш ги имала.

Тој беше човек што не играше улоги тој ги живееше, ги чувствуваше до последниот атом на својата душа и со нив ја обликуваше свеста на публиката. Мето не беше само актер, тој беше совест на времето, огледало на едно општество и доказ дека уметноста може да биде светлина во темнината.

Роден е на 17 јануари 1946 година во селото Панчарево, близу Пехчево, во источна Македонија. Тој пораснал во време кога светот сè уште ги броел раните на војните, а Македонија го градела својот идентитет низ култура, збор и песна. Од мали години покажувал љубопитност и потреба да ја разбере човечката душа.

Во училиштето бил скромен, но секогаш различен детето што слушало повеќе отколку што зборувало, и кое секогаш барало смисла зад секој збор. Таа желба да навлезе под кожата на зборовите подоцна ќе ја претвори во неговиот најмоќен дар – способноста да го живее ликот како своја вистина.

По завршувањето на средното образование, Мето Јовановски се запишал на Академијата за театар и филм во Софија, каде што дипломирал во 1971 година.

Таму ги усовршил основите на актерството, но неговата душа останала во Македонија. Веднаш по дипломирањето, се вратил во Скопје и станал член на Драмски театар, каде што ќе ја изгради својата легенда. Таму, меѓу ѕидовите на сцената, Мето го остави најголемиот дел од својот живот, својата младост и своето срце.

Тој не го гледаше театарот како професија, туку како начин на постоење. Во секоја улога, тој ја бараше вистината за човекот неговите стравови, љубови, гревови и надежи.

На сцената беше тивок вулкан. Неговото присуство се чувствуваше уште пред да проговори. Имаше држење што влеваше доверба, поглед што зборуваше повеќе од зборовите и енергија што ја исполнуваше сцената. Колегите го опишуваат како човек кој не глумел за аплауз, туку за вистина. Кога играше, ја рушеше невидливата граница меѓу актерот и гледачот. Тој не настапуваше живееше пред нив.

Во текот на својата кариера, Мето Јовановски се појави во над шеесет филмови и телевизиски продукции. Дебитирал во „Македонскиот дел од пеколот“ (1971), филм кој го отвори патот на македонската кинематографија кон пошироките југословенски простори. Следуваат незаборавни улоги во „Среќна Нова ’49“, „Жед“, „Планина на гневот“,

„Само за тебе“, „Илузија“, „Прекрстувањето“, „Пред дождот“ и многу други. Во секој филм, неговиот лик беше вистинит, искрен и човечки. Без разлика дали толкуваше страдалник, борец, татко или едноставен човек од народот Мето секогаш го внесуваше својот внатрешен свет, својата болка и љубов кон Македонија.

Особено значајна е неговата улога во „Пред дождот“ (1994), филм на Милчо Манчевски што ја донесе Македонија на светската сцена.

Тоа не беше само филм тоа беше поема за човекот, за времето и за судбината. Преку неговото лице, гледачите ја видоа тишината на болката и достоинството на човекот кој не се предава. Тој лик беше симбол на народ што страда, но не се преклонува.

Во театарот, Мето остави безброј незаборавни улоги. Настапуваше во класици, во современи драми, во експериментални претстави. Играше со жар, со дисциплина и со целосна предаденост. Колегите сведочат дека никогаш не доцнел на проба, никогаш не настапувал без да биде подготвен. Но најмногу, никогаш не настапувал без душа. За него, секоја улога беше како исповед.

Мето Јовановски не беше само актер. Тој беше човек со став. Глас кој не се плашеше да зборува за неправдата, да ја брани вистината и да ги поддржи младите уметници. Тој веруваше дека актерот има обврска кон народот – не само да го забавува, туку да го просветлува.

Го болеше кога културата се заборава, кога сцената станува површна и кога вистината се губи. И затоа, неговиот живот беше постојана борба – борба за чесност, за достоинство и за македонска уметност со душа.

Во еден свој разговор, кога го прашале што е за него глумата, одговорил:
„Глумата е најискрениот начин да го разбереш човекот. На сцената не можеш да лажеш таму се гледа се́.“
И тоа беше неговото кредо – вистината пред сè.

Неговите колеги велат дека во Драмскиот театар тој бил пример за сите. Младите актери го гледале како татко, како човек од кого се учи не само глума, туку и човечност. И кога се симнуваше завесата, Мето не ја губеше својата тивка смиреност. Секогаш со благ поглед, со скромна насмевка и со зборови што носеа тежина.

На 16 ноември 2023 година, Мето Јовановски замина од овој свет на 77 години. Веста одекна низ целата земја со болка и тишина. Македонија изгуби еден од своите најчисти уметници, човек кој ѝ даде душа на секоја сцена на која чекореше. Во Драмски театар Скопје беше одржана комеморација каде што неговите пријатели, колеги и ученици со солзи во очите зборуваа дека тој бил „лав на сцената и човек со срце од тишина“.

Во негова чест, беше востановена награда со неговото име „Мето Јовановски“, која ќе им се доделува на актерите што со својата работа ќе го продолжат неговиот пат. Тоа е најубавиот начин да се овековечи човек кој живееше за сцената.

Мето Јовановски не замина. Тој остана во секој аплауз, во секој филм, во секоја сцена што ќе се одигра со искреност. Остана во очите на сите што веруваат дека актерството е нешто повеќе од професија – тоа е повик, тоа е живот.

И кога ќе поминат години и нови генерации ќе се качат на сцената, неговото име ќе одекнува во тишината на театарот, како ветар што шепоти: „Биди искрен. Верувај. Живеј го ликот, а не го играј.“ Тој беше и ќе остане вечниот симбол на македонската сцена човек кој не го бараше славјето, туку вистината.

Неговата животна приказна е потсетник дека уметникот не умира додека не се заборави неговото дело.

А делото на Мето Јовановски не може да се заборави. Тоа е врежано во секоја сцена, во секоја реплика, во секој збор изговорен со љубов кон Македонија.

🇲🇰 #МетоЈовановски #ВечнаЛегенда #МакедонскаДуша #МакедонскиТеатар #ФилмскаИсторија #ГордостНаМакедонија #АктерСоСрце #ПредДождот #ДрамскиТеатар #МакедонскаКултура

__________________________________

🔒 Заштита на текстот и авторските права
Овој текст е заштитен со авторски права согласно со Законот за авторски и сродни права на Република Македонија.

❗ Копирањето, репродуцирањето, објавувањето или преземањето на делови од текстот без претходна писмена согласност од Forever Macedonia е строго забрането.

Доколку сакате да го споделите, тоа е дозволено само преку опцијата „Share“ (Сподели) на Facebook.

📜 Секоја злоупотреба или прекршување на авторските права ќе биде санкционирана согласно со член 157 и член 158 од Законот за авторски и сродни права на Република Македонија, кои предвидуваат парични и кривични казни за неовластено користење на заштитена содржина.

02/08/2025

За многу години!!!🙏
Вечна да е Македонија!

28/07/2025

27/07/2025

15/07/2025

Една од најнерамноправните и најкрвавите битки во историјата на Македонија по Илинденското востание се одиграла пред 118 години во Прилепско.

На 14 јули 1907 година кај селото Ракле, на планинскиот врв Ножот, група од 45 костурски востаници, одбивајќи ја наредбата за повлекување и под мошне тешки услови, прифатиле борба со многубројната турска војска, командувана од мајорот Енвер беј.

Јунаците од Ножот биле однапред решени на саможртвување. Сите 45-мина загинале со херојска смрт. Повеќето паднале при нерамноправната битка, а неколкумина од нив се самоубиле. Откако стивнале пукотниците турскиот мајор Енвер-беј наредил со аскерски плотун да им се оддаде почит за јунаштвото на македонските комити, со кои до пред тоа војувале.

Има повеќе прикази, и историски и уметнички, за овој чин од нашата историја. Подоцна приказната за настанот во кој јунаците се бореле до последниот куршум, како и фотографии, се пренеле во повеќе делови од светот.