Radio Rrapi 107.5 Fm, Struga (2025)

24/12/2025

Pronari i Devesë që refuzoi të tradhtonte Besimin
✍️- Në një nga tregjet arabe, ku devetë sh*teshin pandërpre, një burrë sh*ti devenë e tij nga nevoja dhe vështirësitë e jetesës.
Marrëveshja u bë dhe deveja kaloi në duar të të tjerëve, pastaj e çuan në thertore.
Por çuditërisht, deveja - sikur të kishte një qëndrim të pakuptueshëm - u ndal te dera e thertores.
Këmbët e saj ishin të ngulura fort në tokë, sytë e saj ishin të ngrirë dhe ajo refuzoi të bënte një hap të vetëm brenda thertores.
👈- Po, ata e tërhoqën zvarrë... e shtynë... ngritën zërin... i bërtitën dhe mblodhën njerëz për ndihmë dhe litarë... por deveja refuzoi, sikur të kishte një pakt të pathyeshëm midis saj dhe vendit.Ajo nuk luante nga vendi.
Çështja mbeti kështu derisa një burrë me përvojë, i cili e kishte menduar skenën për një kohë të gjatë, tha: "Sillni pronarin e devesë."
🌴- Atyre u pëlqeu ideja dhe burri erdhi... duke mbajtur me vete diçka të padukshme: “Besimin”.
Ai bëri një hap përpara dhe i kapi frerët e devesë së tij. Ai nuk e ngriti me forcë, as nuk i bërtiti, por eci përpara saj.
Një hap... dhe deveja e ndoqi hap pas hapi dhe eci pas tij e qetësuar, sikur të thoshte: Ky është ai që njoh... Ky është ai që i besoj.
👈- Në këtë pikë, burrat nxituan përpara, ngritën thikat e tyre dhe u përgatitën të thernin devenë. Marrëveshja ishte e tyre; deveja, pasi ishte blerë, tani ishte e tyre.
Por në atë moment, pronari i devesë u ndal papritur, u kthye nga ata me një vështrim të palëkundur dhe shqiptoi fjalë që e heshtnin të gjithë tregun e ndoshta edhe botën mbarë;
"Si mund ta tradhtoja dikë që më besonte... dhe më ndiqte hap pas hapi dhe më besoi jetën e saj?" Pastaj nxori paratë që kishte marrë kur e kishte sh*tur dhe ua vendosi në duar. Ai i kapi frerat e devesë dhe u largua, duke thënë:
👈- "Për Zotin, unë nuk do ta tradhtoj më kurrë dikë që më ka besuar, as nuk do të jem shkaku i shkatërrimit të dikujt që më ka besuar. Zoti është Furnizuesi, Bujari." Pastaj shtoi:
"Besimi, sapo hyn në një zemër, bëhet fe, dhe tradhtia - edhe nëse sjell pasuri - do ta lërë autorin e saj të humbur përgjithmonë.
Kini kujdes... kini kujdes... dhe kini kujdes nga tradhtia e dikujt që ju ka besuar, ose nga goditja me thikë pas shpine e dikujt që ju ka dhënë jetën, sekretin ose zemrën e tij.
👈- Tradhtia është një turp, një turp dhe një çnderim...
Koha nuk mund ta fshijë atë, as asnjë justifikim nuk mund ta justifikojë atë.
Pyete veten: a ka ende dikush në kohën tonë që do ta ruante besimin, edhe nëse i jepej e gjithë pasuria e botës?(MV).

23/12/2025

Në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç, Mary fshehu motrën e saj tre muajshe nën pallton e saj në Trenin e Jetimëve, me destinacion Kansasin, më 15 korrik 1902.

Jetimorja kishte qenë e qartë: foshnjat dhe adoleshentët nuk vendoseshin bashkë. Familjet donin njërën ose tjetrën. Mary duhej të nisej vetëm, ndërsa motra e vogël do të dërgohej diku tjetër. Ndarja ishte e paracaktuar.

Mary refuzoi.

Ajo e nxori foshnjën nga pavijoni i bebeve, e mbështolli me kujdes, e fshehu nën pallton e saj dhe hipi në tren.

Nëse zbulohej, të dyja do të ktheheshin në Nju Jork. Mary mbajti frymën dhe u lut.

Për dy orë me radhë, foshnja nuk qau. Mary shtrëngonte pallton me gjithë forcën, duke ndier ngrohtësinë e vogël pranë gjoksit të saj. Fëmijë të tjerë vunë re diçka nën stof. Ata e kuptuan. Askush nuk foli. Jetimët mbroheshin mes tyre.

Në ndalesën e parë, familjet u mblodhën për të zgjedhur fëmijë. Mary zbriti nga treni me zemrën që i rrihte fort, palltoja e rëndë pavarësisht vapës së korrikut. Një çift fermerësh iu afrua. Ata donin një vajzë të fortë për të ndihmuar në punët e shtëpisë. Mary pranoi menjëherë — tepër shpejt.

Gruaja ngrysi vetullat dhe e pyeti pse mbante një pallto kaq të trashë në atë vapë. Mary tha se kishte ftohtë. Pastaj se ishte e sëmurë. Çfarëdo, veç së vërtetës.

Një fotograf e fiksoi çastin: Mary duke zbritur nga treni. Palltoja e fryrë nga një sekret. Frika në fytyrën e saj. Fëmijët e tjerë që vëzhgonin në heshtje. Imazhi ngriu mizorinë e një sistemi që i ndante familjet, sepse kështu ishte më e lehtë.

Pastaj foshnja qau.

Gruaja kërkoi me ngulm që Mary të hapte pallton. Mary u tërhoq mbrapsht drejt trenit. U thirrën përgjegjësit.

Para se ta arrinin, një fermer më i moshuar doli përpara. Një vejush, i quajtur Thomas. Ai kishte vëzhguar gjithçka në heshtje.

— I marr të dyja, — tha ai. — Vajzën e re dhe foshnjën.

Mary shpërtheu në lot, duke e pyetur nëse e kishte seriozisht. Thomas tundi kokën. Ai shpjegoi se kishte humbur familjen e tij nga një sëmundje. Ai e kuptonte.

Mary dhe motra e saj jetuan me Thomasin për tetë vjet. Ai i trajtoi si vajzat e tij, kurrë si krah pune. Kur Mary mbushi njëzet e katër vjeç, ai ia la fermën.

— Ti je vajza që kam humbur, — i tha ai. — Këtu është shtëpia jote.

Mary e rriti motrën e saj aty. E dërgoi në shkollë. Ajo jetoi në atë tokë për gjashtëdhjetë e tre vjet.

Kur Mary vdiq në vitin 1973, në moshën tetëdhjetë e shtatë vjeç, motra e saj e vendosi këtë fotografi në ceremoninë mortore dhe tregoi historinë:

« Mary më fshehu nën pallton e saj dhe rrezikoi gjithçka për të na mbajtur bashkë. Thomas na shpëtoi duke zgjedhur njerëzit, jo rregullat.

Kjo fotografi tregon çastin kur mund të humbnim gjithçka.

Në vend të kësaj, gjetëm një baba, një shtëpi dhe një jetë. Unë jam gjallë dhe e plotë sepse motra ime refuzoi të linte këdo të më largonte prej saj. »

22/12/2025

⚠️ NJOFTIM I RËNDËSISHËM DHE KËSHILLË PËR MËRGIMTARËT TANË! ⚠️

Të dashur bashkëatdhetarë, mirë se vini në vendlindje!
Për të siguruar që pushimet tuaja në Maqedoninë e Veriut të kalojnë sa më këndshëm dhe pa ngarkesa financiare të papritura, ju lutemi të keni kujdes të shtuar në komunikacion.
Në qytetet kryesore (Shkup, Tetovë, Kumanovë) dhe në të gjitha akset kryesore rrugore, tanimë është plotësisht funksional sistemi "Safe City". Ky sistem përdor kamera inteligjente që regjistrojnë automatikisht çdo shkelje: shpejtësinë, kalimin në të kuqe dhe mosrespektimin e shenjave.

🚩 Rreziku i "Gjobave të Padukshme" për Targat e Huaja
Ndryshe nga ne që jetojmë këtu dhe marrim njoftime të menjëhershme përmes SMS-it ose email-it, sistemi e ka të pamundur t’ju njoftojë juve që keni targa të huaja. Kjo krijon një "kurth" të rrezikshëm:
* Ju mund të bëni shkelje të përsëritura pa e ditur fare se jeni gjobitur.
* Pa njoftim, gjobat mund të mblidhen në shifra shumë të larta deri në fund të pushimeve.

🛑 Çfarë ka deklaruar Ministria e Brendshme?
Sipas planeve zyrtare, automjetet me targa të huaja që kanë gjoba të papaguara mund të mos bllokohen menjëherë gjatë daljes (për të shmangur kolonat). Mirëpo, të gjitha shkeljet regjistrohen në sistem.
Pasojat janë afatgjata: Nëse gjobat nuk paguhen, ato do t’ju presin në sistem dhe do të detyroheni t'i paguani me çdo kusht herën tjetër kur të hyni në vendlindje. Mosshlyerja e tyre mund të çojë deri në ndalimin e hyrjes së automjetit ose shoferit në territorin e RMV-së.

💡 Këshilla jonë praktike dhe parandaluese:
* Respektoni rreptësisht rregullat: Mos u bazoni te mungesa e njoftimit; kamerat janë aktive 24/7.

* Kontrolli preventiv: Si një sugjerim miqësor, 1-2 ditë para se të niseni për kthim, kaloni ose interesoheni në një pikë kufitare apo stacion policor për të verifikuar nëse keni ndonjë gjobë të regjistruar. Kjo ju shpëton nga surprizat e pakëndshme dhe vonesat në kufi.

* Kujdes me pagesat: Ende nuk është plotësisht e qartë procedura se si do të bëhen pagesat në vendngjarje, andaj parandalimi është zgjidhja më e mirë.

Shënim: Ky është vetëm një mendim dhe këshillë preventuese, pasi procedurat zyrtare për targat e huaja janë ende në proces të definimit të plotë nga organet kompetente.

Ju dëshirojmë pushime të bukura pranë familjeve tuaja dhe rrugë të mbarë në kthim! 🚗

18/12/2025

Gruaja jote është i vetmi person që zgjodhi të të dojë.
Nëna të do sepse je djali i saj.
Vëllezërit e tu të duan sepse je vëllai i tyre.
Fëmijët e tu të duan sepse ti je babai i tyre.
Por gruaja jote është ajo që të donte pa asnjë detyrim.
Ajo besoi në ty kur askush tjetër nuk e bëri.
Ajo të qëndroi pranë jo sepse duhej, por sepse donte.
Kurrë mos e harro gruan që zgjodhi të ndërtojë botën e saj rreth teje.
Respektoje, mbroje.
Sepse dashuria e një gruaje, kur është e pastër dhe besnike, ajo dashuri është themeli më i fortë që një burrë do të ketë ndonjëherë.♥️

17/12/2025

Ne do të zgjohemi dhe do të biem të flemë me mijëra herë në jetë, do të qeshim me miqtë dhe do të qajmë në dhomën tonë, do të përqafohemi nga dikush që na do shumë. Do të përballemi me mijëra situata dhe do të bëjmë gabime pa numërim, por në momentin kur ne do të ndihmojmë dikë, që ka me të vërtetë nevojë, do të vëmë re që ky është momenti në të cilin ne kemi jetuar me të vërtetë.…sepse në atë çast koha ndalon së qeni thjesht orë që ecën mbi mur, ditë që shuhen në kalendar, vite që ikin pa zhurmë. Në atë çast koha bëhet kuptim. Bëhet dëshmi. Bëhet arsye. Gjithçka që kemi përjetuar më parë...lodhja, pritja, zhgënjimi, humbjet, heshtjet e gjata, netët pa gjumë...fillon të marrë formë dhe të justifikohet. Sikur jeta të na kishte përgatitur pikërisht për atë sekondë të vogël, për atë dorë të shtrirë, për atë fjalë të thënë në kohën e duhur, për atë praninë tonë që dikujt i shpëton shpirtin nga shembja.
Ne kalojmë pjesën më të madhe të jetës duke menduar se jeta është ajo që na ndodh neve: suksesi ynë, dështimi ynë, dhimbja jonë, fitorja jonë. Por e vërteta e thellë, ajo që zbulohet vetëm kur njeriu piqet nga brenda, është se jeta e vërtetë është ajo që ne bëjmë për të tjerët pa u ndier të detyruar, pa pritur shpërblim, pa e sh*tur veten si të mirë. Është ajo që j*pim kur askush nuk na sheh, kur emri ynë nuk përmendet, kur falënderimi nuk vjen. Do të kemi ditë kur do të ndiejmë se jemi të humbur, të panevojshëm, të vegjël përballë botës. Do të kemi momente kur do të dyshojmë në vlerën tonë, në rolin tonë, në vetë ekzistencën tonë. Dhe pikërisht atëherë, shpesh pa e kuptuar, një gjest i vogël human, një fjalë e ngrohtë, një veprim i thjeshtë, do të na rikthejë dinjitetin dhe do të na kujtojë pse jemi këtu. Sepse njeriu nuk e gjen kuptimin e jetës duke e kërkuar vetëm për vete, por duke e ndarë atë me të tjerët. Ne do të bëjmë shumë gjëra të kota në jetë. Do të vrapojmë pas gjërave që duken të rëndësishme dhe do të humbasim kohë me gjëra që nesër nuk do të kenë më asnjë peshë. Do të flasim shumë dhe do të dëgjojmë pak. Do të premtojmë më shumë seç mund të mbajmë dhe do të harrojmë sa lehtë plagoset zemra e tjetrit. Por momenti kur ndalemi, kur përulemi shpirtërisht para dhimbjes së dikujt tjetër dhe zgjedhim të jemi aty, pa maska dhe pa role, është momenti kur bëhemi njerëz të plotë. Nuk janë ditët e lumtura ato që na ndërtojnë më shumë, por ato çaste kur vendosim të jemi shpresë në errësirën e dikujt tjetër. Kur bëhemi strehë për një shpirt të lodhur. Kur bëhemi zë për atë që nuk ka forcë të flasë. Atëherë kuptojmë se jeta nuk matet me sa shumë kemi marrë, por me sa shumë kemi dhënë; jo me sa njerëz na njohin, por me sa zemra kemi prekur. Dhe ndoshta, në fund të gjithçkaje, kur të shikojmë pas, nuk do të na kujtohen ditët e zakonshme, as sukseset e bujshme, as fitoret që i kemi festuar me zhurmë. Do të na kujtohen ato momente të heshtura kur kemi qenë të nevojshëm për dikë. Ato çaste kur dikush na ka parë në sy me mirënjohje dhe ne kemi ndier, për herë të parë ose ndoshta për të vetmen herë, se jemi vërtet gjallë. Sepse pikërisht aty, në atë ndihmë të dhënë me zemër, fillon dhe përfundon kuptimi i jetës.

Libri Komenti

17/12/2025

Thënjet e ateistëve dhe tiranëve më mizorë në çastet e vdekjes:

1. Çezar (Cezare) Borgia:
"Në jetën time u përgatita për gjithçka përveç vdekjes, dhe tani po vdes dhe nuk jam i përgatitur për të. "

2. Thomas Hebbs:
"Filozofi politike":
"Unë do të hidhem në errësirë, dhe nëse do të kisha mundësinë tani, do të blija një ditë në jetën time. "

3. Zotëri Thomas Scott:
Këshilltar anglez i cili vdiq në vitin 1594. Para se të vdiste tha: "Deri tani nuk kam besuar në ekzistencën e Zotit apo zjarrin e ferrit, por tani vërtet e ndjej ekzistencën e tyre, dhe tani jam në prag të dënimit, dhe kjo është drejtësia e gjykimit të Zotit. ”

4. Volter:
Filozof e ateist francez që vdiq në vitin 1777. Ai i tha, duke iu drejtuar doktor Fushen, "Ju lutem të më ndihmoni, do t'ju j*p gjysmën e pronës sime nëse më zgjatni jetën për të paktën gjashtë muaj, nëse jo, unë do të shkoj në ferr, dhe ju do të ndiqni atje. "

5. Mjeku shërues i Voltaire:
"Nëse do të më jepnin të gjitha paratë e Europës, nuk do të doja të shihja një ateist që vuante njësoj si ai dhe qante gjithë natën për falje. "

6. David Yum:
Historian dhe ateist skocez i cili vdiq në vitin 1776. Ata që e panë në kohën e vdekjes së tij flisnin për të:
"Ai bërtiti, 'Zjarri më djeg me flakët e tij' dhe ai ishte në dëshpërim patetik.

7. Napoleon Bonaparte:
Perandori francez, i cili vrau miliona për të kënaqur paranojën dhe dashurinë e tij për pushtetin mbi botën, tha:
"Ja, unë vdes para kohës sime dhe kthehem në thellësinë e tokës dhe jam perandori më i madh. "

8. Francis Newbert:
Para se të vdiste, presidenti i Klubit Ateist Britanik u tha atyre që ishin pranë shtratit të tij:
"Mos më thuaj se nuk ka Zot, sepse unë jam në praninë e tij tani, dhe mos më thuaj se nuk ka Ferr, tani për tani e ndjej veten duke rrëshqitur në të. "

9. Mbreti Charles IX:
Ai është një mbret francez që vrau dhjetëra mijëra të krishterë protestantë në Francë në vitin 1572 sepse nuk ishin pjesë e fesë së tij katolike.
Para se të vdiste, ai u tha mjekëve të tij:
“I shoh ata që i vrava duke ecur para meje, plagët e tyre rrjedhin gjak dhe ata më drejtojnë mua. Unë mund të shoh fatin tim. "

10. David Shtraus:
Shkrimtar ateist gjerman i cili vdiq në vitin 1874. Para se të vdiste, ai tha:
"Filozofia ime më ka dështuar, dhe ndihem sikur kam ngecur në makina me dhëmbë, dhe nuk e di se në çfarë pike do të më nënvlerësojë! »

11. Në një intervistë për revistën amerikane “Newsweek”, Svetlana Stalin, vajza e “Joseph Stalinit”, tregoi për momentin e vdekjes së babait të saj, ndërsa ajo tha:
"Vdekja e babait tim ishte një vdekje monstruoze. Një agoni e tmerrshme e kaploi trupin e tij. Ajo e mbyti atë para të gjithëve. Në një moment, papritmas hapi sytë dhe i rrethoi të gjithë ata që i kishin dalë përballë. Ishte një pamje e tmerrshme, ose e çmendur, e zemëruar dhe e mbushur me tmerr para vdekjes. Kjo pamje i kushtoi të gjithëve në pak sekonda. Papritmas ai ngriti dorën e majtë, e cila po lëvizte, dhe u drejtua diku lart, ose na kërcënoi të gjithëve. Gjesti ishte i paqartë por kërcënues. Nuk dihet se kujt apo kujt i përkiste. Momentin tjetër, shpirti i tij fluturoi larg"

12. Anton Levy:
Themeluesi i Kishës së Satanizmit dhe autori i "Ungjillit të Djallit", i cili vdiq në vitin 1997. Ai bërtiti ndërsa vdiste:
"Çfarë ke bërë... Bëra një gabim të rëndë" dhe ai kërkoi falje nga i madhi Zot!!

T’kërkojmë Ty o Zotë falje, mëshirë dhe mbështetje të vazhdueshme , në këtë botë dhe në botën tjetër!

17/12/2025

𝑷𝒔𝒆 𝒎𝒂𝒓𝒕𝒆𝒔𝒂𝒕 𝒆 𝒅𝒚𝒕𝒂 𝒏𝒅𝒆̈𝒓 𝒔𝒉𝒒𝒊𝒑𝒕𝒂𝒓𝒆̈ 𝒃𝒆̈𝒉𝒆𝒔𝒉𝒊𝒏 𝒏𝒂𝒕𝒆̈𝒏? 𝑷𝒔𝒆 𝒆 𝒗𝒆𝒋𝒂 "𝒏𝒖𝒔𝒆" 𝒔'𝒃𝒆̈𝒏𝒕𝒆 𝒕𝒆̈ 𝒔𝒉𝒊𝒌𝒐𝒏𝒕𝒆 𝒂𝒔𝒈𝒋𝒆̈ 𝒑𝒆̈𝒓𝒓𝒆𝒕𝒉?

Në shoqërinë tradicionale shqiptare, martesa e parë konsiderohej ngjarje shumë e rëndësishme, jo vetëm për bashkëshortët, por edhe për familjet e fiset e tyre. Një vlerësim i tillë shprehe edhe në krijimet popullore si në këngë, anekdoda, fjalë të urta etj.

Kanë qenë më të përhapura, pothuajse në të gjitha krahinat e hapësirës shqiptare në Ballkan këto proverba: “Fati i parë-lulja në ballë”, “Qorr e me një sy të isha, po gruan e parë ta kisha”, “Kurorë e parë-yll në ballë, kurorë e dytë-të dalin sytë, kurorë e tretë-të fut në dhetë”.

Këto konceptime për martesën e parë ndikonin që në shoqërinë tradicionale t’i kushtohej vëmendje e veçantë, jo vetëm përzgjedhjes së ndërsjellë të partnerëve, por edhe ceremonisë së dasmës që lidhte me kurorë martese një vajzë dhe një djal beqar.

Por nuk ndodhte kështu me martesat e dyta, të cilat në shumicën dërrmuese të rasteve, lidhnin me kurorë dy bashkëshorë të ve, por edhe të divorcuar, edhe pse kjo e fundit pak më rrallë sepse tradicionalisht numri i divorceve tek shqiptarët ishte i ulët.

Në shumicën e krahinave të Shqipërisë, dasma e dytë që lidhte me kurorë martese dy bashkëshortë të ve, përgjthësisht realizohej me shumë pak njerëz, më së shumti familjarë e të afërm. Martesa e parë realizohej ditën ndërsa martesa e dytë, në shumicën e rasteve realizohej natën.

Pse në aleancë me errësirën?

Sipas mendësisë shqiptare, të vejat nuk mund të shkonin te burri ditën, por natën, pasi të kishte rënë terri i mbrëmjes ose para agimit, ende pa dalë drita, për të mos parë kurrgjë rreth e rrotull.

Kjo sipas bestytnive, gjithkund ku ato i lëshonin sytë s’do të zhvillohej më. Sytë e gruas së ve duhej të shihnin sa më pak, mundësisht asgjë, sepse shikimi i tyre sillte ters deri në fatkeqësi.

#𝗢𝗯𝘀𝗲𝗿𝘃𝗲𝗿𝗞𝘂𝗹𝘁

14/12/2025

Ohri, qyteti i bukur i dritës dhe kujtimeve,
pret gurbetçarët me krahë të hapur dhe zemër të ngrohtë.
Çdo udhëtim i tyre, çdo kthim nga vende të largëta,
i sjell buzëqeshje liqenit dhe ngrohtësi rrugëve të vjetra.

Ohri qesh kur ju shoh, qesh me kujtimet e së kaluarës,
dhe qan kur ikni, sepse mungesa juaj ndihet në çdo rrugicë.
Por zemra jonë mbetet gjithmonë hapur,
me shpresën që çdo kthim të sjellë paqe dhe gëzim.

Gurbetçarë të dashur, udhët e juaja të jenë të shëndetshme,
dhe kujtimet e vendlindjes të mbeten gjithmonë si dritë që ndriçon shpirtin.
Ohri ju pret gjithmonë kudo që të shkoni, kudo që të jeni,
shpirti i këtij qyteti udhëton me ju.

12/12/2025

I nderuar këshilltar Mite Stefoski,

Gjatë seancës së dytë të Këshillit të Komunës së Strugës, në fjalimin tuaj u përmenda disa herë si person që gjoja nuk e ka respektuar Rregulloren e Punës së Këshillit, Statutin e Komunës së Strugës dhe Ligjin për Vetëqeverisje Lokale në seancën konstituive të mbajtur më 14.11.2025. Për këtë arsye ndihem e detyruar t’ju sqaroj juve dhe qytetarëve të Strugës disa rrethana që janë plotësisht të kundërta me atë që thatë në fjalimin tuaj.

E para: Prania ime atë ditë bazohej në nenin 37, paragrafi 1 të Ligjit për Vetëqeverisje Lokale, ku roli im është rreptësisht procedural, pa asnjë ndikim juridik apo politik, pa të drejtë vote, propozimi apo tërheqjeje të ndonjë pike nga rendi i ditës.

E dyta: Meqenëse pretendoni se seanca konstituive nuk ka përfunduar, më lejoni t’ju citoj nenin 3 të Rregullores së Punës së Këshillit të Komunës së Strugës:
“Konstituimi i Këshillit bëhet në seancën e parë konstituive. Këshilli konsiderohet i konstituuar nëse në seancë marrin pjesë dhe u verifikohen mandatet shumicës së anëtarëve të tij, sipas propozimit të Komisionit për Verifikim.”
Në seancën konstituive të datës 14 nëntor 2025 ishin të pranishëm 23 këshilltarë, Komisioni verifikoi mandatet e të gjithë këshilltarëve dhe, si hap i fundit, u dha betimi dhe u nënshkrua deklarata solemne.
Ju lutem më tregoni: cili nga këta hapa është shkelur nga unë, që sot të pretendoni se konstituimi nuk ka përfunduar?

E treta: Sipas nenit 15 të Rregullores së Punës, janë të përcaktuara qartë mënyrat se si një këshilltar mund të paraqesë ide, mendime, plotësime apo amendamente. Lidhur me pretendimin tuaj për shkelje nga ana ime, sqaroj se propozim-rendi i ditës përgatitet nga administrata komunale, e jo nga unë si ish-kryetare e Këshillit. Sa i përket asaj që varej nga unë: a mund ta mohoni që për propozim-rendin e ditës u hap diskutim nga ana ime?
Pyetja ime për ju është kjo: pse asnjë nga këshilltarët nuk e shfrytëzoi të drejtën, të parashikuar në Rregullore, për të kërkuar plotësim ose heqjen e ndonjë pike nga rendi i ditës? Përkundrazi, rendi i ditës u votua njëzëri.

E katërta: Kur u hap diskutimi për zgjedhjen e kryetarit të Këshillit, a mund të shpjegoni pse këshilltarët e VMRO-së morën pjesë në komisionin kandidues? Madje ju zgjodhët anëtarët dhe kryetarin e komisionit dhe përgatitët raportin që u lexua në vetë seancën konstituive. Për këtë çështje u detyroheni qytetarëve të Strugës një përgjigje: Pse nuk propozuat asnjë kandidat? A jua kam mohuar unë këtë të drejtë?
Dhe pse, përmes këshilltarit të VLEN-it, kërkuat që kjo pikë të tërhiqej nga rendi i ditës dhe me 15 vota vendosët që të hiqej – ndër të cilët ish*t edhe ju! Në cilin moment unë nuk e respektova vendimin e shumicës apo Rregulloren?

E pesta: Ju pretendoni se seanca konstituive nuk është përfunduar pasi nuk është zgjedhur kryetari i Këshillit. Jam e bindur se e keni lexuar Rregulloren e Punës së Këshillit të Komunës së Strugës. A keni hasur ndonjë dispozitë që lejon kapërcimin e seancave? Nëse seanca konstituive nuk kishte përfunduar, atëherë si kërkuat ju mbajtjen e një seance të jashtëzakonshme pa u përfunduar më parë seanca e filluar?

Dhe për të mos harruar – nëse i referohemi Ligjit, Statutit dhe Rregullores – a kishte ndonjë çështje urgjente që lidhej me SIGURINË dhe MBIJETESËN e qytetarëve? A isha unë apo ish*t ju që kërkuat seancë të jashtëzakonshme pa pasur kushtet e nevojshme? Pyetem, sepse nëse ju si këshilltarë aktualë e kërkuat, atëherë shkelës të ligjit, Statutit dhe Rregullores jeni ju vetë.

E gjashta: Në fjalimin tuaj e vini në pikëpyetje punën e përbërjes së kaluar të Këshillit dhe aludoni se procedurat nuk janë respektuar. Mirëpo për kontrollin dhe ligjshmërinë e punës së Këshillit ekzistojnë institucione kompetente që e monitorojnë, vlerësojnë dhe verifikojnë atë. Prandaj ju lutem mos përhapni dezinformata, sepse në këtë mënyrë dëmtoni imazhin e Komunës së Strugës, të qytetarëve dhe të institucioneve që kanë për detyrë kontrollin ligjor.
Nuk do të lejoj të njolloset puna e këshilltarëve të mandatit të kaluar. Ju thoni se kushtet për zgjedhjen e kryetarit të ri ende nuk janë krijuar. Kjo as nuk ka qenë ndonjëherë, as nuk është sot kompetencë e imja. Përgjegjësia është tërësisht e juaja – anëtarët aktualë të Këshillit të Komunës së Strugës. Por duhet ta dini se kushtet për zgjedhjen e kryetarit janë krijuar me vetë verifikimin e mandateve tuaja; mosmarrëveshjet politike për zgjedhjen nuk janë dhe nuk mund të jenë përgjegjësi e kryetares së kaluar.

Në fund, më lejoni t’ju them: njerëzore është të gabosh, humane dhe fisnike është të pranosh gabimin, por aspak njerëzore është shmangia e përgjegjësisë duke ia hedhur fajin të tjerëve.
Ju uroj suksese në punë dhe shpresoj që do të bëni më të mirën për qytetarët e Strugës, duke vepruar drejt, përgjegjshëm dhe transparent në çdo hap.

Me respekt,
Arbëresha Vlashi
Ish-kryetare e Këshillit të Komunës së Strugës
# Komuna Strugës
# Struga Ekspres
# StrugaLajm.com

11/12/2025

Nuk kam asnjë arsye t’i zbus fjalët kur bëhet fjalë për fëmijët e mi.
Kush guxon t’i lëndojë, t’u ngrejë zërin apo edhe t’i përmendë me qëllim të keq, ai person mbaron për mua në atë çast.

Respekti, dashuria dhe prania ime nuk janë as në sh*tje, as në pazar.
Ato largohen.
Fiken.
Zhduken.
Dhe kaq thjesht: për mua, ai njeri nuk ekziston më.

Sepse me fëmijët e mi nuk luhet.
Ata nuk do te preken nga askush.
Nuk kalohet asnjë vijë.
Dashuria ime si nënë është e madhe, por është edhe kufi, edhe forcë, edhe paralajmërim.

Sepse një nënë jep gjithçka për fëmijët e saj.

Radio Rrapi 107.5 Fm

24/12/2025

23/12/2025

22/12/2025

18/12/2025

17/12/2025

17/12/2025

17/12/2025

14/12/2025

12/12/2025

11/12/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category