20/07/2025
ကားလျှုန်း၊ မရဏာနုဿတိ နဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်း
စိတ်ပညာရှင် ကားလ်လျှုန်း (Carl Jung) ပြောခဲ့တဲ့ စကားလေးရှိတယ်–
"အသေးအမွှားလေးတွေနဲ့ ပျော်ရွှင်တတ်မှုဆိုတာ သေခြင်းတရားကို လက်ခံပြီးမှ ရောက်လာတာပါ။
ဒါပေမယ့် ကိုယ်ဆက်ပြီး ရှင်သန်နိုင်ဦးမယ့်အရာတွေအားလုံးကို တပ်မက်နေမယ်ဆိုရင် ဘယ်အရာမှ ကိုယ့်ကို လုံလောက်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှု မပေးနိုင်တော့ဘူး။
ပတ်ဝန်းကျင်က အသေးအမွှားလေးတွေတောင် ပျော်စရာမကောင်းတော့ဘူး။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ကတော့ သေခြင်းတရားကို ရှုမှတ်တယ်၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူက ဘယ်လိုနေထိုင်ရမယ်ဆိုတာ သင်ပေးလို့ပါ...”တဲ့
စဉ်းစားကြည့်လေ...
လူတွေက ပုံမှန်အားဖြင့် သေခြင်းဆိုတာကို မေ့ထားချင်ကြတယ်၊ မတွေးချင်ကြဘူး။
ကြောက်လဲ ကြောက်ကြတာကိုး။
ဒါပေမယ့် လျှုန်းကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူးပြောတယ်။
"သေခြင်းတရားကို လက်ခံလိုက်နိုင်ပြီဆိုမှ အသေးအမွှားလေးတွေမှာတောင် တကယ်ပျော်တတ်လာတာ" တဲ့။
ဒီမှန်တာပဲ....
သေခြင်းဆိုတာ ရှိနေမှန်း တကယ်ကြီး လက်ခံလိုက်နိုင်ပြီဆိုရင်
"အိုး... ငါ့မှာ အချိန်တွေ အများကြီး မရှိတော့ဘူး။ ဒီတစ်နေ့၊ ဒီတစ်မိနစ်၊ ဒီအသက်ရှုမှုလေးကိုပဲ အကောင်းဆုံး တန်ဖိုးထားပြီး နေသွားတော့မယ်"
ဆိုတဲ့ စိတ်ကလေး ဝင်လာတယ်။
အဲဒီအခါကျတော့ လေညင်းလေး တိုက်တာ၊ ကော်ဖီနံ့သင်းသင်းလေး၊ နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေး... ဒီလို ရိုးရိုးလေးတွေမှာတောင် စိတ်ချမ်းသာမှု တွေ့လာရတာပေါ့။
ဒါပေမယ့် သေခြင်းကို မေ့ထားပြီး
"ငါ... ပိုပြီး လိုချင်သေးတယ်၊ ပိုပြီး ရချင်သေးတယ်၊ ပိုပြီး ရှင်သန်ချင်သေးတယ်" ဆိုပြီး တပ်မက်နေရင်
ဘယ်တော့မှ ကျေနပ်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။
ဘယ်လောက်ပဲ ရရ၊ မရသေးတဲ့အပေါ်မှာပဲ စိတ်ကရောက်နေတော့တာ။
အဲဒီအခါကျတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က အသေးအမွှား ပျော်စရာလေးတွေတောင် ကိုယ့်မျက်စိထဲ မဝင်တော့ဘူး၊ ပျော်စရာလဲ မကောင်းတော့ဘူးပေါ့။
ဒီသဘောကို မြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့ မရဏာနုဿတိ သင်ကြားမှုမှာ ကောင်းကောင်းနားလည်နိုင်တယ်။
မရဏာနုဿတိ ဆိုတာက မြတ်စွာဘုရားရှင် ကိုယ်တိုင် အားပေးခဲ့တဲ့ တရားတစ်ပါးပါ။
"သေခြင်းတရားကို အမြဲတစေ အောက်မေ့ဆင်ခြင်နေပါ" လို့ ဆိုလိုတာပါ။
ဒါက ကြောက်ဖို့၊ စိုးရိမ်ပူပန်ဖို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။
ဘဝရဲ့ သဘာဝကို မှန်ကန်စွာ မြင်တတ်ဖို့၊ အမှန်တရားကို လက်ခံတတ်ဖို့ သင်ပေးတာပါ။
* သတိရှိရှိ နေထိုင်ခြင်း
"ငါဟာ သေတတ်တဲ့ သဘောရှိတယ်၊ ဘယ်တော့ သေမလဲ မသိဘူး" လို့ နေ့စဉ် အောက်မေ့နေတဲ့အခါ အချိန်တွေကို အလဟဿ မဖြုန်းမိတော့ဘူး။ မကောင်းတာတွေ ရှောင်ပြီး ကောင်းတာတွေ ကြိုးစားလုပ်ဖြစ်တယ်။ အချိန်တန်ဖိုးကို ပိုနားလည်လာပြီး ပိုပြီး အကျိုးရှိရှိ သုံးဖြစ်တာပေါ့။
* စွဲလမ်းမှုတွေ လျှော့ချခြင်း
ဒီပစ္စည်းတွေ၊ ဒီလူတွေ၊ ဒီခန္ဓာကိုယ်... ဘယ်အရာမှ ငါ့အပိုင် အမြဲတမ်းမဟုတ်ဘူး၊ အချိန်တန်ရင် စွန့်ပစ်ခဲ့ရမှာပဲဆိုတာ နားလည်သွားတယ်။ ဒီလို နားလည်သွားတဲ့အခါ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအပေါ် စွဲလမ်းတွယ်တာမှုတွေ လျော့ကျသွားပြီး လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေလဲ ပါးသွားတာပေါ့။
* ပျော်ရွှင်မှုရဲ့ အဓိပ္ပာယ် ပြောင်းလဲသွားခြင်း
သေခြင်းတရားကို လက်ခံတဲ့အခါ ဘဝရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ပိုပြီးရဖို့၊ ပိုပြီးအောင်မြင်ဖို့ ထက်၊ ပစ္စုပ္ပန်မှာ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း နေထိုင်ပြီး မေတ္တာ၊ ကရုဏာတွေ ပွားများဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအခါကျတော့ ကားလ်လျှုန်းပြောသလိုပဲ သေးငယ်တဲ့ အရာလေးတွေ၊ နေ့စဉ်ဘဝရဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ အတွေ့အကြုံလေးတွေမှာပဲ တကယ့်ပျော်ရွှင်မှုကို တွေ့ရှိလာရတာပေါ့။
ကားလ်လျှုန်းက "သေခြင်းတရားကို မြင်တွေ့တယ်၊ သူက ငါ့ကို ဘယ်လိုနေထိုင်ရမယ်ဆိုတာ သင်ပေးလို့ပဲ" လို့ ပြောခဲ့တယ်။ ဒါက ဗုဒ္ဓရဲ့ မရဏာနုဿတိ အယူအဆနဲ့ တထပ်တည်းနီးပါးပါပဲ။ ကားလ်လျှုန်းအတွက် သေခြင်းကို "မြင်တွေ့ခြင်း" ဆိုတာက သူ့ရဲ့ သဘာဝကို နားလည်လက်ခံလိုက်တာပေါ့။ ဒီလို လက်ခံလိုက်တော့မှ ဘဝကို ပိုပြီး တန်ဖိုးထားတတ်လာတယ်၊ လောဘမပါဘဲ ပျော်ရွှင်တတ်လာတယ်တဲ့။
ဗုဒ္ဓဘာသာမှာလဲ မရဏာနုဿတိ ရှုမှတ်တာဟာ လူတစ်ဦးကို စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေကနေ လွတ်မြောက်စေပြီး ပစ္စုပ္ပန်ကို အပြည့်အဝ နေထိုင်နိုင်ဖို့၊ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေ ပိုပြီး လုပ်ဖြစ်ဖို့ တွန်းအားပေးတာပါပဲ။
သေခြင်းတရားဆိုတာ ဘဝရဲ့ မမြဲခြင်းသဘောကို အမြဲသတိရစေပြီး၊ ဒီသတိက လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေကို လျှော့ချပေးလို့ စိတ်ရဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရစေတာပေါ့။ အဲဒီတော့ အသေးအမွှားလေးတွေမှာတောင် စစ်မှန်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကို တွေ့ရှိလာနိုင်တာပဲ။
ချုပ်ပြောရရင်...
သေခြင်းကို ကြောက်ရွံ့နေမယ့်အစား၊ သူ့ကို နားလည်လက်ခံခြင်းအားဖြင့် ဘဝကို ပိုပြီး ပြည့်ပြည့်ဝဝ၊ ပိုပြီး အဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ နေထိုင်နိုင်တယ်ဆိုတာကို သင်ပေးနေတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ဘဝရဲ့ အချိန်တိုင်းကို တန်ဖိုးထားတတ်ဖို့၊ အသေးအမွှားလေးတွေမှာ ပျော်တတ်ဖို့၊ အဲ့ဒီလို နေထိုင်သွားခြင်းဟာပဲ တကယ်တမ်း ပျော်ရွှင်တဲ့ ဘဝပါ ….
