29/09/2024
"Two times five is ..eight?
Oh, this civil war!"
မိုင်း
⬛ မောင်ခိုင်အောင် | ကဗျာ | အိုးဝေစာစောင်
တောရိပ်တောင်ရိပ် မိုးထားရေ ကျေးလက်ကျောင်းချေမှာ
“နှစ်တလီနှစ် နှစ်နှစ်လီလေး နှစ်သုံးလီခြောက် နှစ်လေးလီသျှစ်”
စူးနစ်သံပြာ သင်္ချာဂီတ ရွင့်ပျံနိန်ရေ။
ဆရာက ကျောင်းသူချေကို မိန်းရေ
“သမီးချေရို့အိမ်မှာ လူ ဇာနှစ်ယောက် ဟိလေ”
“ငါးယောက် ဟိပါရေ”
“ဇာသူရို့လေး ပြောပလင်”
“ဘာဘာ အမင် အကိုကြီး မောင်ချေ နန့် အကျွန်ပါ”
“လူတယောက်မှာ ခြီထောက် ဇာနှစ်ချောင်းဟိလေ”
“ခြီ နှစ်ချောင်း ဟိပါရေ”
“ယေကေ သမီးချေရို့ အိမ်မှာ ခြီထောက်အားလုံးပေါင်း ဇာနှစ်ချောင်း ဟိဖို့လေး”
ကျောင်းသူချေရေ လက်ချောင်းတိကို ချိုးရွီပနာတွက်
တနားချေ ကြာခါ ဖြေရေ
“သျှစ်ချောင်းပါ” လတ်။
ဆရာရေ မျက်ခုံးကို ပင့်
ကျောင်းသားတိကို စိုက်ကြည့်
“ခြီနှစ်ချောင်း နန့် လူငါးယောက် နှစ်ငါးလီ တဆယ်မဟုတ်လား အဘုချေ”
အချေက စကားမထွက် ဆွံ့အ
ဆရာ့ကို ငေးပြီးကေ ရပ်နီရေ
ဆရာက မိန်းရေ
“ဇာပိုင် သျှစ်ချောင်း ဖြစ်လားလေ ဝေ”
“အမင် နန့် အကိုကြီးမှာ ခြီတစ်ချောင်း စီရာဟိပါရေ”
“ယာ ဇာပိုင်ဖြစ်လားရချင့်”
“တောကိုလား ဝါးတုတ်ရှာယင်း
မိုင်း ... မိုင်း ပေါက်လို့ပါ ဆရာကြီး”
အချေရေ မျက်ရည်စမ်းစမ်းနန့် ငိုမဲ့မဲ့ချေ
တခန်းလုံး တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်
ထိုအဝီးက သေနတ်ပေါက်သံ
တချက် ... နှစ်ချက် ... သုံးချက်
ဆရာ့ရင်ထဲ ဆို့နင်မွန်းကျပ်
တတိတ်ချေ ရွတ်မိခရေ
နှစ်ငါးလီ ... သျှစ်
အော် ... ပြည်တွင်းစစ်။
⬛ မောင်ခိုင်အောင်
ရခိုင်မဂ္ဂဇင်း အမှတ်(၄၂)၊ အဖွင့်ကဗျာကဏ္ဍ
_______
မိုင်း
_
နှစ်တလီ နှစ်၊ နှစ်နှစ်လီ လေး
နှစ်သုံးလီ ခြောက်၊ နှစ်လေးလီ ရှစ် ...
တောရိပ်တောင်ရိပ်မိုးတဲ့ ကျေးလက်ကျောင်းလေးမှာ
စူးနစ်သံပြာ သင်္ချာဂီတ လွင့်ပျံနေရဲ့။
ဆရာက ကျောင်းသူလေးကို မေးတယ်
သမီးတို့အိမ်မှာ လူ ဘယ်နှယောက်ရှိသလဲ ... တဲ့
ငါးယောက် ရှိပါတယ်။
ဘယ်သူတွေလဲ ပြောပါဦး
အဖေ၊ အမေ၊ အစ်ကိုကြီး၊ မောင်လေးနဲ့ ကျွန်မပါ။
လူတယောက်မှာ ခြေဘယ်နှချောင်းရှိသလဲ
ခြေနှစ်ချောင်း ရှိပါတယ်
အဲဒီတော့ သမီးတို့အိမ်မှာ
ခြေထောက်အားလုံး ဘယ်နှချောင်းရှိမလဲ။
ကျောင်းသူလေးဟာ
ခေါင်းငုံ့ပြီး လက်ချောင်းတွေကို ချိုးရေ
ခဏလေးတွေးပြီး ပြန်ဖြေတယ်
ရှစ်ချောင်းပါ ... တဲ့။
ဆရာဟာ မျက်ခုံးပင့် ကလေးတွေကို စိုက်ကြည့်
သမီးလေး ခြေနှစ်ချောင်းနဲ့ လူငါးယောက်
နှစ်ငါးလီ တဆယ် မဟုတ်ဘူးလား
ကျောင်းသူကလေးဟာ ဆွံ့အ ဆရာ့ဆီ ငေးပြီး ရပ်နေ
ဆရာက မေးတယ်
ဘယ်လို ရှစ်ချောင်းဖြစ်ရတာလဲ
အမေနဲ့ အစ်ကိုကြီးမှာ
ခြေတချောင်းစီပဲ ရှိပါတယ်။
ဟင် ... ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ
ထင်းခွေရင်း မိုင်း ... မိုင်းထိလို့ပါ ဆရာကြီး။
ကလေးဟာ ငိုမဲ့မဲ့
တခန်းလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်
ဟိုး ... အဝေးက သေနတ်သံတချက်
ဆရာ့ရင်ထဲ ဆို့နင်းမွန်းကျပ်နေ
တိတ်တဆိတ် ရေရွတ်မိတယ်
နှစ် ငါးလီ ရှစ်
ဪ ... ပြည်တွင်းစစ်။
_______
Mine
_
Flying in a shabby rural school under the shades of forestry mountains is
This deep sharp chant of mathematical multiplications:
“Two times one is two;
Two times two is four;
Two times three is six;
Two times four is eight.”
Teacher asks a little school girl,
“How many family members are there in your house?”
“Five, Sara,” she replies.
“Ok. Who are they?”
“Dad, Mom, my elder brother, my younger brother and I.”
“How many legs does a person have?”
“Two, Sara.”
“If so, how many legs would there be altogether in your house?”
The girl starts counting the number with her fingers bent one after another, and replies after a while,
“Eight, Sara.”
Teacher raises his eyebrows,
gazes at the students and asks,
“Five people with two legs each, right?
So, two times five is ten, isn't it?”
Dumbfounded,
The girl is standing, gazing at her teacher.
Teacher asks, “How come you've got only 8 legs?”
“Um, Mom and my elder brother have only one leg each!”
“Oh, what happened to them?”
“While foraging in the forest for bamboo shoots,
a mine went off, Saragree!”
The girl is about to burst into tears with sporadic sniffs,
The whole classroom goes absolutely silent!
There come bangs of gunshots from a distance ...
Bang! Bang! Bang!
With a heavy heart,
Teacher quietly happens to utter,
“Two times five is ... eight?
Oh, this civil war!”
⬛ Mg Khine Aung
Translation : Zwe Thit (Rammarmray)
[ "မိုင်း"ကဗျာအား ရက္ခိုင်၊ ဗမာ၊ အင်္ဂလိပ် သုံးဘာသာဖြင့် ဖော်ပြထားပါသည်။ ]
