Fate Book Publishing

26/06/2025

Penguin စာအုပ်တိုက်က ဒီနှစ်မှာ နှစ် (၉၀) ပြည့်တော့ သူ ခါတိုင်း လုပ်နေကျလိုမျိုးပဲ စာအုပ်သေးသေးလေးတွေ အုပ် (၉၀) ထုတ်ပါတယ်။ ဒီစီးရီးကိုတော့ Penguin Archive လို့ ခေါ်ပါတယ်။

ဒီစာအုပ်လေးတွေက သူတို့ထုတ်ဝေထားတဲ့ စာအုပ်အကြီးကြီးတွေထဲက စာလေးတွေ နည်းနည်းပါးပါးလောက်ကိုပဲ ပြန်ကောက်နုတ်ပြီး ထုတ်ထားတာပါ။ ဥပမာ The Little Black Classics စာအုပ်ပိစိလိုမျိုးပေါ့။ ဒီလို စာအုပ်လေးတွေ အများကြီးကို ဒီဇိုင်းဆင်တူ လုပ်ထားတော့ ကြည့်လို့တော့ တော်တော်လှပါတယ်။

စာအုပ်ပိစိလေးတွေဆိုတော့ မူရင်းစာအုပ်ကြီး တစ်ခုလုံးကို အပြည့်အစုံ မဖတ်ချင်သေးတဲ့သူတွေ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ဖတ်လို့ရပါတယ်။ စာအုပ်အထူကြီးတွေကို စဖတ်မိဖို့အတွက် ဒီလို စာအုပ်ပိစိလေးတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတဲ့သဘောမျိုးလို့လည်း ပြောလို့ ရပါတယ်။

ဒီအတိုင်းပဲ စာအုပ်ပိစိလေးတွေ တွေ့လို့၊ ဒီဇိုင်းတွေကို သဘောကျလို့ပါ။

11/06/2025

အ​မေ စတင်ပြီး ​ရေးသား​နေတဲ့ ​ပေးစာတစ်​စောင်ကို ကျွန်မ သွားဖတ်မိ​သေးတယ်။ ကိုယ်​တော့ အ​မှောင်ထဲမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပါပြီ တဲ့။

27/05/2025

◾️ အရိပ်မဲ့ တံတိုင်းမြို့တော်

မင်းက ကိုယ့်ကို အဲဒီမြို့အကြောင်း ပြောပြခဲ့တဲ့သူပဲလေ။

အဲဒီနွေရာသီ ညနေခင်းမှာ ကိုယ်တို့တတွေက မြစ်ဆီကို ဦးတည်သွားနေကြတာ။ မြက်တို့ရဲ့ သင်းပျံ့တဲ့ ရနံ့တို့က ကိုယ်တို့အပေါ်ကနေ လေနဲ့အတူတူ ဖြတ်သန်းသွားကြလို့ပေါ့။ စီးဆင်းနေတဲ့ သဲတို့ကို နောက်ပြန်ဆွဲထားတဲ့ ငါးဖမ်းဆည်လေးတွေများစွာကို ကျော်ဖြတ်လာရင်းနဲ့ ဒီရေအိုင်လေးထဲမှာ လူးလွန့်နေလျက်သား နူးညံ့လှတဲ့ ငွေရောင်ငါးလေးတွေကို ငေးကြည့်ဖို့အတွက် ခဏခဏ ရပ်တန့်ခဲ့ကြသေးတယ်လေ။ ကိုယ်တို့မှာ ခြေဗလာနဲ့ ခဏတာလောက်လည်း လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြသေးတယ်။ အေးစက်တဲ့ ရေတို့က ကိုယ်တို့ရဲ့ ခြေကျင်းဝတ်ကို ကျော်ဖြတ် ဆေးကြောသွားလို့။ ဒီအချိန်မှာပဲ မြစ်ရဲ့ အောက်ခြေက နုရွနေတဲ့သဲတို့က ကိုယ်တို့ရဲ့ ခြေထောက်တွေအပေါ် ဝေ့ပါတက်လာတာ အိပ်မက်တစ်ခုထဲက နူးညံ့တဲ့ တိမ်တိုက်တွေလိုမျိုးပဲ။ ကိုယ်က ဆယ့်ခုနှစ်နှစ်၊ မင်းက ကိုယ့်အောက် တစ်နှစ်ငယ်တယ်။

မင်းက မင်းရဲ့ အဝါရောင် ပလက်စတစ် ပခုံးကြိုးသိုင်းအိတ်ထဲမှာ အနီရောင်ခြေညှပ်ဖိနပ်ကို ထိုးထည့်ထားပြီး ကိုယ့်အရှေ့လေးတင် သဲကမ်းပါးတစ်ခုဆီကနေ တစ်ခုဆီကို လမ်းလျှောက်နေတာ။

မြက်တို့ရဲ့အသွားတွေက မင်းရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ ခြေသလုံးသားတွေမှာ ကပ်တွယ်လို့၊ အံ့အားသင့်စရာ အစိမ်းရောင်ဖြတ်ရာ အမှတ်တွေနဲ့ပေါ့။ ကိုယ်က ကိုယ့်ရဲ့ နွမ်းရိနေတဲ့ အဖြူရောင်စနီကာဖိနပ်ကို တစ်ဖက်ချင်းစီ လက်ကကိုင်ပြီး သယ်လာခဲ့တာ။

လမ်းလျှောက်ရတာ မောပန်းနွမ်းနယ်လာလို့ ထင်ပါရဲ့၊ မင်းက နွေရာသီမြက်တို့အပေါ်မှာ ဆတ်ခနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဘာစကားလုံးကိုမှ မဆိုဘဲ ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ငေးကြည့်နေလို့ပေါ့။ ကျီကျီကျာကျာ အသံတို့နဲ့ သေးငယ်လှတဲ့ ငှက်တို့ အတွဲလိုက်က ကောင်းကင်ပြင်မှာ လှစ်ခနဲဖြတ် ပျံသန်းသွားကြတယ်။ အနောက်က လိုက်လာတဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုထဲမှာ အပြာရောင်သန်းနေတဲ့ ဆည်းဆာရဲ့ အငွေ့အသက်က ကိုယ်တို့ဝန်းကျင်မှာပဲ သူ့ကိုယ်သူ စတင်ပြီး ရစ်ပတ်နေလို့။ ကိုယ်ကလည်း မင်းရဲ့ နံဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်စဉ်မှာပဲ ထူးဆန်းတဲ့ စိတ်ခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားလာရတယ်။ မမြင်တွေ့နိုင်တဲ့ အပ်ချည်ထောင်ပေါင်းများစွာတို့က မင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုယ့်ရဲ့ နှလုံးသားနဲ့ သပ်ရပ်စွာ တွဲချည်ထားဖို့ ကြိုးပမ်းနေကြသလိုမျိုးလေ။ မင်းမျက်ခွံတို့ရဲ့ ညင်သာလှတဲ့ လှုပ်ရှားမှုနဲ့ မင်းနှုတ်ခမ်းတို့ရဲ့ အနည်းငယ်မျှသော လှုပ်ခတ်မှုလေးကလည်း ကိုယ့်နှလုံးသားကို မွှေနှောက်နိုင်ဖို့အတွက် လုံလောက်နေပါပြီ။

အဲဒီအချိန်တုန်းက မင်းရော ကိုယ့်မှာပါ အမည်နာမတွေ မရှိကြသေးဘူး။ နွေရာသီဆည်းဆာအထဲမှာ မြစ်ကမ်းနံဘေး မြက်တို့အပေါ်က ဆယ့်ခုနှစ်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ဆယ့်ခြောက်နှစ်အရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်တို့ရဲ့ ဖြာထွက်နေတဲ့ စိတ်ခံစားချက်တို့ကပဲ အရေးပါကြတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာတွေပဲလေ။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကြယ်တို့က ကိုယ်တို့အပေါ်မှာ မှိတ်တုတ်ဖြစ်လာကြတော့မယ်၊ သူတို့မှာလည်း ဘယ်လိုအမည်နာမမျိုးမှ ရှိကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်တို့နှစ်ဦးသားက အမည်နာမမရှိတဲ့ ကမ္ဘာလောကရဲ့ မြစ်ကမ်းပါးပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး အဲဒီနေရာမှာ ထိုင်နေကြလို့ပေါ့။

“အဲဒီမှာ​ မြို့တစ်ခုလုံးကို ဝန်းရံထားတဲ့ နံရံအမြင့်ကြီးတစ်ခု ရှိတယ်” လို့ ပုလဲတို့ကို ရှာဖွေဖို့အတွက် ပင်လယ်ပြင်ရဲ့ ကြမ်းပြင်ကို ရှင်းလင်းလိုက်တဲ့ ရေငုပ်သမားတစ်ယောက်လို၊ နက်ရှိုင်းတဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုထဲကနေ စကားလုံးတွေကို ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သလိုမျိုး မင်းက စပြီးတော့ ပြောတယ်။ “အဲဒါက ဒီလောက်ကြီးတဲ့ မြို့အကြီးကြီးတစ်မြို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့လို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ အကုန်လုံးကို မြင်တွေ့နိုင်လောက်တဲ့အထိ သေးငယ်လွန်းလှတဲ့ မြို့လည်း မဟုတ်ဘူးလေ”

ဒါက ဒီမြို့အကြောင်း မင်း ပြောခဲ့တဲ့ ဒုတိယအကြိမ်ပဲ။ ပြီးတော့ အခုတော့ ဒီမြို့မှာ သူ့ရဲ့ ပတ်ပတ်လည်မှာတော့ နံရံအမြင့်ကြီးတစ်ခု ရှိတယ်တဲ့။

***

မင်း ပြောဆိုနေဆဲမှာပဲ ဒီမြို့က ချစ်စဖွယ်ကောင်းတဲ့ တစ်ခုတည်းသော မြစ်တစ်စင်းနဲ့ ကျောက်တုံးတံတားသုံးခု (အရှေ့ဘက်တံတား၊ တံတားဟောင်း၊ နဲ့ အနောက်ဘက်တံတား)၊ စာကြည့်တိုက်တစ်ခု၊ စောင့်ကြည့်မျှော်စင်တစ်ခု၊ စွန့်ပစ်ထားတဲ့ သတ္တုအရည်ကျိုစက်ရုံတစ်ခုနဲ့ စုပေါင်းအိမ်ရာတို့ကို ထုတ်ဖော်ပြသလာတယ်။ ဆည်းဆာက တိုးဝင်နီးကပ်လာတာနဲ့အမျှ ခပ်ပျပျ အလင်းထဲမှာ ကိုယ်တို့က ပခုံးချင်းကပ်ထိုင်နေကြရင်း အဲဒီမြို့ဆီကို လှမ်းငေးမောကြည့်နေကြလို့ပေါ့။ တချို့အချိန်တွေမှာ ကိုယ်တို့က အလှမ်းဝေးလွန်းလှတဲ့ တောင်ကုန်းတစ်ခုအပေါ်ဆီ ရောက်နေပြီး ကိုယ်တို့မျက်လုံးတွေကလည်း ကျဉ်းမြောင်းနေကြလို့၊ တချို့သော အချိန်တွေမှာလည်း ဒီမြို့က တအားကိုမှ နီးကပ်လွန်းနေတော့ ကိုယ်တို့မှာ မျက်လုံးအကျယ်သားနဲ့ လက်လှမ်းပြီး ထိတွေ့နိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။

“တကယ့် ကျွန်မ အစစ်အမှန်က အဲဒီမှာ နေထိုင်တာ၊ တံတိုင်းတစ်ခု ကာရံထားတဲ့ အဲဒီမြို့မှာလေ” လို့ မင်းက ဆိုတယ်။

“ဒီတော့ အခုဒီမှာ ကိုယ့်ရဲ့ နံဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ မင်းက တကယ့် အစစ်အမှန် မင်း မဟုတ်ဘူးပေါ့လေ” မေးမှ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ကိုယ်က ပြန်မေးလိုက်မိတယ်။

“ဟုတ်တယ်ရှင့်။ အခု ဒီနေရာမှာ ရှင်နဲ့ ရှိနေတဲ့ ကျွန်မက တကယ့်အစစ်အမှန် ကျွန်မ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါက အစားထိုးဝင်နေသူမျှသာပါပဲ။ လှည့်လည် သွားလာနေတဲ့ အရိပ်တစ်ခုလိုမျိုးပေါ့”

ဒါကို ကိုယ် တွေးကြည့်မိလိုက်တယ်။ လှည့်လည်သွားလာနေတဲ့ အရိပ်တစ်ခုတဲ့လား။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အထင်အမြင်တွေကို ကိုယ့်ဘာသာပဲ သိမ်းထားလိုက်ပါတယ်။

“ဟုတ်ပြီလေ၊ ဒီတော့ အဲဒီမြို့မှာ တကယ့်အစစ်အမှန် မင်းက ဘာလုပ်နေတာလဲ”

“စာကြည့်တိုက်မှာ အလုပ်လုပ်နေတာလေ” လို့ မင်းက တိုးညှင်းတဲ့ အသံနဲ့ ပြန်ပြောတယ်။ “ကျွန်မက ညနေခင်း ငါးနာရီဝန်းကျင်ကနေ ညဆယ်နာရီဝန်းကျင်လောက်အထိ အလုပ်လုပ်တယ်လေ”

“ဝန်းကျင် ဟုတ်လား”

“အဲဒီမှာ ရှိတဲ့ အချိန်အားလုံးတို့က ပျှမ်းမျှတွေပဲ။ ရင်ပြင်မှာက မြင့်မားတဲ့ နာရီမျှော်စင်တစ်ခုတော့ ရှိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီနာရီမှာက ဘာလက်တံမှ မရှိနေဘူးလေ”

လက်တံတွေမရှိတဲ့ နာရီမျှော်စင်တစ်ခုကို ကိုယ် ပုံဖော်မြင်မိလိုက်တယ်။ “ဒီတော့ လူအားလုံးက အဲဒီစာကြည့်တိုက်ဆီကို ဝင်ရောက်လာနိုင်ကြသလား”

“ဟင့်အင်း၊ လူတိုင်း ဝင်လာလို့ မရပါဘူး။ ဒီလိုလာနိုင်ဖို့အတွက် ရှင့်မှာ အထူးတလည် အရည်အချင်းသတ်မှတ်ချက် လိုတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ ရှင်ကတော့ လာလို့ ရပါတယ်။ ရှင့်မှာက ဒီလိုအရည်အချင်းတွေ ရှိလို့လေ”

“အထူးတလည် အရည်အချင်း ဆိုတာ မင်းက ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ”

မင်းက နူးညံ့စွာနဲ့ ပြုံးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မေးခွန်းကိုတော့ ပြန်မဖြေခဲ့ဘူးနော်။

“ဒီတော့ ကိုယ်က အဲဒီကို သွားနေသရွေ့ တကယ့် မင်း အစစ်အမှန်နဲ့ တွေ့နိုင်မှာလား”

“ဒီမြို့ကို ရှင် ရှာဖွေနိုင်နေသရွေ့ပေါ့၊ ပြီးတော့ ရှင် ... နေသရွေ့ ...”

မင်းက တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်၊ မင်းရဲ့ ပါးပြင်တို့က အနည်းငယ်လောက် နီမြန်းလို့။ ဒါပေမဲ့ မင်း မပြောခဲ့တဲ့ စကားတို့ကို ကိုယ် နားလည်နိုင်ပါတယ်။

ရှင်က တကယ့်ကို တကယ့်အစစ်အမှန် ကျွန်မကို ရှာဖွေနေသရွေ့ပေါ့။ ဒါတွေက မင်း မပြောဝံ့ခဲ့တဲ့ စကားလုံးတို့လေ။

ကိုယ်က နူးညံ့ညင်သာစွာနဲ့ မင်းကို လက်မောင်းနဲ့ ပွေ့ဖက်ထားတာ။ မင်းက အစိမ်းဖျော့ရောင် လက်ပြတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ထားတယ်။ မင်းရဲ့ ပါးပြင်က ကိုယ့်ရဲ့ ပခုံးကို မှီလို့။ ဒါပေမဲ့လို့ အဲဒီ နွေရာသီ ညနေဆည်းဆာထဲမှာ ကိုယ် ထွေးပွေ့ထားတဲ့ မင်းက မင်းအစစ် မဟုတ်ဘူး။ မင်းပြောခဲ့သလိုပဲ အဲဒါက မင်းနေရာမှာ အစားဝင်နေတဲ့ အရိပ်တစ်ခုမျှသာပဲလေ။

တကယ့်မင်းအစစ်က တံတိုင်းအမြင့်ကြီးတွေ ဝန်းရံထားတဲ့ မြို့တစ်မြို့မှာ။ ချစ်စဖွယ်ကောင်းတဲ့ သဲကမ်းပါးတွေမှာ မိုးမခအပင်တွေ ရှိတဲ့ မြို့တစ်ခုမှာ။ ဒီမြို့မှာ သေးငယ်လှတဲ့ တောင်ကုန်းလေးတွေ အနည်းငယ်ရော၊ တစ်ကောင်ချင်းစီတိုင်းမှာ ဦးချိုတစ်ချောင်းစီရှိကြတဲ့၊ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လှတဲ့ သားရဲတိရစ္ဆာန်တွေ ရှိကြတယ်တဲ့။ လူတွေက ဟောင်းနွမ်းနေတဲ့ ဘုံစုပေါင်းအိမ်ရာထဲမှာ နေထိုင်ကြတယ်၊ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ နေထိုင်ကြတာ၊ ဒါပေမဲ့လို့ ပြီးပြည့်စုံမှုရှိတဲ့၊ လုံလောက်ကြွယ်ဝတဲ့ နေထိုင်မှုမျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ သားရဲတိရစ္ဆာန်တွေက သစ်ပင်တွေဆီက သစ်ရွက်တွေ၊ သစ်သီးတွေကို စားသောက်ကြတယ်၊ ဒါပေမဲ့လို့ သူတို့အများစုက အေးစက်မှုနဲ့ ငတ်မွတ်မှုတို့ ၎င်းတို့ကို ကျော်လွှားသွားကြတဲ့၊ ရှည်လျားပြီး နှင်းဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ ဆောင်းရာသီအချိန်မှာပဲ သေဆုံးပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကြတယ်လေ။

ဒီမြို့ကို သွားရောက်ဖို့အတွက် ကိုယ် ဘယ်လောက်တောင်မှ တမ်းတခဲ့လိုက်ရသလဲ။ တကယ့် မင်းအစစ်ကို ဆုံတွေ့နိုင်ဖို့အတွက် ဘယ်လောက်တောင် တမ်းတခဲ့ရပါသလဲ။

“ဒီမြို့ကို တံတိုင်းအမြင့်ကြီးတစ်ခုနဲ့ ဝန်းရံထားတာ၊ ဒီတော့ ဝင်ရောက်ဖို့က တအားကို ခက်ခဲတယ်” လို့ မင်းက ပြောခဲ့တယ်။ “အပြင်ကိုထွက်ဖို့ဆိုတာက ပိုလို့တောင်မှ ခက်ခဲသေးတယ်” တဲ့။

“ဒီတော့ မင်းရော အထဲကို ဘယ်လိုမျိုး ဝင်သလဲဟင်”

“မြို့ထဲကို ဝင်ရောက်ချင်တဲ့ ရှင့်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒ ရှိဖို့ပဲ လိုတာပါ။ ဒါပေမဲ့ အရာတစ်ခုခုအတွက် အသည်းနှလုံးထဲကနေပြီး တကယ်စစ်မှန်စွာ ဆန္ဒရှိဖို့ဆိုတာက ဒီလောက် မရိုးရှင်းနေဘူးလေ။ အချိန်တော့ ကြာကောင်းကြာမှာပေါ့။ ဒီအချိန်တွေအတွင်းမှာ ရှင်က အရာအားလုံးကို လက်လျှော့အဆုံးပေးလိုက်တာမျိုးလည်း ဖြစ်လာနိုင်တာပဲ။ ရှင် တန်ဖိုးထားရတဲ့ အရာတွေကိုပေါ့။ ဒါပေမဲ့လို့ အချိန်ဘယ်လောက်ပဲကြပါစေ အရေးမကြီးပါဘူး၊ အရှုံးမပေးလိုက်ပါနဲ့နော်။ ဒီမြို့က ဘယ်ကိုမှ ထွက်သွားမှာမှ မဟုတ်တာ”

ဒီမြို့ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ တကယ့်မင်းအစစ်အမှန်ကို ကိုယ် စိတ်ကူးကြည့်မိတယ်။ မြို့အပြင်ဘက်က ကျယ်ပျောလှတဲ့၊ လှပတဲ့ ပန်းသီးပင်တွေ၊ မြစ်ကို ဖြတ်တန်းနေတဲ့ ကျောက်တုံးတံတား သုံးစင်း၊ မမြင်နိုင်တဲ့ ညကျေးငှက်တို့ရဲ့ ဟစ်ကြွေးသံတွေ၊ ဒီအရာတွေအားလုံးကို ကိုယ် ပုံဖော်ကြည့်မိခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ တကယ့်မင်းအစစ်အမှန် အလုပ်လုပ်နေတဲ့ နေရာ၊ သေးငယ်လှတဲ့ စာကြည့်တိုက်ဟောင်းလေးကိုရောပေါ့။

“အဲဒီမြို့မှာ ရှင့်အတွက် နေရာတစ်ခု အဆင်သင့် အမြဲတမ်း ရှိနေပြီးသားရှင့်” လို့ မင်းက ပြောလိုက်တယ်။

“ကိုယ့်အတွက် နေရာ ဟုတ်လား”

“ဟုတ်ပါရဲ့။ ဒီမြို့မှာ တစ်ခုတည်းသော လစ်လပ်နေတဲ့ နေရာတစ်ခုပေါ့။ ရှင်က ဒီနေရာကို ဝင်ဖြည့်ပေးရမှာလေ”

ဒီနေရာက ဘယ်လိုနေရာမျိုးများ ဖြစ်နေပါလိမ့်မလဲ။

“ရှင်က အိပ်မက်ဖတ်သမားတစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်” လို့ မင်းက တိုးညှင်းတဲ့ အသံနဲ့ ဆိုတယ်။ အဓိကကျတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုကို ထုတ်ဖော်ပြောလိုက်သလို ပုံမျိုးနဲ့လေ။

ကိုယ်ကတော့ ရယ်လိုက်ရုံပဲ တတ်နိုင်တယ်။ “မင်း သိလား၊ ကိုယ်က ကိုယ့်ရဲ့ အိပ်မက်တွေကိုတောင် မှတ်မိနိုင်တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုယ့်လိုလူတစ်ယောက်အတွက်က အိပ်မက်ဖတ်သမား ဖြစ်လာဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲလိမ့်မှာပေါ့”

“မဟုတ်ဘူးလေ၊ အိပ်မက်ဖတ်သမားတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အိပ်မက်တွေ ရှိနေစရာ မလိုဘူးရှင့်။ ရှင် လုပ်ဆောင်ပေးရမှာက စာကြည့်တိုက်ရဲ့ စာအုပ်စင်တွေအပေါ်မှာ စုဆောင်းထားရှိတဲ့ အိပ်မက်အဟောင်းတွေ အားလုံးကို ဖတ်ရှုဖို့ပါပဲ”

“ကိုယ် ဖတ်ရှုနိုင်မယ်လို့ မင်း ထင်လား”

မင်းက ခေါင်းညိတ်ပြလေရဲ့။ “ထင်တာပေါ့။ ရှင် လုပ်နိုင်ပါတယ်။ ရှင့်မှာ ဒီအတွက် အရည်အချင်းသတ်မှတ်ချက် ရှိတယ်လေ။ ပြီးတော့ အဲဒီမှာ ရှင့်ကို ဒီအလုပ်တွေကို ကူလုပ်ပေးမယ့် ကျွန်မလည်း ရှိနေမှာပါ။ ညစဉ်ညတိုင်း ကျွန်မက ရှင့်နံဘေးမှာ ရှိနေမှာပေါ့”

“ဒီတော့ ကိုယ်က အိပ်မက်ဖတ်သမားတစ်ယောက် ဖြစ်လာမှာပေါ့။ ညစဉ်ညတိုင်းမှာ ကိုယ်က စာကြည့်တိုက်စင်တွေအပေါ်က အိပ်မက်အဟောင်းတွေကို ဖတ်ရှုရမယ်။ ပြီးတော့ မင်းကလည်း ကိုယ်နဲ့ အတူတူ အမြဲတမ်း ရှိနေမယ်ပေါ့လေ။ တကယ့် မင်းအစစ်အမှန်ကလေ” လို့ ကိုယ့်ကို ပြောပြခဲ့တဲ့ အချက်အလက်တွေကို ကျယ်လောင်စွာနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြောလိုက်မိတယ်။

အစိမ်းရောင်ဝတ်စုံရဲ့ ကြိုးတို့အောက်က မင်းရဲ့ ရှင်းလင်းနေတဲ့၊ သေးသွယ်လှတဲ့ ပခုံးတို့က ကိုယ့်လက်မောင်းအထဲမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်ယင်နေလို့။ ပြီးတော့ တောင့်တင်းသွားပြန်ပါရော။

“ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ရှင့်ကို အမှတ်ရစေချင်တဲ့ အရာတစ်ခု ရှိတယ်။ တကယ်လို့ အဲဒီမြို့မှာ ကျွန်မက ရှင့်ကို ဆုံတွေ့မိခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မှ ရှင့်အကြောင်း ဘာတစ်ခုကိုမှ ကျွန်မ မှတ်မိလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူးနော်”

ဘာကြောင့်လဲ။

“ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ ရှင် တကယ် မသိဘူးလား”

ကိုယ် သိပါတယ်။ ဟောဒီနေရာမှာ ကိုယ့်လက်မောင်းတို့နဲ့ နူးညံ့ညင်သာစွာနဲ့ ဖက်ထားခဲ့တဲ့ ပခုံးပိုင်ရှင်သူက အစားထိုးမျှသာ သူပဲလေ။ တကယ့် မင်းအစစ်အမှန်က အဲဒီမြို့မှာ။ နံရံအမြင့်ကြီးတစ်ခု ဝန်းရံထားတဲ့ အဲဒီ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်၊ အလှမ်းဝေးလှတဲ့ မြို့မှာ။

ကိုယ့်လက်မောင်းထဲက မင်းရဲ့ ပခုံးက တအားကိုမှ နူးညံ့ညင်သာနေပြီး နွေးထွေးနေတော့လည်း ဒါက မင်း အစစ်အမှန်ရဲ့ ပခုံး မဟုတ်ဘူးလို့ တွေးမိနိုင်ဖို့ ဆိုတာလည်း ခဲယဉ်းတာပါပဲလေ။

(Haruki Murakami ရဲ့ The City And Its Uncertain Walls ရဲ့ အခန်းတစ်ကို ဘာသာပြန်ဆိုထားတာပါ။ လောလောဆယ်မှာတော့ ဝတ္ထုတစ်ခုလုံး အစကနေ အဆုံးအထိ ဘာသာပြန်ဆိုသွားဖို့ မရှိပါဘူး။ သူ့ရဲ့ အရင်အရှေ့ပိုင်း ဝတ္ထုတွေထဲက အရေးအသားတွေနဲ့ မတူဘဲ အခုလို ကဗျာဆန်တဲ့ အရေးအသားကို ဖတ်ရတာ ကြိုက်လို့ ကိုယ့်ဘာသာ မြန်မာလို ပြန်လည်ရေးသားမိတာပါ။ လက်ရှိမှာ တခြားသော ဘာသာပြန်စာရေးဆရာတွေလည်း ဒီဝတ္ထုကို ဘာသာပြန်ဆိုနေကြပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ သိပ်မကြာခင် အစအဆုံး ဖတ်ကြရမှာပါ။)

မိုးရဲ
မေ၊ ၂၀၂၅။

16/05/2025

ရေမွန်ကာဗာကို ပထမဆုံးစဖတ်မိတာက သူ့ရဲ့ Call If You Need Me ဝတ္ထုတိုစာအုပ်ပါ။ ကာဗာ ကွယ်လွန်ပြီးနောက်ပိုင်းမှ သူ့ရဲ့ ဇနီးဖြစ်သူ တက်(စ်)ဂယ်လဟာက ကာဗာရဲ့ ထုတ်ဝေခဲ့ပြီးသား ဝတ္ထုတိုစာအုပ်တွေထဲမှာ မပါသေးတဲ့ ဝတ္ထုတိုငါးပုဒ်နဲ့ တခြားအရေးအသားတွေကို စုစည်းပြီး ထုတ်ထားတဲ့ စာအုပ်။ ဒီစာအုပ်ထဲက ထင်းခွဲခြမ်းများ (Kindling) လိုမျိုး၊ အိပ်မက်များ (Dreams) လိုမျိုး အပုဒ်တွေကို ဖတ်ပြီး သူ့ရဲ့ တခြားဝတ္ထုတိုတွေကိုလည်း လိုက်ဖတ်ကြည့်ရင်း တော်တော် ကြိုက်သွားတာ။

ဒီလို ကြိုက်တဲ့ ဝတ္ထုတိုအပုဒ်တွေထဲမှာ “ကိုယ် ဖုန်းခေါ်တာ ဘယ်နေရာ” (Where I’m Calling From)လည်း ပါတယ်။ အခုက ဒီဝတ္ထုကို ဘာသာပြန် ရေးတဲ့ သူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ ရိုးရိုးစာဖတ်သူနေရာကနေ ပြန်ပြောချင်လာလို့။ အားလုံးလည်း ဖတ်ပြီးလောက်ကြပြီ ထင်လို့ ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ပြောချင်လာလို့ပါ။

ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးက အရက်ဖြတ်စခန်းကို ရောက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်း။ ဇာတ်လမ်းအစမှာ ဇာတ်ကောင်က အဲဒီအရက်ဖြတ်စခန်းမှာ သူနဲ့ အသိအကျွမ်း ဖြစ်သွားတဲ့ ဂျေပီဆိုတဲ့ လူရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြောပြခိုင်းပြီးတော့၊ သူက နားထောင်ပြီးတော့ ထိုင်နေကြတာ။

ဂျေပီရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြောခိုင်းတာကလည်း ဇာတ်ကောင်က ဒီအကြောင်းတွေကို နားထောင်ချင်လွန်းလို့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီအရက်ဖြတ်စခန်းမှာ သူနေနေရတဲ့ ဘဝကို ငြီးငွေ့နေလို့။ ဒီလို တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကို မလုပ်နေရင် စိတ်က အရက်သောက်ချင်တဲ့ဘက်ကို ပြန်လှည့်သွားမှာ စိုးလို့။ ဒါကို ကာဗာက ဝတ္ထုထဲမှာ သေချာထည့်ရေးတယ်။ သူ့လက်တွေ တုန်ယင်လာတာက ပြန်အစပျိုးလာတယ်တို့၊ ဂျေပီက တခြားအကြောင်းတစ်ခုကို ပြောင်းပြောရင်တောင် သူက ဆက်နားထောင်နေဦးမှာပဲတို့ ဆိုပြီးတော့။ ဘာအလုပ်မှ လုပ်စရာ မရှိတဲ့လူတစ်ယေက် ရဲ့ ပျင်းရိငြီးငွေ့နေပုံပေါ့။

ဒီအရက်ဖြတ်စခန်းမှာ ရောက်နေကြတဲ့ သူတွေကလည်း အကျော်ဇေယျ အသောက်သမားတွေတဲ့။ သောက်ပြီး ခဏခဏ လေသင်တုန်းဖြတ်၊ အရက်သောက်နေတာကိုမှ မဖြတ်ရင် သေတော့မယ်ဆိုတဲ့ လက္ခဏာ ပြနေကြသူတွေ။ ဇာတ်ကောင်ဖြစ်တဲ့သူ ဒီစခန်းကို ရောက်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဒီလိုလူတစ်ယောက်က လေဖြတ်ပြီး ထိုင်နေရင်း နောက်ပြန်ကြီး လဲကျသွားသေးတယ်တဲ့။

ဒီစခန်းမှာက သူတို့ကို အပြင်ကို မထွက်ရဘူးတို့ ဘာတို့ဆိုပြီး ချုပ်နှောင်ထားတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ ကိုယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ကိုက ငါတို့တော့ အရက်ဖြတ်မှ ရတော့မယ်လို့ တွေးမိလို့ ကိုယ်စိတ်နဲ့ ကိုယ် ဒီစခန်းကို ရောက်နေကြတာ။ ပြောရမယ်ဆိုရင် ငါတို့ မှားခဲ့သမျှ ပြန်ပြင်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ရောက်နေကြတဲ့သူတွေပေါ့။ ဒီလိုလူတွေမှာ မှားခဲ့တဲ့အရာတွေအတွက် နောင်တတွေ တပုံကြီး ရနေမယ်ဆိုတာလည်း ပြောစရာ မလိုပါဘူး။

ဂျေပီရဲ့ ဘဝကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ။ သူ ငယ်ငယ်က ရေမရှိတဲ့ ရေတွင်းထဲကို ပြုတ်ကျဖူးတယ်။ ပြုတ်ကျပြီး အတော်ကြာမှ သူ့အဖေက လာကယ်တာ။ ပုံမှန်လူဆိုရင်တော့ ဒီလို ပြုတ်ကျတဲ့အဖြစ်က ထရော်မာရစရာကြီးမလား။ ငါတော့ ဘယ်အချိန်သေမလဲ၊ လာကယ်မယ့်သူ ရှိပါ့မလားဆိုပြီးလေ။

ဂျေပီအတွက်ကတော့ အဲဒီလို မဟုတ်ဘူး။ သူ ရေတွင်းထဲ ပြုတ်ကျနေတဲ့အချိန်မှာ ရေတွင်းနှုတ်ခမ်းဝဆီက လေတိုက်နေတဲ့အသံတွေ၊ ငှက်တွေ တောင်ပံခတ် ပျံသန်းသွားကြတဲ့အသံတွေကို သူ ကြားနေရတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် နိစ္စဓူဝ ရှင်သန်နေရတဲ့ ဘဝမှာ ဘယ်သူမှ အဖက်လုပ်ပြီး ဂရုစိုက်နေကြမှာ မဟုတ်တဲ့ အသေးအဖွဲ အရာလေးတွေကို သူ့အနေနဲ့ သတိထားမိသွားတာလို့ ပြောလို့ ရမလားပဲ။

ဒီနောက်ပိုင်း သူ ရှင်သန်နေရတဲ့ ဘဝမှာ သူ့အနေနဲ့ ဘာကြီးဖြစ်ချင်တယ်၊ ဘာကြီးကို လုပ်ချင်တယ်ဆိုတာမျိုးလည်း မရှိဘူး။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်ကျ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်က မီးခိုးခေါင်းတိုင်ကို သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်ပေးတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့ပြီး ကြိုက်မိသွားတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့ဘဝမှာ သူလုပ်ချင်တဲ့အလုပ်ကလည်း မီးခိုးခေါင်းတိုင် သန့်ရှင်းရေးသမား ဖြစ်ချင်တာ ဆိုပြီး သိသွားတယ်တဲ့။

နောက်တော့ ကောင်မလေးကို သူ ရည်းစားစကားလိုက်ပြော၊ ကောင်မလေးနဲ့ အလုပ်အတူတူ လုပ်ဖြစ်ကြရင်း နှစ်ယောက်သား လက်ထပ်လိုက်ကြတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ အဖေနဲ့ အစ်ကို ဖြစ်သူက သဘောမတူကြဘူး။ ဒီကောင်က ဘယ်ကကောင်လဲပေါ့လေ။ ဒီလိုနဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး သားသမီးတွေ ရလာတဲ့အချိန်မှာပဲ ဂျေပီက အရက်တွေကို အလွန်အကျွံ စသောက်လာတယ်။

သောက်တာကလည်း ထမင်းမစားဘဲ တစွပ်စွပ်သောက်နေတာ။ ဒီတော့ လင်မယား နှစ်ယောက် သတ်ရရော ဆိုပါတော့။ ကောင်မလေးက ဂျေပီကို စိတ်ကုန်လာတော့ အပြင်မှာ ဖောက်ပြန်တယ်။ နောက်ကောင်လေးတစ်ယောက် ထပ်ထားတယ်။

ဒီအကြောင်းကို ဂျေပီက သိတော့ သူ့ခံစားချက်က အံ့ဩတာ။ သားသမီးတွေနဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ မအားလပ်ရတဲ့ကြားထဲကနေ ဖောက်ပြန်ဖို့အတွက် သူ့မှာ အချိန်ဘယ်ကရလဲတဲ့။ ဒီနေရာမှာ ဇာတ်ကောင်ဖြစ်သူက ဝင်ပြောတယ်။ လူတွေက ဒီလိုလုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် လုပ်ဖို့အတွက် အချိန်ရအောင်ရှာတာပဲတဲ့။ ဂျေပီက တော်တော်စိတ်ဆိုးပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ လက်ထပ်လက်စွပ်ကို ပလာယာနဲ့ အပိုင်းပိုင်း ဖြတ်ပစ်လိုက်တယ်တဲ့။ နောက်တော့ ဂျေပီရဲ့ သောက်တဲ့ ပြဿနာက တော်တော်ဆိုးလာပြီး ကားမောင်းလိုင်စင်တွေလည်း အသိမ်းခံရတော့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖေနဲ့ အစ်ကို ဖြစ်သူက သူ့ကို အခု အရက်ဖြတ်စခန်းဆီကို လိုက်ပို့လိုက်တာ။

ဒီနေရာမှာ ဇာတ်ကောင်ရဲ့ ဘဝအကြောင်းကိုလည်း ပြောရမယ်။ သူက ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ ကွဲနေပြီး ဒုတိယကြိုက်တဲ့ ရည်းစားကောင်မလေးနဲ့ အတူတူ နေနေတာ။ အဲဒီကောင်မလေးက ကလေးတစ်ယောက်နဲ့။ ဒီအရက်ဖြတ်စခန်းကို အရင်ကလည်း သူ တစ်ခါ ရောက်ဖူးသေးတယ်။ အဲဒီတုန်းကတော့ ပထမအိမ်ထောင်က လိုက်ပို့တာပေါ့။ အခုတခေါက်ကတော့ ဒုတိယကောင်မလေးက သူ့ကို လိုက်ပို့တာ။

ကောင်မလေးကလည်း ကျန်းမာရေး အခြေအနေက မကောင်းဘူး။ နေမကောင်းလို့ ဆေးစစ်လိုက်တာ သားအိမ်ခေါင်းကင်ဆာတဲ့။ ဒီသတင်းကို သိလိုက်ရတဲ့နေ့တုန်းက သူတို့နှစ်ယောက်သား သောက်ဖြစ်ဖို့အတွက် လုံလောက်တဲ့အကြောင်းပြချက်ရပြီ ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား အသေအလဲ မူးလိုက်ကြတာ။ ဇာတ်ကောင်ကို အခုအရက်ဖြတ်စခန်းဆီကို လိုက်ပို့တဲ့ နေ့မှာတောင် ကားပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား သောက်လာကြတဲ့အထိ။

ဇာတ်ကောင်က သူ့ရဲ့ ပထမအိမ်ထောင်က ကောင်မလေးကို သတိရတယ်။ အခုအရက်ဖြတ်စခန်းမှာ သူ ပထမဆုံး ဖုန်းခေါ်မိတာက ဒုတိယကောင်မလေးဆီကို မဟုတ်ဘူး။ ပထမတစ်ယောက်ဆီကို အရင်ဖုန်းခေါ်တာ။ ဟိုက ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ ဒုတိယကောင်မလေးကိုက စကားပြောချင်စိတ် မရှိလို့ ဖုန်းမဆက်မိဘူးတဲ့။

ဒီစခန်းကို ဦးစီးတာက ဖရန့်မာတင်ဆိုတဲ့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ လူ။ ကြေးစားလက်ဝှေ့သမားလို ဆိုဒ်မျိုးနဲ့လူ။ တကယ်ဆိုးပေ့ဆိုတဲ့ အရက်သမားတွေကို ကိုင်တွယ်ရတာဆိုတော့လည်း ဒီလိုလူမှ ဖြစ်မှာပေါ့လို့ ပြောရမလားပဲ။ သူက ဂျေပီနဲ့ ဇာတ်ကောင်တို့ကို နာမည်ကြီး စာရေးဆရာ ဂျက်လန်ဒန်အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဂျက်လန်ဒန်ကလည်း တကယ်အသောက်ကြမ်းတယ်လို့ ပြောရမှာပဲ။ အရက်ကြောင့်ပဲ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆုံးသွားတာ။ မာတင်က ဒါကို ပြောပြပြီးတော့ ဂျက်လန်ဒန်လို အထင်ကရလူမျိုးတောင် သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်ဘဲ အရက်ကြောင့် ဆုံးသွားရတာဆိုရင် မင်းတို့ငါတို့လို သာမန်လူတွေဆို ပိုဆိုးမှာပေါ့လို့ တရားချတာ။

နောက်နှစ်သစ်ကူးနေ့ရက်ကျတော့ ဂျေပီရဲ့ ဇနီးသည်က ဂျေပီကို ဒီအရက်ဖြတ်စခန်းမှာ လာတွေ့တယ်။ ဇာတ်ကောင်ကလည်း ဂျေပီရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သိပြီးသားဆိုတော့ လိုက်ကြည့်နေမိတာပေါ့။ ဂျေပီက သူ့ဇနီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဇာတ်ကောင်က သူ့စိတ်ထဲမှာ ဂျေပီ ပလာယာနဲ့ ဖြတ်ပစ်လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ လက်ထပ်လက်စွပ်အကြောင်း သတိရနေမိတယ်တဲ့။ သူ့ဇနီးသည်၊ ပထမကောင်မလေးနဲ့ အတူတူ အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်နေတုန်းက အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကိုလည်း သူ ပြန်သတိရမိသွားသေးတယ်။ ဒီအကြောင်းကတော့ ထားပါတော့။

နောက်တော့ သူဖတ်ဖူးတဲ့ ဂျက်လန်ဒန်ရဲ့ ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ်ကိုလည်း သူ ပြန်တွေးမိသွားတယ်။ ဒီဝတ္ထုက ရေခဲလုမတတ် တအားချမ်းအေးလွန်းတဲ့၊ နှင်းခဲတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒေသတစ်ခုကို ရောက်သွားတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်း။ အဲဒီလူက ခရီးထွက်ရင်း တနေရာအရောက်မှာ အေးလွန်းမက အေးလာတော့ သစ်ပင်တစ်ပင်အောက်မှာ နားရင်း မီးဖိုဖို့အတွက် ကြိုးစားတယ်။ ရာသီဥတု အခြေအနေကလည်း သွေးခဲလုမတတ် အခြေအနေ။ မီးဖိုကနေ အနွေးဓာတ်ကလေးသာ မရတော့ရင် အေးခဲပြီး သေရတော့မယ့် အခြေအနေ။ အဲဒီလိုမို့လည်း သေရေးရှင်ရေးလို သဘောထားပြီး သူ့မှာ မရမက မီးဖိုဖို့အတွက် ကြိုးစားနေတာ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးမှာ မီးဖိုလို့ ရသွားတယ်။ မီးတောက်ကလေး တောက်လာပြီး မီးဖိုကနေ အနွေးဓာတ်ကလေး ရမယ်ပဲ ကြံပါသေးတယ်၊ ဖြစ်ချင်တော့ သူ နားနေတဲ့ သစ်ပင် အကိုင်းတွေအပေါ်ကနေ နှင်းခဲကြီးတစ်ခဲက မီးဖိုအပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာတာ။ သွားရောပေါ့လေ။ ဘာမှမှ လုပ်မရတော့တာ။

ဇာတ်ကောင်က ဒီဝတ္ထုအကြောင်းကို ပြန်တွေးမိတယ်လို့ပဲ ရေမွန်ကာဗာက ရေးထားတာ။ ဘာလို့ တွေးမိသွားတယ် ဆိုတာကို ထည့်မရေးထားဘူး။ ဂျက်လန်ဒန် ဝတ္ထုထဲက လူက သေရေးရှင်ရေးလို သဘောထားပြိး မီးကို မရမက ဖိုနေသလို သူလည်း အခုအကြိမ် အရက်ဖြတ်စခန်းမှာ အရက် ပြတ်ကို ပြတ်သွားမှ ဖြစ်မှာလားဆိုပြီး တွေးမိတာမျိုးလည်း ဖြစ်ရင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါက စာဖတ်သူက တွေးကြည့်ဖို့ပါ။

ဒီလိုနဲ့ ဝတ္ထုအဆုံးသတ်နားမှာတော့ ဇာတ်ကောင်က သူ့ပထမကောင်မလေးဆီ ဖုန်းခေါ်ဖို့ ထပ်ကြိုးစားကြည့်တယ်။ ဖုန်းကိုင်တဲ့အခါကျရင် ရှင် ဘယ်နေရာကနေ ဖုန်းခေါ်နေတာလဲ ဆိုပြီး မေးလိမ့်မယ်တဲ့။ ဒီတော့ ကျနော်လည်း သူ့ကို ပြောပြရတော့မှာပဲတဲ့။ ဆိုလိုချင်တာက ပထမအကြိမ် ဒီအရက်ဖြတ်စခန်းကို ဒီကောင်မလေးနဲ့ အတူတူ သူ ရောက်လာခဲ့ပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီအကြိမ်တုန်းက အရက်ဖြတ်တာ မအောင်မြင်ခဲ့လို့ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း လမ်းခွဲခဲ့ကြရတာကိုး။ သူ့ဆီ ဖုန်းခေါ်လို့ ပြီးသွားရင်တော့ ဒုတိယကောင်မလေးဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်မယ်တဲ့။ ဟိုက ဖုန်းလာကိုင်ရင်တော့ “ဟယ်လို အချစ်ကလေးရေ၊ အခု ဖုန်းခေါ်တာ ကိုယ်ပါ” လို့ ပြောလိုက်မယ်လေတဲ့။

ရေမွန်ကာဗာရဲ့ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်လုံးက ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ထဲမှာတင် ဇာတ်ကောင်ရဲ့ ဇာတ်ကြောင်း၊ ဂျေပီရဲ့ ဇာတ်ကြောင်း၊ ဂျက်လန်ဒန် ဝတ္ထုထဲက လူရဲ့ ဇာတ်ကြောင်းတို့နဲ့ ရောယှက်ထားတာလို့ ပြောလို့ ရတယ်။ ဒီဇာတ်ကြောင်းသုံးခုစလုံးကလည်း လားရာအရပ်တစ်ခုတည်းဆီကိုပဲ ဦးတည်နေတာ။

ကိုယ်တွေဘဝမှာ ဘယ်သူမဆို အမှားအယွင်းတွေကို ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးကြတဲ့သူတွေချည်းပဲမလား။ ဒီအချိန်မှာ လုပ်နိုင်တာက ဆက်ပြီးတော့ပဲ ဆက်မှားနေမလား၊ ဒီအမှားတွေကို လက်သင့်ခံပြီး အချိန်မှီ ပြန်ပြင်ဆင်နိုင်အောင် ကြိုးစားမလား ဆိုတာပဲ ရှိတာလေ။ ရေမွန်ကာဗာရဲ့ ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ကောင်ကလည်း ဒီလို သူ မှားယွင်းခဲ့တဲ့ အဖြစ်တွေဆီကနေ မှန်ကန်တဲ့ဘက်ကို သွားနိုင်အောင် ကြိုးစားနေတာ။

ကြိုးစားတိုင်း ဖြစ်လာမလား၊ ဖြစ်လာမလား ဆိုတာကလည်း ဘယ်သူမှ ပြောမရဘူးလေ။ ကိုယ်က ပင်ပန်းတကြီးနဲ့ အနွေးဓာတ်ရအောင် မီးဖိုကလေး ဖိုခဲ့ပြီးမှ နှင်းခဲထုကြီးက ကိုယ့်မီးဖိုလေးအပေါ် ပြုတ်ကျလာပြီး မီးငြိမ်းသွားတာမျိုးလည်း ဖြစ်လာနိုင်တာပဲ။ ကိုယ်လည်း အအေးထုထဲမှာပဲ အသက်ဆုံးရှုံးသွားတာမျိုးလည်း ဖြစ်သွားနိုင်တာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တွေမှာ အနည်းဆုံး ရွေးချယ်ခွင့်လေးတော့ ကျန်သေးတယ်မလား။ ရှေ့ဆက် ကိုယ်က ဘယ်လမ်းကို ဆက်ရွေးမှာလဲပေါ့။ မှားခဲ့ပြီးတဲ့အရာတွေအတွက်တော့ ဒီအမှားတွေကို ရင်ထဲမှာ ထားပြီးတော့သာ တသက်လုံး ရှင်သန်သွားကြရုံပေါ့။

- မိုးရဲ -

10/05/2025

ဒီနေ့ မေလ (၁၀) ရက်နေ့က ဆရာဒဂုန်တာရာရဲ့ (၁၀၆) နှစ်မြောက် မွေးနေ့ပါ။

ဆရာ ရေးသားခဲ့တဲ့ "နွေဦးနှင့် နှင်းခဲပန်း (စိတ်ကူးချိုချို၊ ၂၀၁၈)" စာအုပ်ထဲက စာဖတ်ခြင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကောက်နုတ်ချက်လေးကို ကောက်နုတ် ဖော်ပြပါရစေ။

--

ဝတ္ထု၊ ကဗျာ၊ ပြဇာတ် စသော ရသစာပေ၊ စိတ်ကူးစာပေများကို ဖတ်သောအခါ ကျွန်တော်သည် စကားလုံးများကို ချစ်လာတတ်သည်။ စကားလုံးက ကျွန်တော်၏ ခံစားမှုကို ပေးနိုင်သည်။ ခံစားမှုဆိုသည်ကတော့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တူကြသည် မဟုတ်။ အကြိုက်ဆိုသည်ကလည်း မတူညီကြ။ မိမိကြိုက်သော စကားလုံး၊ မိမိချစ်သော စကားလုံး စသည်ဖြင့် ရှိမည်ထင်သည်။ ...

ကျွန်တော်က အင်္ဂလိပ်စကားလုံး တစ်လုံးကို ကြိုက်နေလျှင်၊ ကြိုက်သည် ဆိုသည်မှာ စကားလုံး၏ အဓိပ္ပာယ်လည်း ပါသည်။ မြန်မာစကားလုံး အဖြစ်သို့ ပြောင်းချင်သည်။ မြန်မာလို ဖွဲ့နွဲ့ချင်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်၊ ပင်မရေစီး၊ ရွှေအိုရောင်၊ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို ဖြိုခွင်းသည် စသော အသုံးအနှုန်းမှာ ကျွန်တော် အင်္ဂလိပ်စာ အဖွဲ့အနွဲ့မှ ယူခြင်းဖြစ်သည်။ ...

ကျွန်တော် စာဖတ်ခြင်းမှာ စာမဖတ်ဘဲ မနေနိုင်သောကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ အခြား ဘာအကြောင်းမှ မရှိ။ ဘာသာပြန်ရန် မဟုတ်။ ဝတ္ထု၊ ကဗျာ စသော ရသစာပေများနှင့် ကျွန်တော် ချစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

▪️ ဒဂုန်တာရာ (၁၉၁၉ - ၂၀၁၃)
▪️ စာဖတ်ခြင်း (၁၉၉၃)

(ဆရာ့ရဲ့ မူရင်းဓာတ်ပုံ ပိုင်ရှင်နဲ့ ကောက်နုတ်ထားတဲ့ စာအုပ်တို့ကို credit ပေးပါတယ်)

27/04/2025

တချိန်ချိန်မှာတော့ ကိုယ်တို့ဟာ လမ်းမှာ ဆုံတွေ့မိမယ့် အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ယောက်ကို မခေါ်နိုင် မပြောနိုင် ဖြစ်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားကြမယ့်သူတွေချည်းပဲ။

Photo@kaungmyatsoe

26/04/2025

Raymond Carver ကို စသိတာက မြင့်သန်း ဘာသာပြန်တဲ့ တို့များအချစ်ကြောင်းပြောကြတဲ့အခါ တို့များပြောကြတာတွေက" စာအုပ်ကနေ စသိတာပဲ ပြောရရင် အဲ့စာအုပ်စဖတ်တုန်းက အသက် နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်ဆိုတော့ နားမလည်တာတွေရှိတာရယ် နောက်တစ်ခုက Relate လုပ်လို့ မရတာနဲ့ ဆက်မဖတ်ဖြစ်ပဲ အသက်အရွယ်တစ်ခုရလာတဲ့ နောက်ပိုင်းမှ ပြန်ဖတ်ဖြစ်တော့ ငြိသွားတယ် ဆိုရမယ် အကြိုက်ဆုံးက မှတ်မိသလောက်ဆိုရင် အကွာအဝေး ဆိုတဲ့ အပုဒ်ပဲ ပြီးတော့ ဘုရားကျောင်းတော်ကြီးဆိုတဲ့ အပုဒ်ဖြစ်မယ်ထင်တယ် နောက်ပိုင်း ကိုမိုးရဲ ဘာသာပြန်နေတယ်ဆိုတော့ ဘာသာပြန်ကို ထပ်မျှော်မိ စာအုပ်အနေနဲ့ ထွက်လာတော့ ဝယ်ဖြစ်သွားတာပဲ ကိုယ်တိုင်က Murakami သဘောကျတော့ Carver ကို သဘောကျတယ် ဆိုရမလားပဲ Interview တစ်ခုထဲ ဖတ်ဖူးတာက Murakami ကလည်း Carver ရဲ့ Fan လို့ ဖတ်ဖူးတယ် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် နှစ်ယောက်လုံးက သဘောကျရတဲ့ စာရေးဆရာတွေပါပဲ

Carvee ရဲ့ ဝတ္ထုတွေကို ပြောရရင် စူးစမ်းစရာ ဆန်းကြယ်တဲ့အရာတွေ ဘာတစ်ခုမှ မပါဘူး သူ့လက်ရာထဲက ဇာတ်ကောင်တွေကလည်း ပုံမှန်လူတွေ၊ ပုံမှန်ဘဝထဲမှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာပိုင်းဆိုင်ရာ အိမ်ထောင်မှု ကိစ္စတွေမှာ ရုန်းကန်နေကြရသူတွေ အဖြေရှာနေကြရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေပဲ သို့ပေမယ့် အဲ့လိုပုံမှန်နေမှုတွေထဲက စိတ်ထဲကို ခံစားချက်အသေးစိတ်တွေကို ထိထိရောက်ရောက် ဖော်ပြနိုင်တာကတော့ Carver ရဲ့ အစွမ်းလို့ ခေါ်ရမလားပဲ သူ့အရေးအသားတွေထဲမှာ "ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်မှု" တစ်ခုရှိတယ် ဖတ်နေရင်းကပဲ ပုံမှန်နေ့စဉ်ဘဝထဲက ရင်ထဲမှာဖြစ်နေတဲ့ ငြိမ်သက်နေမှု၊ ရှုပ်ထွေးမှုတွေကို ပြန်လည် ပေါ်လာစေတယ် ဆိုရမယ်

Carver ဟာ minimalist ဖြစ်တယ်လို့ပြောကြပေမယ့် သူ့စာတွေထဲမှာ အကြမ်းဖျင်းမဟုတ်တဲ့နူးညံ့မှု၊ နှလုံးသားနဲ့အတူ ရှေ့ဆက်ချီတက်လာနေတဲ့ နားလည်မှု (ဝါ) မျှော်လင့်ချက် တစ်ခုရှိနေတယ် တစ်ခါတလေတော့ သူ့စာတွေဟာ ရင်ထဲက အသံတစ်ခုလိုပဲ ထပ်မြည်နေရတာမျိုး၊ ကိုယ်တိုင် မပြောနိုင်ခဲ့တဲ့ စကားတွေရဲ့ အသံတစ်ခုလို ထင်လာတတ်တာမျိုးပေါ့
မသိသာတဲ့အရာတွေအပေါ် ဂရုတစိုက်ထားတတ်သူတစ်ယောက်၊ ဖတ်နေရတဲ့အတောအတွင်းမှာ သူ့စာတွေက စိတ်ထဲကတိတ်ဆိတ်မှုကို နားလည်ပေးနေတာလိုဖြစ်နေပြန်ရောပဲ သူ့ဝတ္ထုတွေကို ဖတ်ပြီးချိန်မှာတော့ ကိုယ်တိုင်ဟာ မနေ့ကထက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုနားလည်လာသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ထင်မြင်မိလာတာပါပဲ

ဒါကလည်း ကိုယ်ဖတ်ပြီးသလောက် နားလည်သလို မြင်မိသလို ရေးမိတာပါ ဘာသာပြန်အနေနဲ့ မြင့်သန်းရဲ့ စာအုပ်နဲ့ ခု ကိုမိုးရဲ ဘာသာပြန်တဲ့ နှစ်အုပ်ပဲ ရှိသေးတယ်လို့ ထင်ပါတယ် သဘောကျရင် မြည်းစမ်းကြည့်ဖို့ ညွှန်းချင်ပါတယ်။

---

(Ko Kaung Myat Soe ရေးထားတာလေးကို ပေ့မှာ ပြန်ကူးယူ ဖော်ပြတာပါ)

Photo@kaungmyatsoe

12/04/2025

ဟယ်လို!! သင်္ကြန် ကာလအချိန်မှာ အားလုံး ဘေးဘယာတွေ ဝေးကွာလို့ ငြိမ်းအေးနိုင်ကြပါစေ။

စာအုပ်လေးတွေ မှာချင်ရင်တော့ လာမှာထားလို့ ရပါတယ်။ သင်္ကြန် အပြီးမှပဲ ပြန်ပို့ပေးပါမယ်နော်။

ပြီးတော့ ထွက်ရှိဖို့ စီစဉ်ထားတဲ့ မိုရီဆာကီ စာအုပ်ဆိုင် နေ့ရက်များရဲ့ အဆက် ဒုတိယမြောက်အုပ်၊ ပရိုမီးသီးယပ်စ် စတဲ့ စာအုပ်လေးတွေကိုလည်း ခုသင်္ကြန် နောက်ပိုင်းမှပဲ စီစဉ်ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းလေးလည်း ပြောချင်လို့ပါ။

အားလုံး ငြိမ်းချမ်းနိုင်ကြပါစေ။

01/04/2025

ဆရာမသီရိဇွန်ရဲ့ မာဂရက်အက်ဝုဒ် အက်ဆေး အရေးအသားများ စာအုပ်ကို မျှဝေထားတာပါ။ အေးဆေးဆေးဆေး ဖတ်ကြပါဦး။

ဘာမှများများစားစားမဟုတ်ပေမဲ့ စာဖတ်သူတွေကို လက်ဆောင်ပေးချင်ပါတယ်။ အခုဖြစ်နေတဲ့ ငလျင်ဘေးအတွက် ကိုယ်တတ်စွမ်းတဲ့နေရာကနေ လှူကြ၊ ကူကြ လုပ်နေကြတာတွေကို အားပေးတဲ့အနေနဲ့ပါ။
စာရေးသူ မနှစ်က ဇွန်လက publish လုပ်ထားတဲ့ 'လူကြိုက်နည်းသော မိန်းကလေးများနှင့် မာဂရက်အက်ဝုဒ်၏ အရေးအသားများ' ကို အောက်ပါ လင့်ခ်ကနေ ဒေါင်းလုတ်ရယူနိုင်ပါတယ်။
https://drive.google.com/file/d/1n47Uas8ta-lIqZAhkXAiL1IHQH9GnMPH/view?usp=sharing

လုံး၀အပိုငွေမရှိတော့လို့၊ မိသားစုကို ထောက်ပံ့နေတာကြောင့် မနိုင်လို့၊ ဒါမှမဟုတ် ကျောင်းသားမို့ အပို၀င်ငွေမရှိလို့ မလှူနိုင်တဲ့လူတွေလည်း guilty မဖြစ်ကြဖို့ အထူးတလည်ပြောချင်ပါတယ်။ ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်တင်နေကြမှာစိုးလို့ပါ။ ဒီကာလမှာ စိတ်ကျန်းမာရေးကိုလည်း အထူးတလည်ဂရုစိုက်ကြဖို့ပါ။

တကယ်တော့ အလှူငွေကောက်ခံပြီး လှူပေးချင်ပေမဲ့ မီးတွေအရမ်းပျက်နေတာမို့ အွန်လိုင်းအမြဲမရှိနိုင်တာကြောင့် ကိုယ်နိုင်သလောက် တတ်စွမ်းသလောက် သက်ဆိုင်ရာကို လှူပေးကြဖို့၊ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် မလှူဖြစ်ရင်လည်း စိတ်မကောင်းမဖြစ်ဘဲ စိတ်ချရတဲ့ သတင်းတွေ ဖြန့်ပေး၊ ရှယ်ပေးဖို့ပဲ တောင်းဆိုချင်ပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း မှားတတ်တာကြောင့် အထူးသတိထားပြီး ရှယ်ကြ၊ ပြောကြဖို့ပါ။

ဒီစာအုပ်ဖတ်ဖြစ်လို့ သဒ္ဒါပိုပြီး လှူချင်လာတာမျိုးဖြစ်လာရင်ဖြစ်ဖြစ် နီးစပ်ရာ စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ တစ်နေရာရာမှာ လှူပေး၊ ကူပေးရင်ပဲ အဆင်ပြေပါတယ်။

(စာအုပ်က လုံး၀ free ပါနော်။ စာရေးသူကို လာပြီး ဒေါင်းလုတ်လုပ်ဖို့ ခွင့်တောင်းစရာ၊ အလှူငွေထည့်စရာမလိုပါဘူး။ တခြားနည်းနဲ့ ရောင်းစားတာမျိုး၊ စာရေးသူမသိအောင် တစ်ခုခုလုပ်တာမျိုးတော့ မလုပ်ကြဖို့ တောင်းပန်ပါရစေ။)

အားလုံး ဘေးကင်းကြပါစေ။

31/03/2025

ပါဝင်ထည့်ဝင်လှူဒါန်းပေးခဲ့ကြတဲ့ သူတွေအားလုံးကိုရော၊ ပို့စ်လေးကို ဝိုင်းကူရှယ်ပေးခဲ့ကြတဲ့ တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီကိုရော ကျေးဇူးပါနော်။ အားလုံး ကောက်ခံရရှိငွေက (၄၅၀,၀၀၀) တိတိပါ။

Edit. နောက်ထပ် ငါးသောင်း ထပ်ရပါတယ်။ အားလုံး စုစုပေါင်း ၅ သိန်း ဖြစ်သွားပါပြီ 💚

မနက်ဖြန်ညအထိ ကောက်ခံမယ် ပြောထားပေမယ့် အခု ဒီညမှာပဲ ရပ်လိုက်ပါပြီဗျ။ ထပ်ပြီး ပါဝင်ထည့်ဝင်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် တခြားလိုအပ်နေတဲ့ နေရာလေးတွေဆီကို လမ်းညွှန်ပေးလို့ ရပါတယ်။

အခု ကောက်ခံရရှိထားတာတွေကို အခုရက်ပိုင်းအတွင်းပဲ လိုအပ်နေတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ယူပြီး၊ မန္တလေး၊ စစ်ကိုင်းဘက်ကို တက်ပြီး လှူဒါန်းကြမယ့် အဖွဲ့သုံးဖွဲ့စီကို ခွဲဝေလှူထားပြီးပါပြီ။

ဒီအလှူက ကျနော့်ရဲ့ အီးဘွတ်ခ်တွေကြောင့် ဆိုတာထက် ပါဝင်ပေးခဲ့ကြသူတွေရဲ့ စေတနာကြောင့်က ပိုများပါတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာလည်း ကိုယ့်ကြောင့် ဆိုတာထက် ဒီဘေးဆိုးကြီးအတွက် အားလုံး ကိုယ်ချင်းစာနာပြီး ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ ပါဝင်ပေးခဲ့ကြတဲ့ အလှူလို့ပဲ မှတ်ယူပါတယ်။

အခုအချိန်မှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်လို့ စိတ်ညစ်၊ guilty ဖြစ်နေကြမယ့်အစား ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ ကိုယ်ချစ်ခင်ရသူတွေကိုသာ ပိုမို ဂရုစိုက်ကြဖို့ပါ။ ဘေးဒုက္ခဒဏ် ခံစားရသူတွေအပေါ်မှာလည်း ကိုယ်ချင်းစာစိတ် ထားရှိကြဖို့ပါပဲ။

အဆိုးထဲက အကောင်း၊ ဝမ်းနည်းစရာတွေထဲက ဝမ်းသာစရာအနေနဲ့၊ ကျေးဇူးတင်စရာအနေနဲ့က ဒီလို ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ ပါဝင်ပေးခဲ့ကြတဲ့ သူတွေအားလုံးကိုပါ။

စောစောက ပြောခဲ့သလို ဒီလို ကိုယ်ချင်းစာနာတတ်တဲ့ သူတွေနဲ့ သိကျွမ်းမိရတာ၊ ကိုယ့်အတွက် ဒီလိုမျိုး စာဖတ်သူတွေ ရှိနေတာကိုလည်း ကံကောင်းမှုတစ်ရပ်လို့ ကိုယ့်ဘာသာ မှတ်ယူရပါတယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းပါ။

အားလုံးကို အများကြီး ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်နော် ။ ။

- မိုးရဲ -
၃၁-၃-၂၀၂၅

30/03/2025

Edit. အလှူငွေ ကောက်ခံတာလေး ရပ်နားလိုက်ပါပြီ။ အားလုံး စုစုပေါင်း (၄၅၀,၀၀၀) ရရှိပါတယ်။ ဒီပို့စ်လေးမှာ ဖတ်ကြည့်ပေးပါဗျ။

https://www.facebook.com/share/18q2628Rrw/?mibextid=wwXIfr

--

ခုရက်ပိုင်းက မီးတွေကလည်း ပြတ်၊ လူကလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာနဲ့ အသစ် ရေးလက်စ စာတွေကိုလည်း အပြီးသတ်အောင် မရေးနိုင်တော့ပါဘူး။

ဒါတွေက အရင်ကတည်းက လုပ်ထားမိသမျှ အီးဘွတ်ခ်တွေပါ။ လင့်တွေနဲ့ပဲ တစ်ခါတည်း တင်ပေးထားပါတယ်။ အားလုံး (၉) အုပ် ရှိပါပြီီ။

အခုအချိန်မှာ အားလုံး ကိုယ်စီ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ ကူနေကြမယ် ဆိုတာတော့ သိပါတယ်။ ကျနော့်ဘက်ကလည်း ဒီအတွက် မဖြစ်စလောက်လေးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပါဝင်မိတယ် ဆိုတာပါ။

ဒီကနေ ရသမျှက အခု ငလျင်ဘေးအတွက် ကူညီမယ့်အဖွဲ့တွေဆီကို ရောက်ပါလိမ့်မယ်။ အင်္ဂါနေ့ ညပိုင်းအထိ ဒီပို့စ်ကို ထားပါမယ်။ လှူပြီးရင်လည်း ဘယ်လောက်ရတယ်ဆိုတာကို ပြန်ပြောပေးပါမယ်။

ကူချင်တယ်ဆိုရင် မက်စင်ဂျာဆီ လာလို့ ရပါတယ်။

ကျေးဇူးပါနော်။

---

◾ မိန်းမတွေက တောထဲကို ရောက်နေတဲ့ ယောက်ျားတွေကို သတိရနေပေမယ့် ယောက်ျားတွေက တောထဲကို ရောက်နေတဲ့ မိန်းမတွေကို သတိမရတော့ဘူးဆိုရင်

PDF
https://www.mediafire.com/file/4ddfjn8d093lqps/Moe_Ye_Poems.pdf/file

EPUB
https://www.mediafire.com/file/q4wwlasafu9qe7n/Moe_Ye_Poems.epub/file

KFX
https://www.mediafire.com/file/p4p9vwauwvmq59t/Moe_Ye_Poems.kfx/file

---

◾ ကြောင်ကို စွန့်ပစ်ခြင်း

PDF
https://www.mediafire.com/file/0lnjx2y4wniijq1/Abandoning_A_Cat_by_Murakami_%2528Moe_Ye%2529.pdf/file

EPUB
https://www.mediafire.com/file/07tf3zqth2cm2vu/Abandoning_A_Cat_by_Murakami_%2528Moe_Ye%2529.epub/file

KFX
https://www.mediafire.com/file/vueg1pt9hlrhe04/Abandoning_A_Cat_by_Murakami_%2528Moe_Ye%2529.kfx/file

--

◾ တရုတ်မြေအောက်ကဗျာဆရာ ကျိုးလွန်ယူ၊ နော့နော့အစ်ဇမ်နှင့် လွတ်လပ်သော လေးထောင့်တုံးများ

PDF
https://www.mediafire.com/file/4s49c3xukaq10t9/China%2527s_Underground_Poet_Zhou_Lunyou_%2526_Free_Squares_by_Moe_Ye.pdf/file

EPUB
https://www.mediafire.com/file/uqgtpioer2k8vkx/China%2527s_Underground_Poet_Zhou_Lunyou_%2526_Free_Squares_by_Moe_Ye.epub/file

KFX
https://www.mediafire.com/file/7dndfqsu14rd5ca/China%2527s_Underground_Poet_Zhou_Lunyou_%2526_Free_Squares_by_Moe_Ye.kfx/file

---

◾ ရောဘတ်ဘလိုင်းဝ် ကဗျာများ

ဒီထဲမှာ စာလုံးပေါင်းမှားတာတွေ များပါတယ် :3 ကိုစုန်းက ခဏခဏ ပြန်ပြင်ပေးထားပါတယ်။ နောက်မှပဲ edit လုပ်ပြီး ပြန်ထည့်ပါတော့မယ်။ ခုကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ကျော်ခွသာ ဖတ်သွားကြပါ 😁

http://bit.ly/RobertBlybyMoeYe

https://www.mediafire.com/file/d8ozrzojjc88x89/Robert_Bly_By_Moe_Ye.pdf/file

---

◾ တရေးနိုးဗျာဒိတ် Awakening Revelation
စုန်း ၊ မိုးရဲ ၊ ဏေသစ် ၊ ကိုအောင်

ePub - https://www.mediafire.com/file/wft31tga3p90t3v/Awakening_Revelation_-_Jinx%252C_MoeYe%2560%252C_NnayThit%252C_KoAung.epub/file

Kfx - https://www.mediafire.com/file/q97uwxu8z2mwqyx/Awakening_Revelation_-_Jinx%252C_MoeYe%2560%252C_NnayThit%252C_KoAung.kfx/file

Pdf - https://www.mediafire.com/file/16hlmh03wgqfel7/Awakening_Revelation_-_Jinx%252C_MoeYe%2560%252C_NnayThit%252C_KoAung.pdf/file

—-

◾ အနမ်းပေါင်း ၂၄,၀၀၀ နှင့် တခြား ဘာသာပြန် အရေးအသားများ

PDF
https://www.mediafire.com/file/jhcbgzcdpvv9i1l/24%252C000th_kisses_%2526_Other_Translated_Writing_-_Moe_Ye.pdf/file

EPUB
https://www.mediafire.com/file/mx05548vqiyxx28/24%252C000th_kisses_%2526_Other_Translated_Writing_-_Moe_Ye%2527.epub/file

KFX
https://www.mediafire.com/file/ihoyoqgqchj0l61/24%252C000th_kisses_%2526_Other_Translated_Writing_-_Moe_Ye.kfx/file

—-

◾️ တီပါ့ဆာသို့ အပြန်
ချစ်သောသူ တစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးရခြင်း
Return to Tipasa & Losing A Loved One by Albert Camus

[PDF]
https://www.mediafire.com/file/m1lkrqnpwhwef12/Return_to_Tipasa_%2526_Losing_A_Loved_One_by_Alber_Camus_%2528Moe_Ye%2529.pdf/file

[EPUB]
https://www.mediafire.com/file/jxoyo71xzplrl9q/Return_to_Tipasa_%2526_Losing_A_Loved_One_by_Alber_Camus_%2528Moe_Ye%2529.epub/file

[KFX]
https://www.mediafire.com/file/hng3apzbfd798un/Return_to_Tipasa_%2526_Losing_A_Loved_One_by_Alber_Camus_%2528Moe_Ye%2529.kfx/file

---

◾️ ဆောင်းရောက်ရှိလာပုံ

https://www.mediafire.com/file/ps92ha0xp460fnx/How_Winter_Arrives_by_MY.pdf/file

---

◾️ အယ်လ်မွန်သစ်ပင်များ (The Almond Trees by Albert Camus)

https://t.me/fatebookpublishing

- မိုးရဲ -