KZaw - ကေဇော် Publishing

10/08/2025

ကျေးဇူးရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီး #ဆရာပေါ်
ဆရာ့အတွက် အမှတ်တရ ပွဲ၊ ခရီးလွန်နေလို့ လွဲရ။
အဝေးကနေ ထပ်မံ ဂါရဝပြုကာ အလွမ်း ဝေ။
ဆရာကတော့
"ဘာတစ်ခုလည်း မပူနဲ့" ဟု ဆိုကာ
Life, Love, Labour
ဤစာအုပ်မှာ ဆရာ့အား စာတစ်ပုဒ်နဲ့ ကန်တော့ပန်း ပြုခွင့်ရခဲ့။

KZaw - ကေဇော် Publishing

10/08/2025

နဲ့ ကေဇော် စီစဉ်တဲ့ စာအုပ်လေးများ၊

09/08/2025

အလုပ်အားရက်မှာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင် စာအရှည်တွေ မတင်ဘဲ အဖုံးပုံလေးတွေပဲ ဖော်ပြထားပါတယ်။

08/08/2025

#ကြိုဆိုရပါတဲ့စာဖတ်သူ့အမြင်_၂..........
စိတ်ဝင်စားပြီး စာတစ်ကြောင်း စာတစ်ပိုဒ် ရေးသားပေးခြင်းကို ကျေးဇူးတင်လျက်... ကြိုဆိုလျက်...
4 Pyae Sone, Acct. ရဲ့ 9 Sep 2022 နေ့က ရေးတင်ခဲ့တဲ့ စာဖတ်သူ့အမြင်၊
ပို့စ်ပိုင်ရှင်အား အသိပေးပြီး ထပ်ဆင့် မျှဝေပေးလိုက်ပါတယ်။

3 ယခု ဘာသာပြန် ဝတ္ထုကို ဖတ်တဲ့ မြန်မာစာဖတ်သမားရဲ့ Review
2 English Novel များကို စွဲမြဲ ဖတ်ရှုပြီး Bookish In Fiction Land မှာ
ဖော်ပြခဲ့တဲ့ Review
1 လူ ရေးတဲ့ ဝတ္ထု နဲ့ AI ရေးတဲ့ Review
----- -----

#လူ့အသားချိုသည် - #ရဲလွင်အောင်
အာဂျင်တီးနားစာရေးဆရာမ အဂတ်စတီနာ ဘက်ဇ်တာရီကာ ရေးသားထားတဲ့ Tender is the Flesh ဝတ္ထုကို ဆရာရဲလွင်အောင်က လူ့အသားချိုသည် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ ဘာသာပြန်ထားတဲ့ စာအုပ်လေးဖြစ်ပါတယ်။မူရင်း စပိန်ဝတ္ထုဟာ လက်တင်အမေရိကရဲ့ နာမည်ကျော်ကြားတဲ့ The Clarin Novel Prize ဆုကို ၂၀၁၇ခုနှစ်က ရရှိခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆုတ်ခေတ်ကာလတစ်ခုရဲ့ ဇတ်တူသားစားလူ့အဖွဲ့အစည်းအကြောင်းကို စိတ်ကူးပုံဖော်ထားတဲ့ ဇတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
တိရစ္ဆာန်တွေကတစ်ဆင့် လူသားတွေကို ကူးစက်တတ်တဲ့ ဂျီဂျီပီ ဗိုင်းရပ်တစ်မျိုး ပေါ်ပေါက်လာတဲ့အကြောင်း ကြေညာလိုက်တဲ့ အချိန်ကစပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းထဲမှာ အသွင်ကူးပြောင်းမှုဖြစ်စဥ်တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာပါတော့တယ်။အသွင်ကူးပြောင်းမှုဖြစ်စဥ်ဆိုတာက စားသုံးဖို့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လူသားတွေကို တိရစ္ဆာန်တွေလို မွေးမြူလာခဲ့ကြတဲ့ ဖြစ်စဥ်တစ်ခုကို ဆိုလိုတာပါ။ဂျီဂျီပီဗိုင်းရပ်ကြောင့် တိရစ္ဆာန်တွေအားလုံးကို သတ်ဖြတ်ပြီးတဲ့နောက် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူတွေ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့အပယ်ခံတွေနဲ့ လူဆင်းရဲတွေဟာ အသားအတွက် သတ်ဖြတ်ခြင်း ခံလာရပါတော့တယ်။အစိုးရကိုယ်တိုင်က "အထူးအသား" လို့ နာမည်ပေးခဲ့ပြီးနဲ့နောက်မှာ လူသားတွေကို တရားဝင်မွေးမြူသတ်ဖြတ်ပြီး ထုတ်ကုန်တစ်ရပ်အနေနဲ့ ဖန်တီးလာကြပါတယ်။
အဓိကဇတ်ဆောင်ဖြစ်တဲ့ "တဲဟိုမာကို"က ခရေ့အသားထုတ်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းမှာ အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူတစ်ယောက် ဖြစ်ပါတယ်။အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လာလို့ မှတ်ဥာဏ်ချို့ယွင်းတဲ့ရောဂါရရှိခဲ့ပြီး ဘိုးဘွားစောင့်ရှောက်ရေးဌာနကိုရောက်ရှိနေတဲ့ သူ့ရဲ့ဖခင်နဲ့ သားငယ်ဖြစ်သူသေဆုံးသွားခဲ့ပြီးတဲ့နောက် သူနဲ့အတူမနေတော့တဲ့ ဇနီးဖြစ်သူကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာရရှိနေခဲ့ရတဲ့ တဲဟိုမာကိုဟာ သူနေထိုင်နေရတဲ့ ဇတ်တူသားစားလူ့အဖွဲ့အစည်းအပေါ်မှာလည်း စက်ဆုတ်ရွံ့ရှာလျှက်ရှိနေပါတယ်။အဲ့ဒီ့လိုအခြေအနေမျိုးမှာ မျိုးကောင်းမျိုးသန့်အက်ဂျီပီအမကောင်လို့ နာမည်ပေးထားတဲ့ သတ်ဖြတ်၊စားသောက်၊သားမွေးဖို့အတွက် စနစ်တကျမွေးမြူထားတဲ့ လူသားတစ်ယောက် သူ့ဘဝထဲကိုဝင်ရောက်လာတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမလဲဆိုတာကို ဇတ်လမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်တစား ဖတ်ရှုရမှာပါပဲ။
ဒီဝတ္ထုထဲမှာ အရင်းရှင်စနစ်ရဲ့ အမြတ်ရရှိရေးဆိုတဲ့ လူသားမဆန်တဲ့ ကိုယ်ကျိုးရှာမှုတွေကို သားရေနယ်ရုံ ၊အသားထုန်လုပ်ရေးစက်ရုံ၊ မွေးမြူရေးလုပ်ငန်း၊ အသားအရောင်းဆိုင် အပါအဝင် လူသားအမဲလိုက်ကွင်း အစရှိတဲ့ ပုံဆောင်ထားတဲ့ အရေးအသားတွေနဲ့ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ယောင်လာအောင် ဖွင့်ချရေးသားထားပါတယ်။စက်ဆုတ်ဖွယ်တစ်ဝက် စိတ်ဝင်စားမှုတစ်ဝက်နဲ့ ဇတ်လမ်းထဲကို စီးမျောလိုက်ပါနေစေမှာတော့ အမှန်ပါပဲ။ဆရာရဲလွင်အောင်ရဲ့ ပြေပြစ်ချောမွေ့တဲ့ ဘာသာပြန်အရေးအသားတွေကိုလည်း ထိတွေ့ခံစားနိုင်မယ့် ဘာသာပြန်စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
.........

ယခင် review တွေနဲ့ ယှဉ်ဖတ်လို့ ရအောင် ပြန်ရှာကြည့်ပြီး ဖော်ပြပေးပါဦးမယ်။
Kay Zaw Thin
----------





#လူ့အသား_ချိုသည်

07/08/2025

#ကြိုဆိုရပါတဲ့စာဖတ်သူ့အမြင်
Moe Aye Aung Acct. (စာရေးဆရာ မိုးဧအောင်) ရဲ့ ၉-၈-၂၀၂၂ ရက်စွဲဖြင့် တင်ခဲ့တဲ့ Book Review ကို ထပ်မံ တင်ဆက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

1 လူ ရေးတဲ့ ဝတ္ထု နဲ့ AI ရေးတဲ့ Review
2 English Novel များကို စွဲမြဲ ဖတ်ရှုပြီး Bookish In Fiction Land မှာ
ဖော်ပြခဲ့တဲ့ Review
3 ယခု ဘာသာပြန် ဝတ္ထုကို ဖတ်တဲ့ မြန်မာစာဖတ်သမားရဲ့ Review
(သာမန် မြင်တွေ့နေကျထက် ရှည်လျားပါတယ်၊ ထဲထဲဝင်ဝင် ဖတ်ရှုပြီး ဆစ်ဆစ်ပိုင်းပိုင်း ဝေဖန် သုံးသပ်ချက်တွေက အလေးအနက် ပြုစရာ ကောင်းလွန်းပါတယ်၊ ဒါတွေကြောင့် ထပ်မံ မျှဝေ ပေးဖြစ်ပါတယ်။ ဤ review ကြောင့်ပင် ထိုင်း၊ စင်ကာပူ၊ ဂျပန်များသို့ စာအုပ်လည်း ပျံ့နှံ့ရောက်ရှိသွားခဲ့ပါတယ်).... .....


#လူ့အသားချိုသည် #ရဲလွင်အောင်
¤ လူ့အသားချိုတဲ့အကြောင်း မိတ်ဆက်ပေးတဲ့ ရဲလွင်အောင်သို့ ကျေးဇူးတင်စာ ¤
လက်ရှိ ဆယ်စုနှစ်အတွင်း ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစာပေလောကရဲ့ ရသစာပေအနေအထားက ပြိုလဲယိုင်ဆင်းနေပြီး၊ ကျန်ကောင်းကျန်ရာ အငုတ်ကလေးကို မပျောက်ပျက်ရလေအောင် မနေနိုင်သူများက ဝိုင်းဝန်းကြိုးပမ်းနေကြတဲ့ နှစ်ကာလများလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ တစ်ခါ ကိုယ်တိုင်ရေးဖန်တီးမှုတွေဆိုတာကလည်း မိမိရဲ့ မိခင်ဘာသာစကားဆိုင်ရာ အလှအပ၊ အရှိတရားတွေကို မြတ်နိုးတတ်သလို တစ်ဖက်မှာလည်း ခေတ်မီမီ ကမ္ဘာကြည့်ကြည့်မြင်နိုင်ဖို့၊ နိုင်ငံတကာ ရသစာပေရဲ့ မူဘောင်တွေကို သင့်တင့်သလောက် မှန်းဆနိုင်ကြဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။

သူတို့ဆီက ဝတ္ထုရှည်တွေ ဘယ်အကြောင်းအရာကို ဘယ်လို ရေးနေကြသလဲ၊ သူတို့ရဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေကရော ဘယ်ခရီးကို ဘယ်နည်းလမ်းနဲ့ ဖောက်နေကြပြီလဲ၊ သူတို့ ကဗျာတွေရဲ့ ကဝိများကျက်စားရာ ဖွဲ့ဆိုပုံက ဘယ်လိုတွေလဲ .... ထိုက်သင့်သလောက် အမြင်၊ အကြား၊ အသိရှိရင် ဒီနိုင်ငံမှာ၊ ဒီအကြောင်းအရာတွေကို၊ ဒီလိုတင်ပြရင် ရသားပဲလို့ အတွေးပေါက်လာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီလို နိုင်ငံတကာရဲ့ ရသဖန်တီးမှုတွေကို ကိုယ့်စာပေနယ်ထဲ ယူလာပေးတာကတော့ ဘာသာပြန်၊ အထူးသဖြင့် ရသစာပေဘာသာပြန်အလုပ် ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအလုပ်မျိုး ခုချိန်မှာ လုပ်တဲ့ကိုင်တဲ့သူ၊ လုပ်တတ်ကိုင်တတ်သူ၊ လုပ်ဖြစ်ကိုင်ဖြစ်သူ သိပ်နည်းသွားပြီလို့ ပြောနိုင်ပါတယ်။ (ခြွင်းချက်အနေနဲ့ ကဗျာလောကကတော့ ကမ္ဘာ့ကဗျာနဲ့ မြန်မာ့စာပေလောကကို မိတ်ဆက်ပေးပုံ သိပ် မပြတ်လှဘူးလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။) ဒါပေမယ့် ဝတ္ထုရှည်နဲ့ ဝတ္ထုတိုမှာတော့ ခေတ်ပြိုင် ကမ္ဘာ့စာပေနဲ့ မြန်မာဘာသာပြန်ဆိုပြီး အရေအတွက်ဟာ တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဆယ်ဂဏန်းတောင်မှ မရှိခဲ့တာ နှစ်"ဆယ်ချီ"ခဲ့ပါပြီ။

တစ်ခါ ရသကို ဘာသာပြန်သူက ပြန်တဲ့တိုင်အောင် ထုတ်ဝေပေးမယ့် စာပေတိုက်ကလည်း ရှားပါတယ်။ ခေတ်ပေါ်ဂန္ထဝင်လို့ အမျိုးအမည်အစုထဲက ဝတ္ထုရှည်တစ်အုပ်အုပ်ကို စွန့်စွန့်စားစား ထုတ်ဝေဖို့ရာ သိပ်ခက်ပါတယ်။ ဒီနေ့စာပေဖြန့်ချိရေးလောကရဲ့ ဆိုရိုးတစ်ခုဖြစ်တဲ့ "ရန်ကုန်ပတ်လည် အုပ် ၅၀" တောင်မှ မသေချာတဲ့ ဘာသာပြန်ရသ ဝတ္ထုရှည်တစ်အုပ်ကို ထုတ်ဝေဖြစ်တာဟာ ဒုလ္လဘတရားလို့ ကောင်းချီးပေးရမှာပါ။ ဒါကြောင့် "လူ့အသားချိုသည်" စပိန်ဝတ္ထုရှည် (အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန်မူ) ကို ဘာသာပြန်ခဲ့တဲ့ စာရေးဆရာ ရဲလွင်အောင်နဲ့ ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ လင်းသစ်ပြည် စာပေကို အထူးကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်း ပဏာမ ပြောကြားပါရစေ။

■ ဝတ္ထု၊ ရေးသူ၊ အမျိုးအစား
စပိန် စာရေးဆရာမ Agustina Bazterrica ရဲ့ ၂၀၁၇ ခုနှစ်ထုတ် စပိန်ဘာသာ "Cadáver exquisito" ဝတ္ထုရှည်ကို ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်မှာ Sarah Moses က "Tender is the Flash" အမည်နဲ့ အင်္ဂလိပ်လို ပြန်ဆိုခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီ အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန်မူကို ရဲလွင်အောင်က "လူ့အသားချိုသည်" ခေါင်းစဉ်နဲ့ မြန်မာဘာသာပြန်ဆိုခဲ့ရာ ၂၀၂၂ ခု၊ မတ် ၁၁ မှာ လက်စသတ်ပါတယ်။
မူရင်းဖန်တီးသူ ၁၉၇၄ ခုနှစ်ဖွား၊ အဂတ်စတီနာ ဘက်ဇ်တာရီကာဟာ ဝတ္ထုတိုဆရာမဖြစ်ပြီး လူနေမှုစတိုင်အရ သားသတ်လွတ်သမားတစ်ဦးလို့ ဘာသာပြန်သူက မိတ်ဆက်ထားပါတယ်။ ဒီဝတ္ထုဟာ လက်တင်အမေရိကက The Clarin Novel Prize ဆု၊ Ladies of Horror Fiction Award (လျှို့ဝှက်သည်းဖို ဝတ္ထု) ဆုတွေကို ရခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

ဝတ္ထုအမျိုးအစားက Dystopian novel ၊ ဘာသာပြန်သူက ဆုတ်ခေတ်ဝတ္ထု အမျိုးအစားလို့ ပြန်ဆိုပါတယ်။ အနာဂတ်ကို တင်ကြိုမှန်းဆပြီး စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ယူတိုးပီးယားတိုင်းပြည်တို့၊ ယူတိုးပီးယား အတွေးအမြင်တို့စတဲ့ Utopian နဲ့ ကျွန်တော်တို့ ရင်းနှီးကြပါတယ်။ တစ်ချိန်က ဒီနိုင်ငံမှာ ဆိုရှယ်လစ်လူ့ဘောင်ကြီးဆီ မရောက်ရောက်အောင် ချီတက်ကြမယ်၊ မကြာခင် ရောက်ရှိတော့မယ်ဆို ယုံကြည်စေတဲ့ အနုလက်ရာတွေဟာ ယူတိုးပီးယားပါပဲ။ ခု Dystopian ကတော့ အဲဒါနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပါ။ လာတော့မယ့်အနာဂတ်အပေါ် အဆိုးမြင်တဲ့၊ အကောင်းကိုရှာ၏ .... အကောင်းကား ရှာမတွေ့တော့ဆိုတဲ့ ဇာတ်အခင်းအကျင်းကို မဏ္ဍိုင်ပြုပြီး ရေးသားဖန်တီးတာမျိုးလို့ အကြမ်းဖျင်း မှတ်ယူနိုင်ပါတယ်။ ယူတိုးပီးယားဝတ္ထုတွေမှာ စာရေးသူဟာ သူ မျှော်မှန်းပြီး ဖြစ်လိုလှတဲ့ အနာဂတ်ကို စိတ်ရောကိုယ်ပါ နှစ်မြှုပ်ရေးဖွဲ့တတ်တဲ့ သဘောသဘာဝ ရှိပေမယ့်၊ ခုလို ဆုပ်ကပ်ခေတ်ကြီးကို လှမ်းဖွဲ့တဲ့ ဝတ္ထုမျိုးမှာတော့ စာရေးသူရဲ့ စိတ်ရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ ရေးဖွဲ့ချက်အကြား အကွာအလှမ်းဟာ ပြောင်းပြန်သဘော ဆက်စပ်နေတတ်တယ်လို့ ဆိုကြပါတယ်။ ".... the portrayal of a setting that completely disagrees with the author's ethos." လို့ ညွှန်းပါတယ်။ ဖန်တီးသူဟာ သူ့ရဲ့ နှလုံးစိတ်ဝမ်းကို မချမ်းမြေ့အောင် လုပ်နေတတ်တဲ့ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မနောကံမှုတွေ၊ သူ စက်ဆုပ်ရွံရှာ အော့နှလုံးနာတတ်တဲ့ ဇာတ်ဆောင်၊ ဇာတ်ကွက်၊ ဇာတ်လမ်း၊ စရိုက်ဘာဝတွေကို ပြွတ်သိပ်ထည့်ပြီး အဲဒီအနာဂတ်ကို ဖန်တီးပြတော့တာပါပဲ။

■ လူ့အသား ချိုတဲ့အကြောင်း
"လူ့အသားချိုသည်"ဝတ္ထုဟာ မြန်မာဘာသာပြန်ပြီး စာမျက်နှာ ၁၉၄ မျက်နှာ (၁၃ မှ ၂၀၇ အထိ) သာ ရှိပါတယ်။
ခေတ်ဟောင်းဖော်မြူလာအရဖြစ်စေ၊ ဖွဲ့စည်းပုံအရဖြစ်စေ ဝတ္ထုရှည်ဆိုတာထက် ဝတ္ထုလတ် (Novelette) ဘက်ကိုတောင် ပိုနွယ်ပါတယ်။ သူ့ဝတ္ထုရဲ့ ဖန်တီးထားပုံကိုက -

၁။ တစ်ခုတည်းသော ပဋိပက္ခ သို့မဟုတ် ဝိဝါဒကွဲဖွယ်ကို အခြေပြုခြင်း (A single central conflict)
(က) အဓိကအကျဆုံးဖြစ်စဉ်က လူတွေဟာ လူသားကို ပြန်စားတယ်၊ တိရစ္ဆာန်အသားတွေ ဗိုင်းရပ်စ်မျိုးစုံ၊ ရောဂါဘယမျိုးစုံဖြစ်နိုင်လို့ မစားကြတော့ဘူး၊ မမွေးကြတော့ဘူး၊ လူသားစားဖို့ လူတွေကို မွေးထားတယ်ဆိုတဲ့ အဓိကအနာဂတ် ဆုပ်ကပ်ကြီးကို မဏ္ဍိုင်ထားပြီး ကျန်တဲ့ ဆင့်ကဲ၊ ဆက်စပ်၊ ကျန်ရစ်၊ မျှော်မှန်း အကြောင်းအရာတွေကိုသာ ရေးထားတာပါ။

(ခ) လူလူချင်း စားတာကို လူလူချင်း သိက္ခာမကျအောင်လို့ Head (ခေါင်း) ဆိုတဲ့ နာမ်စားသုံးပြီး ပတ်ချာလည် "လိမ်"ကြတယ်။ ခေတ်သစ် ဝတ္ထုဆရာတွေဟာ မော်ဒန်ခေတ်နောက်ပိုင်းမှာ သူ သုံးစွဲတဲ့ စာသား (text) ကို အလွန်ချိုးခြံလာတတ်ကြတယ်။ ဒီအတွက် ရလာတဲ့ ရလဒ်တစ်ခုက အဲဒီစာသားရဲ့ ထိရောက်ခြင်း၊ မူရင်းအနက်၊ ဂယက်အနက်၊ ဆင့်ပွားအနက် စသဖြင့် အထွေထွေအပြားပြား အရသာ အစုံကို ဖတ်သူအလိုကျ ပေးနိုင်/ ပြောင်းပစ်နိုင်တာပါပဲ။ ဒီတော့ နောက်တစ်နည်း ပြောရရင် ဒီဝတ္ထုမှာ ခေါင်း (Head) ကို A single central conflict လို့ ပြောရင်လည်း ဖတ်သူ့သဘောကို ငြင်းစရာ မရှိပေဘူး။

၂။ မရှုပ်ဘူး၊ ရှင်းတယ်၊ တိုင်မပတ်ဘူး (Fast pacing)
ဝတ္ထုမှာ အပိုင်းနှစ်ပိုင်း၊ ပထမပိုင်းမှာ အခန်း ၂၃ ခန်း၊ ဒုတိယပိုင်းမှာ အခန်း ၁၉ ခန်း၊ စုစုပေါင်း ၄၂ ခန်းနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတယ်။ ဘယ်အခန်းက ဘယ်ဇာတ်လိုက်က ဘယ်နားမှာ ဘယ်လိုအပြုအမူကြောင့် နောင် အခန်းဘယ်လောက်ကျမှ ဘယ်လိုဇာတ်ကို ဖြည် (ဖြေ) ပစ်ရတယ်ဆိုတဲ့ အပြမျိုး တစ်ခုမှမပါဘူး။ သိပ်ရှင်းတယ်။ အဓိကဇာတ်ဆောင် မာကိုရဲ့ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းလို့တောင် ပြောလို့ရတယ်။ တစ်ခါ စာမျက်နှာ ၁၉၀ ကျော်မှာ အခန်း ၄၂ ခန်းခွဲပစ်လိုက်ကတည်းက တစ်ခန်းရဲ့ ပျမ်းမျှ (မြန်မာပြန်ပြီး) စာမျက်နှာ ၅ မျက်နှာ မပြည့်ဘူး။ တစ်နည်းပြောရင်၊ တကယ်ဖတ်လိုက်ရင် တစ်ခန်းစီဟာ စာပိုဒ်/ အကြောင်းအရာရေးသားခြင်း (Composition) တစ်ခုစီကို အဖုအထစ် မရှိအောင် ချိတ်ထားတာပဲ။ မူရင်းမှာတော့ ဝတ္ထုတိုဆရာမပီပီ စကားပြေ သိပ်လှတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ကဗျာဆရာတွေ၊ ဝတ္ထုတိုသမားတွေ၊ အက်ဆေးဆရာတွေ အရှည်ရေးရင် ဒီလို လက်ရာ အစအနမျိုးကို တွေ့ရလေ့ရှိတယ်၊ ဒီဝတ္ထုကို ဖတ်ချိန်မှာလည်း ဇာတ်ကွက် (plot) လိုက်ရှာလို့ကတော့ တစ်ခန်းမှာ တစ်ကွက်စာ မနည်းရှာပေတော့၊ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ဇာတ်ကို သယ်တဲ့အခါ ဇာတ်ကွက်နဲ့ မသယ်ဘဲ လူသားစားတဲ့ လူတွေရဲ့ စရိုက်ကို ချယ်မှုန်းပြီး "ရွှေ့"သွားတာကိုး။

၃။ အချိန်နဲ့ နေရာစည်းလုံးပုံ မထွေပြားခြင်း (Unity of time and place)
အလွန်ရှင်းပါတယ်။ လူ့အသားသတ်စက်ရုံ၊ မာကိုရဲ့အိမ်၊ တိရစ္ဆာန်ရုံဟောင်း၊ သူ့နှမအိမ်၊ ဘိုးဘွားရိပ်သာ၊ ကားလမ်းမ .... တစ်နေရာချင်း သွားလာလှုပ်ရှားချိန်ကလည်း အလွဲအမှား မရှိ။ မာကိုရဲ့အိမ်ကို ဖွဲ့စည်းပြတဲ့အခါမတော့ လက်ရှိ သူနေပုံ၊ လက်ဆောင်ရပြီး သူ ကျူးလွန်လိုက်တဲ့ အမကောင် စပယ်ရဲ့ အခန်း၊ ကွယ်လွန်သွားတဲ့ သူ့သားလေး အမှတ်တရတွေ .... ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဖွဲ့တယ်၊ စည်းစည်းလုံးလုံး ရှိတယ်၊ မလိုအပ်ဘဲ အရှည်ကြီး ရေးမနေဘူး။
ဝတ္ထုတစ်အုပ်လုံးရဲ့ အဓိကဇာတ်ဆောင် မာကိုဟာ လူအသားတွေ ထုတ်လုပ်ရေး ယူနစ်ပိုင်ရှင်ရဲ့ ညာလက်ရုံး၊ နေ့စဉ်လုပ်ငန်းဆောင်တာရဲ့ ခေါင်ချုပ်ဖြစ်ပြီး "အထူးအသား" ထုတ်လုပ်ဖြန့်ချိရေးရဲ့ အခရာပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပါတယ်။ သူ့မှာ ကွယ်လွန်သွားတဲ့ သားနဲ့ သူနဲ့ ကင်းကွာနေတဲ့၊ ဖုန်းနဲ့ပဲ အဆက်အသွယ် တောက်လျှောက်လုပ်ပြီး ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမှ အိမ်ပြန်ရောက်လာအောင် သူခေါ်လိုက်တဲ့ ဇနီး ဆစီလီယာ၊ ဘိုးဘွားစောင့်ရှောက်ရေးဌာနမှာ အိုမင်းတွင်းဆုံးကျ မှတ်ဉာဏ်သတိ ချို့ယွင်းနေတဲ့ သူ့ဖခင် ဒွန် အာမန်ဒို၊ ဖအေကို သွားမကြည့်ပေမယ့် ဖအေ့ အရိုးပြာနဲ့ ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ပြီး လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကို ဝမ်းနည်းကြောင်းပြချင်တဲ့ နှမ မာရီဆာ၊ ဝတ္ထုဇာတ်ကြောင်းတစ်လျှောက် မာကိုနဲ့ အကြာဆုံး နေထိုင်၊ ကာယကံမြောက် အကြိမ်ကြိမ် ကိုယ်လက်နှီးနှောပြီး ဝစီကံမြောက် တစ်ခွန်းမှ အသံမထွက်ခဲ့သူ မျိုးကောင်းမျိုးသန့် အက်ဖ်ဂျီပီ အမကောင် စံပယ်၊ ဒီဇာတ်ဆောင်တွေနဲ့ ဇာတ်ကို သယ်သွားတာပါ။

အသေးစိတ်ရေးဖွဲ့မှုအဖြစ် လူတစ်ကိုယ်လုံး အရေပြား၊ အသား၊ အရိုး၊ ကလီစာတစ်ခုချင်း၊ မွေးထားချိန်ရော သေခါနီးပါမချန် "ခေါင်းထုတ်ကုန်"တွေက စွန့်ပစ်လိုက်တဲ့ မစင်အထိ အသုံးချ ရောင်းကုန်ဖြစ်အောင် လုပ်သွားပုံ၊ သေတဲ့အခါ ပြာဖြစ်အောင် ရှို့နိုင်ဖို့အတွက် ဘယ်လောက်ကြီးကျယ်မှသာ အခွင့်ရပုံ၊ အထူးအသား မစားနိုင်သူတို့ရဲ့ ကြုံရာလူသားကို ဆွဲစားဖို့ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းပုံတွေကို စက်ဆုတ်အံ့သြဖွယ်၊ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ်ရသ ပေါ်လာအောင် ရေးသားသွားပါတယ်။

■ ဆုပ်ကပ်ကိုဖွဲ့တဲ့ စာရေးသူရဲ့ စိတ်
ဆုတ်ကပ်လို့ပဲဆိုဆို၊ လက်ရှိခေတ်ကြီးကို သရော်တော်တော်လုပ်ပြီး "အနာဂတ် သို့မဟုတ် လောကယောင်"အဖြစ် ပုံဖော်ပြတဲ့ ကမ္ဘာကျော် ဝတ္ထုတချို့ ကျွန်တော်တို့စာဖတ်ပရိသတ်နဲ့ မစိမ်းလှပါဘူး။ သာဓကတင်ရရင် ခြေလေးချောင်း တော်လှန်ရေး၊ ၁၉၈၄ စသဖြင့်ပေါ့။

ဒီဝတ္ထုဟာလည်း ဇာတ်တူသားစား လူ့အဖွဲ့အစည်း၊ ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း လူ့ဇာတ်ခုံ၊ နီယိုလစ်ဘရယ် အရင်းရှင်စနစ်ရဲ့ နိုင်ငံရေး၊ အစိုးရနဲ့ ဝါဒဖြန့်သတင်းတွေရဲ့ ပုံသွင်းပုံ၊ ပုံသွင်းခံလူသားတွေရဲ့ ကိုယ့်ဓလေ့စရိုက်အလိုက် အကြိုက်တွေ့ရင် အမှန်တရားက သတ်သတ်၊ လိုက်နာပုံက သီးခြားဖြစ်သွားပုံတွေကို ရေးပြသွားနိုင်ကြောင်း ဝေဖန်ရေးအညွှန်းတွေက ဆိုပါတယ်။

ဇနီးနဲ့ ကာလရှည်ဝေး၊ အိမ်မှာမွေးဖို့ပေးထားတဲ့ စံပယ်ကိုလည်း တစ်ဆင့်နိမ့်ခေါင်းအဖြစ် မတို့ချင် မထိချင်သလိုဖြစ်နေချိန် လိင်စိတ်ကြွပြန်တော့ အသားဆိုင်ပိုင်ရှင်မိန်းမ ရှပါနယ်ဆီ "သွား"လိုက်ပုံ၊ အသားကြွင်း အသားကျန် စားတဲ့သူတွေက ခေါင်းကုန်တင်ယာဉ်နဲ့ ယာဉ်မောင်းကို တိုက်ခိုက်ကြတဲ့အခါ အဆိပ်ကျွေးထားတဲ့ ခေါင်းအသားတွေနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် တိုက်ခိုက်ခံရင်း "ထိုးကျွေး"ပစ်ဖို့ စဉ်းစားပုံ၊ သူ့မယား ဆစီလီယာရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဝမ်းဆွဲဝန်ဆောင်မှုနဲ့ သားမွေးပြီးတဲ့အခါ ကလေးအမေ ခေါင်းစံပယ်ကို မူးမေ့သွားအောင် နဖူးကတံဆိပ်ဆီ ထုချလိုက်ပုံ ..... အဲဒါ မာကိုရဲ့ ပုံပါပဲ။ အဲဒါ အတ္တရဲ့ ပုံပါပဲ။ အဲဒါ ယဉ်ကျေးချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ လူရဲ့ အဟိတ်စိတ်စစ်စစ်ပါပဲ။ အဟိတ်တိရစ္ဆာန်ထက် ပိုမြင့်တယ်လို့ ခံယူထားတဲ့ အန္ဓပုထုဇဉ်ရဲ့ သတိမဲ့၊ အသိမထိန်းတဲ့ ရုပ်ပုံစစ်စစ်ပါပဲ။ဘယ်သူလဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်အထဲမှာ၊ ခင်ဗျားအထဲမှာ၊ သူ့အထဲမှာ၊ အဲဒီ မာကို ရှိနေပါတယ်။

ဘက်ဇ်တာရီကာက ဇာတ်တူသားစားနေတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ မာကိုအားလုံးကို ချိုလား၊ ခါးလား စာဖတ်သူကို မေးခွန်းတွေ ပေးသွားတာပါ။

■ ဘာသာပြန်
ဘာသာပြန်ဆရာ ရဲလွင်အောင်ဟာ အင်္ဂလိပ်စာပေကို စေ့စေ့စပ်စပ်၊ စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် ဘီးစိပ်တိုက်နိုင်တဲ့ စွမ်းရည် ပြည့်ပြည့်ဝဝရှိကြောင်း သူ့ ပြန်ဆိုချက်တွေက ပြနေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကြိယာတွေရဲ့ ကာလတွေကို ပြန်ဆိုတဲ့အခါ သိပ်ပြီး တိကျနေပါတယ်။ ဒီတော့ တစ်ခါတစ်ရံ မြန်မာ့"နား"မှာ လျှောခနဲ ဝင်မသွားဘူး။
"စစ်ဆေးရေးမှူး ထွက်သွားပြီး ထိုသူ့ကား ဂိတ်ကိုဖြတ်သွားသည်ကို သေချာအောင် စောင့်ကြည့်ပြီးနောက် သူသည် အခန်းထဲသို့သွားကာ စံပယ်ကို ကြိုးဖြေပေးပြီး ဖက်ထားလိုက်သည်" ဆိုတဲ့ အပိုင်း (၂) အခန်း (၈) အစ ဝါကျကို နမူနာအဖြစ်ကြည့်လိုက်ရင် မူရင်းအရေးအသားအပေါ် သစ္စာရှိရှိ ပြန်ဆိုထားတာ။ အမှားအယွင်း မရှိ။ ဒါပေမယ့် မြန်မာဝေါဟာရအရ "ပြီး"တွေ ထပ်နေတယ်။ တစ်ခါ လိမ်လိုက်ညာလိုက်ရတဲ့ မာကိုရဲ့ စိတ်အလျဉ် ပျာယီးပျာယာဖြစ်နေပုံကို ဖော်ပြချင်ရင် မြန်မာဝါကျအတိုအဖြစ် "ပြီး"နေရာတွေမှာ "၏"ကို ထည့်ကြည့်လိုက်တာမျိုးပေါ့။

နောက်တစ်ခုကတော့ မြန်မာနိုင်ငံသား အများစု၊ မြန်မာစာရေးဆရာ အတော်များများ မှားမှန်းမသိ မှားနေကြတဲ့ ညီမနဲ့ နှမကိစ္စ ဖြစ်ပါတယ်။ "ညီမ၊ န - ညီအစ်မတွင် အငယ်ဖြစ်သော မိန်းမ"၊ "နှမ၊ န - သားချင်းတွင် အကိုအောက်ငယ်သော မိန်းကလေး"။ ဘာသာပြန်သူအနေနဲ့ နောင်မှာ မြန်မာစာရဲ့ ဝေါဟာရ၊ ဒီဃ၊ ရသတွေကိုပါ တစ်အုပ်ထက်တစ်အုပ် ပိုမိုသယ်ဆောင်လာနိုင်စေချင်တာရယ်၊ ဘာသာပြန်ရသစာပေရဲ့ ကွက်လပ်ကို ဖြည့်နိုင်သူ မများလှတာကြောင့် ပိုပြီးလှစေ၊ ကောင်းစေချင်တဲ့ဆန္ဒနဲ့ နှီးနှောဖလှယ်လိုက်တာပါ။

■ ဖတ်သူ့အညွှန်း
ဖတ်ကြည့်ကြပါ ... မိတ်ဆွေ ရသစာချစ်သူများ။
လျှို့ဝှက်သည်းဖို ဝတ္ထုဆိုရင်တောင်မှ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လောက် ကျန်ခဲ့ပြီလဲ။
တစ်ခါ စာဆိုတာ စိတ်ကိုရေးတာလို့ ကျွန်တော်တို့ နှလုံးသွင်းမိကြရဲ့လား။
ဒီလိုရေးတတ်ရင်၊ ဒီလိုရေးလည်း ဝတ္ထုဖြစ်ပါလားလို့ သိရင် ကျွန်တော်တို့ ရေးမယ့် အကြောင်းအရာအတွက် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လေ့လာပုံ၊ ဆက်စပ်ပတ်သက်ရာ စာအုပ်စာတမ်း ရှာဖွေဖတ်ရှုပုံ၊ အလုပ်တစ်ခုကို ပရိုဖက်ရှင်နယ်ကျကျ လုပ်သွားပုံတွေကိုပါ လှမ်းကြည့်နိုင်ပါတယ်။ (ဖီးလ်မဝင်လို့၊ ဇာတ်လမ်းအသစ်မရှိလို့ ရသတွေ မရေးဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့ခေတ် သူတို့ဆီမှာ ကုန်သွားတာဟာ ကျွန်တော်တို့ဆီ တော်လှန်ရေးကောင်စီက လက်နှစ်လုံးအလို ချောက်ကမ်းပါးထိပ် မကယ်တင်ခင် ကာလကတည်းကပါ။)

မြန်မာစာပေလောကကို ဒီဝတ္ထု သယ်ဆောင်မိတ်ဆက်ပေးတဲ့ ရဲလွင်အောင်တစ်ယောက် ရွှင်လန်းကျန်းမာစွာ ရှင်သန်လျက် နောက်ထပ် အင်္ဂလိပ်ဘာသာအခြေပြု ကမ္ဘာ့ရသစာအုပ်များကိုလည်း ပြန်ဆိုပေးနိုင်ပါစေဗျား။ ။

#မိုးဧအောင်
၉ ဩဂုတ် ၂၀၂၂ - မလိခအိမ်ရာ။....
အကိုးအကားများ
● https://www.masterclass.com/.../learn-the-differences...
● https://en.m.wikipedia.org/wiki/Tender_Is_the_Flesh....
● https://en.m.wikipedia.org/.../Utopian_and_dystopian_fiction
● မြန်မာအဘိဓာန်၊ ဒုတိယအကြိမ် တည်းဖြတ်ပုံနှိပ်ခြင်း၊ မြန်မာစာအဖွဲ့ ဦးစီးဌာန၊ ၂၀၀၈၊ ဩဂုတ်လ။

----- -----

ယခင် review တွေနဲ့ ယှဉ်ဖတ်လို့ ရအောင် ပြန်ရှာကြည့်ပြီး ဖော်ပြပေးပါဦးမယ်။
Kay Zaw Thin
------------------------------------
ကိုရဲလွင်အောင်ရဲ့ ဘာသာပြန်စာအုပ် လိုချင်ရင်တော့
#လင်းသစ်ပြည် စာပေ ☎ (771 048401, 450 827699) နဲ့
#ကိုလတ် စာပေ ☎ (50 20068, 50 93938) တို့မှာ
လက်ကျန်ရှိရင် ရနိုင်ပါတယ်။
====




#လူ့အသား_ချိုသည်

06/08/2025

မြန်မာဘာသာပြန်စာအုပ် မထွက်မီ ၄ လခန့် စောပြီး တင်ထားတဲ့ English Novel များကို စွဲမြဲ ဖတ်ရှုပြီး Review ရေးကာ မျှဝေလေ့ရှိတဲ့ စာဖတ်အားများသူ တစ်ဦးရဲ့ ပို့စ်။ ခွင့်ပြုချက် ယူပြီး ထပ်ဆင့် တင်ပြပါတယ်။
မူရင်း ဝတ္ထုကို စပိန်ဘာသာဖြင့် ရေးခဲ့တဲ့ စာရေးဆရာမ Agustina Bazterrica ဟာ ထိုဝတ္ထုဖြင့် ထင်ရှားကာ ဂယက်ဖြစ်လာပြီး ဟောပြောဆွေးနွေးပွဲများဖြင့် စည်ကားနေကြောင်း တွေ့ရပါတယ်။
---------- ----------
#လူ့အသားချိုသည် | #ရဲလွင်အောင် (မြန်မာပြန်)
ဖြစ်လာမယ့် မူရင်း အင်္ဂလိပ် ဝတ္ထု Tender is the Flesh ကို ဖတ်တဲ့ စာဖတ်သမား အမြင်
^^^^^ ^^^^^ ^^^^^
📕 Tender is the Flesh by Agustina Bazterrica
📕 Dystopian Horror
Dystopian ကာလ တစ်ခုမှာ အခု လူတွေ ပုံမှန်စားသုံးနေတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေဟာ virus တစ်ခုကြောင့် စားလို့ မရတော့ဘူး။ စားမိရင် အဆိပ်ဖြစ်မယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် လက်လှမ်းမီသမျှ တိရစ္ဆာန်တွေကို ဖျက်ဆီး ပစ်ရတော့တယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဆရာဝန်တွေဟာလည်း ပရိုတိန်း ဓာတ်ဟာ လူတွေအတွက် မရှိမဖြစ် လိုအပ်တယ်လို့ ပြောလာကြတယ် ။
အသားဈေးကွက်ကို အစားထိုးဖို့အတွက် လူသားကို သားဖောက်ပြီး ရောင်းချမယ့် breeding center တွေ၊ သားသတ်ရုံတွေ ပေါ်ပေါက်လာတယ်။
တိရစ္ဆာန်တွေကို စားဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့အတွက် အစိုးရတွေဟာ "လူသား" ကို Special Meat အနေနဲ့ တရားဝင် ရောင်းချလာတဲ့အခါ....
လူသားတွေဟာ တိရစ္ဆာန် အသား စားစရာ မရှိတော့တဲ့အခါ cannibalism ဖြစ်လာပြီး လူသားအချင်းချင်း စားဖိုသွေး‌ဆာလာကြတယ်။
လူသားကိုမှ ၂မျိုးကွဲသွားမယ်။ တမျိုးက feeders ၊ နောက်တမျိုးက eaters ။
လူသားကိုမှ အသားပေါ်မူတည်ပြီး အဆင့်တွေ(Grade) အမျိုးမျိုးသတ်မှတ်ထားတယ် ။
လူသားကို သတ်ဖြတ်ပြီး စား‌သောက်နေကြ ပေမယ့် "လူသား" လို့ ဘယ်သူမှ မခေါ်ကြဘူး၊ "special meat " လို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ ခေါ်ရမယ့် အသုံးအနှုန်းတွေလည်း ရေးထားတယ် ။
အသား ဈေးကွက် လိုအပ်ချက်ကို ဖြည့်ဖို့ Special meat ထုတ်လုပ်တဲ့ Breeding Center မှာ လုပ်တဲ့ Marcos...
Marcos ၊ သူဟာ ဒီအလုပ်လုပ်ပေမယ့် လူသား မစား သေး ဘူး ။
သူ့သားငယ်ဟာလည်း (အကြောင်းတခုကြောင့် ဆုံးသွားတယ် )၊ Marcos ဟာ သူ့ မိန်းမနဲ့လည်း ခဏတာကွဲနေတယ် ။
Human Slaughter House အသားထုတ်တဲ့နေရာမှာ လုပ်တဲ့ Marcos ကနေ ၊ သားဖောက်တာ၊ သားဖောက်၊ သတ်ပြီး အသားအနေနဲ့ ရောင်းမယ့် လူသား (gradeအလိုက်) ကို ဘယ်လို ထိန်းသိမ်း သိုလှောင် ထားတာ၊ ဘယ်အပိုင်းက လူကြိုက်များတာ ၊
နောက်ဆုံး ဈေးကွက်ထဲ ကုန်ချောအနေနဲ့ ပါကင်
ဘယ်လိုထုတ်တယ်ကအစ စာအုပ်ထဲမှာ Marcosက သေချာ အသေးစိပ် ရှင်းပြပေးလိမ့်မယ်။
မကြာခင် ကာလမှာ ဘာသာပြန် ထွက်မယ်လို့ ပြောထားတဲ့ စာအုပ်မို့ spoil ဖြစ်မှာစိုးလို့ စာအုပ်ထဲက ရက်စက်မှု့တွေအကြောင်း အများကြီး ရေးမပြတော့ဘူး။
( ကြားထဲမှာ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့ တခြား အကြောင်း၊ အချက်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ် ။)
အရေးအသားကောင်းတယ်။ ဇာတ်လမ်းအရဆိုရင်
တအုပ်လုံး နောက်ဆုံးစာမျက်နှာ အထိ ၊
မနှစ်မြို့စရာတွေချည်း ဖြစ်ပေမယ့် လူဆိုတဲ့အမျိုးဟာ စားစရာမရှိတဲ့ကာလကို ရောက်ရင် ၊ လူ သား ချင်း ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း၊ တိရစ္ဆာန်လို မွေး၊ သတ်၊ စား နိုင်တဲ့ အရိုင်းဆန်တဲ့ လူ့ သဘော သဘာဝ‌ကို စာရေးဆရာက ပြချင်တာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်။
ဒါ ဖတ်နေတုန်း Taste Life ကနေ အမဲဖော်တာ၊ အသားဖျက်တာကို အစအဆုံးပြနေတာ၊ အဲ့နေရာမှာ " လူသား" သာဆိုလျှင် ဆိုတဲ့အ‌တွေးနဲ့ ၊ မြင်ရတာ
အသည်းတွေယားချက် ။
လူသားအချင်းချင်း ရဲ့ ရက်စက်မှု့တွေ သရဖူဆောင်းမယ့် စာအုပ်ပေါ့။
အသည်းငယ်တဲ့သူဆိုရင်တော့ ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီးတာနဲ့ သားသတ်လွတ်သမားတောင် ဖြစ်ချင် ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ 😁
by Agustina Bazterrica
by Bookish In Fiction Land
26.Mar. 2022— with

ယခင် review တွေနဲ့ ယှဉ်ဖတ်လို့ ရအောင် ပြန်ရှာကြည့်ပြီး ဖော်ပြပေးပါဦးမယ်။
Kay Zaw Thin
------------------------------------
ကိုရဲလွင်အောင်ရဲ့ ဘာသာပြန်စာအုပ် လိုချင်ရင်တော့
#လင်းသစ်ပြည် စာပေ ☎ (771 048401, 450 827699) နဲ့
#ကိုလတ် စာပေ ☎ (50 20068, 50 93938) တို့မှာ
လက်ကျန်ရှိရင် ရနိုင်ပါတယ်။
====




#လူ့အသား_ချိုသည်

05/08/2025

လူ ရေးတဲ့ ဝတ္ထု နဲ့ AI ရေးတဲ့ Review ..................
မြန်မာတိုင်းမ်တုန်းက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ကိုရဲလွင်အောင် ရဲ့
အာဂျင်တီးနား စာရေးဆရာမ Agustina Bazterrica ရဲ့ "Tender Is the Flesh" ကို ဘာသာပြန်တဲ့
“ #လူ့အသားချိုသည်” စာအုပ်ထွက်တုန်းက ဒီစာအုပ်အကြောင်း မိတ်ဆက်လေး ရေးဖူးတယ်။
ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပြောရမလဲ... ဇာတ်လမ်းက လူ့သဘောသဘာဝရဲ့ အမှောင်မိုက်ဆုံး အရက်စက်ဆုံးစရိုက်တွေ ကွက်ကွက်ကင်းကင်း ဖွဲ့နွဲ့ထားတာကို မိတ်ဆက်ရေးတာ လက်က ရွံ့တွန့်တွန့် ဖြစ်ခဲ့တာ ဝန်ခံရမှာပဲ။
..... ..
ကိုရဲလွင်အောင်ကတော့ အင်္ဂလိပ်ကော မြန်မာပါ ဘာသာဗေဒ အင်မတန်ကျွမ်းကျင်သူပီပီ Bazterrica ရေးထားတဲ့အတိုင်း မချွင်းမချန် ပြန်ဆိုထားတာကို ဖတ်ရတာ ရင်ထဲ အင်မတန်ထိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲ ခံစားရသလောက် ဝိဘစ္ဆရသ အစရှိတဲ့ ရသတွေ စာအုပ်ထဲပါတာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြန်မညွှန်းနိုင်ခဲ့ဘူး။... ...
ဇာတ်လမ်းက ကမ္ဘာကြီးမှာ ဘက်တီးရီးယားတစ်မျိုးကြောင့် လူတွေစားနေကြတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေ အသား ဘာအသားမှ စားမရတော့တဲ့ ခေတ်မှာ လူတွေရှင်သန်ဖို့ လူသတ္တဝါတွေကို အသားစားဖို့ သီးသန့်မွေးမြူတဲ့ လောကကို နောက်ခံထားတယ်။.. ...
Dystopian လို့ခေါ်တဲ့ တရားမျှတမှု နည်းနည်းမှမရှိ အလွန်ရက်စက်တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်လောကကို အခြေခံထားပေမယ့် လူဆိုတဲ့ သတ္တဝါဟာ အခွင့်ရရင် ဘယ်လောက် ရက်စက်တတ်တယ်ဆိုတာ စာရေးဆရာမက ပြောချင်တာလားလို့ တွေးမိတယ်။...
အခုကျမှ ChatGPT ဆိုရင်ကော "Tender Is the Flesh" ကို ဘယ်လို သုံးသပ်မလဲ သိချင်လာတယ်၊ သူက လူသား စာဖတ်သူတစ်ဦးဦးကို ကိုယ်စားပြုတာမဟုတ်ဘဲ AI မော်ဒယ်တစ်ခုရဲ့ ဖန်တီးမှုသက်သက်သာ ဖြစ်တယ် ဆိုတာကိုး။
ဒါနဲ့ ChatGPT ကို သုံးသပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ--
သုံးသပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ--
ထွက်လာတဲ့ သုံးသပ်ချက်ကို ဆီလျော်အောင် ပြန်ဆိုပေးလိုက်ပါတယ် -
…. ……
Agustina Bazterrica ရဲ့ "Tender Is the Flesh" ဟာ လူ့သဘောသဘာဝရဲ့ အမှောင်မိုက်ဆုံးရှုထောင့်တွေမှာ စွဲလန်းဖွယ်ကောင်းပြီး စိတ်ကူးယဉ်ဆန်တဲ့ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ပါ။
မျှော်လင့်ချက်မဲ့ ဒစ်စတိုပီယံ (လူမဆန်တဲ့ စိတ်ကူးယဉ် လူ့အဖွဲ့အစည်း)မှာ ဇာတ်တည်ထားတဲ့ ဒီစာအုပ်ဟာ လူသားတွေဟာ စားဝတ်နေရေးအတွက် လူသားစားသတ္တဝါအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်း တစ်ခုရဲ့ ကျင့်ဝတ်နဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ သက်ရောက်မှုတွေကို စူးစမ်းလေ့လာထားပါတယ်။ ....
တူညီတဲ့ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ စွဲမက်သွားဖို့ကော စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ဖို့ပါ ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါ။...
ဇာတ်လမ်းက လူ့အသားကို စားစရာအသားအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲ ပြုပြင်ထုတ်လုပ်တဲ့ စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ် လုပ်နေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Marcos ကို နောက်ခံထားပါတယ်။... ..
စာရေးသူ Bazterrica ရဲ့ စကားပြေက ပြတ်သားပြီး မတုန်မလှုပ်နဲ့ ဒီလို ဆိုးရွားလှတဲ့ လက်တွေ့ဘဝကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပုံဖော်ထားပါတယ်။ စာရေးဆရာမဟာ ခရေစေ့တွင်းကျ အသေးစိတ် အချက်အလက်တွေကို ဖော်ပြဖို့ မရှက်မကြောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး စာဖတ်သူတွေကို ဒီလူသားစားလောကရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ သဘာဝကို ရင်ဆိုင်ဖို့ တွန်းအားပေးထားပါတယ်။..
"Tender Is the Flesh" လူ့အသားက နူးညံ့တယ် ဆိုတာကိုက ခွဲခြားသတ်မှတ်ခံထားရတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းကြီးနဲ့ သူတို့အပေါ် သက်ရောက်နေတဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆုံးရှုံးမှုတွေကို စူးစမ်းလေ့လာခြင်းပါပဲ။
ဇာတ်ဆောင် မားကို့စ်ဟာ သူ့အလုပ်ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ မရှင်းလင်းမှုတွေကြောင့် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်ရပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုတွေကြောင့် ပိုလို့ မခံချိမခံသာဖြစ်လာရင်း သူ့ကိုယ်ပိုင်လူသားတွေနဲ့ နပန်းလုံးနေရပါတယ်။ ...
Bazterrica ဟာ လူ့သဘောသဘာဝရဲ့ ရှုပ်ထွေးနက်နဲမှုကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စူးစမ်းလေ့လာပြီး စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနဲ့ ရှင်သန်ခြင်းဆိုင်ရာ ဗီဇတွေက အပြင်းထန်ဆုံး ကိုယ်ကျင့်တရား လမ်းညွှန်မှုကိုပါ လွှမ်းမိုးနိုင်ပုံကို ပြသပါတယ်။..
ဝတ္ထုရဲ့ အားသာချက်တစ်ခုက လူမှုဝေဖန်ချက်ပေါ်မှာ တည်ရှိနေတာပါပဲ။ လူသားစားခြင်းကို မှန်ဘီလူးကတစ်ဆင့် ကြည့်ပြတဲ့ Bazterrica ဟာ လူ့ဘဝရဲ့ ကုန်စည်စီးဆင်းမှုကို ဝေဖန်ပြီး စာနာမှုနဲ့ ကရုဏာနယ်နိမိတ်တွေကို စူးစမ်းပါတယ်။
စက်ရုံက မွေးမြူရေးလုပ်ငန်းနဲ့ အသားထုတ်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းတွေရဲ့ ပြိုင်ဆိုင်မှုတွေက သူတို့ရဲ့ ကျင့်ဝတ်ရွေးချယ်မှုနဲ့ ကျင့်ဝတ်ထက် အမြတ်ကို ဦးစားပေးတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ အကျိုးဆက်တွေကို စာဖတ်သူတွေ မေးခွန်းထုတ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေပါတယ်။... ..
Bazterrica ရဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေ စရိုက်ဖွံ့ဖြိုးလာမှုတွေထဲ အထူးအားဖြင့် မားကို့စ်ကို သရုပ်ဖော်မှုက ထူးခြားပါတယ်။ စာရေးဆရာဟာ သူ့ရဲ့ အတွင်းရေးရုန်းကန်မှုတွေကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖမ်းယူထားပြီး ရှုပ်ထွေးနက်နဲတဲ့ ချို့ယွင်းချက်ရှိတဲ့ ဇာတ်ကောင်တစ်ဦးကို ဖန်တီးပေးရင်း စာနာစိတ်နဲ့ ရွံရှာခြင်းတွေ ဖြစ်ပေါ်စေပါတယ်။.. ..
ဒုတိယတန်း ဇာတ်ကောင်တွေက အရေအတွက်နည်းပေမယ့် ဖန်တီးမှုမှာ အညီအမျှ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်မို့ စရိုက်တစ်ခုစီက အဲဒီ ဒစ်စတိုပီယံလူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ မတူညီတဲ့ ရှုထောင့်တွေကို မီးမောင်းထိုးပြဖို့အတွက် ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုစီ လုပ်ဆောင်ပေးပါတယ်။..
"Tender Is the Flesh" ဟာ အရေးအသား ကြမ်းတမ်း ပွင့်လင်းပြီး ရှင်းလင်းလွန်းတဲ့ အကြောင်းအရာကြောင့် ဖတ်ကြည့်ဖို့ စိန်ခေါ်မှုများတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပိုဒ်ဖြစ်တာ ငြင်းမရနိုင်ပေမယ့် လေးနက်ပြီး အရေးပါတဲ့ ဝတ္ထုတစ်အုပ် ဖြစ်ပါတယ်။..
ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် လူသားဖြစ်တည်မှုနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စိတ်မသက်သာစရာ အမှန်တရားတွေနဲ့ အစစ်ဆေးမခံရသေးတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်း ယိုယွင်းခြင်း ဖြစ်နိုင်ခြေ အကျိုးဆက်တွေကို စာဖတ်သူတွေ ရင်ဆိုင်ရစေပါတယ်။... ..
စူးစမ်းလေ့လာထားတဲ့ အကြောင်းအရာတွေနဲ့ သက်ဆိုင်လို့ အချိန်နဲ့တစ်ပြေးညီဖြစ်ပြီး အသက်ကို တန်ဖိုးထားတဲ့ စနစ်တွေမှာ ကျွန်တော်တို့တွေ ကိုယ်ပိုင်ရှုပ်ထွေးမှုတွေ ရှိနေတာ ဆန်းစစ်ဖို့ တွန်းအားပေးပါတယ်။..
ခြုံပြောရင်တော့ "Tender Is the Flesh" သိသိသာသာနဲ့ တမင်တကာ နှိုးဆွမှုတွေနဲ့ ဒစ်စတိုပီယံ စိတ်ကူးယဉ် နယ်နိမိတ်တွေဆီကို တွန်းပို့ပေးတဲ့ဝတ္ထု ဖြစ်ပါတယ်။ Agustina Bazterrica ရဲ့ အရေးအသားဟာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းမှာ အားတုံအားနာ မရှိလို့ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့ စာဖတ်ခြင်း အတွေ့အကြုံကို ဖန်တီးပေးပါတယ်။...
ဒါတွေကို ခံစားဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားရင်တော့ ဒီလို တွေးခေါ်မှုကို လှုံ့ဆော်ပေးတဲ့ လက်ရာက အနာဂတ် စိတ်ကူးယဉ်အမှောင်ခေတ် စာပေဝါသနာရှင်တွေနဲ့ လူ့သဘာဝရဲ့ အမှောင်မိုက်ဆုံးသွင်ပြင်တွေကို ရင်ဆိုင်ရဲလောက်အောင် သတ္တိရှိသူတွေအတွက် ဖတ်ရှုသင့်တဲ့အရာ ဖြစ်ပါတယ်။.....

ဘာမှတွန့်ဆုတ်မနေဘဲ ညွှန်းရဲတာ AI ရဲ့ အားသာချက် ဖြစ်မယ် ထင်ပါတယ်။.... ..... ..... ..... .....

မြန်မာတိုင်းမ် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သုံးယောက်ရဲ့ စုစည်းမှု၊
ဒီနေ့ မိတ်ဆွေကြီး Min Myat San (မင်းမြတ်စံ) က AI ကို အလုပ်အပ်ပြီး သူ သိချင်တာတွေ လေ့လာနေတဲ့ ထဲမှ ဒါက ဒုတိယမြောက် စာအုပ် ရီဗျူး၊ ဒါ သူ့ လုပ်ဆောင်ချက်၊
လူတွေ ဖန်တီးထားတဲ့ ဉာဏ်ကျယ်လေးက လူတွေရဲ့ အနုပညာဒြပ်ကို ဘယ်လို ရှုမြင်လဲဆိုတာ သိရတာပေါ့။..

ဒီလို အနေအထားရှိတဲ့ စာတစ်အုပ်ကို မြန်မာစာပေ အစုအပေါင်းထဲ ပို့ဆောင် ပေးပြီးပါပြီ။
ဘယ်လောက် လက်ခံလဲ ဘယ်လောက် ငြင်းဆန်လဲ ဆိုတာ စာဖတ်ပရိသတ် အပိုင်းပါ။
ခေတ်ပြိုင်စာပေ တစ်မျိုးရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်းချင်သူတို့အတွက် မြည်းစမ်းခွင့် ဖန်တီးပေးရမှာက ထုတ်ဝေသူတစ်ယောက်ရဲ့ အလုပ်လို့ သဘောထားပါတယ်။..
လူ့အသားချိုသည်
စတင်ထုတ်ဝေဖြန့်ချိနေ့ - 16-07-2022
AI Review နေ့ 20-06-2023
ထပ်မံဖော်ပြနေ့ 05-08-2025

ယခင် review တွေနဲ့ ယှဉ်ဖတ်လို့ ရအောင် ပြန်ရှာကြည့်ပြီး ဖော်ပြပေးပါဦးမယ်။
Kay Zaw Thin

------------------------------------
ကိုရဲလွင်အောင်ရဲ့ ဘာသာပြန်စာအုပ် လိုချင်ရင်တော့
#လင်းသစ်ပြည် စာပေ ☎ (771 048401, 450 827699) နဲ့
#ကိုလတ် စာပေ ☎ (50 20068, 50 93938) တို့မှာ
လက်ကျန်ရှိရင် ရနိုင်ပါတယ်။
====





#လူ့အသား_ချိုသည်

04/08/2025

02/08/2025

လင်းသစ်ပြည်စာပေမှ ထုတ်ဝေထားတဲ့ သုတ ရသ စာအုပ်အချို့

01/08/2025

#ဗေဒင်ရူးနဲ့_ဝမ်းတွင်းရူး (၁၂)

၂၀၁၁ ခုနှစ်၊ တနင်္ဂနွေ၊ ဩဂုတ် ၂၈ ရက်။
ကမ္ဘာပျက်ရန် ၁၀ ရက်သာ လိုတော့ချိန် ....
အခု အန်နက်စ်ဟာ သူမအသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် လန်းဆန်းတက်ကြွနေဆဲပါ။ သူမဟာ လှေဂိုထောင်နဲ့ အဖြူရောင် RV ကားရှိရာကို ကျောက်စရစ်လမ်းကြောင်းအတိုင်း သွက်သွက်လက်လက် လှမ်းဆင်းခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာ အမျိုးသားတစ်ဦးနဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရပါပြီ။

အန်နက်စ်အဖို့ လက်ရှိနေအိမ်မှာ နေတာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်ပေမယ့် စတော့ဟုမ်းမြို့ကိုလည်း ပုံမှန် သွားလိုက်လာလိုက်ပါ။ အစောပိုင်းက ပင်စင်စားတွေအတွက် အင်တာနက်အသုံးပြုနည်း သင်တန်းတက်ဖို့ သွားခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ပရိုဂရမ်ရေးနည်း၊ ဝက်ဘ်ဒီဇိုင်း၊ စျေးကွက်ရှာဖွေရေးနဲ့ အနေအထားချမှတ်နည်းစတဲ့ အဆင့်မြင့်သင်တန်းတွေကိုပါ တက်ဖို့ ပိုပြီး ပျော်ပျော်ကြီး သွားခဲ့တာ။

ဒါပေမယ့် ဒိုးဒါးဂျိုရွာလို ခေတ်ရေစီးကြောင်းနဲ့ ပြတ်ကျန်နေတဲ့ဒေသမှာ မွေးဖွားကြီးပြင်းလာသူအဖို့ လူမှုဆက်ဆံရေးနဲ့ မိတ်သစ်ဖွဲ့တာမျိုး မကျွမ်းကျင်ပါဘူး။ ကျေးရွာမှာ စကားကို အကြောင်းအရာ တစ်ခုထက်ပိုပြီး ပြောနိုင်သူက ဘဂျိုက်လွန် ဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးတစ်ဦးပဲ ရှိတယ်။ သူက သင်္ချိုင်းမှူးဖြစ်ပြီး အန်နက်စ်ရဲ့ အမြင်မှာ သူ့ရဲ့အကြီးမားဆုံးအောင်မြင်မှုက လုပ်ငန်းရှင် သူ့ခင်ပွန်းကို မြှုပ်နှံပေးခဲ့ခြင်းပါပဲ။ ဒိုးဒါဂျိုရွာသားတွေက သူ့ကို "သင်္ချိုင်းမှူး" လို့ မခေါ်ရဲဘူး၊ သူ့ရဲ့ ပန်းမန် စိုက်ပျိုးနိုင်စွမ်းကြောင့် "ပန်းပွင့်ဘဂျိုက်လွန်" လို့ပဲ ခေါ်ကြလေရဲ့။ ပန်းတွေနဲ့ ပုံမှန်စကားပြောတတ်လို့ ဘဂျိုက်လွန် စကားပြောကောင်းတာလို့ အန်နက်စ် ထင်တာပဲ။

ဒါပေမယ့် အဖိုးကြီး ဘဂျိုက်လွန် ဆုံးပါးသွားချိန်မှာ သူ့သင်္ချိုင်း သူ့ဘာသာ တူးနိုင်ခဲ့ရင် ကောင်းမယ်လို့ အန်နက်စ် တွေးမိပြန်ရော။ အဲဒီအချိန်ကစလို့ သူမဟာ အင်တာနက်သင်တန်းတွေမှာ ပြောတာဆိုတာကလွဲလို့ တခြားစကားတွေ မပြောဖြစ်တော့ပါဘူး။

အခုတော့ သူမဟာ RV ကားနဲ့ မဖိတ်ကြားဘဲ ရောက်နေတဲ့ ဧည့်သည် ၂ ဦးနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ပြီ။
"စဂျိုလီကန်က ကြိုဆိုပါတယ်" လို့ အန်နက်စ်က ပြောလိုက်တယ်။

အဘွားကြီးကို သဘောကောင်းသားလို့ ဂျိုဟန် ထင်မိတယ်။ စဂျိုလီကန်ဆိုတာ ဒီအိမ်ရဲ့နာမည်ပဲ ဖြစ်မယ်။
"ဘေ့စ်ဘောတုတ်ကို ကားထဲမှာပဲ ထားခဲ့ရမယ် မဟုတ်လား?" လို့ သူက ပီထရာကို မေးလိုက်တယ်။
"အဲဒီလိုပြောတာ ကျေးဇူးပဲ" ဂျိုဟန့်မေးခွန်းကို လက်ဝါးဖြန့် ယမ်းပြလိုက်ရင်း ပီထရာက ဖြေလိုက်တယ်။
"ဒီကို ဘာကိစ္စနဲ့လာကြတာလဲလို့ မေးရမလား? ဒါမှမဟုတ်၊ ကိစ္စ မရှိပါဘူးလေ၊ ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက် သောက်ကြမလား?"
ပီထရာက သူမကို လေ့လာကြည်လိုက်တယ်။ ချစ်စရာကောင်းပြီး ဖော်ရွေတဲ့အပြုံးပိုင်ရှင် - ဘေ့စ်ဘောတုတ်နဲ့ ရိုက်ဖို့ လုံးဝမသင့်တော်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်!
"သောက်ချင်ပါတယ်ရှင်" လို့ ပီထရာက ဖြေလိုက်တယ်။ "ဒီဂိုဒေါင်က အစ်မကြီး ပိုင်တာလား? ကျွန်မတို့ရဲ့ကား ဒီထဲ ဆန့်မလားလို့..."
အန်နက်စ်က ဒါက လှေဂိုထောင်ဖြစ်တဲ့အကြောင်း၊ လှေတွေကို စိတ်ကုန်သွားလို့ ကားဂိုဒေါင်အဖြစ် ပြောင်းလိုက်ကြောင်း ရှင်းပြတယ်။ အတွင်းမှာရှိတဲ့ ပစ်ကပ်ကားကို ရွှေ့ထုတ်လိုက်ရင်တော့ RV ကား နေရာဝင်ယူနိုင်မှာပါ။
"ကျွန်မ အဲဒီလို လုပ်ပေးမယ်လေ"

မိနစ်နည်းနည်းကြာတော့ ပစ်ကပ်ကားနဲ့ RV ကားတို့ နေရာချင်း လဲပြီးသွားပါပြီ။ အန်နက်စ်ဟာ အကြောင်းရင်းကို မမေးဘဲ လက်ခံလုပ်ပေးခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကုန်းမြင့်ပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပြာရောင်မီးတွေ ဖွင့်ထားတဲ့ ရဲကားတစ်စီး လှည့်ပတ်နေပါတယ်။ တစ်စုံတစ်ခုကို ဒါမှမဟုတ် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေနေတာလား? အန်နက်စ်ဟာ ဧည့်သည်တွေရဲ့ စိုးရိမ်သောက ဖြစ်နေတဲ့အကြည့်တွေကို သတိထားမိပါတယ်။
"ဂိုဒေါင်တံခါးကို အခုထဲက ကြို ပိတ်ထားရင် မကောင်းဘူးလား?"
သူမက ပီထရာ့စိတ်ထဲ ရှိနေတာကို ဖတ်နိုင်သလို ဖြစ်နေပါရဲ့။
"အကောင်းဆုံးပါပဲ" ပီထရာက သဘောတူလိုက်တယ်။ "လေတိုးလာရင် တံခါးတွေ အသံမထွက်အောင် ပိတ်ထားတာ အကောင်းဆုံးပါ"
ကော်ဖီက ဂျိုဟန်ရဲ့ ကပူချီနိုကို အရည်အသွေးမမီပေမဲ့၊ သောက်လို့တော့ ကောင်းပါတယ်။
ဒါ့အပြင် သစ်ကြံပိုးပေါင်မုန့်တွေလည်း ပါတယ်။ ကော်ဖီထပ်ဖြည့်ပေးသလို ပေါင်မုန့် ထပ်ယူလို့လည်း ရတယ်။
တစ်နာရီခွဲကြာအောင် သင်္ချိုင်းအုတ်ဂူတူးသမား ဘီယော့ခ်လန်းစိတ်ဓာတ်နဲ့ တကယ့်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး စကားပြောပြီးတဲ့နောက် အန်နက်စ်၊ ဂျိုဟန်နဲ့ ပီထရာတို့ဟာ တစ်ယောက်နာမည် တစ်ယောက်သိရုံမကဘဲ သူတို့ရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်း အတိုချုံးတွေကိုပါ ဖလှယ်ခဲ့ကြပါပြီ။

“ဒါဆို ကမ္ဘာကြီးက ဆယ်ရက်အတွင်း ပျက်တော့မှာပေါ့” လို့ အန်နက်စ်က ပြောလိုက်တယ်။
သူမလေသံမှာ သံသယက သိသာ ထင်ရှားနေပါရဲ့။
“ကျွန်တော်တို့အားလုံး ပြာကျကုန်မှာ၊ တစ်ယောက်မကျန် ပြာကျကုန်မှာ” လို့ ဂျိုဟန်က အတည်ပြုလိုက်တယ်။ “အဝတ်မလုံတဲ့သူတွေကော ဒါမှမဟုတ် အပြင်မှာ ရောက်နေတဲ့သူတွေတင် မကဘူးနော်”
“ဂျိုဟန် နားလည်သားပဲ” လို့ ပီထရာက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်။ “ကျွန်မ တွက်ချက်ထားတာတွေက အတိအကျပါ ဘာသံသယမှ မရှိအောင် အတည်ပြုပြီးသား”
“ကျွန်မကိုတော့ ဒီသတင်းအပေါ် ဆက် သံသယရှိခွင့် ပေးပါဦးလား?” သူတို့ကို ဧည့်ခံတဲ့ ခရမ်းရောင်ဆံပင်ပိုင်ရှင်က တောင်းဆိုလိုက်တယ်။
ပီထရာက ရပါတယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမဲ့၊ တကယ်တော့ သိပ်အဓိပ္ပာယ်မရှိဘူးလို့လည်း ဆိုတယ်။ ဖြစ်တော့မယ့်ကိစ္စဟာ မဖြစ်ပါစေနဲ့လို့ ဆန္ဒပြုရုံနဲ့ ပျောက်သွားမယ့် ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ဘူးလို့ ဆိုလိုတာပါ။
“ရာစုနှစ်တွေတစ်လျှောက် ကမ္ဘာပျက်မယ်လို့ ဟောကိန်းထုတ်တဲ့ ရှေ့ဖြစ်ဟောသူတွေ အများကြီး မရှိခဲ့ပေဘူးလား?”လို့ အန်နက်စ်က ပြောလိုက်တယ်။
“ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကို သမိုင်းထဲက ကသောက်ကမျောက်တွေနဲ့ မနှိုင်းပါနဲ့”
“ဒါပေမဲ့၊ နန်းတော်က အရာရှိကြီးနဲ့ ရင်ဆိုင်ဖို့ မင်းရဲ့အစီအစဉ်က ဘယ်လောက် အဆင်ပြေခဲ့လို့လဲ?”
ပီထရာက ဒီလုပ်ရပ် အတိုင်းအတာကိုယ်၌က ပြဿနာမရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူမ အစီအစဉ်က တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် စကားပြောတာထက် ဘာမှမပိုဘူးလို့ ဆိုလိုတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဘုရင်မင်းမြတ် ဘယ်နေရာမှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာနဲ့ လုံခြုံရေး အဆင့်အတန်းအရ ဘာအဓိပ္ပါယ် ဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာကိုတော့ သေသေချာချာ ထည့်မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူးလို့ သူမ ဝန်ခံလိုက်တယ်။
“အခုတော့ မင်းတို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထောင်ချောက်ဆင်လိုက်ပြီပေါ့”
“ကျွန်တော်တို့လား?” ဂျိုဟန်က မေးလိုက်တယ်။
“ဆိုလိုတာက ကျွန်တော်တို့ ဒီကျွန်းပေါ်မှာ ပိတ်မိနေပြီး အဖမ်းမခံရဘဲ ထွက်လို့မရဘူး ဆိုတဲ့သဘောပေါ့”

ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်နာရီအတွင်း အန်နက်စ်ဟာ ဒီလောက်နှစ်တွေကြာကြာ ဘယ်လောက်အထီးကျန်ခဲ့မှန်း သိလိုက်ရပြီ၊ တိုက်ရိုက် မတွေးဘဲနဲ့ ဒါကို ခံစားမိလိုက်တာပါ။ အခုတော့ သူမရဲ့ မိတ်ဆွေသစ်တွေကို လက်လွှတ်လိုက်ဖို့ စိတ်မပါတော့ဘူး။ သူတို့ကို ကြည့်ရတာ ဘယ်လောက်ပဲ ထူးဆန်း၊ ရှုပ်ထွေးပြီး၊ ဥပဒေမဲ့လုပ်ခဲ့တယ်လို့ ထင်ရပါစေ (ဒါမှမဟုတ် ဒါကြောင့်ပဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်)။ ဂျိုဟန်နဲ့ပီထရာတို့ရဲ့ တစ်ရက်တာ ရှင်သန်မှုဟာ ဒိုးဒါဂျိုကျေးရွာ အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုလုံးရဲ့ နှစ် ၅၀၀ စာ အချိန်ထက် ပိုပြည့်စုံနေလေရဲ့။ ဒါ့အပြင် ထောင့်တစ်ခုမှာ ဆေးခြယ်ထားတဲ့ ဥပစာက သူမကို စိတ်ကူးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့တယ်။
‘ငါက လှေတည်တဲ့သူ ဖြစ်ဖူးတာ မင်းတို့ သိပါတယ်နော’
"ကျွန်မတို့ ထွက်ပြေးဖို့ ရှင့်မှာ လှေတစ်စင်းများ ရှိလို့လား?" ပီထရာက မျှော်လင့်ချက်နဲ့ မေးလိုက်တယ်။
"ငါဆိုလိုတာ အဲဒါ မဟုတ်သေးဘူး... ဒါပေမယ့် ငါ့ပစ်ကပ်ကားနောက်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော်ကြာ အမှိုက်တွေ ရှိနေတယ်"
‘အဲဒီတော့?’ ပီထရာက မေးလိုက်တယ်။
အန်နက်စ်က ဒီလို ဝိုင်းဖွဲ့ပြောရတာကို ဆွဲဆန့်ထားချင်နေတယ်။ သူမအတွက် အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ အတူရှိရဟာ သိပ်ကို ပျော်စရာကောင်းနေတယ်။
‘အဲဒီမှာ လှေခါးတစ်ခု ရှိမှာပေါ့၊ ငါ အမှတ်မမှားရင်’
"ပြီးတော့ကော?" ပီထရာက မေးပြန်တယ်။
"သံချေးတက်နေတဲ့ ကောက်ရိတ်ဓားတစ်စင်း... ငါ့ယောကျ်ားက ဒါကို ဝယ်သိမ်းထားတာ ကောင်းမယ်လို့ စိတ်ကူးရှိခဲ့ပုံ ရတယ်၊ စျေးပေါပေါနဲ့ ရထားတာ၊ နောက်ဆုံးမှာတော့ မရဏမင်းကပဲ သူ့ကို ယူသွားခဲ့တာပဲ"
"ပြီးတော့ကော?" ပီထရာ မေးရှာတယ်။
အန်နက်စ် ဘာကို ဦးတည်နေတယ် ဆိုတာ သူမပြောနိုင်ပါပြီ။
‘ဆေးသုတ်ပစ္စည်းကိရိယာတွေမှ အများကြီး... ရိုလာတွေ စသဖြင့်ပေါ့၊ နောက်ပြီး ပင်လယ်ပြာရောင်ဆေးပုံး ရှိတယ် ၂၅ လီတာလောက်ပေါ့၊ ဆယ်နှစ်လောက်ကြာပြီ ဆိုပေမယ့် အရည်အသွေး ဘယ်တော့မှ ညံ့မသွားတဲ့ သင်္ဘောဆေးတွေ"
"ဆိုလိုတာက..."
ဟုတ်ပါတယ်၊ အန်နက်စ် ဆိုလိုတာက အဲဒါပါပဲ။
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ?" ဂျိုဟန်က အံ့အားတသင့် ဖြစ်နေတယ်။

နွေနှောင်းညနေခင်းရဲ့ နေဝင်ဆည်းဆာရောင်အောက်မှာ အဖြူရောင် RV ကားအိမ်ဟာ အပြာရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတယ်။ အန်နက်စ်ရဲ့ အကြံပြုချက်အရ သူတို့ဟာ ကားအိမ်နဲ့ ပစ်ကပ်ကားရဲ့ နံပါတ်ပြားတွေကိုလည်း လဲလှယ်လိုက်ကြတယ်။
ဆေးတွေက တစ်ညလုံး အခြောက်ခံရမယ်။ အန်နက်စ်က ဧည့်သည်တွေကို ကြက်သားဟင်းနဲ့ ဝိုင်ဗူးလေးတွေ သောက်ဖို့၊ ဆိုဖာနဲ့ ပက်လက်ကုထားထိုင်မှာ အနားယူဖို့ အဆိုပြုလိုက်တယ်။ ဒါဟာ သူမရဲ့ "ဟိုတယ်"မှာ ရနိုင်တဲ့ အခမ်းနားဆုံး ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်မှုပါပဲ။
ဂျိုဟန်က ကြက်သားဟင်းက ကောင်းမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အထူးသဖြင့် သံပုရာရနံ့သင်းတဲ့ စမုန်ဖြူရွက်၊ ပန်းသီးကြော် နဲ့ ကာဗာဒို့စ် အရက် နည်းနည်းနဲ့ဆို ပိုကောင်းမယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဝိုင်အစား တခြားတစ်ခု ယူဖို့ RV ကားဆီသွားမယ်လို့ အကြံပြုပါတယ်။ ဥပမာ- ၂၀၀၆ လာ မာတီအို လိုမျိုးပေါ့။
“အရက်နာမည်က ဘာလဲ ပြန်ပြောပါဦး?” လို့ အန်နက်စ်က မေးလိုက်တယ်။
ညစာစားနေတုန်း ဂျိုဟန်ရဲ့ အတွင်းအိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းမြည်လာတယ်။
“ဖရက်ဒရစ်!” သူက ဖုန်းကို မထုတ်ရသေးခင် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် အော်လိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုသိလဲ?” ပီထရာက မေးလိုက်တယ်။
“ကျွန်တော်က တခြားဘယ်သူနဲ့မှ မသိဘူးလေ၊ အဲ အခု ခင်ဗျားက လွဲလို့ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားက ဘာလို့ ဖုန်းခေါ်မှာလဲ၊ ရှေ့မှာ ထိုင်နေတာပဲကို၊ ကျွန်တော့် ဖုန်းနံပါတ်ရော ခင်ဗျားမှာ ရှိလို့လား…. .. ဟဲလို၊ အစ်ကိုကြီး!”
ဒါပေမဲ့ သံတမန်က ညီအစ်ကိုချင်း ချစ်ခင်စိတ်နဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့အသံက ကျယ်လွန်းလို့ စားပွဲဝိုင်းပတ်လည်က လူတိုင်း ကြားနေရတယ်။ သူ အရင်ဆုံး သိချင်တာက ဂျိုဟန်နဲ့ RV ကားဟာ ဖရက်ဒရစ်နာမည်နဲ့ ကြိုတင် ဘွတ်ကင်လုပ်ထားတဲ့ RV ပန်းခြံမှာ ရှိနေသေးလား ဆိုတာပဲ။
“မရှိဘူး၊ ကျွန်တော်—”
“ကောင်းတယ်! ကျန်တာတွေအားလုံးလည်း ကမောက်ကမ ဖြစ်ကုန်ပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ဒါကတော့ ကောင်းတယ်”
ဂျိုဟန် တစ်ခုခုပြောဖို့ ကြိုးစားတယ်၊ သူချစ်ရတဲ့ အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုလဲလို့ မေးဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖရက်ဒရစ်က နားထောင်ဖို့ ဖုန်းခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဂျိုဟန်ကို ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ ပြောပြဖို့ ခေါ်တာ။ သူ့ရဲ့ ဝမ်းတွင်းရူးညီလေးကို အရင်ကထက် ပိုဒေါသထွက်ပြီး ပိုစိတ်ဆိုးနေတယ်လို့ သူက ပြောတယ်။
‘Imbecile’ က ‘အရူးအနှမ်း’ လို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်” လို့ ဂျိုဟန်က ပြောလိုက်တယ်။
“အေး၊ ဟုတ်တယ် အဲဒီအတိုင်းပဲ!”
ဘုရင့်နန်းတော်အပြင်ဘက်မှာ ပြဿနာရှာတာ – မင်း ဘယ်လောက်တောင် ရူးသွပ်မိုက်မဲရသလဲပေါ့။
“ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာ ရှိနေတာ ဘယ်လိုသိလဲ?”
“သံအမတ်ကြီးနဲ့ တခြားလူ ဆယ့်ခုနစ်ယောက်နဲ့ အစည်းအဝေးလုပ်နေတုန်း ရဲတွေကို ငါ့ကို ဖုန်းခေါ်လာလို့ပဲ။ မင်း ကိုယ်မင်း ထပ်ပြီး အရူးလုပ်လိုက်ပြန်ပြီဆိုတာ ငါ ချက်ချင်းသိလိုက်တယ်။ ငါက အဲဒီမှာ ထိုင်ပြီး လိမ်ခဲ့ရတယ်။ ကြားလား။ လိမ်ခဲ့ရတာ! ငါ့ RV ကား ဒရုတ်တင်ဟုမ်း နန်းတော်အပြင်ဘက်မှာ ရှိနေတာလား? စောက်ပြဿာပဲ! ဖစ်ကာစတြာက RV ပန်းခြံမှာ ရှိရမှာကို၊ မရှိဘူးဆိုရင် တစ်ယောက်ယောက် ခိုးသွားတာ ဖြစ်ရမယ်’
အဲဒီလို လိမ်ပြီးတဲ့နောက် သူက အစည်းအဝေးမှာ နောက်ထပ် လေးနာရီကြာအောင် လိမ်ပိန်သည်းခံနေခဲ့ရတယ်၊ အဲဒီနောက် ပွဲတော်တစ်ခုလည်း ရှိခဲ့သေး။ အခုမှပဲ ဖုန်းခေါ်ဖို့ အခွင့်အရေးရတာတဲ့။
‘ဘုရားသခင်ကျေးဇူးတော်နဲ့ သောက်ရူးရေ၊ RV ပန်းခြံကိုတော့ ပြန်မသွားနဲ့၊ မင်းကို သူတို့ ဖမ်းလိမ့်မယ်’
‘အန္တရာယ်မရှိပါဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ကျွန်းပေါ်မှာ ပိတ်မိနေတယ်။ ကျွန်တော်တို့—'
ဖရက်ဒရစ်က သူ့စကားကို ထပ်ဖြတ်ပြောလိုက်တယ်။
‘သေချာနားထောင်၊ ငါ ပြောမယ့်စကား တစ်ခုပဲ ရှိတယ်.. ငါ.. မ.. သိ.. ချင်.. ဘူး!”
“ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းအသစ် ရခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့—”
“ငါ မသိချင်ဘူးလို့ မပြောခဲ့ဘူးလား?”
‘ဟုတ်တယ် ပြောခဲ့ပါတယ်၊ အစ်ကို မေ့သွားလို့လား?’
ဖရက်ဒရစ်ဟာ သူ ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေလဲဆိုတာ သတိရသွားတယ်။
‘နောက်တစ်ခု ထပ်ရှိသေးတယ်’
‘ဒါဆို စုစုပေါင်း နှစ်ခုဖြစ်သွားပြီပေါ့’
‘သောက်ပါးစပ် ပိတ်ထားပြီး ငါပြောတာပဲ နားထောင်၊ ရဲတွေ မင်းကိုမေးရင် ဒီကားကို ငါ့ဆီက မင်းခိုးတယ်လို့ပြော၊ ငါက ဘာမှ မသိဘူး’
‘ဒါပေမယ့် အစ်ကိုကပေးတာကိုး၊ ကိုယ့်ကားကိုယ် ဘယ်လိုခိုးမှာလဲ?’
‘ဒီကားက ငါ့နာမည်နဲ့ မှတ်ပုံတင်ထားတာ၊ နားမလည်ရင်လည်း ငါပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်၊ ဒါပဲ"
‘အရင်တုန်းကလို 'သခင်နဲ့ ကျွန်' ဂိမ်း ပြန်ကစားမှာလား?’
"မဟုတ်ပါဘူး!"
"အိုကေ။ စပိန်မှာကော ဘယ်လိုနေလဲ?"
‘အခု ဒီစကားတွေ ဘယ်တုန်းကမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး ဆိုတာလည်း သဘောတူရမယ်နော်"
ဂျိုဟန်ဟာ ခေါင်းကိုက်လုနီးပါး အားစိုက်စဉ်းစားပြီးမှ
‘တစ်ယောက်ယောက်မေးရင် ကျွန်တော်တို့ ဒီစကားမပြောဖူးဘူးလို့ ဟန်ဆောင်ခိုင်းတာလား?’
"အတိအကျပဲ"
"ဒီတစ်ခါပဲလား ဒါမှမဟုတ် ဘယ်တုန်းကမှ မပြောဖူးတာလား?"
"ဒီတစ်ခါပဲ၊ ဒီစကားတွေပေါ့၊ ငါတို့အတူတူ ကြီးပြင်းလာတာတော့ အမှန်ပဲ၊ ငါ သံတမန်ဖြစ်တာကိုလည်း မင်းဂုဏ်ယူတယ်၊ အီတလီမှာဆို ဘာသောက်ကိစ္စမှ မဖြစ်ဘူး"
ဂျိုဟန်စဉ်းစားမိတယ် - အီတလီ။ နိုင်ငံအမည်က အီတလီ။ မြို့တော်က ရောမ။ စပိန်ဆိုတာ လုံးဝ တခြားဟာ။
"ဒါပေမယ့် ဖရက်ဒရစ်ရေ၊ အစ်ကို့အခြေအနေလေး ပြောပြရမှာနော်-"
တတိယအတွင်းဝန်က နှုတ်ဆက်စကားတောင် မပြောဘဲ ဖုန်းချသွားတယ်။

"တော်တော်မကောင်းတဲ့ကောင်ပဲ" အန်နက်စ်က ပြောလိုက်တယ်။ "သူ့ပုံစံက အရင်လည်း ဒီအတိုင်းပဲ မဟုတ်လား?"
ဂျိုဟန်ကတော့ ပုံမှန်ပဲလို့ ထင်နေတာ။
"'သခင်နဲ့ ကျွန် ကစားနည်း ဆိုတာဘာလဲ?" ပီထရာက မေးလိုက်တယ်။ ဂျိုဟန် ရယ်ပြီး ရှင်းပြဖို့ပြင်တယ်။ ဒါက သူတို့အကြိုက်ဆုံး ကစားနည်း။ ဖရက်ဒရစ်နဲ့ ငယ်ငယ်တည်းက ကစားခဲ့တာ။ အခြေအနေကတော့ တစ်ယောက်က သခင်မျိုး၊ တစ်ယောက်က ကျွန်မျိုးဖြစ်ပြီး ကျွန်လုပ်တဲ့သူက "ဟုတ်ကဲ့ သခင်" လို့ ပြောရတယ်။ မပြောရင် ရှုံးတယ်။
"ဘယ်သူက ဘယ်နေရာယူမလဲ ဆိုတာ မဲနှိုက်ကြတာလား?"
ဂျိုဟန်က ဘယ်လို စကစားဖြစ်ခဲ့လဲ မမှတ်မိပေမယ့် ဖရက်ဒရစ်ကတော့ အမြဲရှုံးနေတော့ သခင်မျိုးပဲ ဖြစ်ရတယ်။ ဂျိုဟန်နိုင်တာကို သူ မကျေမနပ်ဖြစ်တာ မဟုတ်ပေမယ့် သူ့အစ်ကိုက သူ့ကို အမြဲတမ်း အပြစ်ကို မဖမ်းနိုင်တဲ့အတွက် နည်းနည်းတော့ စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်ရသတဲ့။
"တစ်ခါတစ်လေ 'ဟုတ်ကဲ့ သခင်' ဆိုတာ ပြောဖို့ မေ့သွားတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူ သတိမထားမိဘူး"
အန်နက်စ်နဲ့ ပီထရာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်လုံးခြင်းဆုံ ကြည့်မိတယ်။ သခင်မျိုးက ကျွန်ကို ဘယ်လိုအလုပ်တွေ ခိုင်းလဲဆိုတာ ဗေဒင်ဆရာမ သိချင်မိတယ်။
"ဘာမဆိုပေါ့!" ဂျိုဟန်က ပြန်ဖြေတယ်။
"အခန်းဖုန်စုပ်၊ ချက်ပြုတ်၊ တောက်တိုမယ်ရ ပြေးလွှားလုပ်၊ သခင် ခြေအေးရင် စောင်ယူပေး၊ ဝီစကီနဲ့ ဆေးတန် ဆေးဖြည့်ပေး- လုပ်စရာက အမြဲတမ်း ရှိတယ်"
"ဖရက်ဒရစ်က ချက်တာပြုတ်တာ မဟုတ်လား?"
ဂျိုဟန် ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"သူလား? ချက်ပြုတ်တာလုပ်မှာ? ခင်ဗျား စိတ်ကောင်းရဲ့လား?"
“ဒါဆို မင်းကို ဘယ်သူက ချက်ပြုတ်တတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တာလဲ? မင်းပြောတော့ ဖရက်ဒရစ်က အရာအားလုံး သင်ပေးခဲ့တယ်ဆို”
“ဟုတ်တယ်လေ! အမေ ဖျားတော့၊ မီးဖိုချောင်က ဂိမ်းရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်လာမယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်”
“မင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတာပေါ့”
“အဲ … အဲဒါက သူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်ပဲ ဆိုပါတော့၊ ကျွန်တော် အစားအသောက်တွေ ချက်တယ်၊ သူက မကြားဝံ့မနာသာ ဆဲတယ်၊ ကျွန်တော် ပိုပြီးချက်ပြုတ်တယ်၊ သူက ပိုလို့တောင် ဆဲသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဆဲတဲ့နေရာမှာ အရမ်းတော်တော့ ကျွန်တော် သင်ယူခဲ့ရတယ်။ နည်းနည်းပါးပါးတော့ သင်ယူခဲ့ရတယ်..ထင်တာပဲ။ ဒါမှမဟုတ်.. မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့.. အဲဒီလိုပဲပေါ့”
“အခုန ဖုန်းခေါ်တုန်းကလို အသံမျိုးနဲ့ပဲလား?”
“ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?”

ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ အန်နက်စ်နဲ့ ပီထရာတို့ ကိစ္စနှစ်ခုကို နားလည်လိုက်ကြပြီ။ တစ်ခုက ဖရက်ဒရစ်က သူ့ညီလေးကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အမြတ်ထုတ်နေခဲ့တာ၊ နောက်တစ်ခုက ဂျိုဟန်က ဘာမှ မသိခဲ့တာပဲ။ ဒါက ပီထရာကို နောက်ထပ် ကိစ္စတစ်ခုကို ပြန်သတိရစေခဲ့တယ်။
“စထရန်းဗေဂန်က အခန်း ၁၂ ခန်းခွဲ အိမ်ကြီးကို ရောင်းတုန်းက ရှင် ဘယ်လောက်ရခဲ့လဲ?”
“ကျွန်တော် ဘယ်သိမလဲ? ဖရက်ဒရစ်ပဲ အားလုံးကို လုပ်ခဲ့တာ၊ သူရောင်းရတာ အရမ်းခက်ခဲခဲ့တယ်။ အေးဂျင့်ကြေးတွေ၊ ပြောင်းရွှေ့စရိတ်တွေ၊ ထူးဆန်းတဲ့ အခွန်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့တယ်။ ဒါတောင် RV ကားအတွက် ပိုက်ဆံ ကျန်သေးတယ်”
“ပြီးတော့ တခြားနည်းနည်းပါးပါးရော မကျန်ဘူးလား?”
“ဖရက်ဒရစ်ကို မေးရလိမ့်မယ်။ ကျွန်တော် သိတာကတော့ စပိန် ဒါမှမဟုတ် အီတလီမှာ နေရတာ တကယ်ကို ဈေးကြီးပြီး သူ့လစာကလည်း ဘာမှ မရသလောက်ပဲ”
“သူက အဲဒီလို ပြောလို့လား?”
“ဟုတ်တယ်”

ဂျိုဟန် ရေချိုးခန်းထဲဝင် အပေါ့သွားနေတဲ့အချိန်မှာ အန်နက်စ်နဲ့ ပီထရာတို့ မိနစ်နည်းနည်းလောက် နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေခဲ့ကြတယ်။ ခရမ်းရောင်ဆံပင်ပိုင်ရှင် အမျိုးသမီးက ဂျိုဟန်ရဲ့ အရည်အချင်းက အမျိုးစုံ ရောထွေးနေတယ်ဆိုတာကို နားလည်ပြီးသားပါ။ အထူးသဖြင့် သူ့ရဲ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြောပြတုန်းကလည်း သူ ကိုယ်တိုင် ဝန်ခံခဲ့တာကြောင့်ပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ဖရက်ဒရစ်က သူ့ညီကို ငယ်ငယ်ကတည်းက အမြတ်ထုတ်ခဲ့ရုံသာမက တကယ်တမ်း လိမ်လည်မှုပါ ကျူးလွန်ခဲ့တယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။

ပီထရာက ကမ္ဘာပျက်မယ့်နေ့အကြောင်း ဆွဲယူလာတော့ ကိစ္စတွေကို ပိုရှုပ်ထွေးစေခဲ့တာပေါ့။ ဂျိုဟန်က သူ့အစ်ကိုကို ဆယ်စုနှစ်သုံးခုကျော်ကြာ အထင်ကြီးလေးစားခဲ့တာ – အရာအားလုံးအတွက် ဆယ်ရက်ပဲ ကျန်တော့တဲ့အချိန်မှာ ဒီပုံရိပ်ကို ဖျက်ဆီးပစ်ဖို့က တကယ်ပဲ မှန်ကန်ပါ့မလား?။
“မင်းရဲ့ တွက်ချက်မှုတွေ မှန်တယ်ဆိုရင်ပေါ့” ဟု အဂ္ဂနက်စ်က ပြောလိုက်တယ်။
“အဲဒါကို ပြန်မစပါနဲ့တော့”
သူတို့ စကား ဆက်ပြောမရဘဲ ရပ်တန့်နေခဲ့ကြတယ်၊ အန်နက်စ်က ပီထရာကိုယ်တိုင် သူမရဲ့ ပြက္ခဒိန်အရ ၁၁ ရက်ပဲ ကျန်တော့တဲ့ သူမဘဝနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဆက်ဆံရေးအသစ်တစ်ခု စတင်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်တဲ့အထိပါပဲ။ ဂျိုဟန်လည်း ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး မရသင့်ပေဘူးလား? ဒါမှမဟုတ် သူက တစ်သက်တာလုံး လိမ်ညာမှုကြားမှာ ရေခဲရုပ်လို အေးခဲနေသင့်တယ်လို့ ပီထရာ ခံစားနေရတာလား?။

ဒီအငြင်းအခုံက ထိရောက်သွားတယ်။ ဗေဒင်ဆရာမနဲ့ ခရမ်းရောင်ဆံပင်ပိုင်ရှင် အမျိုးသမီးကြီး လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်လိုက်ကြတယ်- သူတို့ အခုပဲ ပတ်တီးကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာ ပိုကောင်းမယ်။
*******
ရှေ့အပိုင်းများ link ကွန်မန့်မှာ