https://www.facebook.com/110981937224063/

Humans Of Khovd, Hovd (2025)

11/01/2024

Хөдөө сумаас 90 онд анх аймагт орж ирээд нэг үе юу хийх, ямар ажил алба эрхлэх үү гээд арга эвээ нэг л олохгүй хэсэг явсан. Тэгээд би, ер нь энэ хаягдал болж хог дээр хөглөрч байгаа шилнүүдийг цуглуулж үйлдвэрт нь нийлүүлэх боломж байдаг болов уу гэж бодоод асууж сураглавал хотод АПУ компани авдаг болж таарав. Цуглуулсан хэдэн шилээ эхлээд хувь хүнээр дамжуулж хотруу ачуулж үзсэн чинь санасанд нэг л хүрсэнгүй. Арга ядаад өөрөө хотруу очиж хөөцөлдөж явсны эцэст АПУ-даа шууд нийлүүлдэг болоод одоо 33 дахь жилийнхээ нүүрийг үзэж байна. Гэхдээ миний хамгийн анхны хөрөнгө оруулалтыг “Увс хүнс” компани хийж байлаа. Би гэдэг хүн тэгж л анх удаа шил татан авч, цуглуулж, нийлүүлэх ажлаасаа орлого олж түүнээсээ маш их урам авч билээ. Ажлаа дөнгөж эхлэх үед одоогийнх шиг такси энэ тэр байхгүй байлаа. Ганц нэг шаахайт л таксинд явдаг. Би ч яахав тавийн цагаан уутыг дундуур нь хоёр хуваан тор болгоод оёчихсон түүндээ сэнж/ бариул/ хадчихаад шилнүүдээ дандаа явган явж цуглуулдаг байв. Хааяа нэг бүр их ядарсан үедээ шаахайтанд сууна. Одоо харин ажил амьдралыг минь гадна байгаа энэ цагаан тэрэг/ портер/ маань залгуулж байна даа. Энэ ажлын буянд амьдрал минь дээшилж, амьдралд минь ажил маань өмөг түшиг болсоор явна. Гудамжинд хөглөрөх хог хаягдлыг багасгахад хийж буй ажил минь жоохон ч болов тус дэм болохоос гадна байгаль дэлхийгээ хайрлаж хамгаалж байгаа хэрэг гэж боддог доо. Анх бол мэдэхгүй, чадахгүй хэцүү зүйлс их гарна. Хүн чинь тэгээд аливааг хийж дадах тусам улам туршлагаждаг юм билээ. Одоо бол асуудалгүй ээ. Баар, ресторанаар яваад шууд шилээ татчихна, 50 гаруй мянга болохоор нь хотоос машин ирээд ачаад явдаг. Ангилж, ялгахаас өгсүүлээд ажил их шүү. Бүр их бохирыг нь ялгаж байгаад сайхан угааж цэвэрлээд явуулдаг. Жилдээ хоёр удаа ингэж нийлүүлэлт хийнэ. Үүнийхээ хажуугаар портертойгоо хөлсөнд явна шүү дээ. Айл гэр, албан байгууллагын хогийг нааш цааш болгоно. Хогийн хард аваачиж хогоо буулгахаар заримдаа тэнд ажилладаг хүүхдүүд “Бадамаа эгчээ энэ хэдэн шил аваад яв гээд л өгнө”. Түмэн олны буянд болоод л явна. Эгчийнх нь ажлын замнал энэ. Ямар ч хүн тэгээд хийж буй ажилдаа хамгийн гол нь чин сэтгэлээсээ хандаж чадвал амжилтанд заавал хүрнэ гэж боддог доо. Болдог бол харин тэр хогийн харын хогнуудыг нэг сайхан цэгцэлж, цэвэрлэчихмээр санагдах юм. Нүдээр очиж үзээгүй болохоор хүмүүс нэг их мэдэхгүй л байх. Зундаа бол үнэр танар хэцүү шүү дээ тэр хавь. Агаарт дэгдсэн хогоороо амьсгалаад ямар олиг байхав. Чаддаг, мэддэг хүмүүс нь хараандаа аваад нэг ажил болгочихвол манай Ховд цэмцийгээд л явчихна байх даа.

03/01/2024

Ховдынхон намайг Нисэхийн Улаанаа гэдгээр маань андахгүй. Үнэндээ миний эцэг эхээс хайрласан, жинхэнэ нэр Цэдэн шүү дээ. Би онгоцоор ирснийг угтаж, явж буй нэгнийг үдэж өгдөг ажил хийдэг. 2000-аад оноос өдийг хүртэл 20 гаран жил бусдад тусалдаг энэ сайхан ажлаа хийж байгаа болохоор ч тэр үү хүмүүс намайг нисэхийн орон тооны бус ажилтан гэж ярих нь ч бий. Үүр цайхтай зэрэгцэн гэрээсээ гараад дуулсаар “ажил” дээрээ ирэхэд нар мандаж, орой гэртээ харихад нар шингэсэн байдаг. Ирсэн, явсан зочдын ачаа барааг нааш цааш зөөхөд нь сэтгэлээрээ туслахдаа би юу юунаас илүү дуртай. Миний энэ тусын хариуд хүмүүс янз бүрийн л зүйл өгч баярласнаа илэрхийлнэ. Харин би тэдний өгснийг магнайдаа хүргэн талархан аваад ээждээ хүргэж өгдөг дөө. Би худал хэлж, хулгай хийх хамгийн дургүй. Тэр бол нүгэл шүү дээ. Болохгүй. Тийм хүмүүст ч дургүй. Худал хэлж яах юм үнэнээ хэлээд үгүй бол чимээгүй байж, хулгай хийх биш ажиллаж, хөдөлмөрлөх хэрэгтэй гэж л боддог хүн. Согтуу хүмүүс ч аймаар санагддаг. Заримдаа хүмүүс надад архи өгнө. Нэг авчих гээд. Би шууд л зугтчихдаг. Яах юм тэр муухай зүйлээр. Миний сэтгэлийг эмзэглүүлдэг өөр нэг зүйл бий. Би нисэхээс гадна хааяа зах дээр ажиллахаар очдог юм л даа. Гэтэл хүүхдүүд муухай харж хааяа зарим нь бүр зодно. Бүгд л адилхан хүн байтал яагаад тэгж нэгнийгээ дээрэлхдэг юм бол бүү мэд. Их аймар, аюултай болсон байна лээ. Уг нь би зүгээр л бусдад туслах гэснээс өөр муу зүйл санаагүй шүү дээ. Танихгүй ч гэсэн бусдын мэндийг мэдэн тав гурван үг солиход надтай сайхан харьцах нь ч бий, тоохгүй өнгөрөх хүн ч байдаг. Мэндтэй устай явахад буруу зүйл юу байхав. Одоо удахгүй цагаан сар боллоо. Амар байна уу гээд Ховдчуудтайгаа мэнд мэдээд золгоод л явна даа, Улаанаа нь.

Жич: Ярилцлагын үеэр зургаа авхуулах боломжгүй гэсэн учир Улаанаа ахынхаа өмнөх гоё зургийг нь орууллаа. “Ах нь дараа жил зургаа авхуулъя” гэсээр явсан даа. 😊

30/12/2023

Бид анх Монтуркад танилцах үед би аравдугаар анги, манай нөхөр есдүгээр ангид байсан юм. Нэг аймгаас ирсэн болохоор гэрлүүгээ буцаагүй үедээ амралтын өдөр бүр хамт тоглоно. Хөөрхөн ааштай, хүмүүжилтэй гэж нэгнийгээ битүүхэн шохоорхож явсаар харьцаж эхэлж, гурван сарын дараа бид албан ёсоор үерхэж билээ. Манай сургууль амралтын өдрөөс бусад өдрүүдэд утас хураагаад авчихдаг байсан учир зөвхөн тав дахийн оройноос бүтэн сайн өдрийг дуустал гээд ердөө гуравхан өдөр л нэгэнтэйгээ чатлаж, долоо хоногтоо ганцхан өдөр л уулзана. Нэг удаа бүтэн сайны орой уулзах гээд гартал Гантулга “Хоёулаа үерхье, чамайг хариугаа хэлэхгүй бол би босохгүй” гээд суучихдаг байгаа. Би ч бүр ерөөсөө тийм зүйл болно гэж төсөөлөөгүй байсан болохоор ичиж, сандрах зэрэгцээд “Хүүе ээ чи босооч ээ” л гэж авсан. Тэгээд бүр ямар хариу үйлдэл үзүүлэхээ мэдэхгүй шууд л түүнийг үнсчихсэн. Дараа нь өөрийнхөө гаргасан үйлдлийг бодож ямар их ичсэн гээч. Бид хоёрыг уулзана гэхээр манай найзууд “Мишка чи хурдан гараад, хурдан ороод ирээ” гээд их дуртай гаргадаг сан. Сайндаа ч биш түүний авч ирдэг байсан амттаныг идэх гэж тэр л дээ хэхэ. Тухайн үед сургуулиас өдрийн гурван хоолтой болохоор нэг их мөнгөний хэрэг ч гардаггүй тул гэрээсээ барагтаа л мөнгө авдаггүй байв. Гэтэл манай хүн надтай уулзах бүртээ янз бүрийн шоколадтай ирнэ. Би тэгээд л “дандаа шоколад өгөөд ямар их мөнгөтэй юм бэ” гэж бодно. Яг үнэндээ амралтын өдрүүдээр авч иддэг байсан боорцгоо болиод оронд нь надад уулзах бүртээ өгдөг өнөөх шокладнууддаа зориулдаг болж таарсан. Хөөрхөн байгаа биз. Хэн хэний маань хувьд хамгийн анхны үерхэл, нэгнийхээ анхны хайр гэж бодохоор их гоё, яагаад ч юм илүү нандин, үнэ цэнтэй санагддаг. Хамтдаа өнгөрүүлсэн энэ 8 жилийн хугацаанд бид хоёр дунд нь огт салж байгаагүй. Эмэгтэй болоод ч тэр үү би “салъя” гэж хэд хэдэн удаа хэлж байсан ч манай хүн “заа хайраа” гээд үргэлж буулт хийнэ. Тийм ч болохоор амжилттай яваа бидний хосын харилцааны суурь нөхрийн маань оролцоотой маш сайн тавигдсан гэж боддог шүү. Ер нь тэгээд хосуудын хувьд харилцаандаа хоёулаа яг адилхан хичээл зүтгэл гаргаж, үргэлж ярилцах нь хамгийн чухал юм билээ. Хосууд чинь хамтдаа гоё байх гэж л байгаа болохоос зовохыг ганцаараа ч чадна шүү дээ. Одоо бид балчир байхдаа эхлүүлж байсан тэр нандин харилцаагаа өрнүүлж, цэцэглүүлсээр хуримаа хийн гэр бүл болцгоосон. Хамтдаа хоббигоо ажил болгоод нутагтаа аз жаргалтай амьдарч, амьдралаа бүтээгээд явж байна. Яагаад ч юм хоёулаа фитнесээр хичээллэх ижил хоббитойдоо баярладаг. Эхэндээ ч эргэн тойрны хүмүүс маань “дөнгөж төгсөж ирчхээд мэргэжлээрээ ажиллахгүй зэвэрлээ” гээд л. Гэхдээ бид хоёрын хувьд хийж байгаа зүйлдээ өөрсдөө дуртай, түүнээсээ авах сэтгэл ханамж гоё байгаад, хүссэн зүйлээ хэзээ ч хамаагүй хийх боломжтой байгаа нь хамгийн сайхан санагдаж байгаа. Хүн чинь тэгээд сэтгэлийн амьтан гэж ярьдаг даа. Тэгэхээр бие, сэтгэлийнхээ хувьд амар тайван байх нь л чухал болохоос биш хүн бүр заавал мэргэжлээрээ карьер хөөгөөд, бүгд мундаг байх албаггүй биз дээ. Өөртөө л таалагдаж амьдарч, өөрсдөдөө л гоё байя гэж боддог доо, бид. ❤️

25/12/2023

Биднийг харчхаад хүмүүс “Хөөх та хоёр ихэр юм уу” гээд гайхаад байдаг. Юуг нь тэгтлээ гайхдаг юм бол бүү мэд. Тэгж хэлэхийг нь сонсохоор цаанаасаа л аймар инээд хүрээд байдаг шүү. Та хоёрыг яаж ялгах вэ гэж хүртэл зөндөө асууна. Яахав гэрийнхэн маань төвөггүй ялгах ч манай найзууд биднийг ихэвчлэн үсээр маань ялгадаг. Сайн харвал ялгаатай зүйл уг нь их. Хар даа. Жаргалмаа чолктой, харин минийх ургачихсан болохоор одоо чолкгүй болчихсон. Бас би илүү дугуй, бөөрөнхий царайтай гэтэл Жаргалмаа нарийхан, жижигхэн нүүртэй. Ингээд тайлбарлахаар найзууд маань ялгахад амар болдог байх аа. Ихэр гэхээр хүмүүс бүх зүйл нь адилхан гэж боддог юм шиг. Яг үнэндээ зан чанар, хүсэл мөрөөдөл гээд бидэнд хоорондоо адилгүй зүйлс олон. Жишээлбэл, заримдаа би ихэр шигээ сайхан ааштай байж үзмээр санагддаг гэтэл Баярмаа эсрэгээрээ над шиг хааяа уурлаж үзэхийг хүсдэг гэсэн. Том болоод нэг нь тогооч аа харин нөгөө нь эмч болох хүсэлтэй. Ихрүүд нэгнийхээ дутууг нөхдөг болохоор л ааш зан, сонирхол нь хүртэл ингэж өөр байдаг юм болов уу гэж томчууд ярьдаг. Үнэн л байх. Ихэр байхын хамгийн гоё нь юу ч болсон үргэлж хамтдаа байж, бүх зүйлийг хамт хийнэ. Бид хоёр нэг ангид сурдаг болохоор болсон явдал, дурсамж, найзууд хүртэл дундынх байдаг нь бас гоё шүү. Хамгийн сонин нь бид нэгнийгээ өвдөхөөр дагаж эсвэл яг ээлжилж өвдөөд байдаг. Тэгэхээр мэдрэмж маань ч хүртэл яг ижилхэн байгаа биз. Нэг удаа ихэр маань өвдөөд эмнэлэгт хэвтэхэд ганцаараа сургуульдаа явах тэр зам их хол, бас их уйтгартай байсан. Ганцаараа алхаад л, ярих хүнгүй муухай байдаг юм байна лээ. Хэдий ганцхан хоног л ингэж нэгнээсээ хол байж үзсэн ч ихэртэйгээ хамт өнгөрүүлээгүй тэр хугацаа ямар урт байсан гээч. Ихрүүдэд нэг бэрхшээлтэй зүйл байдаг нь шинэ зүйл авах үед хуваалцах аль эсвэл заавал хоёрыг авах шаардлагатай болно. Энэ нь заримдаа жоохон хэцүү санагддаг. Учир нь нэг зүйлээс дандаа хоёрыг авдаг болохоор үнэтэй байх даа, аав ээжийн минь мөнгө хүрэх болов уу гэж санаа зовдог. Гэсэн ч аав, ээж минь бидний төлөө бүхнээ зориулдагт, үргэлж эрхлүүлж, сайн ярилцаж ойлгодогт баярладаг. Хүүхэд бүхэн ялгаагүй эцэг эхээ өөрсдийг нь сонсож, ярилцаж, хамт тоглоход цаг гаргадаг байгаасай гэж л хүсдэг байх. Том хүмүүс бүгдээрээ “амьгүй” утастайгаа биш, хүүхдүүдтэйгээ ярилцдаг, тэднийг ойлгодог, дэмждэг байвал гоё доо.

21/12/2023

❤️

12/12/2023

Намайг Лукас гэдэг. Би хамгийн анх 2017 онд Монголд ирж байсан. Харин энэ удаа гэр бүлийн хамт өөрсдийн машинаар аялалд гарч, Бразилаас нааш нийт 15 мянга гаруй километр замыг 5 сарын хугацаанд туулан ирснээрээ онцлог байлаа. Хүний амьдралд их мөнгө, эд хөрөнгө цуглуулах биш дурсамж бүтээж амьдрах хэрэгтэй гэдэг. Эргээд бодоход энэ аялал гэр бүлийн маань хувьд мартагдашгүй сайхан дурсамж болж үлджээ.

Монгол надад яг л миний хүүхэд байх үеийн, өсөж торнисон тэр л Бразилыг санагдуулдаг. Анх ирэхэд хүмүүсийн харилцаа хандлага их өөр, хоорондоо элгэмсэг дотно санагдаж билээ. Ховдын хувьд нийслэлээсээ нилээд алслагдмал газар болоод ч тэр үү Улаанбаатарынхан энэ буйд хэсэгт юу болдгийг тэр бүр мэддэггүй, тоодоггүй юм шиг. Хэрэв Ховд аймагт амьдарвал бусдад туслах, тэдний төлөө ажиллахад хамгийн тохиромжтой газар гэж бодогдсон. Учир нь би ч мөн адил жижигхэн хөдөө тосгонд өссөн хөдөөний хүн. Гэтэл өнөө цагт ихэнх хүмүүс хөдөөнөөс илүү том хотыг зорин очиж амьдрахыг хүсдэг болж. Чухам тэнд л гоё сайхан зүйлс цөм байгаа мэтээр сэтгэдэг. Яг үнэндээ өндөр хөгжилтэй том хот чинь бидний төсөөлдөг шиг үргэлж сайхан байхгүй шүү дээ. Чөлөө завгүй хөдөлмөрлөнө, хөл хөдөлгөөн их, түүнийхээ хирээр стресс нэмэгдэнэ, амьдрахад тийм ч таатай байхгүй л болов уу. Мэдээж ажиллаж, бизнес эрхлэхэд зах зээлийн хувьд ч маш их өрсөлдөөнтэй. Эсрэгээрээ Ховд бол яг нөгөө тал шиг нь. Аливаа ажил, бизнес эрхэлвэл өсөх ирээдүйтэй, нэг захаас нөгөө зах хүрэхэд хэдхэн минут л зарцуулна, төвлөрөл бага гээд маш олон боломж энд бий. Тиймдээ ч өөрийн найз Марвинтай хамтарч бизнесээ эхлүүлэхээр шийдсэн нь “Fairfield Cafe Guesthouse” буюу 30 жилийн түүхт аялалын компани. Манайх хоёр дахь салбар нь л даа, Архангайн Цэцэрлэгт төв нь бий. Бидний хамгийн том алсын хараа бол жуулчдыг татах, тэднээр дамжуулж Монгол тэр дундаа орон нутаг руу чиглэсэн гадаадын хөрөнгө оруулалтыг нэмэгдүүлэх. Аймагтаа хөрөнгө оруулалт хэр их татна төдий чинээ их мөнгө эргэлдэж, хүмүүст өөрсдийн гарааны бизнесээ эхлүүлэх, шинийг хийж бүтээх олон гарц нээгдэнэ гэж бодож байна. Түүнчлэн барууныхан ихэвчлэн Монголын хөдөө нутагт ирээд маш том соёлын шоктой тулгардаг. Энэ ч утгаараа бид кофе шопоороо дамжуулж тэдэнд яг л өөрсдийн мэдэх тэрхүү орчиндоо байгаа мэт тухтай, дотно мэдрэмжийг төрүүлэхээс гадна Монголын соёл, уламжлалыг түгээх зорилготой. Тухайлбал, манай дотоод засал, тохижилтын хувьд Монгол ахуй, соёлыг илэрхийлэхүйц өвөрмөц шийдэл, хэв маягтайгаараа онцлог гэж хэлж болно. Бид энэ мэт жижиг зүйлсээр гадныханд соёлоо алгуур түгээж, эерэг сэтгэгдэл төрүүлж чадвал тэд эх орондоо очоод биднийг сурталчилна шүү дээ. Тиймээс шинэ үеийн залуустаа өсөж төрсөн орон нутгаа хөгжүүлэхэд өөрсдийн хувь нэмрээ оруулж, бизнесээ зоригтойгоор эхлүүлэхийг уриалмаар байна.

Fairfield Khovd Café Guesthouse

07/12/2023

Лхагваа ах нь бага залуугаасаа эхлээд л хүүхдүүд шуугисан энэ цагаан өргөөндөө амьдралаа өнгөрүүлж яваа их азтай хүн. Манай цэцэрлэг 90 онд анх баригдаж, үйл ажиллагаагаа эхлүүлж байлаа. Тухайн үед цэцэрлэгийнхээ бүтээн босгох ажилд оролцохоос эхлээд өнөөг хүртэл тасралтгүй 28 жил сахиулын алба хашиж, ажил үйлс ид цэцэглэсэн он жилүүд өнгөрчээ. Сахиул гээд зүгээр суугаад байхгүй ээ. Ах нь чадах зүйл гарвал тэр болгоныг хийгээд л гүйчихнэ. Тэглээ гээд ажил минь надад огтоос хэцүү санагдаж байсан удаагүй. Жаахнууд маань “Лхагваа ахаа, Лхагваа ахаа” гэж гүйлдээд л тийм хөөрхөн, гэгээлэг болохоор л тэр байх. Ямартаа л энэ хэд дундаа орохоороо чухам сэтгэл сэргээд сайхан болчихно. Шинэ жилийн баяр болохоор хичнээн гоё гэж санана. Би чинь эднийхээ концертыг дахин дахин үзээд суучихна гээч. Хэд дахин үзсэн ч уйдамгүй, дахиад үзээд л баймаар тийм дуртай болчихсон.

Гэр маань саяхныг хүртэл цэцэрлэгийн хашаанд байсан. Тэгэхээр ганц би биш манайх гэдэг айл “Хэрэмхэн”-тэйгээ салшгүй холбоотой амьдарсаар ирсэн байгаа биз. Ингэж бодохоор залуу насны минь олон ч сайхан дурсамж энэ жижигхээн хашаан дотор ид өрнөж дээ гэж боддог. Худлаа хэлсэн хүнд манайхаар хүмүүжсэн хүүхдүүдээ ах нь бараг бүгдийг нь танина. Эхний төгсөлтийн хүүхдүүд маань одоо дөрөв, таван хүүхдийн эцэг, эх болцгоосон байна билээ. Хэдий том охид, залуучууд болцгоосон ч гудманд зөрөхдөө “Сайн байна уу Лхагваа ах аа” гээд дотночилж ирээд мэндэлцгээдэг. Аав, ээж нь хүртэл таньдаг болохоор тэр үү хүүхдүүдээ оройтож авах тохиолдол гарахад гэрт маань тоглуулж, биднээр харуулж байгаад ирж авах үеүд ч гарна. Бүр хонох тохиолдол ч гарч байлаа. За байз Зоригоо гэдэг байсан санагдаж байна. Ээж нь амаржаад цэцэрлэгт зөөх хүнгүй болтол өнөөх маань “Лхагваа ахаа би цэцэрлэгтээ явмаар байна” гэв. Тэгээд яахав манай гэрт долоо хонож албаа таслалгүй явж билээ. Эд маань өндөр Лхагваа ахдаа тэгж л их итгэдэг байх нь шүү дээ.

Үүнийг уншиж буй 95 оноос хойш 7-р цэцэрлэгээр хүмүүжиж байсан, хүмүүжиж байгаа хүүхдүүддээ “Хайртай шүү” Лхагваа ах нь.❤️

02/12/2023

10 настайгаас гэж бодвол 15 жилийн турш энэ айдас минь надтай хамт байж намайг, миний хүсэл мөрөөдлийг дарж, дарамт болсоор иржээ. Энэ бол бага наснаас минь үлдсэн сэтгэл зүйн хамгийн том гэмтэл. Үеийнхнээсээ илүү өндөр, туранхай байснаасаа болоод бусдаар үргэлж өөлж гоочлуулна, гадаад байдал минь тэднээс хэтэрхий өөр, ялгаатай мэт дооглодог байлаа. Даамжирсаар би гэдэг хүн хэн нэгний хэлсэн үгнээс болж өөрийн гадаад үзэмжиндээ сэтгэл хангалуун бус болж, өөртөө итгэх итгэлээ алдаж эхэлсэн. Гадуур явж байхдаа “яанаа би муухай харагдаж байгаа байхдаа” гэх мэтээр үргэлж л бусдын миний тухай юу гэж ярьж байгаад, тэдэнд хэрхэн харагдаж буйдаа санаа зовно. Хэдий арван жилээ төгсөөд загварын агентлагт явахаар шийдэж зугтаад байгаа энэ айдас, бэрхшээлээ даван туулахыг хүссэн ч нэг л болж өгөхгүй санагдсанаар агентлагтаа дахиж очоогүй. Үүнээс хойш шинэ хоббитой болж, өөрийгөө нээхээр хичээсэн өдрүүд цөөнгүй. Харин энэ жил “Miss Mongolia 2023” тэмцээнд оролцон гуравдугаар байрын эзэн болж, эх нутгаа олон улсад төлөөлөх хэмжээнд амжилтанд хүрсэн минь надад маш их урам өгч, өөртөө итгэх итгэлийг минь сэргээсэн. Тэмцээнд оролцох шийдвэр гаргахад хамгийн түрүүнд “одоо л биш бол надад дахиж ийм боломж тохиолдохгүй, яагаад бусдын үзэл бодолд өнөөдрийг хүртэл ялагдсаар байна гэж” гэсэн бодол төрсөн. Цаашид хэн нэгний хэлсэн үгээр өөрийгөө тодорхойлж дахиж өөрийн зорилго мөрөөдлөө хойш тавихыг хүсээгүй юм л даа. Олон улсын тэмцээнд оролцоод өөртөө итгэх итгэл минь улам бүр нэмэгдсэн. Оролцоно гэдэг нь л өөрөө маш том амжилт бөгөөд надад ямар их нөөц бололцоо байгааг олж харсан. Дотор байгаа тэр нэг жижигхээн айдастаа бууж өгөлгүй өөрийн зорилго, мөрөөдлийн төлөө үйлдэл хийх хэрэгтэй юм билээ. Тэгээд ч танихгүй нэгнээс эхлээд чиний дотны хүн хүртэл чамайг яаж ч мохоож болно гагцхүү чи л өөртөө үнэнч байж, чадна гэж итгэж, бодолд чинь багтаж л байвал тэр зүйлээ ядаж оролдоод үзэх хэрэгтэй гэдгийг л маш сайн ойлгосон.

Хүн бүр гадаад үзэмж, оюун санааны хувьд адилгүй учир хэн нэгэн таниас өөр байлаа гээд энэ нь түүнийг өөлөх шалтгаан биш юм шүү.

Humans Of Khovd

11/01/2024

03/01/2024

30/12/2023

25/12/2023

21/12/2023

12/12/2023

07/12/2023

02/12/2023

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category