26/10/2022
Хүн бүхэнд ЗОВЛОН БИЙ.
Сайхан байртай, унах унаатай, сайн нөхөртэй, хөөрхөн хүүхдүүдтэй, өөрөө ч ажил төрөлтэй, тэрэнд ёстой гуньж, гутрах, зовоод байх юм алга гэж, бид бусдыг ингэж дүгнэдэг.
Би ч гэсэн гуних, гутрах, сэтгэлээр унахдаа өөрийгөө ингэж хэлж босгодог, надад юу байгаа билээ, гэтэл ийм юмгүй хүмүүс хичнээн байгаа билээ, юунд нь гоншигоноод байгаан Оноон гээд л...
Гэхдээ сөрөг сэтгэл хөдлөл бүхнээ, уруудсан доройтсон, туйлдсан болгоноо хүчээр ингэж хааж дарах, гал унтраах арга хэр үр дүнтэй вэ? Унах унаатай, орох оронтой, ажил төрөлтэй байлаа гээд уйтгарлах, гуних, зовохгүй байна гэж үү?
Эсрэгээрээ орох оронгүй, унах унаагүй бла бла янз бүрийн юм байхгүй байлаа гээд тэр хүн дандаа бас зовно гэж үү?
Хүн бүрийн амьдрал өөрийн гэсэн өнгө, амт, хэлбэр, янз төрхтэй, түүндээ таарсан асуудлуудтай. Хүн бүрийн зовлон шаналлыг хүлээж авах тэвчээр, хат өөр байхад миний зовлон бусдын дэргэд юу ч биш, эсвэл тэрний зовлон миний энэний дэргэд юу ч биш гэж жиших нь шар өрөөсгөл юм. Тиймээс би өөртөө хүчтэй биш байх, баясгалантай биш байх, гуниглаж гутрах, хүчгүйдэх, уйлах, шаналах эрхийг өгч байна.
Дандаа шүд зуугаад босдог, тэмцдэг, хүчтэй, эерэг байхыг өөртөө тулган шаарддаг бол хааяа ч гэсэн хүчгүй байх, хэн ч биш байх, чангаар уйлах ЭРХИЙГ ӨӨРТӨӨ ӨГӨӨРЭЙ.