06/09/2025
🌙 “Мөрөөдөл ба атаархлын сүүдэр”
Нэгэн жижигхэн хотод нэг хөдөлмөрч охин амьдрах ба бусдын амжилтыг харахаар зүрхэндээ хүнд хар сүүдэр унагадаг байв. Хэн нэгэн баярлахад тэр гунигтай болж, хэн нэгэн амжилтад хүрэхэд тэр атаархлын гашуун амт мэдэрдэг байлаа.
Нэг орой тэр гудамжинд ганцаараа алхаж явахдаа тэнгэрээс буусан гэрэлт дүртэй учрав. Шар дөрвөлжин толгойтой, инээмсэглэсэн царайтай, том хар чихэвчтэй тэр дүр өөрийгөө:
— Би бол Мөрөөдөл. Хүн төрөлхтний сайн сайхныг сэрээж, сэтгэлд нь гэрэл асаадаг нэгэн, — хэмээн танилцуулжээ.
Тэр хүн санаа алдан:
— Би өөрөө их зовох юм. Би, бусдын жаргалд шаналдаг. Би яагаад ийм байна вэ? гэж асуув.
Мөрөөдөл инээмсэглэн түүнийг толинд аваачиж:
— Энэ толинд хар даа. Чи бусдад атаархахдаа үнэндээ өөрийн дутуу гэж боддог хэсгээ л харж байгаа юм. Атаархалыг таньж мэдсэн бол та засаж өөрийгөө эмчлэх боломжтой юм. Атаархал бол бусдын гэрлийг үзэн ядах биш, харин өөрийн доторх гэрлийг мартсаны шинж, — гэжээ.
Тэр хүн нулимс дуслуулан:
— Тэгвэл би яаж эдгэрэх вэ? гэж асуухад,
Мөрөөдөл зөөлөн хоолойгоор:
— Өдөр бүр өөрийн байгаа зүйлдээ таларх. Бусдын баярыг өөрийн баяр шиг хүлээж ав. Чиний сэтгэл дүүрэн гэрэлтэй байвал атаархлын сүүдэрт зай үлдэхгүй, — хэмээн сургажээ.
Тэр хүн тэгээд өглөө бүр сэтгэлдээ “Би байгаа бүхэндээ талархаж байна” гэж давтаж эхэлсэн байна. Цаг хугацаа өнгөрөхөд түүний нүд бусдыг атаархахаас илүү амжилт, аз жаргалыг баярлан хардаг болжээ. Хотынхон ч түүнийг өмнөхөөсөө илүү дулаахан, гэрэлтэй хүн болсон гэж ярьдаг болжээ.
✨ Атаархал бол харьцуулах, барьцах сэтгэлгээ юм. Ихэнхдээ энэ нь бусдыг харьцуулж ялгаж харьцаж эхэлсэнээс л хар сүүдрийг өөртөө хураадаг бөгөөд үүнийг эмчлэх хүч нь мөрөөдөл юм. Мөрөөдөл бол атаархлыг гэрэл, талархлаар эмчлэх хүч юм.
