Sanset Pictures

20/10/2024

Zo ontzettend mooi! Filmmaker en kunstenaar Bob de Jong brengt de geschiedenis van de stad op unieke wijze tot leven. Met behulp van kunstmatige intelligentie heeft hij een adembenemende video gemaakt die de rijke geschiedenis van Amsterdam herbeleeft, gebaseerd op eeuwenoude schilderijen en tekeningen. Deze video is een eerbetoon aan de stad en haar kleurrijke verleden en geeft kijkers de kans om het oude Amsterdam in ongekend detail te ervaren. Zien!

In aanloop naar de viering van Amsterdam’s 750ste verjaardag brengt filmmaker en kunstenaar Bob de Jong de geschiedenis van de stad op een unieke manier tot ...

08/10/2024

Vandaag is het, exact op de dag af, 355 jaar geleden dat Rembrandt van Rijn in de Westerkerk werd begraven. Als eerbetoon aan deze grootmeester heb ik zo’n drie jaar geleden een unieke fotografische remake van de Nachtwacht gemaakt, samen met al mijn buren uit de Nieuwe Leliestraat in de Jordaan. De intense fotoshoot vond plaats in de Westerkerk, praktisch op het voormalige graf van Rembrandt zelf.
Het betekende meteen voor mij het startschot van het Milkmaid Project, waarvoor ik individuen maar ook grote groepen portretteer in de stijl van Johannes Vermeer of Rembrandt. Kijk gerust rond op www.milkmaidproject.com voor meer informatie.

01/08/2024

Afgelopen week begonnen de Olympische Spelen in Parijs. Het is inmiddels exact 36 jaar geleden (ik schrok er zelf ook van) dat ik de Olympische sporters in 1988 mocht vereeuwigen voor de Nieuwe Revu. Om hierbij stil te staan, volgen deze week nog een paar terugblikken. #4 - Arnold Vanderlyde (bokser)

Vijf jaar na mijn Olympische portretserie voor Nieuwe Revu (1988) verscheen mijn eerste fotoboek. De gewaagde serie van de Olympiërs was onderdeel daarvan, met als hoogtepunt het portret van de bronzen medaille winnaar, Arnold Vanderlyde. Het leek mij een schitterend idee dat de getalenteerde bokser het eerste exemplaar zou ontvangen. Arnold, die geen nee kan zeggen, maakte na een pittige autorit van 2,5 uur zijn opwachting op de Rozengracht, waar hij na lang zoeken een parkeerplaats vond.

Bij binnenkomst fronste de sympathieke Limburger echter zijn wenkbrauwen. De overgang van het serene Limburgse landschap naar de extravagante mensenmassa en de keiharde muziek in de stampvolle Mazzo discotheek was overweldigend. Ik had hem bovendien niet verteld dat hij, alleen in een badjas gekleed, het toneel op moest. Maar Arnold, dapper als altijd, nam in zijn badjas plaats op het podium achter een groot wit scherm. Onder de klanken van opzwepende opera muziek werden mijn portretten daarop geprojecteerd.

Het crescendo bereikte een climax met de laatste foto: de zachtaardige reus van 1,98 meter in een badjas. Plots viel het doek, en daar stond Arnold, in dezelfde witte badjas, in precies dezelfde pose, starend naar de kolkende menigte. Een daverend applaus volgde. Zijn blik verraadde een opkomende paniekaanval. Inmiddels doorweekt van het zweet, gooide Arnold de drijfnatte badjas af en liep weifelend naar de microfoon. De beveiliging duwde de eerste toeschouwers al terug het publiek in.

Arnold’s spontaan ingekorte maar liefdevolle speech werd met luid gejuich ontvangen, maar hij wachtte het applaus niet af. Hij snelde naar de uitgang van de Mazzo, gevolgd door een horde handtekeningenjagers, al mijn vrijgezelle vriendinnen en een kluwen persfotografen. Arnold sprintte meteen naar zijn auto, die inmiddels gezelschap had gekregen van een dikke parkeerbon. Alle flitspalen in het centrum van Amsterdam tot aan de ring maakten overuren want Vanderlyde had nog maar één wens: zo snel mogelijk naar huis.

Naschrift. Er schijnt al jaren lang een exemplaar van mijn fotoboek bij tweedehands boekhandel de Slegte te liggen. Op de eerste pagina staat de handgeschreven tekst: Dank voor je komst Arnold.

31/07/2024

Afgelopen week begonnen de Olympische Spelen in Parijs. Het is inmiddels exact 36 jaar geleden (ik schrok er zelf ook van) dat ik de Olympische sporters in 1988 mocht vereeuwigen voor de Nieuwe Revu. Om hierbij stil te staan, volgen deze week nog een paar terugblikken. #4 - Ronald Florijn en Nico Rienks (roeiers).

"Kan je jouw roeispaan iets meer naar rechts houden?" vroeg ik aan Nico Rienks (de rechter roeier). De fotoshoot in 1988 met het legendarisch roeiduo was bijna klaar. Ik had nog één opname over. Langzaam bewoog de roeispaan nóg iets meer voor het gezicht van Ronald Florijn (de linker roeier). Zijn gezicht was nu, op zijn oor na, niet meer te zien. De altijd bescheiden Ronald kantelde tóch zijn hoofd nog iets zodat zijn gezicht wel weer in beeld zou komen voor die laatste opname. Achter de camera moest ik mijn lach inhouden maar ik vroeg opnieuw aan Nico om zijn roeispaan nóg iets meer richting Ronald te bewegen. Maar nu wat sneller. Daar ging de roeispaan opnieuw voor het gezicht van Ronald. Klik.

Vandaag haalde Ronald's zoon Finn een gouden plak in Parijs bij het roeionderdeel dubbelvier! Ronald's andere zoon gaat ook deze Spelen nog van start, net als Nico's dochter en zoon. Het zit zeg maar in de genen van deze heren. Want 36 jaar geleden in Seoul veroverden Ronald en Nico het Olympisch goud! Ze roeiden met de riemen die ze hadden. Déze roeispanen.

30/07/2024

Afgelopen week begonnen de Olympische Spelen in Parijs. Het is inmiddels exact 36 jaar geleden (ik schrok er zelf ook van) dat ik de Olympische sporters in 1988 mocht vereeuwigen voor de Nieuwe Revu. Om hierbij stil te staan, volgen deze week een paar terugblikken. #3 - Reglio Tuur (bokser).

Na een zeer ontspannen fotoshoot met de wereldkampioen boksen Regilio Tuur vroeg ik of ik hem één tip mocht geven voor zijn eerste bokswedstrijd op de Olympische Spelen. Hij vond het prima. Met indringende oogopslag keek de kleine man mij geïntrigeerd aan. In onvervalst Rotterdams zei ik: “Wacht heel effe een minuutje en sla ‘m dan keihard bovenop z’n muil!"
Een paar weken later zat ik voor de buis en zag een nerveuze Tuur de boksring betreden voor zijn eerste gevecht tegen de absolute topfavoriet en toenmalige wereldkampioen Kelcie Banks. Eigenlijk een kansloos verhaal maar de loting had dat nou eenmaal bepaald. Tuur is gespannen toch en ziet dat de veel langere Banks er heel veel zin in heeft. De bel gaat. Het is nu erop of eronder. Na een aftastend begin met voorzichtige stoten over en weer loopt Tuur precies na één minuut recht op Banks af en geeft hem een keiharde rechtse directe. Boem. Banks knock out. Tuur heeft gewonnen en is in één klap wereldberoemd. Misschien had een carrière als bokstrainer mij toch meer gebracht.

27/07/2024

Gisteren begonnen de Olympische Spelen in Parijs. Het is inmiddels exact 36 jaar geleden (ik schrok er zelf ook van) dat ik de Olympische sporters in 1988 mocht vereeuwigen voor de Nieuwe Revu. Om hierbij stil te staan, volgen deze week een paar terugblikken. #2 - Erik de Bruin (discuswerper)

‘Zou je ook je broek willen uittrekken?” vroeg ik hem zo nonchalant mogelijk. Opeens viel er een angstaanjagende stilte in de fotostudio. De mond van de fotoredacteur van Nieuwe Revu viel open. Iedereen keek mij gespannen aan. Niemand had dit spontane verzoek aan deze Olympische sporter verwacht. Voor mijn camera stond een afgetrainde spierbundel van ruim 100 kilo. De man keek mij verbouwereerd aan, de sfeer was meteen omgeslagen. Hij spande langzaam zijn spieren en keek mij indringend aan. De man zou mij met één hand kunnen oppakken. En moeiteloos een meter of drie kunnen weggooien. Ik slikte, durfde hem niet meer aan te kijken en wachtte nerveus op een reactie. “Ja hoor, geen probleem” antwoordde Nederlands recordhouder discuswerpen Erik de Bruin. Klik.

26/07/2024

Vandaag beginnen de Olympische Spelen in Parijs. Het is inmiddels exact 36 jaar geleden (ik schrok er zelf ook van) dat ik de Olympische sporters in 1988 mocht vereeuwigen voor de Nieuwe Revu. Om hierbij stil te staan, volgen deze week een paar terugblikken. #1 - Rob Ehrens (springruiter)

Ik vond het meteen al bij onze kennismaking een beetje een apart mannetje. Een heel slap handje, niet aankijken, geen enkele glimlach, geen interesse. En toen ik hem het voorstel deed om hem samen met zijn paard Sunrise buiten op een groot wit wapperend achtergronddoek te gaan fotograferen, pal voor de Olympische Spelen, werd hij nog geïrriteerder. Maar na behoorlijk aandringen liet hij met stevige tegenzin zijn protest varen. Ik kreeg maximaal vijf minuten de tijd. Prima.
De shoot met Sunrise duurde ook niet heel lang. Om precies te zijn vijf seconden. Het arme dier begon bij het betreden van mijn gigantische doek metéén te steigeren en werd met hulp van enkele aangesnelde assistenten totaal overstuur teruggebracht naar zijn stal. Het gehinnik was minutenlang oorverdovend. De inmiddels zeer chagrijnige Rob was er ook vrijwel klaar mee. Na een paar opnamen van hem alleen, stapte ook hij resoluut van mijn witte doek af. Misschien was mijn suggestie om zijn paard voortaan Sunset te noemen, ook niet sfeer verhogend. Maar goed, Rob was inmiddels verdwenen.
Op de Olympische Spelen was Ehrens met Sunrise een heel groot kanshebber voor medailles maar hij werd allerlaatste, slechts 16e. Ik zeg niet dat Karma bestaat. Ik zou niet durven.

08/05/2024

Nog steeds op zoek naar een uniek en ontroerend MOEDERDAG cadeau? Simpel. 💫 Grijp nu de kans om voor € 95 een onvergetelijke ervaring cadeau te doen: een prachtig fotoportret in Rembrandt- of Vermeerstijl. 🎨📸 Ga naar de Tripadvisor #1 Art Experience in Amsterdam en koop een giftcard: www.milkmaidproject.com 🌟🌟

12/04/2024

Meesters als Vermeer en Rembrandt inspireren The Milkmaid Project om grote kunstwerken te reproduceren met een 21e eeuwse twist. De Westerkerk in Amsterdam is de locatie waar kunstwerken van grote meesters op aanvraag worden gereproduceerd. Bedrijven en groepen kunnen zich laten fotograferen tot een...