Hanke Amels

08/01/2021

'Hoi Hanneke!'
Iemand met wie ik al een tijdje werk noemt me steevast Hanneke.
Ik ben opgehouden te zeggen: 'Ik heet Hanke'. Het gaat er niet in.

Als ik voor families werk dan is een van de eerste dingen die ik doe een stamboom tekenen. Zodat ik weet wie wie is en hoe ze zich tot elkaar verhouden. De namen erbij, in de juiste spelling.

Ik vind dat héél belangrijk. Iemand aanspreken bij zijn of haar naam, en als ik iemand mail om dan ook de juiste spelling te hanteren.

Ik zie het als iets moois dat hoort bij mijn eigen naam. Hij is van mij. Hierdoor vind ik het belangrijk dat je me bij mijn enige juiste naam noemt en dat doe ik daarom ook bij jou.

Ik heet geen Anke, Hanneke, of wat voor variaties ik allemaal al voorbij heb zien komen.

Meestal lach ik erom hoor.
Of ik mail Peter terug: 'Hoi Pieter, ....'.

Moet je opletten.
Krijg ik ineens wel mail op mijn eigen naam 😉

07/01/2021

'Het is me toch een beetje overkomen'.

Hij zit er middenin. Hoewel het overlijden van zijn vader niet onverwacht is overkomt hem een hoop.

Veel keuzes die hij had kunnen voorbereiden heeft hij niet voorbereid.

En van dichtbij ervaart hij wat een hoop geregel een uitvaart is.

Dacht hij eerst nog dat een week wel heel veel tijd was om alles te regelen ('Kan die uitvaart niet eerder?').

Nu merkt hij dat alles veel tijd kost. En vooral: door de emoties en alles wat moet is zijn hoofd verre van helder.

Hij slaapt weinig die week, en per dag moeten er deadlines gehaald worden. Tijd om rustig stil te staan is er niet.

Pas na de uitvaart dringt tot hem door wat er gebeurd is.

We spreken elkaar na zes weken.

'Als ik vooraf een béétje had nagedacht, bijvoorbeeld over het budget en welke uitvaartondernemer ik had willen hebben dan had me dat een hoop onrust gescheeld in de week van de uitvaart'.

Ik zéi het toch 😉.

Dit is het verhaal van Joris. Maar het had ook Karin, Amir, of Jessica kunnen zijn.

Dit verhaal is zó bekend bij mensen die te maken krijgen met een overlijden.

Denk erover na wat jou helpt om een plotseling overlijden voor jezelf 'makkelijker' te maken.

Wie wil je erbij hebben?
Wie bel je?
Wat moet je doen?

Je mag me altijd bellen! 📞

06/01/2021

Ik word blij van een uitvaart met het Jaaaaa!-gevoel

Gister schreef ik erover. Het Jaaaa!-gevoel.
Beetje ongepast. Dat je blij wordt van een uitvaart.

Vaak wensen mensen mij sterkte met een uitvaart. En dan zeg ik regelmatig: wens me vooral plezier.

Want ik word gewoon heel blij van een mooie uitvaart maken.

Inmiddels ben ik er heel ok mee om dat te zeggen.

Want jeetje, het zou toch wat zijn als ik mee-verdrietig zou zijn met mijn klanten.

Het is mijn taak om een zo mooi mogelijke ceremonie te maken. Als dat lukt dan ben ik heel blij en trots.

Omdat ik weet dat ik mensen heb kunnen helpen.

Net als een verpleegkundige die een patiënt heeft verzorgd die dood ging, maar wel een mooie dood had.

Of de dokter die met een hele moeilijke operatie zijn patient beter maakt.

Reken maar dat we allemaal datzelfde gevoel hebben: we staan aan. Zijn scherp. Voelen dat het belangrijk is wat we (gaan) doen.

En als het goed gegaan is daar na afloop óók de ontlading. De blijheid. Ja.

Ik geniet ervan om met mensen te werken die hun werk doen met plezier. Het lijkt me toch dat dat voor iedereen geldt?

Welke branche ook, doe je werk met plezier. Daar worden je klanten blij van.

En als je dat plezier niet hebt: zoek vooral een andere baan! 😉

05/01/2021

'Ik heb een muntje gekozen, het is gewoon een Japanse Yen'.

Tijdens mijn gastcollege voor de Rijksuniversiteit Groningen gingen we aan de slag met symboliek. Ik vroeg de studenten een voorwerp te kiezen waar ze iets mee hadden.

Deze student koos de Japanse Yen. Toen ik hem vroeg het nader toe te lichten kwam hij met deze bijna verontschuldigende uitleg.

Dus ik vroeg door.

- Hoe kom je aan dit muntje?
- Wat denk je als je er naar kijkt?
- Hoe ziet het eruit?
- Wat heb je met Japan?

Hij vertelde dat hij heel graag een keer naar Japan wil. Dat hij geniet van de structuur en ordening die daar is. Dat hij nu spaart om er ooit heen te gaan.

Ik liet hem inzien dat het muntje staat voor een belofte. Een droom.

Door het muntje bij hem te dragen herinnert hij zichzelf aan die droom en het houdt hem scherp op zijn doel, zijn droom.

Zo is het vaak. Dingen die ogenschijnlijk onbelangrijk lijken zijn van grote betekenis voor iemand.

Symbolen helpen om een verhaal te vertellen. Rake verhalen zorgen ervoor dat je hart een sprongetje maakt.

Het 'Jaaa!-gevoel'. Ik voel dat in mijn buik, als het plot van een film megagoed is. Herken je dat? Ik vind het gaaf als ik dat teweeg breng bij een uitvaart.

En jij, heb jij het Jaaaa!-gevoel wel eens ervaren bij een uitvaart?

04/01/2021

🏀 The Last Dance - Netflix

Trigger: er zit een prachtig ritueel in. Eerlijk: het duurde tien afleveringen voordat ik daar was dus daar hoef je niet voor te kijken 😉.

Het verhaal is wel te gek! Michael Jordan kende ik natuurlijk, maar destijds volgde ik het basketbal totaal niet.

Ik neem het mezelf niet kwalijk. Ik was dertien.
Deste gaver vond ik het om nu met terugwerkende kracht te ontdekken wat een legende (of beter: Legend) Michael Jordan is en was.

De docuserie gaat over het kampioensteam van de Chigaco Bulls. In zeven jaar vijf keer kampioen (daarvoor nog nooit).

Voorafgaand aan seizoen '98 was duidelijk dat het hun laatste seizoen als team zou zijn. De coach moet na dit jaar weg. En Michael wil alleen onder die coach spelen.

Na jaren van overheersing in de NBA willen ze het nog één keer fl***en. 'The Last Dance'.

Of het lukt? Kijk (of google😉) zelf maar.

Het ritueel liet mij weer inzien hoe belangrijk een goede afsluiting is.

Zodat je de overgang naar de nieuwe situatie makkelijker maakt.
Het kan heel simpel, zoals in dit geval.

Bij de laatste teammeeting hadden ze opgeschreven waar ze dankbaar voor waren. Dat lazen ze voor en vervolgens verbrandden ze dat in een vuurpot.

Heel simpel, zeer doeltreffend!

Every moment. Every icon. Every Win. The Last Dance, the critically acclaimed, must-see 10-part documentary series has arrived on Netflix. Relive the phen...

30/12/2020

Hou es op zeg met dat gezeur joh!

'Laten we 2020 snel vergeten'
'Delete 2020, start 2021'

En dan nog alle 'recaps' bomvol clichés over 2020.

Was het echt zo slecht? Nee man! Voor mij niet in elk geval.

Dit jaar heeft me geleerd dat er vaak zoveel meer mogelijk is dan je denkt. En dat mijn basishouding is om te kijken naar wat er nog wél kan, ipv wat er allemaal niet kan. Dat daar ook heel veel moois is.

Ik kijk liever naar de lessen uit 2020 dan wat ik er niet leuk aan vond. Juist in de dingen die ik niet leuk vond zit een les, ook in de dingen die ik wel leuk vond trouwens.

Kijk dáár naar.
En hou op met zeuren.
Of doe er iets aan.

Het is zoals het is en je moet het ermee doen.
En dat doe ik.

Ook in 2021. Gewoon, zoals ik dat deed in 2020.

Zoek je op de valreep van dit jaar nog manieren om je uitvaarten mooier te maken? Zoek je wat extra creativiteit om het te doen met wat er is?

Mijn inspiratie om te fieren bij afscheid is tot en met 31 december (morgen dus) met korting te koop!

https://fierhetleven.nl/product/inspiratie-voor-uitvaarten/

29/12/2020

27 december 2011 - Schiphol

We staan op het punt naar Argentinië te vertrekken.

Mijn vader belt. Die zag ik gistermiddag nog, hoezo belt hij?
'Pake (opa) is vanochtend overleden'.

Mijn vader zegt meteen: 'Ik vind dat jullie gewoon moeten gaan'.

Ik denk even na, maar al snel voel ik het. We stappen straks in het vliegtuig voor deze reis waar we een jaar naar uitgekeken hebben. Deze reis is heel belangrijk voor ons.

Want, ik heb al afscheid genomen. Voor mij voelt het al af. Ik heb de uitvaart niet meer nodig om afscheid te nemen.

Het mooie is: nog geen 24 uur geleden waren we bij hem. Als gezin compleet.

Ik heb toen een moment gemaakt om hem te bedanken voor iets dat hij ons had gegeven. We vertelden over onze reis. Het was een heel fijn samenzijn.

Bij aankomst in Buenos Aires hebben we een kerk opgezocht om een kaarsje te branden. En uiteindelijk hebben we in ons hostel vanuit Ushuaia (Kaap Hoorn) de dienst kunnen volgen.

Een paar jaar eerder overleed mijn Beppe, ik wist precies waar mijn familie was. Hoe het eruit zag. Op afstand voelde ik me verbonden.

Goed afscheid nemen is zó belangrijk. Op je eigen manier. Ook als je de uitvaart niet kan of mag bijwonen.

Het kan. Met een mooi ritueel voelt het af.
Ik laat je graag ervaren hoe.

💙

23/12/2020

'Dat je het zelf kán betekent niet dat je het ook zelf móet doen'.

Soms kijk ik verwonderd naar ondernemers die genoeg geld verdienen en nog steeds heel veel zelf doen. Dat snap ik écht niet. Lopen ze nog te k*tten (pardon my french) met hun eigen website, social media en administratie.

Maar wat ik ook vaak zie: tóch zelf die speech gaan schrijven (zwoegen).

Waarom?

Waarom verspil jij je kostbare energie aan iets dat iemand anders véél beter kan? Zodat jij je energie kan besteden aan de dingen waar jíj supergoed in bent. Of zodat jij je kan focussen op iets anders dat belangrijk is.

Elk uur dat jij van je kostbare tijd besteed aan dingen die je niet zo goed kan kosten óók geld. Door ze uit te besteden hou jij ruimte over om met dat wat jij goed kan je geld te verdienen. Hou je ruimte in je hoofd.

En mennn, die ruimte in mijn hoofd is me veel waard.
Zo heb ik besloten dat ik geen Powerpoints meer maak.

Gelukkig heeft Prodiz Memoria daar een prachtig alternatief voor.
Betaal ik graag voor.

Heb jij ook zo'n energielek dat je veel (denk)ruimte kost?
Ik geef je graag meer ruimte in je hoofd.

Als jij een speech moet schrijven; bel me. Kan jij je focussen op iets anders. Deal!

Speechstress? Niet nodig! Ik help je binnen 24 uur aan een goed verhaal en dus een rake speech. Neem contact met me op en we starten meteen. Bel 06 53892189

22/12/2020

Bang voor de dood.

Ik was het ook. Heel lang.

Totdat ik mensen in mijn leven zag die het ergste meemaakten dat je mee kan maken. En het overleefden. Er soms zelfs beter uitkwamen (echt een rotcliché, maar soms echt waar!).

Ik zag vriendinnen die hun moeder verloren. Mensen die een kind verloren. De hel.

Door te kijken naar de dood ben ik het leven meer gaan waarderen.

Want waarom zijn we bang voor de dood? Omdat we hem wegstoppen. Er niet over praten.

Maar ook: Belangrijke momenten niet fieren. Kansen voor verbinding met onze geliefden laten liggen.

En dan sta je met lege handen en spijt als iemand plotseling overlijdt.

De dood is er. Hij (of zij?) hoort bij het leven.

Leef je leven. Wees dankbaar voor de mooie dingen. Fier successen, mijlpalen.

Zeg wat je wilt zeggen. Doe wat je wilt doen.

Dan is de dood een stuk minder eng.

En als het je overkomt zijn er echt heel veel hele lieve, goede en fijne mensen in de uitvaartwereld die je door het woud van de uitvaarten kunnen leiden.

Om met liefde terug te kunnen kijken en een mooi afscheid te maken.

Het lijkt me fijn als dit een plek wordt waar je die mensen kan vinden. Welke uitvaartprofessional (in de breedste zin van het woord) wil jij in het zonnetje zetten en waarom?