14/07/2025
Onze directeur Angelique schreef de volgende blog:
Niet vanzelfsprekend
Het is een broeierige vrijdag in juni. In de kantine doe ik een bakkie met twee collega’s die volgens ons iets te vieren hebben. Luc de Haan was een tijdje geleden tien jaar in dienst. En Jan Stam viert een zilveren jubileum met vijfentwintig dienstjaren. Samen halen we herinneringen op.
Luc (30) is vorig jaar “naar binnen” gegaan. Daarvoor was hij ruim negen jaar lang monteur. Zo eentje die zichzelf blijft ontwikkelen. Luc deed opleidingen en heeft ook de papieren in huis om tekenaar/werkvoorbereider te worden. ‘Het is altijd mijn idee geweest om eerst de praktijk goed te leren kennen’, zegt Luc. Hij kijkt door het kantineraam naar buiten. De zon schijnt uitbundig. ‘Technisch weer’, oordeelt Luc. ‘Op een dag als vandaag mis ik het buiten werken wel.’
Maar voor de rest bevalt het prima op kantoor. ‘Ik moest wel wat kleren kopen want ik moest mijn werkkleding inleveren.’ Eenmaal “binnen” ging het voortvarend. Vanaf 1 juni is Luc projectmanager van Uniek en heeft hij samen met onze ervaren collega Jarno vijfentwintig projecten onder zijn hoede in de particuliere sector.
Als ik Luc vraag, hoe hij zichzelf over vijf jaar ziet, begint hij te lachen. ‘Ik dacht eigenlijk dat ik tegen die tijd misschien projectmanager zou worden. Eigenlijk loop ik vijf jaar voor op mijn eigen schema.’ Dat vind ik mooi om te horen. Luc had in gesprekken al een paar keer aangegeven dat hij deze ambities had. En als zich dan een kans voordoet, gaan we het proberen.
Dat vinden we belangrijk. Binnen veel organisaties schiet de aandacht voor dertigers, veertigers en vijftigers er nog wel eens bij in. Iedereen gaat vol voor de jongeren: Gen Z en Gen Alpha binnenhalen. Gelukkig besteden bedrijven ook veel aandacht aan de oudere werknemers. Zeker in familiebedrijven, zoals het onze, koesteren wij oudere medewerkers als doorgevers van kennis en als vaandeldragers van de bedrijfscultuur.
Maar vandaag doe ik een bakkie met twee jongens die ertussenin vallen. Luc en Jan zijn niet jong meer, maar ook nog niet oud. Het is verleidelijk om te bezuinigen op de aandacht voor deze collega’s. Ze redden zichzelf, kunnen veel en blijven zelfredzaam innovaties omarmen.
Ideale collega’s
Voor een werkgever zijn dit ideale collega’s. Ze hebben hun draai gevonden en zijn niet bezig met een vertrek. Ze hebben wel wat anders aan het hoofd. Luc is bezig met zijn huis, klussen bij kameraden, de Farmstacle Run en de voetbal in Heino. Jan heeft tal van hobby’s. Beiden doen ze allerlei vrijwilligerswerk. Weer anderen zitten in hun tropenjaren met kinderen, hypotheekgesprekken en verhuizingen. Waarom zou je in die fase van jouw leven gedag zeggen tegen een vaste baan waarin je routine hebt opgebouwd?
Jan is net zestig geworden en kwam binnen als laatbloeier. We halen herinneringen op aan zijn sollicitatie. “Boer zoekt baan” had ik rond de eeuwwisseling boven een personeelsadvertentie gezet. Daar was ik toen best trots op, een speelse verwijzing met vooruitziende blik. Het was nog vóór de hype van Boer zoekt Vrouw. Maar de kritiek was niet van de lucht. Ook toen bleek het gevoelig te liggen om boeren aan te zetten tot stoppen. Voor Jan uit Okkenbroek kwam het echter op het juiste moment. De varkensprijzen waren laag en Jan kluste bij als melkmonsternemer en parttime-boer. ‘Als kind was ik de hele tijd bezig met batterijen en gloeilampjes. Als er elektra in een stal moest worden aangelegd, vond ik dat altijd mooie puzzels om te leggen.’
Op zijn vijfendertigste begon Jan bij ons. En daar hebben we nooit spijt van gehad. Jan is een kundige vakman die nieuwsgierig is. We doen aan collegiale uitleen met partnerbedrijven. Heeft de één het druk en de ander handjes over, dan lenen we mensen aan elkaar uit tegen een vaste prijs. Op Jan kan ik altijd een beroep doen. Hij vindt het mooi om elders een kijkje in de keuken te nemen en keert terug met goede ideeën. ‘De werkprocessen kunnen altijd beter’, zegt Jan.
Liefde gevonden
Ook vermeldenswaardig: dat wat ooit begon met een Boer-zoekt-Vrouw-achtige personeelsadvertentie heeft liefde opgeleverd. Sinds vier jaar hebben Jan en collega Thirsa wat met elkaar. ‘Angelique, er is iets dat je moet weten’, vertelde Thirsa op een dag. ‘Jan en ik zien elkaar graag.’ Dat hadden we natuurlijk al lang in de smiezen. Haar verwoording vond ik prachtig, bijna Vlaams. Deze zomer gaan ze samen met de camper richting Tsjechië, vertelt Jan.
En Jan heeft nóg wat te vieren vandaag. Gisteravond sleepte hij met vier andere collega’s de titel ‘Het slimste bedrijf van Salland’ in de wacht. Een kennisquiz met twintig deelnemende bedrijventeams werd glansrijk gewonnen. En met Luc, voorzitter van het sfeerteam, neem ik straks nog even wat dingen door voor het personeelsfeest. ‘Ik vind alles best maar ik ga dus niet in een kano’, zeg ik. ‘Beetje jammer dit want dat was dus ons oorspronkelijke plan’, antwoordt Luc.
Zo zie ik dat graag. Een beetje dollen maar ondertussen besteden we wel serieus aandacht aan leeftijdsgroepen die ogenschijnlijk wat minder aandacht nodig hebben. Zij zijn goed voor ons, dan moeten wij ook goed zijn voor hen.
Het mag nooit vanzelfsprekend worden, vind ik. Ook niet als alles vanzelfsprekend lijkt.
