20/08/2025
DE OOGST
Een everzwijn, een haas met haar kroost, een konijn en een duif; hoewel ze van dna, omvang en karakter zeer verschillen, hebben ze één ding gemeen. Ze zijn verwoestend in de moestuin.
Het everzwijn heeft zich op de oogst aardappelen gestort. Gelukkig ging zijn voorkeur uit naar de vroege-oogst en konden we de late nog net op tijd redden. Dat wil zeggen: wij sliepen nog, maar onze buren, die het in de vroege ochtend ontdekten, hebben met pannen- en-deksel-gerammel de oogst gered.
De hazen zijn dol op de kolen, die hebben we nu gevangen gezet. De kolen dan wel te verstaan.
Het konijn heeft de sla als liefhebberij en de duiven zijn dol op de uitlopers van de bonen. Ze krijgen het ook voor elkaar om halverwege de groeistengels door te snavelen; weg boon.
Nou zijn we dol op deze dieren – afgezien van het everzwijn, die is te groot en onvoorspelbaar- maar ze putten het empathisch vermogen wel uit. Natuurlijk is het zo dat een paar kolen geen wereld van verschil maken, maar wel als je maar een paar kolen hebt staan. En het doet ook een beroep op de creativiteit. Vlaggetjes, rinkelende, flikkerende oude CD’s, gekleurde strand-windmolentjes, ingenieuze gaasconstructies bijv. Ook, het moet gezegd, is het dat de haas ons helpt met schoffelen van de paden.
Geen gezeur meer: de appel- en perenoogst is zo groot dit jaar, dat de takken onder het gewicht van het fruit naar de grond buigen. De Hoogstambrigade komt plukken voor de appelpersmachine. Da’s nou weer fijn!