02/10/2025
Dit ben ik, bijna 58 jaar geleden, in de armen van mijn moeder. En afgelopen week was het 12 jaar geleden dat ze in mijn armen haar laatste adem uitblies. Een intens proces. Ze was bang om dood te gaan. Bang voor het grote onbekende en bang dat ze voor haar ‘fouten’ zou worden gestraft door een boze god.
Ik ben nog altijd dankbaar dat ik er op dat moment voor haar mocht zijn, voor de vrouw die mij het leven gaf. Kort na haar overgaan leek het of ik haar om me heen voelde. Groots, licht en opgelucht.
We kozen als symbool op haar steen een veer. In de weken na haar overlijden vond ik te pas en te onpas veertjes. Tot in mijn fietstas en broodtrommel (!) toe.
En ook mijn man en zoon - op wiens tiende verjaardag ze overleed - zagen ineens overal veertjes. We maaken er grappen over: ‘Als ik nu naar haar graf ga en er ligt een veer, dan geloof ik echt dat het signalen van haar zijn’, zei mijn zoon. Onder de indruk kwam hij later thuis mét een veer in zijn hand, die vlak voor haar steen lag. Het was de enige in de wijde omtrek.
Brouwer schreef een bijzonder boek over dit soort boodschappen: Een gift uit Avalon - over contact met overleden dierbaren. Ze interviewde 150 mensen over betekenisvolle toevalligheden en ‘onmogelijke’ voorvallen. Verhalen die ze in een historisch perspectief plaatst en waar ze vanuit verschillende invalshoeken naar kijkt.
Een verhelderend en troostrijk boek. Je kunt het hier bestellen: https://www.vrouwenwijsheid.nl/product-page/een-gift-uit-avalon
