10/04/2024
Boudewijn en tante Julia
Ik zit in de auto met mijn man en we luisteren naar Boudewijn de Groot. Hupsekee! Ik ben ineens terug in de tijd, 1971 (Jee, 53 jaar, dat is al een groot deel van een mensenleven).
Ik ben bij Boudewijn en zijn tante Julia, nou ja niet op bezoek, maar bij zijn muziek. Niks bijzonders zou je denken, maar voor mij was het een binnenstappen van een andere wereld. De wereld van seksuele openheid, een andere manier van leven dan ik voorheen kende. Waar ik leerde dat mensen van hetzelfde geslacht een relatie kunnen hebben. De eerste keer dat ik zag dat mensen van hetzelfde geslacht elkaar kusten. En ik vond het niet eens vreemd.
In de jaren daarna zag en hoorde ik hoe mensen in zoโn relatie moesten vechten om geaccepteerd te worden. Veel is bereikt; steeds meer mensen kwamen uit de kast, er werd over gesproken en allerlei initiatieven ondernomen voor meer acceptatie. 53 jaar geleden zag ik liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Ik zag de vrijheid van jezelf zijn.
Nu zie ik nog steeds mensen die zich niet meer willen verstoppen, die er alles aan doen om geaccepteerd en gehoord te worden. Gewoon om wie ze echt diep in hun hart zijn. En hiermee bedoel ik niet alleen de LHBTIQ+-ers.
Jezelf zijn is verdomd moeilijk. Ik zie de toename van schijntolerantie en het online elkaar afmaken. Anders denken, anders zijn, anders doen is voor velen nog moeilijk om te begrijpen, accepteren en respecteren.
Mensen ondersteunen bij zichzelf kunnen zijn. Luisteren naar wat ze te zeggen hebben zonder oordeel, daar zal ik altijd voor blijven gaan. Als Anita en Alie van de Taboebalie. Taboes en stigma's bespreken en doorbreken, ja dat hoort bij mij.
En intussen zingt Boudewijn dat tante Julia haar borsten van z'n schouder moet halen.