De Biograaf

Wil je je levensverhaal schrijven of dat van je ouders of grootouders? Biograaf Tim de Hullu helpt j In ieder levensverhaal schuilt een kleine geschiedenis.

Van een bijzondere familie, een bevlogen carrière, een grote liefde of een prachtige stad. Daarom is ieder leven het lezen waard. En verdient ook jouw levensverhaal een goed geschreven biografie in boekvorm. Natuurlijk kun je je biografie zelf schrijven. De benodigde herinneringen en verhalen zitten immers in jouw hoofd. Maar hoe maak je een boek dat lekker leest en mooi vormgegeven is? Zo goed da

t jouw unieke geschiedenis nog vele generaties zal ontroeren of aan het lachen zal maken? Een goede biograaf is dan het antwoord. Biograaf Tim de Hullu helpt je graag om jouw levensverhaal of het levensverhaal van je ouders of grootouders te vatten in een boek. Hij schrijft jouw biografie, aan de hand van interviews en archiefwerk óf begeleidt je bij het schrijven van je eigen boek. Ook regelt hij vormgeving en drukwerk. Daarnaast geeft Tim workshops levensverhalen schrijven, die je op weg helpen bij het maken van je eigen biografie.

23/09/2025

Hoe kan het dat ik al snel in een boekproject weet: dit wordt een goed boek? Die vraag spookte vanmorgen in mij rond en ik denk dat ik het antwoord heb gevonden.

Begin deze week had ik een eerste interview voor een biografietraject. Over een jeugd in Marokko, werken in de mijnen en kiezen voor studie en loopbaan.

Mijn klant was door zijn zoon gevraagd om een boek over zijn leven te laten schrijven. We hadden elkaar alleen over de telefoon gesproken en spraken op een locatie precies tussen onze woonplaatsen af. Allebei deden we een check-in, merkte ik. Even elkaar goed in de ogen kijken. Is de klik er inderdaad? Ja, die is er, bleek in die milliseconde. Twee uur sprak hij intensief. Ik hoefde nauwelijks bij te sturen. Af en toe wat vragen over details. En dan weer verder. Ik zat er vol in. Na de tijd moest ik echt even de natuur in. Alles laten zakken, weer van me af laten glijden.

In de auto terug dacht ik na over het boek. Ik voelde het verhaal en voelde de drang het direct op te schrijven. Vreemd, dacht ik. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit hoe ik dit op ga schrijven, dit gaat goed en sterk worden. Want als ik iets voel en écht voel dat ik me kan verplaatsen in de hoofdpersoon, dan schrijf ik vanuit mijn ziel en gaat het als vanzelf. Bezield schrijven lukt me dus niet altijd.

Laatst had ik een verhaal dat ik minder goed kon ‘vastpakken’. Waarom? Vorm van de dag, zou kunnen. Gewoon een wat mindere klik met de geïnterviewde of geen tijd om een vertrouwensband op te bouwen? Kan ook. Maar ik denk ook dat ik het voel als er ruis is, als iets niet helemaal echt is. Wanneer er andere – door het ego gestuurde – belangen zijn om een verhaal te vertellen, behalve zuiverheid, open delen en verbinden. Denk aan: je gelijk halen of bewust niet alles vertellen om jezelf of iemand anders te beschermen.

Uiteindelijk komt er dan echt wel een raak en inspirerend artikel of boek, maar dan heb ik tijd nodig om tot de kern te komen. En stelt mijn geduld mij op de proef, want waarom kan niet alles zomaar uit mijn pen vloeien?

Terug naar de man van het biografietraject: hij wil iets nalaten voor zijn kinderen. Legde zijn ziel op tafel. De mooie kanten van zijn leven, maar zeker ook de rauwe kanten. Stelde zich kwetsbaar op. Een prachtige basis voor een goed boek.

18/09/2025

Hij wist wel dat ik een verhaal over hem zou vertellen en ook dat ik hem naderhand nog een vraag zou vertellen. Maar dat hij het verhaal afmaakte (en prachtig!), was voor ons beiden een verrassing.

Niet lang nadat Mirande De Jong het thema ‘Later lach je erom’ had bedacht voor ons verhalenpodium, kwam er een anekdote in mij op die ik afgelopen zondag tijdens Waargebeurd Utrecht vertelde.

Ik ging met mijn vader naar de thuiswedstrijden van FC Twente. Een heerlijk uitje. Schelden op de scheids, wildvreemden knuffelen. En bonden met m’n vader. Kan geen therapie tegenop. In 2008, tijdens de wedstrijd ADO Den Haag, tref ik hem ineens niet in het vak. Ik maak me zorgen. Door chronische bronchitis is hij vaak benauwd. De wedstrijd is al lang en breed begonnen als hij er nog steeds niet is en ik in paniek mijn moeder bel. In ons hoofd is er maar één scenario mogelijk: mijn vader heeft een hartaanval gekregen en is op weg naar het stadion ergens in een sloot beland.

In de uren die volgen dubbelchecken we elk slootje en bosje tussen zijn woning en het stadion. Ondertussen staat de radio op en hoor ik dat Twente met 1-0 wint. Ik zie geen minuut van de wedstrijd. Er zijn ergere dingen, want ja, mijn vader ligt ergens dood te gaan. Hij heeft geen mobiele telefoon. Op de terugweg naar mijn huis bel ik hem elke minuut. Tot ik het maar even los laat en ineens het display van mijn telefoon oplicht: Papa belt. ‘Papa, waar was je?!’

‘Ja papa, waar was je?’, vroeg ik aan mijn vader, die op de eerste rij zat en ik gaf hem de microfoon. Ik had een kort antwoord verwacht, maar hij vertelde helemaal hoe het in zijn beleving was gegaan. Hoe hij de trappen op was gelopen, hoe hij onderweg naar het vak werd afgeleid en hoe hij zich had verwonderd over de mensen om hem heen die hij niet kende. En dat ik er maar niet was. ‘Ach, het loopt wel los’, dacht hij en hij keek de hele wedstrijd uit. Toen hij thuiskwam, trof hij mijn zusje. ‘Mama en Tim zijn naar je op zoek en maken zich zorgen.’ En toen had hij mij gebeld. ‘Nou’, zijn mijn vader in de zaal. ‘Dat was dus het verhaal.’

Ik glunderde. Wat een heerlijk einde. Iemand uit het publiek zei na het event tegen me: ‘Ik had niet aan zien komen dat je vader in de zaal zou zitten. En hij vertelde ook nog in dezelfde stijl als jij.’

Foto’s: Neeltje Kleijn.

16/09/2025

Ik was vroeger fan van het tv-programma Mooi Weer De Leeuw. Omdat ik altijd hard moest lachen om presentator Paul de Leeuw, maar ook vanwege de intentie en structuur van de show.

Wensen werden aan elkaar verbonden. Ik herinner me een violenbouwer die een viool maakte voor een meisje dat heel graag voor publiek wilde optreden. En zo hing alles samen en ging het in een razend tempo heen en weer. Heerlijk om naar te kijken.

Het verbinden van mensen, verhalen en ambities neem ik ook mee in Waargebeurd Utrecht. Creatieve ideeën koppelen we aan mensen. Bij het thema ‘Later lach je erom’ brainstormde ik met mijn compagnon Mirande De Jong over zang. Dat tragikomische liederen mooi zouden zijn. En plots dacht ik aan Catherine Wienneke, die ik ken van cabaret-kleinkunst-cursussen. Ze zei direct ja.

Daarna kwamen er spontane ontmoetingen die leidden tot vertellers. Toen ik onlangs een post schreef over de kaartjes van Poehee Post, ‘Moois voor minder mooie mijlpalen’, popte het idee op om Carolien Dircken kaartjes te laten maken voor de vertellers. Als een cadeautje, met een persoonlijke tekst. Ze omarmde het helemaal en verraste afgelopen zondag de vertellers.

Zo was er het verhaal van Jet, die ooit op de Vrijmarkt een Chinese vaas wilde kopen, toch liet staan, en van dat laatste enorme spijt kreeg. Caroliens boodschap aan Jet, op een kaartje: ‘Een goed verhaal is ook wat waard.’

Zo waren er meer rake teksten per verteller. De overhandiging van de kaartjes was voor ons als presentatoren een mooi moment om de vertellers nog één keer op het podium te halen. Iemand uit het publiek zei: ‘En het was voor mij als luisteraar ook fijn om nog even per verhaal weer de kern gepresenteerd te krijgen.’

Foto’s: Neeltje Kleijn.

11/09/2025

Komende zondag vindt de tweede editie van Waargebeurd Utrecht plaats, met als thema ‘Later lach je erom’. In aanloop naar zondag stel ik elke dag een verteller voor. Vandaag: Mirjam.

Waar een gesprek in de trein wel niet toe kan leiden. Onderweg naar Vleuten kwamen we toevallig aan de praat en vertelde Mirjam over haar werk als clown. Met het thema ‘Later lach je erom’ zag ik direct een match met ons vertelpodium. En yes, Mirjam komt vertellen! En zal je meenemen in hoe ze clown werd en wat ze heeft geleerd (en afgeleerd).

Benieuwd naar het verhaal van Mirjam en dat van de vijf andere vertellers? Kom zondag kijken in Stadsbrouwerij RoodNoot. Kaarten op www.waargebeurdutrecht.nl.

10/09/2025

Komende zondag vindt de tweede editie plaats van vertelpodium Waargebeurd Utrecht. Ook vandaag stel ik weer een verteller voor: Aart van der Velden.

‘Ik heb een bestuurlijke functie in de transportsector’, zegt de vrachtwagenchauffeur. Hij komt op allerlei plekken met verschillende mensen in aanraking. ‘Dat levert altijd leuke verhalen en anekdotes op. Dit jaar deed Aart mee aan de zomercursus van de Vertelacademie. ‘Ik heb daar enorm van genoten en ontdekte dat verhalen vertellen een heel nieuw hoofdstuk voor mij is waarvan ik nu de eerste bladzijden opensla. Ik ben nieuwsgierig waar dit avontuur naartoe gaat.’

En nieuwsgierig, dat zijn wij ook! Zondag vertelt Aart een verhaal over een zonderlinge man in zijn dorp. Benieuwd naar zijn verhaal en dat van de vijf andere vertellers? Kom zondag kijken. Van 15.00 tot 17.00 uur in Stadsbrouwerij RoodNoot in Utrecht. Er zijn op dit moment nog zeven tickets beschikbaar. Aanmelden kan via www.waargebeurdutrecht.nl.

09/09/2025

Komende zondag vindt de tweede editie plaats van vertelpodium Waargebeurd Utrecht! Deze week stel ik elke dag een verteller voor. Vandaag: Leendert Westerneng.

In 2024 maakt Leendert kennis met zijn nieuwe huisarts, die naar aanleiding van zijn ziektegeschiedenis met een twintig jaar oud hartinfarct nog even naar zijn hart wil luisteren. Over wat de huisarts hoort en het gevolg, vertelt geboren Amsterdammer en zzp’er en belastingadviseur Leendert met humor en relativering.

Leendert is één van de zes vertellers bij Waargebeurd Utrecht bij Stadsbrouwerij RoodNoot. Benieuwd naar zijn verhaal en dat van de andere vertellers? Meer info op www.waargebeurdutrecht.nl.

08/09/2025

Komende zondag vindt de tweede editie plaats van vertelpodium Waargebeurd Utrecht plaats. Het thema is ‘Later lach je erom’! Vanaf vandaag stel ik elke dag een verteller voor. Vandaag: Marjolein Rotteveel.

Ik trof Marjolein bij een voorstelling van Theatersport Kâttekwaod. We stonden in de rij bij het toilet en deelden onze ervaringen van voor de pauze. Het bleek dat we beiden cursussen cabaret en kleinkunst volgden. Ik sprak over Waargebeurd, waarop ze zei: ‘Ik wil misschien ook wel een verhaal vertellen.’

En dat gaat gebeuren. Als student had ze een bijbaantje waarbij ze op bijzondere plekken kwam en een paar aparte dingen meemaakte waarvan ze nu kan zeggen dat ze erbij was. Eén moment daarvan weet ze nog heel goed. Het moment zelf was totaal niet leuk (vooral toen haar collega en Marjolein afgelost werden door de Mobiele Eenheid), maar: ze is er zonder kleerscheuren én met goed verhaal vanaf gekomen.

Benieuwd naar haar verhaal (en dat van vijf anderen)? Kom zondag naar Waargebeurd Utrecht in Stadsbrouwerij RoodNoot. Tickets op www.waargebeurdutrecht.nl.

01/09/2025

De timing is toevallig. Een dag nadat het culturele seizoen van Utrecht is gestart, vindt de tweede editie van Waargebeurd Utrecht plaats. En wat belooft het weer een bijzondere middag te worden.

Na een pilot ‘Moeders’, die het publiek omschreef als een warme en verbindende middag in een huiskamersfeer, zei mijn compagnon Mirande de Jong: ‘Laten we als thema ‘Later lach je erom’ kiezen. Ik dacht meteen: ja! Want daar heeft iedereen wel een verhaal bij. Over een gigantische vergissing, een miskoop, een gemiste kans of die ene vakantie die helemaal in het water viel. Een thema dat als vanzelf leidt tot een mooie mix van serieuze en luchtige verhalen.

En dat gebeurde ook, de line-up is bekend. Jet vertelt over een Chinese vaas (ik zou niet meer te veel verklappen…), Leendert Westerneng over een kennismaking met zijn nieuwe huisarts, Aart van der Velden over een belevenis in zijn dorp, Marjolein Rotteveel over werken in het hol van de leeuw tijdens een voetbalfinale, clown Mirjam over ‘afleren’ en Margreet Maats over haar impotent makende besluiteloosheid.

Ook interview ik Carolien Dircken over haar initiatief Poehee Post, met mooie kaartjes voor minder mooie mijlpalen. Muziek is er vanEdo Van de Velde en zang van Catherine Wienneke.

Een groot aantal tickets is inmiddels verkocht, maar er zijn nog plaatsen. Te bestellen via waargebeurdutrecht.nl. Zondag 14 september van 15.00 tot 17.00 uur in Stadsbrouwerij RoodNoot. Kom je ook?

Foto: Neeltje Kleijn.

28/08/2025

De pauw verloor zijn veren. Nu zoek ik iemand die hem kan maken.

Precies twee jaar geleden viel mijn oog op een kaart die ik veel langer daarvoor had gekregen van een AD-lezeres. Ze was onder de indruk geweest van een in memoriam.

Ik was aan het opruimen en dacht en voelde: ik heb nooit geantwoord, dit is het moment. Het adres van de afzender stond op de kaart. Die ochtend stapte ik in de trein naar Houten en belde aan. Een kwieke, vrolijke 80-plusser deed open.

Met Saimaa van den Berg had ik direct een klik. Ze vertelde over haar leven als volgeling van Sai Baba en al die keren dat ze naar India was geweest. Als zoon van een India-hippie vond ik dat wel interessant.

We hielden contact, belden af en toe. Tot ze me opeens liet schrikken: omdat ze veel mentale, emotionele en fysieke pijn had, en ze geen euthanasie wilde of een ziekenhuisopname, had ze besloten te stoppen met eten en drinken. Er zijn steeds meer mensen die daarvoor kiezen om hun levenseinde te bespoedigen.

Na één van mijn bezoeken aan Saimaa, toen ze haar proces was ingegaan en snel verzwakte, stond ik in de woonkamer met haar dochter, die vroeg namens Saimaa of ik wellicht iets van de spullen van haar moeder wilde hebben. Ik draaide me intuïtief om en zei: ik zou graag de pauw als een herinnering willen hebben. Met de pauw onder mijn arm stapte ik in de trein. Saimaa bleek geroerd dat ik juist de pauw uitkoos, want deze is de nationale vogel van India en heeft een spirituele betekenis.

In mijn appartement heeft hij veel moeten doorstaan, die pauw. Door het spelen en dansen van mijn dochters, donderde hij dikwijls om. Nooit ging hij kapot. Tot hij onlangs ineens zijn veren verloor. Het metalen haakje aan zijn achterste, waar de pauwensleep invalt, is gebroken en verbogen. Nu zijn mijn laskwaliteiten beperkt, zo bleek al tijdens Techniek op de middelbare school. Dus zoek ik iemand die deze pauw voor me kan repareren. Zodat de herinnering aan Saimaa levend blijft. Wie kan me helpen?

05/08/2025

Ik weet niet wat het te betekenen heeft, maar ik kom de laatste tijd in en om Utrecht onmeunig veel mede-Tukkers tegen. Nog net niet dat ik denk: ‘Oh nee he, alweer.’

Je verwacht het ook niet. Ik had een tattoo-interview met een flaboyante ijsverkoper, Arthur's Mullet, uit Kanaleneiland. Op een filmpje van RTV Utrecht zag ik ‘m uitbundig lachen, kletsen en zingen. Niet het beeld van de nuchtere Twentenaar, wat natuurlijk een vooroordeel is. We spraken af bij Buurten in de Fabriek in Utrecht-West. Op een hete dag waarop iedereen om ons heen het water indook, kwam hij aanlopen met zijn karakteristieke hond die net als hijzelf ook al zo groot was.

‘Arthur, goei’ndag!’, stelde hij zichzelf voor. ‘Zo, zei ik, en waar kom jij vandaan?’ Uit Markvelde, zo bleek, een heel klein plaatsje waar ik wel eens doorheen was gereden. We spraken over muziek, de regio, bekenden, maar natuurlijk vooral over zijn tatoeages. Het was, zoals wel vaker, even zoeken naar het verhaal. De artikelen tot nu toe zijn vaak gewichtig, gaan over een grote levensgebeurtenis. Maar om deze anekdote moest ik zo lachen, dat ik hem een hele pagina gunde.

‘Op mijn rechterarm wilde ik een tattoo die verwijst naar het lied ‘Tango till they’re sore’ en specifiek naar de passage: Let me fall out of the window with confetti in my hair. Zo van: wat er ook gebeurt in je leven, doe het wel met en beetje confetti. Vond ik wel een mooie gedachte.’ De tattoo-artiest is bij de letter i van confetti aangekomen, als Arthur een foto maakt en naar z’n vrienden stuurt.

Direct belt een vriend hem terug. De vriend klinkt gespannen. ‘Zeg, Arthur, je weet toch dat je confetti met een f schrijft?’ Hij belt z’n vriendin en moeder om raad, maar die moeten alleen maar lachen. Weg laten laseren is hem veel te duur en hij bedenkt: ‘Het past wel bij me: ik kan er lang en breed over lullen, maar ik ben en blijf gewoon een chaotische ADHD’er die af en toe niet goed oplet. En ik moet zeggen, er is sindsdien nauwelijks iemand geweest die er iets van zegt. Ook niet nu mijn armen als ijscoman heel goed te zien zijn.’

31/07/2025

Hoe markeer je een mooie herinnering? Of een periode? Ik was daar helemaal niet mee bezig, toen ik plots tegen het antwoord op die vraag aanliep.

Precies een jaar geleden was ik op vakantie in Amsterdam. In het huis van een klant aan de Oudeschans. Een week waarin veel gebeurde. Een theatervoorstelling met een bekende als de hoofdrolspeler, verrassende ontmoetingen met (oude) bekenden en nieuwe mensen die net datgene zeiden dat me weer wat verder hielp met privé- of professionele vraagstukken. Een week vol zelfontwikkeling, dansen, liefde.

Twee weken geleden was ik voor een zakelijke bespreking weer in de hoofdstad en liep intuïtief een onderdoorgang in met boeken en prints. Ineens zag ik een foto. Zwart-wit, gemaakt in de negentiende eeuw. Het leek op het stukje Oudeschans waar ik verbleef. Ik had er hetzelfde gevoel bij, nu aangevuld met een vleug melancholie.

De eigenares van de shop vertelde mij de naam van de fotograaf, maar ik ben die helaas vergeten. Nu kom ik niet verder dan Jacob Olie, maar volgens mij is het iemand anders. Wie weet, weet hier iemand de naam?

De foto krijgt een mooie plek aan de muur. Nieuwe zomer, nieuwe herinneringen. Nu zit ik in Parijs en Milaan. In de wijk Suresnes, waar ik mijn intuïtie volg en m’n associatieve brein. Op een verpakking in de badkamer van het huis waar ik verblijf, stond het woordje ‘pool’. Een uur later lag ik in een prachtig zwembad, een kwartiertje lopen.

En dan later maar zien of er wat te markeren valt, en op welke manier.

29/07/2025

De giechelaar is terug van weggeweest. In mijn eigen omgeving en belevingswereld dan. Helaas is ze nog steeds vrij zeldzaam. Een tijdje terug zag ik haar sinds lange tijd weer en onlangs kwam er weer eentje voorbij.

Ik had een interview voor de tattooverhalenrubriek Op de huid in het AD Utrechts Nieuwsblad. Als de vrouw in kwestie een antwoord had gegeven en het was even stil, dan kwam er uit de stilte een hoog een vrolijk stemgeluid. Het was een soort vrolijk snikje vanuit het hart, dat voor mijn gevoel iets zei over haar authenticiteit en levensvreugde.

Volgens Vandale.nl is giechelen gesmoord lachen op hoge toon. Met die hoge toon ben ik het wel eens, maar ik zou daar nog het woordje ongecontroleerd aan toe willen voegen.

Onlangs hoorde ik weer iemand giechelen en bedacht me, waarom gebeurt dat toch niet meer? Ik weet wel dat mijn vader altijd moest glimlachen van mijn schaterlach, vaak bij het keken van comedy als Fawlty Towers. Maar dat was nog vrij gecontroleerd en beslist geen giechel. Ik zou willen dat ik het kon.

Dus ga ik de vakantie in met als motto: er moet meer gegiecheld worden!

Ken jij een goede giechelaar?

Tag hem of haar!

Adres

Oudenoord 340
Utrecht
3513SE

Telefoon

+31645263618

Website

http://www.biografieschrijven.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer De Biograaf nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact

Stuur een bericht naar De Biograaf:

Snelkoppelingen

Wilt u dat uw bedrijf hét hoogst genoteerde Mediabedrijf in Utrecht wordt?

Type

Media-/nieuwsbedrijf

Our Story

Human stories werken verbindend. Persoonlijke verhalen zijn inspirerend, herkenbaar en roepen op tot contact. Daarom interview ik professionals en 'onbekende' mensen. Met mooie en eerlijke verhalen laat ik ze zien zoals ze zijn.