Revalidatie Nederland

11/11/2025

Fysiotherapeut Eugénie (De Hoogstraat Revalidatie) beschrijft in haar nieuwste blog hoe revalidanten elkaar onderling helpen op allerlei vlakken.
-------------------------
Einde van mijn werkdag, ik loop naar buiten. Op weg naar mijn fiets kom ik Pieter tegen. Dit voorjaar revalideerde hij na een CVA bij ons in het revalidatiecentrum. Hij komt me lachend tegemoet lopen; trekt nog iets met zijn linkerbeen maar loopt zonder hulpmiddelen. Ik ben verrast en we begroeten elkaar vrolijk.

Trots vertelt hij me over zijn voortgang en zijn herstel de afgelopen maanden. Hij maakt het goed, helaas nog niet aan het werk, maar onderneemt weer van alles. Onder andere met zijn twee puberzonen.

Ook vertelt hij me over de groep revalidanten die hij leerde kennen tijdens zijn klinische opname in ons revalidatiecentrum. Ze zien elkaar regelmatig tijdens hun zelf gedoopte “Borrelmiddag ex-Hoogstraat”. Hij noemt de namen en ik moet diep nadenken wie hij allemaal bedoelt. Hij laat foto’s zien om zijn verhaal te ondersteunen. Ik zie een groep met heel bekende mensen, zittend om een ronde tafel. Het ziet er gezellig uit, het geeft me een goed gevoel. Wat een fijn idee dat zij elkaar nog steeds zien en spreken. Het lijkt me fijn voor deze groep mensen, en steunend.

Ik vraag aan Pieter hoe hij het vindt om zijn mede-revalidanten weer te zien. Hij zegt dat het hem helpt in zijn eigen proces. Het is leuk en goed om elkaar af en toe te spreken. ‘We hebben het over het verdere herstel en de voortgang,’ legt hij uit. ‘Ook over hoeveel therapie iedereen nog heeft en hoe ze weer aan het werk gaan. Wat lukt en wat niet lukt, en waar ze nog last van hebben.’ Dan lachend: ‘En er worden heel veel oude koeien uit de sloot gehaald! We hebben het gezellig samen.’

Door de ervaringen van anderen denkt hij veel na. Bijvoorbeeld of hij er zelf ook aan toe is om op te bouwen in werk. Maar ook andersom. Zo hadden ze het laatst over zijn vaderrol, die hij weer helemaal kan nemen. Het is voor zijn jongens een moeilijke tijd geweest en nu merkt hij dat hij er weer echt voor ze kan zijn. Ze gaan weer samen naar het voetbal en ze maken met elkaar weer de grappen van vroeger. De spanning is er af.

Ik hoor vaker dat groepen revalidanten contact houden na hun klinische revalidatie. Ik zie het contact ontstaan tijdens hun verblijf. Mensen delen lief en leed in de revalidatieperiode. Ze zitten voor een groot deel in hetzelfde schuitje en daardoor vinden mensen veel steun aan elkaar. Omdat iedereen in een andere fase zit na het CVA kunnen ze veel van elkaar leren. Maar vooral helpen ze elkaar vooruit in de verwerking van alles wat er sinds het CVA in hun leven veranderd is. En de onzekere toekomst. Ieder heeft zijn eigen traject en proces en daardoor is het onderlinge contact zo waardevol.

Zo is er ook het verhaal van Els. Ze vertelde me over haar angst om de eerste keer naar huis te gaan in het weekend. ‘Ik ben zo bang dat ik alles wat ik vroeger vanzelfsprekend vond, niet meer kan. Omdat ik nog niet zelf loop en mijn arm het niet meer doet.’ De volgende dag zag ik Els weer tijdens de fysiotherapie. Ze zei: ‘Ik ben gisteravond helemaal gerustgesteld door Hannie. Zij is 6 weken verder en we hebben samen koffiegedronken. Ze vertelde me dat ze ieder weekend met plezier naar huis gaat. Ook zij zag het eerst helemaal niet zitten om uit het veilige revalidatiecentrum weg te zijn. Ze wist niet hoe het in de nacht moest als ze geen verpleegkundige kon bellen om naar het toilet te gaan. Precies waar ik ook zo bang voor ben. Maar na de eerste keer thuis, merkte ze dat alles zo vertrouwd was thuis. En dat hielp haar juist. Vol zelfvertrouwen begon ze die maandag weer aan haar therapieën in het centrum, met allemaal nieuwe doelen. Dus nu heb ik veel minder angst om naar huis te gaan. Ik neem mijn schriftje mee naar huis en schrijf alles wat wel en niet goed lukt op. Dan kan ik maandag mijn eigen doelen aan jullie vertellen. Ik heb hierdoor echt zin in het weekend!’ Een prachtig voorbeeld van de kracht die het uitwisselen van ervaringen onderling kan geven.

Ook zetten revalidanten elkaar aan tot actie als er even niet zoveel te doen is; in de avonden of in het weekend. Ze doen spelletjes in de avond, kijken samen televisie, sjoelen of werken aan een legpuzzel. Of ze zien elkaar dingen doen, die ze zelf ook willen uitproberen. Zoals de tafel dekken, stukjes lopen op de gang of met bezoek buiten wandelen. Zo ontstaat er van alles wat bij kan dragen aan ieders revalidatietraject. Dat gebeurt met een lach en een traan. Zoals Pieter tegen mij zei: ‘Ik heb zoveel meegemaakt en gedeeld met deze mensen. Het is niet raar dat ik daar vrienden aan overgehouden heb.’

Pieter loopt naar de parkeerplaats; hij rijdt ook alweer auto. ‘Doe de ex-Hoogstraters de groeten van me!’ roep ik hem na. Hij steekt zijn hand op, start de motor en rijdt weg. Oude gezichten, nieuwe stappen. Het doet me goed.

10/11/2025

Mantelzorgers zijn ook in de Medisch Specialistische Revalidatie onmisbaar. Vandaag is het Dag van de Mantelzorg en zetten we mantelzorgers graag extra in het zonnetje. Maar het is ook belangrijk de rol en steun van deze bijzondere mensen het hele jaar door te erkennen. Zoals de collega's van Rijndam Revalidatie doen, o.a. via de mantelzorgkamers op de afdeling dwarslaesie/heelkunde.

Lees verder: 👇

𝗗𝗮𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗠𝗮𝗻𝘁𝗲𝗹𝘇𝗼𝗿𝗴 – 𝘀𝗮𝗺𝗲𝗻 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹
Vandaag, op Dag van de Mantelzorg, zetten we alle mantelzorgers in het zonnetje. Mantelzorgers zijn onmisbaar voor patiënten, en hun steun, betrokkenheid en liefde maken een groot verschil in het herstel en welzijn van hun naasten.

Bij Rijndam Revalidatie proberen we dit iedere dag te ondersteunen. Een mooi voorbeeld zijn onze mantelzorgkamers op de afdeling Dwarslaesie/Heelkunde. Sinds oktober kunnen partners en naasten hier dichtbij hun geliefde zijn, oefenen met zorgtaken en ervaren wat thuis straks nodig is. Het zijn warme, huiselijke ruimtes waarin vertrouwen en voorbereiding centraal staan.

Dankzij de inzet van een geweldig team collega’s en de steun van Vrienden van Rijndam kunnen we mantelzorgers zo écht een plek bieden om hun rol met vertrouwen te vervullen. Het laat zien hoe we samen verschil maken voor patiënten én hun naasten.

07/11/2025

Voor veel collega’s van Maasstad Ziekenhuis is het best normaal: nachtdienst draaien. Wie niet in de nacht in het ziekenhuis werkt, is hun bestuurder Kobien Mijland – Bessems. Maar vorige week, tijdens de Week van de Nachtwerker, nam zij graag een kijkje bij onze collega’s op de Neonatologie, Neurologie en Chirurgie.

Kijk verder: 👇

06/11/2025

TU student Nynke Heeringa is via Korter Maar Krachtig op zoek naar mensen met een armprothese die zij kan interviewen voor haar afstudeerproject voor de studie Industrial Design Engineering aan de TU Delft. Het is de bedoeling dat de interviews voor 1 december plaatsvinden.

Meer weten? Klik dan verder: 👇

Hallo, Mijn naam is Nynke Heeringa en ik ben op zoek naar mensen met een armprothese die ik kan interviewen voor mijn afstudeerproject voor mijn studie Industrial Design Engineering aan […]

04/11/2025

De Canadian Occupational Performance Measure (COPM) is al tientallen jaren een gedegen instrument om de impact van revalidatietrajecten te meten. Toch wordt de COPM nog niet in alle revalidatiecentra ten volle benut. Waarom ze daar wel bij gebaat zouden zijn? We vroegen het aan kinderrevalidatiearts Judith van Munster, ergotherapeut Marian Meijer en Sanne Heintzbergen, directeur van Stichting Revalidatie Impact.

In de revalidatiebehandeling staan de wensen van de patiënt centraal. De COPM is een geschikt instrument om die in kaart te brengen. Bij jonge kinderen vraagt de behandelaar via een semigestructureerd interview voor aanvang van het revalidatieproces aan de ouders of verzorgers van de patiënt wat de wensen en doelen voor hun kind zijn. Zij vertellen welke dagelijkse dingen hun kind moeilijk vindt en hoeveel belang ze eraan hechten dat hierin verbetering komt.

Samen kiezen behandelaar en ouders maximaal vijf activiteiten die volgens de ouders in het dagelijks leven voor hun kind belangrijk zijn, maar die lastig gaan. Hiervoor worden tijdens de revalidatie doelen gesteld. Bij een tussentijdse meting en een meting na afloop geven de ouders op een tienpuntschaal aan hoe ze vinden dat het kind de activiteiten uitvoert en hoe tevreden ze erover zijn. Zo helpt de COPM patiënten en zorgverleners om samen te kiezen wat echt belangrijk is. ‘Hierdoor sluit de zorg beter aan bij de wensen en waarden van de patiënt,’ aldus Van Munster. ‘Het maakt de zorg persoonlijker, meetbaar en helpt om samen goede keuzes te maken. Zo werken we aan zorg die echt verschil maakt – voor de patiënt én voor de professional.’

Lees verder: https://www.revalidatie.nl/magazine/artikelen/copm-meetinstrument-met-impact/

Sint Maartenskliniek Treant

De COPM wordt nog niet in alle revalidatiecentra ten volle benut.

28/10/2025

In haar vierde blog voor Revalidatie Magazine, benadrukt ergotherapeut Aafke Ruiter (Maasstad Ziekenhuis) het belang van de rol van de naaste van de revalidant:

Op 2 augustus vorig jaar word ik bij Michael gevraagd. Hij is opgenomen in de kliniek van het ziekenhuis, nadat hij een dag eerder een herseninfarct links pariëtaal heeft doorgemaakt. Zijn vrouw Ingrid is bij de kennismaking aanwezig.

Wat mij direct opvalt is de energieke en optimistische houding van meneer. Wanneer ik vraag hoe het met hem gaat, geeft hij aan dat hij goed heeft kunnen eten en mede daardoor beter belastbaar is dan gisteren. Zijn oplossingsgerichte houding wordt direct duidelijk bij de forse afasie die hij heeft. Hij probeert uit te leggen hoe het verder met hem gaat, maar hij komt moeilijk uit zijn woorden, waardoor ik hem niet goed begrijp. Door uitbeelden, omschrijvingen en hulp van zijn vrouw weet hij zich toch duidelijk te maken.

Naast de afasie heeft Michael een parese van zijn rechterlichaamshelft. Van zijn dominante rechterarm en –hand kan hij nog niet zijn vingers buigen en strekken, wat een negatieve prognose betekent. Wel kan hij zijn schouder heel licht naar buiten bewegen. Wanneer ik de volledige beweging met hem maak, kan hij deze beweging een aantal keer herhalen. Cognitief zijn er ook een aantal uitdagingen: hij kan zijn aandacht beperkt erbij houden, heeft minder aandacht voor zijn rechterzijde, persevereert wat en laat soms impulsief en ongepast gedrag zien. Met het team adviseren we dat meneer klinisch gaat revalideren.

Het is 2,5 maand later als ik hem weer zie, nu op de poli van ons revalidatiecentrum. Hij is nog afatisch, maar kan zich redelijk uitdrukken. Zijn vrouw is aanwezig tijdens iedere sessie en helpt hem wanneer hij een ander woord gebruikt dan dat hij bedoelt. De parese is afgenomen: hij kan zijn duim, wijsvinger en middelvinger redelijk gebruiken. Wel is er nog sprake van verminderde kracht. Cognitief is hij mentaal nog minder belastbaar, heeft hij wat moeite om zijn aandacht te verdelen en handelt hij in een hoog tempo. Ook zijn er executieve stoornissen bij complexe taken gevonden.

Michael is zelfstandig ondernemer: hij is automonteur en heeft een eigen bedrijf. Ingrid doet de boekhouding en beheert de receptie. In zijn vrije tijd gingen ze graag samen motorrijden. Daarnaast deed hij jaarlijks mee met de Roparun en nam hij deel aan een dartcompetitie. Een bezig mannetje!

Ook nu raak ik geïntrigeerd door het optimisme van Michael. Zijn werk is zijn passie, maar het herstel komt voorop. ‘’Als het nu niet lukt om te werken, dan komt er over een tijdje wel weer iets anders op mijn pad. Ik wil eerst herstellen.’’

Vaak zien we dat optimisme gepaard gaat met een lichte overschatting van de realiteit, maar dat lijkt bij Michael niet aan de orde: hij kan bijzonder goed aangeven hoe de dagelijkse activiteiten nu gaan. Hij kan zijn optimisme dus ook heel goed relativeren. Hij geeft aan het belangrijk te vinden om naar ons als professionals te luisteren, om zijn opbouw zo goed mogelijk vorm te geven.

Waar Michael tomeloos optimistisch is en aan zijn herstel werkt, is Ingrid keihard aan het werk om alle andere ballen in de lucht te houden: naast het nakomen van alle afspraken in het ziekenhuis, houdt ze ook het huishouden én de zaak draaiende. Ze hebben een ZZP’er in dienst om de spoedklussen in de zaak op te pakken, maar die moet natuurlijk ook betaald worden. Ze raakt steeds meer vermoeid en geëmotioneerd. Na een aantal instortmomenten besluiten ze de zaak te verkopen. Waar Michael al afstand had genomen van zijn passie en zijn optimisme richt op zijn herstel, zorgt dit nu ook bij Ingrid voor opluchting en ruimte. En waar Ingrid de rots in de branding is voor Michael als het gaat om zijn herstel, is Michael dit voor haar als het gaat om relativeren en afstand nemen van de zaak.

Ook nu ervaar ik weer hoe ontzettend waardevol het is om de naaste van een revalidant intensief bij een hersteltraject te betrekken. Zeker in dit geval is het echtpaar een team. Ik probeer hen als team te benaderen en van beide de sterke kanten te benutten.

We kennen allemaal de uitspraak wel: ‘’een CVA krijg je niet alleen’’. Dat vraagt dus ook om een systeemgerichte aanpak. Het Maasstad Ziekenhuis heeft als slogan: ‘Samen Sterk’. Dit geldt niet alleen voor het samenwerken tussen de collega’s onderling, maar ook voor het vormgeven van zorg in de verschillende fases van het revalidatietraject. Deze man is eerst door ons in het ziekenhuis gezien, vervolgens heeft hij een klinisch traject doorlopen. Daarna is hij poliklinisch bij ons verder gaan revalideren en op dit moment werkt hij aan zijn herstel in de eerste lijn. Nog steeds boekt hij vooruitgang. De overgang tussen de verschillende fases is soepel verlopen dankzij de korte lijnen in de communicatie tussen de professionals en het echtpaar. Als je het mij vraagt is dit een mooi voorbeeld van ‘Samen sterk’.

Mijn tip is dan ook om de naaste van een revalidant uit te nodigen bij de therapieën, zodat ze het revalidatietraject samen kunnen doorlopen. Samen sterk!

27/10/2025

Vandaag is het Wereld Ergotherapie Dag – en dat vieren de collega's van Revant medisch specialistische revalidatie met een bijzonder verhaal, over Benny die zijn hand ernstig verwondde tijdens het klussen. Dankzij een spoedoperatie én een intensief revalidatietraject bij Revant Revalidatiecentrum Breda, kon hij stap voor stap werken aan herstel. Ergotherapeut Chantal en fysiotherapeut Arlette begeleidden hem in het proces van pijn, beperkingen en onzekerheid naar kracht, zelfstandigheid en vertrouwen.

Lees verder 👇

✋ Vandaag is het Wereld Ergotherapie Dag – en dat vieren we met een bijzonder verhaal.

Toen Benny op 7 november 2023 zijn hand ernstig verwondde tijdens het klussen, stond zijn leven stil. Dankzij een spoedoperatie én een intensief revalidatietraject bij Revant Revalidatiecentrum Breda, kon hij stap voor stap werken aan herstel. Ergotherapeut Chantal en fysiotherapeut Arlette begeleidden hem in het proces van pijn, beperkingen en onzekerheid naar kracht, zelfstandigheid en vertrouwen.

Een jaar later is de kracht in zijn hand gegroeid van 20% naar 80%. Een prachtig resultaat van teamwork, vakmanschap en doorzettingsvermogen.

🌍 Op Wereld Ergotherapie Dag zetten we onze ergotherapeuten in het zonnetje. Jullie maken elke dag het verschil.

📖 Lees het volledige verhaal van Benny https://www.revant.nl/handrevalidatie-van-ongeluk-tot-goed-herstel/

21/10/2025

De collega's van Militair Revalidatie Centrum Aardenburg zijn beloond met de DOSCO Innovatie award, voor het 3D-printen van op maat gemaakte spalken.

Lees verder: 👇

02 Dit artikel hoort bij: Defensiekrant 39 Betere zorg en inzetbaarheid dankzij 3D-spalk Download afbeelding (6,5 MB) Innovatie van militair chirurg en team levert Innovatie award op Het 3D-printen van op maat gemaakte spalken verbetert de medische zorg en inzetbaarheid van militairen. Een belangri....

20/10/2025

Ontdek jouw talent op de Paralympische Talentdag van TeamNL!

Ben jij tussen de 12 en 35 jaar oud, sportief, gemotiveerd en heb je een lichamelijke, visuele en/of licht verstandelijke handicap? Of ken je iemand die dit talent heeft?

Kom naar de Paralympische Talentdag op zondag 2 november 2025 bij Papendal en ontdek of jij het talent hebt om de top te bereiken. 🏅

📅 Datum: zondag 2 november 2025
📍 Locatie: Papendal, Arnhem
🔗 Meer info & aanmelden: https://nocnsf.nl/talentdag

Sporten waar TeamNL talenten voor zoekt: para-atletiek, boccia, goalball, paraboogschieten, VI-judo, pararoeien, parakano, rolstoelbasketbal, rolstoelrugby, rolstoeltennis, para-alpine skiën, parasnowboard, paratafeltennis, paratriatlon, parawielrennen, zitvolleybal, parazwemmen en blindenvoetbal.

Pak deze kans en meld je vandaag nog aan!

De Paralympische Talentdag is voor veel sporters met een handicap het startpunt van hun sportieve ambities en soms zelfs van een nieuw leven. Bekijk hier alle informatie over deze dag.

09/10/2025

Op maandag 13 oktober om 23.15 uur zendt de NTR de documentaire ‘Alles wat boven komt’ uit op NPO 2.

Deze documentaire volgt twee deelnemers aan de jaarlijkse HandbikeBattle. De documentaire laat zien hoe de HandbikeBattle niet alleen een fysieke uitdaging is, maar ook een diepgaande zoektocht naar kracht, verbinding en veerkracht.

Bekijk de trailer hieronder.

https://www.youtube.com/watch?v=cenpqTAgyUo

👀 Zin in meer Nederlandse films? Ga naar https://www.filmfestival.nl/nu-kijken en laat je inspireren! 📽️ Teledoc Campus - Alles wat boven komt gaat in prem...